eitaa logo
سلمان رئوفی
5.5هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
329 ویدیو
187 فایل
🔆قال رسول‌الله ص: ان هذا الدين متین 🔆کانال‌سلمان‌رئوفی 🔆مکتب شناسی فقهی، عرفان شیعی ،سیره ائمه ع ،علوم انسانی، فرهنگ و سیاست راه ارتباط @srsr1359 🔆صوت دروس در کانال سروش @salmanraoufi سایت boohoos.ir
مشاهده در ایتا
دانلود
۱ 🔅🔅🔅 الف-قرآن 1)« وَ لا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّيِّئَةُ » « فصلت: 34 » نيكى و بدى هرگز يكسان نيستند 2)« ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ* وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ‏. « فصلت : 34 و 35 » بدى را با نيكى دفع كن تا دشمنان تبديل به دوستان صميمى شوند و به اين توفيق نائل نمى‏شوند مگر كسانى كه ، صبورى مى‏ورزند و مگر كسانى كه (از ايمان ) بهره زيادى دارند . 3)« لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْ‏ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً . » « آل عمران : 28 » مؤمنان نبايد به جاى مؤمنان از كافران دوست انتخاب كنند، آنكس كه چنين كند، به هيچ وجه او را از لطف خداوند بهره‏اى نخواهد بود، مگر آنكه از آنها بترسيد و تقيّه كنيد.» 4)« وَ إِذا جاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذاعُوا بِه » « نساء : 83» هنگامى كه خبرى در زمينه‏ى امنيّت يا خطر بشنوند، فوراً آن را فاش مى‏كنند. ادامه بحث فقه حکومتی حفاظت در احادیث در پیام های بعدی بحول منه @salmanraoofi
2 🔅🔅🔅 ب- احادیث 1 / فی جامع الاخبار ؛ روی قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ : « مَثَلُ مُؤْمِنٍ لَا تَقِيَّةَ لَهُ كَمَثَلِ جَسَدٍ لَا رَأْسَ لَهُ، وَ مَثَلُ مُؤْمِنٍ لَا يَرْعَى حُقُوقَ إِخْوَانِهِ الْمُؤْمِنِينَ، كَمَثَلِ مَنْ حَوَاسُّهُ كُلُّهَا صَحِيحَةٌ فَهُوَ لَا يَتَأَمَّلُ بِعَقْلِهِ، وَ لَا يُبْصِرُ بِعَيْنِهِ، وَ لَا يَسْمَعُ بِأُذُنِهِ، وَ لَا يُعَبِّرُ بِلِسَانِهِ عَنْ حَاجَتِهِ، وَ لَا يَدْفَعُ الْمَكَارِهَ عَنْ نَفْسِهِ بالإدلاع [بالإدلاء] بِحُجَجِهِ‏ وَ لَا يَبْطِشُ بشَيْ‏ءٍ من يَدَيْهِ، وَ لَا يَنْهَضُ إِلَى شَيْ‏ءٍ بِرِجْلَيْهِ، فَذَلِكَ قِطْعَةُ لَحْمٍ قَدْ فَاتَتْهُ الْمَنَافِعُ، وَ صَارَ غَرَضاً لِكُلِّ الْمَكَارِهِ، و لَذَلِكَ الْمُؤْمِنُ إِذَا جَهِلَ حُقُوقَ إِخْوَانِهِ، فَانهُ فوَاتُ‏ حُقُوقِهِمْ، وكَانَ [بمنزلة] الْعَطْشَانِ یَحَضْرَةِ الْمَاءِ الْبَارِدِ فَلَمْ يَشْرَبْ حَتَّى طَفَا وَ بِمَنْزِلَةِ ذِي الْحَوَاسِّ لَمْ يَسْتَعْمِلْ شَيْئاً مِنْهَا- لِدِفَاعِ مَكْرُوهٍ، وَ لَا لِانْتِفَاعِ مَحْبُوبٍ، فَإِذَا هُوَ مسلوبُ كُلِّ نِعْمَةٍ، مُبْتَلًى بِكُلِّ آفَةٍ. » 📚 در جامع الاخبار روایت شده ؛ رسول‏ خدا (ص) فرمود: مؤمنى كه تقيه‏ ندارد چون تنى است كه سر ندارد، مؤمنى كه حقوق برادرانش را رعايت نكند چون كسى است كه همه حواسش درست است و فكرش را بكار نگيرد و با ديده ‏اش نبيند و با گوشش نشنود، و با زبانش نيازش را نگويد و از خود دفاع نكند و دست و پايش را بكار نگيرد و او يك پاره گوشت است كه هر سودى از دستش برود و هدف هر ناگوارى گردد، 🔸 و همچنين مؤمن كه حقوق برادرانش را بجا نياورد ثوابش از دستش برود و چون تشنه است در برابر آب خنك كه نياشامد تا برتابد و حواس خود را از دست بدهد و آنها را براى دفع بدى و جلب خوبى بكار نبرد، و دستش از هر نعمت بريده و به هر آفت گرفتار باشد. @salmanraoofi
3 🔅🔅🔅 2/ فی الکافی باسناده الی عَبْدِ اللَّهِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْجَعْفَرِيِّ قَالَ : «كَتَبَ يَحْيَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ إِلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي أُوصِي نَفْسِي بِتَقْوَى اللَّهِ وَ بِهَا أُوصِيكَ فَإِنَّهَا وَصِيَّةُ اللَّهِ فِي الْأَوَّلِينَ وَ وَصِيَّتُهُ فِي الْآخِرِينَ خَبَّرَنِي مَنْ وَرَدَ عَلَيَّ مِنْ أَعْوَانِ اللَّهِ عَلَى دِينِهِ وَ نَشْرِ طَاعَتِهِ بِمَا كَانَ مِنْ تَحَنُّنِكَ مَعَ خِذْلَانِكَ وَ قَدْ شَاوَرْتُ فِي الدَّعْوَةِ لِلرِّضَا مِنْ‏ آلِ مُحَمَّدٍ ص وَ قَدِ احْتَجَبْتَهَا وَ احْتَجَبَهَا أَبُوكَ مِنْ قَبْلِكَ‏ وَ قَدِيماً ادَّعَيْتُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ وَ بَسَطْتُمْ آمَالَكُمْ إِلَى مَا لَمْ يُعْطِكُمُ اللَّهُ فَاسْتَهْوَيْتُمْ وَ أَضْلَلْتُمْ وَ أَنَا مُحَذِّرُكَ مَا حَذَّرَكَ اللَّهُ مِنْ نَفْسِهِ. 🔹 فَكَتَبَ إِلَيْهِ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع مِنْ مُوسَى بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرٍ وَ عَلِيٍّ مُشْتَرِكَيْنِ فِي التَّذَلُّلِ لِلَّهِ وَ طَاعَتِهِ إِلَى يَحْيَى بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَسَنٍ أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي أُحَذِّرُكَ اللَّهَ وَ نَفْسِي وَ أُعْلِمُكَ أَلِيمَ عَذَابِهِ وَ شَدِيدَ عِقَابِهِ وَ تَكَامُلَ نَقِمَاتِهِ وَ أُوصِيكَ وَ نَفْسِي بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّهَا زَيْنُ الْكَلَامِ وَ تَثْبِيتُ النِّعَمِ أَتَانِي كِتَابُكَ تَذْكُرُ فِيهِ أَنِّي مُدَّعٍ وَ أَبِي مِنْ قَبْلُ وَ مَا سَمِعْتَ ذَلِكَ مِنِّي وَ سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْئَلُونَ‏ وَ لَمْ يَدَعْ حِرْصُ الدُّنْيَا وَ مَطَالِبُهَا لِأَهْلِهَا مَطْلَباً لآِخِرَتِهِمْ حَتَّى يُفْسِدَ عَلَيْهِمْ مَطْلَبَ آخِرَتِهِمْ فِي دُنْيَاهُمْ وَ ذَكَرْتَ أَنِّي ثَبَّطْتُ النَّاسَ عَنْكَ لِرَغْبَتِي فِيمَا فِي يَدَيْكَ وَ مَا مَنَعَنِي مِنْ مَدْخَلِكَ الَّذِي أَنْتَ فِيهِ لَوْ كُنْتُ رَاغِباً ضَعْفٌ عَنْ سُنَّةٍ وَ لَا قِلَّةُ بَصِيرَةٍ بِحُجَّةٍ وَ لَكِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ النَّاسَ أَمْشَاجاً وَ غَرَائِبَ وَ غَرَائِزَ فَأَخْبِرْنِي عَنْ حَرْفَيْنِ أَسْأَلُكَ عَنْهُمَا مَا الْعَتْرَفُ فِي بَدَنِكَ وَ مَا الصَّهْلَجُ فِي الْإِنْسَانِ‏ ثُمَّ اكْتُبْ إِلَيَّ بِخَبَرِ ذَلِكَ وَ أَنَا مُتَقَدِّمٌ إِلَيْكَ أُحَذِّرُكَ مَعْصِيَةَ الْخَلِيفَةِ وَ أَحُثُّكَ عَلَى بِرِّهِ وَ طَاعَتِهِ وَ أَنْ تَطْلُبَ لِنَفْسِكَ أَمَاناً قَبْلَ أَنْ تَأْخُذَكَ الْأَظْفَارُ وَ يَلْزَمَكَ الْخِنَاقُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَتَرَوَّحَ إِلَى النَّفَسِ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَ لَا تَجِدُهُ حَتَّى يَمُنَّ اللَّهُ عَلَيْكَ بِمَنِّهِ وَ فَضْلِهِ وَ رِقَّةِ الْخَلِيفَةِ أَبْقَاهُ اللَّهُ فَيُؤْمِنَكَ وَ يَرْحَمَكَ وَ يَحْفَظَ فِيكَ أَرْحَامَ رَسُولِ اللَّهِ‏ وَ السَّلامُ عَلى‏ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى‏ إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنا أَنَّ الْعَذابَ عَلى‏ مَنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى‏ . قَالَ الْجَعْفَرِيُّ فَبَلَغَنِي أَنَّ كِتَابَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع وَقَعَ فِي يَدَيْ هَارُونَ فَلَمَّا قَرَأَهُ قَالَ النَّاسُ يَحْمِلُونِّي عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ هُوَ بَرِي‏ءٌ مِمَّا يُرْمَى بِهِ .» @salmanraoofi
3 🔅🔅🔅 📚 در کافی با اسنادش تا عبدالله بن ابراهیم جعفری آمده ؛ يحيى‏ بن عبد اللَّه‏ بن حسن به امام موسى‏ بن جعفر عليهما السلام نوشت: اما بعد من خودم را به تقواى خدا سفارش ميكنم، و ترا هم به آن سفارش ميكنم زيرا تقوى سفارش خداست نسبت به پيشينيان و پسينيان، يكى از ياوران دين خدا و ناشرين اطاعتش بر من وارد شد و خبر داد كه بر من ترحم كرده‏ئى (كه كشته ميشوم) و ما را كمك نخواهى كرد؟ من دعوت بسوى آن كس از آل محمد صلّى اللَّه عليه و آله را كه مردم بپسندند (با تو) مشورت كردم و تو حاضر نشدى و پيش از تو هم پدرت حاضر نشد ، شما از زمان قديم چيزى را ادعا مي¬كنيد كه در خورتان نيست و آرزوى خود را به جائى كشانيده‏ايد كه خدا به شما عطا نكرده است، پس هوا پرست شديد و گمراه گشتيد، و من تو را بر حذر مي¬دارم از آنچه خدا تو را نسبت به خود بر حذر داشته است. 🔹 حضرت ابو الحسن موسى بن جعفر عليه السلام به او نوشت: از جانب موسى پسر [ابى‏] عبد اللَّه جعفر و هم پسر على (بن ابى طالب) كه هر دو در بندگى و اطاعت خدا شريكند به سوى يحيى بن عبد اللَّه بن حسن. اما بعد همانا من تو را و خودم را از خدا بيم مي¬دهم و تو را از عذاب دردناك و عقاب سخت و كيفر كاملش آگاه مي¬سازم و تو و خودم را بتقواى خدا سفارش مي¬كنم، زيرا تقوى موجب زينت سخن و پابرجائى نعمتهاست، نامه‏ات به من رسيد، در آنجا نوشته بودى كه من و پدرم از زمان پيش مدعى (مقام و منصب) بوده‏ايم، در صورتى كه تو چنين ادعائى از من نشنيده‏ئى و (خداى تعالى در سوره زخرف فرمايد) «گواهى آنها نوشته شود و مورد بازخواست قرار گيرند» حرصى كه اهل دنيا به دنيا و خواستنيهاى آن دارند، تمام خواسته‏هاى آخرت آنها را هم در دنيا تباه كرده است (از اين جهت عبادات و اعمال آخرت خود را هم باغراض دنيوى مشوب مي-سازند چنان كه تو امر به معروف را به افتراء بر من و انكار حق مشوب ساختى) و نوشته بودى كه من به واسطه آرزو داشتن آنچه نزد توست (يعنى ادعاء امامت) مردم را از تو مي¬رانم. در صورتى كه اگر راهى را كه تو پيش گرفته‏اى مايل باشم، ناتوانى از دانستن روش و كم بصيرتى به دليل جلوگير من نباشد (معرفت و بصيرت من از تو خيلى بيشتر است ولى ميدانم اكنون وقتش نيست) اما خداى تبارك و تعالى مردم را معجونى مركب آفريده و قوائى شگفت‏آور و غرائزى گوناگون به او عطا كرده است، من دو كلمه درباره انسان از تو مي¬پرسم، (تا بدانى كه تو به ناحق ادعا ميكنى. به من بگو). عُتُرف در بدن تو چيست؟ و صَهلَج در انسان كدامست؟ جوابش را به من بنويس، من بتو سفارش مي¬كنم و از نافرمانى خليفه برحذرت مي¬دارم، و به فرمانبردارى و اطاعتش تشويقت مي-كنم و دستور مي¬دهم كه براى خود امانى بگيرى پيش از آنكه در چنگال افتى و از هر طرف گلو گير شوى و از هر سو بخواهى نفس كشى، راهى نيابى، تا خدا با احسان و فضل خود و دلسوزى خليفه أبقاه الله بر تو منت نهد و خليفه امانت دهد و بر تو مهربانى كند و خويشان پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله را نسبت به تو حفظ كند، درود بر كسى كه از هدايت پيروى كند «بما وحى رسيده كه عذاب براى كسى است كه تكذيب كند و رو بگرداند». جعفرى گويد: به من خبر رسيد كه نامه موسى بن جعفر عليه السلام به دست هارون افتاد، چون آن را قرائت كرد گفت : «مردم مرا بر موسى بن جعفر می¬شورانند، در صورتى كه او از آنچه متهمش ميكنند منزه است. @salmanraoofi
4 🔅🔅🔅 3-فی الكافي باسناده الی أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ : « خَالِطُوهُمْ بِالْبَرَّانِيَّةِ وَ خَالِفُوهُمْ بِالْجَوَّانِيَّةِ إِذَا كَانَتِ الْإِمْرَةُ صِبْيَانِيَّةً .» ◽️در کافی با اسنادش تا ابوبصير آمده ؛ روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «با مردمان در ظاهر آميزش كنيد و در باطن با ايشان مخالفت نماييد؛ چون امارت و حكومت به روش كارهاى كودكان و بچه‏ بازى باشد» (كه صاحب آن چون كودكانِ مشغول به لهو و لعب و فتنه و باطل باشد). @salmanraoofi
4 🔅🔅🔅 4- فی البحار عن تفسير الإمام حسن العسکری عليه السلام روی قَالَ الْإِمَامُ ع‏ : فِي خَبَرٍ طَوِيلٍ يَذْكُرُ فِيهِ مَا لَقِيَ سَلْمَانُ مِنَ الْيَهُودِ حِينَ جَلَسَ إِلَيْهِمْ فَضَرَبُوهُ بِالسِّيَاطِ وَ كُلِّفُوهُ أَنْ يَكْفُرَ بِمُحَمَّدٍ ص وَ لَمْ يَفْعَلْ سَلْمَانُ وَ سَأَلَ اللَّهَ تَعَالَى الصَّبْرَ عَلَى أَذَاهُمْ فَقَالُوا أَ وَ لَيْسَ مُحَمَّدٌ قَدْ رَخَّصَ لَكَ أَنْ تَقُولَ مِنَ الْكُفْرِ بِهِ مَا تَعْتَقِدُ ضِدَّهُ لِلتَّقِيَّةِ مِنْ أَعْدَائِكَ فَمَا لَكَ لَا تَقُولُ مَا نَقْتَرِحُ عَلَيْكَ لِلتَّقِيَّةِ فَقَالَ سَلْمَانُ إِنَّ اللَّهَ قَدْ رَخَّصَ لِي فِي ذَلِكَ وَ لَمْ يَفْرِضْهُ عَلَيَّ بَلْ أَجَازَ لِي أَنْ لَا أُعْطِيَكُمْ مَا تُرِيدُونَ وَ أَحْتَمِلَ مَكَارِهَكُمْ وَ جَعَلَهُ أَفْضَلَ الْمَنْزِلَتَيْنِ وَ أَنَا لَا أَخْتَارُ غَيْرَهُ‏ .» ▫ در بحار از تفسير امام حسن عسکری روایت شده ؛ در خبرى طولانى در شرح آنچه سلمان‏ از يهود كشيدكه فرمود: چون با آنها نشست و او را تازيانه زدند و خواستند به محمد كفر ورزد و نپذيرفت و از خدا صبر بر آزار آنها را خواست، گفتند: مگر اين نيست كه محمد بتو رخصت تقيه داده پيش دشمنانت پس چرا آنچه ما بتو پيشنهاد كنيم بحساب تقيه نگوئى، سلمان گفت: خدا به من رخصت تقيه داده و آن را به من واجب نكرده و اجازه داده كه خواست شما را بر نياورم و بديهاى شما را تحمل كنم و آن را مقام برتر مقرر كرده و من ديگرى را بر نگزينم. @salmanraoofi
5 🔅🔅🔅 5- فی عوالی الئالی : « رُوِيَ‏ أَنَّ مُسَيْلَمَةَ الْكَذَّابَ أَخَذَ رَجُلَيْنِ مِنَ الْمُسْلِمِينَ فَقَالَ لِأَحَدِهِمَا مَا تَقُولُ فِي مُحَمَّدٍ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ قَالَ فَمَا تَقُولُ فِيَّ قَالَ أَنْتَ أَيْضاً فَخَلَّاهُ وَ قَالَ لِلْآخَرِ مَا تَقُولُ فِي مُحَمَّدٍ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ قَالَ فَمَا تَقُولُ فِيَّ قَالَ أَنَا أَصَمُّ فَأَعَادَ عَلَيْهِ ثَلَاثاً فَأَعَادَ جَوَابَهُ الْأَوَّلَ فَقَتَلَهُ فَبَلَغَ ذَلِكَ رَسُولَ اللَّهِ ص فَقَالَ أَمَّا الْأَوَّلُ فَقَدْ أَخَذَ بِرُخْصَةِ اللَّهِ وَ أَمَّا الثَّانِي فَقَدْ صَدَعَ بِالْحَقِّ فَهَنِيئاً لَهُ‏ .» در عوالی الئالی روايت آمده كه : « مسيلمه‏ كذاب‏ دو مسلمان را دستگير كرد به يكى گفت: چه گوئى در باره محمد؟ گفت: رسول خداست، گفتش چه گوئى در باره من؟ گفت: تو هم نيز و آزادش كرد ، و به ديگرى گفت: در باره محمد چه گوئى؟ گفت رسول‏ الله‏ است . گفت: در باره من چه گوئى؟ گفت من كرم و بازش گفت: تا سه بار و همان جواب را داد و او را كشت و خبرش به رسول خدا (ص) رسيد فرمود : اولى از رخصت خدا استفاده كرده و دومى حق را آشكار كرده و بر او گوارا باد.» @salmanraoofi
6 🔅🔅🔅 📚 6- فی البحار رُوی قَالَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع‏ « وَ قَدْ حَضَرَ فَقِيرٌ مُؤْمِنٌ يَسْأَلُهُ سَدَّ فَاقَتِهِ فَضَحِكَ فِي وَجْهِهِ وَ قَالَ أَسْأَلُكَ مَسْأَلَةً فَإِنْ أَصَبْتَهَا أَعْطَيْتُكَ عَشَرَةَ أَضْعَافِ مَا طَلَبْتَ وَ إِنْ لَمْ تُصِبْهَا أَعْطَيْتُكَ مَا طَلَبْتَ وَ كَانَ قَدْ طَلَبَ مِنْهُ مِائَةَ دِرْهَمٍ يَجْعَلُهَا فِي بِضَاعَةٍ يَتَعَيَّشُ بِهَا فَقَالَ الرَّجُلُ سَلْ فَقَالَ مُوسَى ع لَوْ جُعِلَ إِلَيْكَ التَّمَنِّي لِنَفْسِكَ فِي الدُّنْيَا مَا ذَا كُنْتَ تَتَمَنَّى قَالَ كُنْتُ أَتَمَنَّى أَنْ أُرْزَقَ التَّقِيَّةَ فِي دِينِي وَ قَضَاءِ حُقُوقِ إِخْوَانِي قَالَ وَ مَا لَكَ لَمْ تَسْأَلِ الْوَلَايَةَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ قَالَ ذَلِكَ قَدْ أُعْطِيتُهُ وَ هَذَا لَمْ أُعْطَهُ فَأَنَا أَشْكُرُ عَلَى مَا أُعْطِيتُ وَ أَسْأَلُ رَبِّي عَزَّ وَ جَلَّ مَا مُنِعْتُ فَقَالَ أَحْسَنْتَ أَعْطُوهُ أَلْفَيْ دِرْهَمٍ وَ قَالَ اصْرِفْهَا فِي كَذَا يَعْنِي فِي الْعَفْصِ‏ فَإِنَّهُ مَتَاعٌ يَابِسٌ وَ سَيُقْبِلُ بَعْدَ مَا يُدْبِرُ فَانْتَظِرْ بِهِ سَنَةً وَ اخْتَلِفْ إِلَى دَارِنَا وَ خُذِ الْأُجَرَاءَ فِي كُلِّ يَوْمٍ فَفَعَلَ‏ فَمَا تَمَّتْ لَهُ سَنَةٌ إِذْ قَدْ زَادَ فِي ثَمَنِ الْعَفْصِ لِلْوَاحِدِ خَمْسَةَ عَشَرَ فَبَاعَ مَا كَانَ اشْتَرَى بِأَلْفَيْ دِرْهَمٍ بِثَلَاثِينَ أَلْفَ دِرْهَمٍ .» ▫ در بحار روایت شده امام هفتم فرمود: در حالى كه فقير مؤمنى آمده بود و از آن حضرت رفع ندارى خود را مي¬خواست به رويش لبخند زد و فرمود : از تو پرسشى می¬كنم و اگر درست جواب دادى ده برابر آنچه می¬خواهى به تو ميدهم و اگر نه همان را كه می¬خواهى به تو ميدهم،- صد درهم‏ از آن حضرت خواسته بود كه آن را سرمايه كند و با آن زندگى كند- آن مرد گفت: به پرس . فرمودش : اگر اختيار به تو مي¬دادند كه در دنيا براى خود چيزى بخواهى چه ميخواستى؟ گفت: مى‏خواستم تقيه به من روزى شود و پرداخت حقوق برادرانم ، فرمودش چرا ولايت ما خاندان را نخواهى؟ گفت: آن را به من داده‏اند و اين را ندادند و من شكر كنم آن را كه به من دادند و از پروردگارم عزّوجل می¬خواهم آنچه از آن منع شدم، فرمود: آفرين به او دو هزار درهم بدهيد و فرمود: آن را در تجارت بار درخت بلوط صرف كن كه كالاى خشكى است و ( سود به تو )رو می¬آورد پس از آنكه پشت می¬کند و يك سال انبارش كن و به خانه ما بيا و خرج هر روز را بگير اين كار را كرد و سال به پايان نرسيد كه بهاى بار بلوط پانزده بار گرانتر شد و آنچه را به دو هزار درهم خريده به سى هزار درهم فروخت. @salmanraoofi
7 🔅🔅🔅 📚 7- فی الإحتجاج بِالْإِسْنَادِ إِلَى أَبِي مُحَمَّدٍ الْعَسْكَرِيِّ ع عَنْ آبَائِهِ ع‏ أَنَّهُ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع لِلْيُونَانِيِّ الَّذِي أَرَاهُ الْمُعْجِزَاتِ الْبَاهِرَاتِ بَعْدَ مَا أَسْلَمَ : « وَ آمُرُكَ أَنْ تَصُونَ دِينَكَ وَ عِلْمَنَا الَّذِي أَوْدَعْنَاكَ وَ أَسْرَارَنَا الَّذِي حَمَلْنَاكَ فَلَا تُبْدِ عُلُومَنَا لِمَنْ يُقَابِلُهَا بِالْعِنَادِ وَ يُقَابِلُكَ مِنْ أَجْلِهَا بِالشَّتْمِ وَ اللَّعْنِ وَ التَّنَاوُلِ مِنَ الْعِرْضِ وَ الْبَدَنِ وَ لَا تُفْشِ سِرَّنَا إِلَى مَنْ يُشَنِّعُ عَلَيْنَا عِنْدَ الْجَاهِلِينَ بِأَحْوَالِنَا وَ يَعْرِضُ أَوْلِيَاءَنَا لِبَوَادِرِ الْجُهَّالِ وَ آمُرُكَ أَنْ تَسْتَعْمِلَ التَّقِيَّةَ فِي دِينِكَ فَإِنَّ اللَّهَ يَقُولُ- لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْ‏ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً وَ قَدْ أَذِنْتُ لَكَ فِي تَفْضِيلِ أَعْدَائِنَا إِنْ أَلْجَأَكَ الْخَوْفُ إِلَيْهِ وَ فِي إِظْهَارِ الْبَرَاءَةِ مِنَّا إِنْ حَمَلَكَ الْوَجَلُ عَلَيْهِ وَ فِي تَرْكِ الصَّلَوَاتِ الْمَكْتُوبَاتِ إِذَا خَشِيتَ عَلَى حُشَاشَتِكَ الْآفَاتِ وَ الْعَاهَاتِ فَإِنَّ تَفْضِيلَكَ أَعْدَاءَنَا عَلَيْنَا عِنْدَ خَوْفِكَ لَا يَنْفَعُهُمْ وَ لَا يَضُرُّنَا وَ إِنَّ إِظْهَارَكَ براءتنا [بَرَاءَتَكَ‏] مِنَّا عِنْدَ تَقِيَّتِكَ- لَا تَقْدَحُ فِينَا وَ لَا تَنْقُصُنَا وَ إِنْ أَنْتَ تَبْرَأُ مِنَّا بِلِسَانِكَ وَ أَنْتَ مُوَالٍ لَنَا بِجَنَانِكَ لِتُبْقِيَ عَلَى نَفْسِكَ رُوحَهَا الَّتِي بِهَا قِوَامُهَا وَ مَالَهَا الَّذِي بِهِ قِيَامُهَا وَ جَاهَهَا الَّذِي بِهِ تَمَاسُكُهَا وَ تَصُونَ مَنْ عُرِفَ بِذَلِكَ وَ عَرَفْتَ بِهِ مِنْ أَوْلِيَائِنَا وَ إِخْوَانِنَا وَ أَخَوَاتِنَا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ بشِهُوُرٍ أَوْ سِنِينَ إِلَى أَنْ تَتَفَرَّجَ تِلْكَ الْكُرْبَةُ وَ تَزُولَ بِهِ تِلْكَ النَّقِمَةُ فَإِنَّ ذَلِكَ أَفْضَلُ مِنْ أَنْ تَتَعَرَّضَ لِلْهَلَاكِ- وَ تَنْقَطِعَ بِهِ عَنِ الْعَمَلِ فِي الدِّينِ وَ صَلَاحِ إِخْوَانِكَ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِيَّاكَ ثُمَّ إِيَّاكَ أَنْ تَتَعَرَّضَ لِلْهَلَاكِ أَوْ أَنْ تَتْرُكَ التَّقِيَّةَ الَّتِي أَمَرْتُكَ بِهَا فَإِنَّكَ شَائِطٌ بِدَمِكَ وَ دِمَاءِ إِخْوَانِكَ مُعَرِّضٌ لِنِعَمِكَ وَ نِعَمِهِمْ لِلزَّوَالِ مُذِلٌّ لَهُمْ فِي أَيْدِي أَعْدَاءِ دِينِ اللَّهِ وَ قَدْ أَمَرَكَ اللَّهُ بِإِعْزَازِهِمْ فَإِنَّكَ إِنْ خَالَفْتَ وَصِيَّتِي كَانَ ضَرَرُكَ عَلَى نَفْسِكَ وَ إِخْوَانِكَ أَشَدَّ مِنْ ضَرَرِ النَّاصِبِ لَنَا الْكَافِرِ بِنَا .» ترجمه حدیث در زیر👇👇👇 @salmanraoofi
7 🔅🔅🔅 ▫ در احتجاج با سندش تا ابا محمد امام عسکری از پدرانش از امیرالمومنین (ع) که به یونانی که معجزات درخشان حضرت را بعد از اسلام آوردنش دیده بود فرمود : « و تو را امر مى‏كنم كه دينت را حفظ كنى، و علمى كه به تو سپردم و اسرارى كه نزد تو نهادم همه را مكتوم داشته و آنها را بر معاندين ما فاش مسازى، و گر نه مورد ضرب و شتم و لعن آنها واقع خواهى شد، نكند سرّ ما بر افراد غافلى كه عليه ما زشتكارى مى‏كنند فاش سازى، و با اين كار دوستان ما را گرفتار آزار جاهلان سازى. و تو را دستور مى‏دهم كه در دين خود تقيّه كنى، زيرا خداوند مى‏فرمايد: « لا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكافِرِينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْ‏ءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً »، و به تو اجازه مى‏دهم در صورت خوف و ترس [از سر تقيّه‏] دشمنان را بر ما تفضيل دهى، و حتّى از ما برائت به جويى، و حتّى نمازهاى واجب را ترك گويى، زيرا تعريف دشمنان هنگام ترس، نه به آنها سود رساند و نه به ما زيان، و اظهار برائت تو از ما هنگام تقيّه؛ نه تهمتى بر ما بوده و نه چيزى از ما كم مى‏كند، و اگر تو ساعتى با زبان از ما تبرّى‏جويى‏ - در حالى كه قلبا از موالى مايى- همان روح دوستى در تو باقى خواهد ماند- كه قوام موالات به آن است- و با تو محفوظ گردد ؛ كه قيام محبّت به آن و جاه تو به آرامگاه خود قرار گيرد، و با اين كار ماهها و سالها همه دوستان و برادران و خواهران ايمانى ما را از هر زيانى بيمه خواهى كرد، تا اينكه خداوند فرج و گشايشى بر اين پريشانى و اندوه ايجاد فرمايد، و اين اندوه و دلتنگى و گرفتگى خاطر زدوده شود، و اين روش بهتر از اين است كه خود را در معرض هلاك و نابودى قرار داده و عمل دينى و صلاح برادر مؤمنت را از آن قطع كنى.مبادا مبادا آن تقيّه‏اى كه تو را گفتم ترك كنى، كه با اين كار خون خود و برادرانت را بيهوده ريخته و اموال خود و ايشان را به نابودى كشانى، و اموالتان را به دست دشمنان خدا به تباهى كشانى، با اينكه امر خدا بر اعزاز دوستان است، و در صورت عدم رفتار به دستوراتم زيان تو بر خود و دوستانت شديدتر از زيان فرد ناصب و كافر به ما خواهد بود. @salmanraoofi
8 🔅🔅🔅 📚8-فی قصص الأنبياء عليهم السلام باسناده الی عَبْدِ الْحَمِيدِ بْنِ أَبِي الدَّيْلَمِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:«إِنَّ قَابِيلَ أَتَى هِبَةَ اللَّهِ ع فَقَالَ إِنَّ أَبِي قَدْ أَعْطَاكَ الْعِلْمَ الَّذِي كَانَ عِنْدَهُ وَ أَنَا كُنْتُ أَكْبَرَ مِنْكَ وَ أَحَقَّ بِهِ مِنْكَ وَ لَكِنْ قَتَلْتُ ابْنَهُ فَغَضِبَ عَلَيَّ فَآثَرَكَ بِذَلِكَ الْعِلْمِ عَلَيَّ وَ إِنَّكَ وَ اللَّهِ إِنْ ذَكَرْتَ شَيْئاً مِمَّا عِنْدَكَ مِنَ الْعِلْمِ الَّذِي وَرَّثَكَ أَبُوكَ لِتَتَكَبَّرَ بِهِ عَلَيَّ وَ تَفْتَخِرَ عَلَيَّ لَأَقْتُلَنَّكَ كَمَا قَتَلْتُ أَخَاكَ فَاسْتَخْفَى هِبَةُ اللَّهِ بِمَا عِنْدَهُ مِنَ الْعِلْمِ لِيَنْقَضِيَ دَوْلَةُ قَابِيلَ وَ لِذَلِكَ يَسَعُنَا فِي قَوْمِنَا التَّقِيَّةُ لِأَنَّ لَنَا فِي ابْنِ آدَمَ أُسْوَةً .» ▫️در قصص الأنبياء با اسنادش تا عبدالحمید بن ابی دیلم آمده : به سندى تا امام ششم (ع) كه قابيل‏ آمد نزد هبه الله (ع) (شيث) گفت : پدرم علمش را به تو داده با اينكه من از تو بزرگترم و بدان سزاوارتر ولى چون پسرش را كشتم به من خشم كرد و تو را در دانش به من برگزيد به خدا اگر تو از آن علمى كه از پدرت برگرفتى چيزى به زبان آرى تا به من بزرگى كنى و ببالى البته تو را چنانچه برادرت را کشتم خواهم كشت پس هبه الله علم خود را نهان كرد تا دولت قابيل به سر آيد و از اين رو تقيه‏ براى ما در قوم خود رواست چون در (روش) پسر آدم‏ الگویى برای ماست. @salmanraoofi
9 🔅🔅🔅 📚 4- فی تفسیر الامام حسن العسکری : « وَ قِيلَ لِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ع: إِنَّ فُلَاناً نَقَبَ فِي جِوَارِهِ عَلَى قَوْمٍ، فَأَخَذُوهُ بِالتُّهَمَةِ، وَ ضَرَبُوهُ خَمْسَمِائَةِ سَوْطٍ. قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع: ذَلِكَ أَسْهَلُ مِنْ مِائَةِ أَلْفِ أَلْفِ سَوْطٍ فِي النَّارِ، [نُبِّهَ‏] عَلَى التَّوْبَةِ حَتَّى يُكَفِّرَ ذَلِكَ. قِيلَ: وَ كَيْفَ ذَلِكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ [صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِكَ‏] قَالَ: إِنَّهُ فِي غَدَاةِ يَوْمِهِ الَّذِي أَصَابَهُ مَا أَصَابَهُ- ضَيَّعَ حَقَّ أَخٍ مُؤْمِنٍ، وَ جَهَرَ بِشَتْمِ أَبِي الْفَصِيلِ‏ وَ أَبِي الدَّوَاهِي وَ أَبِي الشُّرُورِ وَ أَبِي الْمَلَاهِي، وَ تَرَكَ التَّقِيَّةَ ، وَ لَمْ يَسْتُرْ عَلَى إِخْوَانِهِ وَ مُخَالِطِيهِ، فَاتَّهَمَهُمْ عِنْدَ الْمُخَالِفِينَ، وَ عَرَضَهُمْ لِلَعْنِهِمْ وَ سَبِّهِمْ وَ مَكْرُوهِهِمْ وَ تَعَرَّضَ هُوَ أَيْضاً، فَهَمَّ الَّذِينَ سَوَّوْا عَلَيْهِ الْبَلِيَّةَ ، وَ قَذَفُوهُ بِهَذِهِ التُّهَمَةِ. فَوَجِّهُوا إِلَيْهِ وَ عَرِّفُوهُ ذَنْبَهُ لِيَتُوبَ، وَ يَتَلَافَى مَا فَرَطَ مِنْهُ، فَإِنْ لَمْ يَفْعَلْ، فَلْيُوَطِّنْ نَفْسَهُ عَلَى ضَرْبِ خَمْسِمِائَةِ سَوْطٍ [وَ حَبْسٍ‏] فِي مُطْبَقٍ لَا يَفْرُقُ [فِيهِ‏] بَيْنَ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ. فَوُجِّهَ إِلَيْهِ، فَتَابَ- وَ قَضَى حَقَّ الْأَخِ الَّذِي كَانَ قَدْ قَصَّرَ فِيهِ، فَمَا فَرَغَ مِنْ ذَلِكَ حَتَّى عُثِرَ بِاللِّصِّ، وَ أُخِذَ مِنْهُ الْمَالُ، وَ خُلِّىَ عَنْهُ، وَ جَاءَهُ الْوُشَاةُ يَعْتَذِرُونَ إِلَيْهِ .» ▫ در تفسیر امام عسکری آمده ؛ به محمد بن على رضا (امام نهم) (ع) گفتند: در كنار خانه فلانى بر قومى تونلی زدند و او را با تهمت دستگير كردند و پانصد تازيانه زدند . آن حضرت (ع) فرمود: اين آسانتر است از صد هزار هزار تازيانه آتشين او را براى توبه آگاه كردند تا كفاره آن خلافش باشد. گفتند چطور (کفاره) باشد يا ابن رسول الله فرمود : او در بامداد روزى كه به او رسيد آنچه رسيد حق يك برادر مؤمن را ضايع كرد ابو الفضيل و ابو دواهى و ابو النسر و ابو الملاهى را بلند و آشكار دشنام داد و از برادرانش تقيه نكرد و از مخالفانش هم پرده‏پوشى نكرد و آنان را نزد مخالفان بدنام كرد و به لعن و دشنام و بدكارى آنان گرفتار كرد و خود را هم دچار كرد، و آنها بودند كه اين بلا را به او رساندند و اين تهمت را به او زدند و به او رو آوردند و گناهش را به او رساندند تا توبه كند و آنچه را در آن تقصير كرده جبران نمايند و اگر توبه نكند بايد خود را براى پانصد تازيانه يا زندان تاريك آماده كند كه شب و روزش فرق ندارد. پس خبر را به او رساندند و او توبه كرد و حق مؤمنى كه در آن كوتاه آمده بود بر آورد و از آن فارغ شده بود كه دزد نقب زن پيدا شد و مال را از او گرفتند و آن متهم را آزاد كردند و خبر چينان آمدند و از او عذر خواستند و به على بن محمد (ع) (امام دهم) گفتند: كاملتر مردم در خصال نيكو كيست؟ فرمود: هر كه بهتر تقيه كند و حقوق برادرانش را بر آورد. @salmanraoofi
10 🔅🔅🔅 📚 10- فی معانی الاخبار باسناده الی سفيان بن سعيد ، قال: سمعت أبا عبد الله جعفر بن محمد الصادق (عليه السلام)- و كان و الله صادقا كما سمي- يقول: « يا سفيان، عليك بالتقية فإنها سنة إبراهيم الخليل (عليه السلام)، و إن الله عز و جل قال لموسى و هارون (عليهما السلام): اذْهَبا إِلى‏ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‏* فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشى‏ يقول الله عز و جل: كنياه و قولا له: يا أبا مصعب، و إن رسول الله (صلى الله عليه و آله) كان إذا أراد سفرا ورى بغيره، و قال: أمرني ربي بمداراة الناس، كما أمرني بأداء الفرائض، و لقد أدبه الله عز و جل بالتقية، فقال: ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ * وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ‏. يا سفيان من استعمل التقية في دين الله فقد تسنم الذروة العليا من العز، إن عز المؤمن في حفظ لسانه، و من لم يملك لسانه ندم الی آخره .» ▫ در معانی الاخبار با اسنادش از سفيان‏ بن سعيد آمده که گفت : از حضرت صادق عليه السّلام- و او چنان كه ناميده شده به خدا سوگند راستگو است- شنيدم كه فرمود: اى سفيان! (در جايى كه افشا كردن عقيده سبب اتلاف نيروها و بهم خوردن نقشه‏ه ا و هدفها گردد) بر تو باد به تقيّه‏، چون آن سنّت و قانون حضرت ابراهيم خليل عليه السّلام است، و خداوند عزّ و جلّ به موسى‏ و هارون دستور داد: اذْهَبا إِلى‏ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى‏ فَقُولا لَهُ قَوْلًا لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشى‏ (برويد به سوى فرعون چون او سر به طغيان بر آورد، اما به نرمى با وى سخن بگوئيد، شايد متذكّر شود و ايمان آورد، يا از (مجازات) الهى بترسد؛ سوره طه:43و44) خداوند مى‏فرمايد: وى را با بهترين نامش كه كنيه اوست صدا بزنيد و به او بگوئيد: اى أبا مصعب (نامش وليد بن مصعب بن ريان بود). و پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله هر گاه قصد داشت به مسافرتى برود آن را پنهان مى ‏داشت، و به جهت مصالحى مقصد خود را طورى اظهار مى‏نمود كه درست نفهمند، و آن را به طرزى مى‏گفت كه شنونده خيال مى‏كرد جاى ديگرى را فرموده است. و فرمود: پروردگارم به من دستور داده با مردم سازش كنم، همچنان كه به أداء واجبات مأمورم ساخته، و خداوند با آموختن تقيّه به او فرمود: « ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ، وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ‏ »(بدى را با نيكى دفع كن، تا دشمنان سرسخت همچون دوستان صميمى شوند، امّا به اين مرحله جز اشخاصى كه داراى صبر و استقامتند نمى‏رسند و به آن نمي¬رسند مگر افرادى كه بهره عظيمى از عقل و ايمان و تقوى دارند) اى سفيان! هر كس كه در آئين الهى تقيّه را به كار گيرد خود را به قلّه بلندى از عزّت رسانده ، قطعا عزّت مؤمن در نگهدارى زبانش مى‏باشد، و آن كس كه مالك زبان خود نگردد پشيمانى خواهد كشيد. @salmanraoofi
11 🔅🔅🔅 📚 11- فی الاحتجاج عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْعَسْكَرِيِّ ع أَنَّهُ قَالَ‏: « لَمَّا جَعَلَ الْمَأْمُونُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا ع وَلَايَةَ الْعَهْدِ دَخَلَ عَلَيْهِ آذِنُهُ‏ فَقَالَ إِنَّ قَوْماً بِالْبَابِ يَسْتَأْذِنُونَ عَلَيْكَ يَقُولُونَ نَحْنُ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ ع فَقَالَ أَنَا مَشْغُولٌ فَاصْرِفْهُمْ فَصَرَفَهُمْ إِلَى أَنْ جَاءُوا هَكَذَا يَقُولُونَ وَ يَصْرِفُهُمْ شَهْرَيْنِ ثُمَّ أَيِسُوا مِنَ الْوُصُولِ فَقَالُوا قُلْ لِمَوْلَانَا إِنَّا شِيعَةُ أَبِيكَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع قَدْ شَمِتَ بِنَا أَعْدَاؤُنَا فِي حِجَابِكَ لَنَا وَ نَحْنُ نَنْصَرِفُ عَنْ هَذِهِ الْكَرَّةِ وَ نَهْرُبُ‏ مِنْ بِلَادِنَا خَجَلًا وَ أَنَفَةً مِمَّا لَحِقَنَا وَ عَجْزاً عَنِ احْتِمَالِ مَضَضِ مَا يَلْحَقُنَا مِنْ أَعْدَائِنَا فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ع ائْذَنْ لَهُمْ لِيَدْخُلُوا فَدَخَلُوا عَلَيْهِ فَسَلَّمُوا عَلَيْهِ فَلَمْ يَرُدَّ عَلَيْهِمْ وَ لَمْ يَأْذَنْ لَهُمْ بِالْجُلُوسِ فَبَقُوا قِيَاماً فَقَالُوا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا هَذَا الْجَفَاءُ الْعَظِيمُ وَ الِاسْتِخْفَافُ بَعْدَ هَذَا الْحِجَابِ الصَّعْبِ؟ أَيُّ بَاقِيَةٍ تَبْقَى مِنَّا بَعْدَ هَذَا فَقَالَ الرِّضَا ع اقْرَءُوا وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ وَ اللَّهِ مَا اقْتَدَيْتُ إِلَّا بِرَبِّي عَزَّ وَ جَلَّ وَ بِرَسُولِهِ وَ بِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَنْ بَعْدَهُ مِنْ آبَائِيَ الطَّاهِرِينَ ع عُتُوّاً عَلَيْكُمْ فَاقْتَدَيْتُ بِهِمْ قَالُوا لِمَا ذَا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ قَالَ لِدَعْوَاكُمْ أَنَّكُمْ شِيعَةُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَيْحَكُمْ إِنَّ شِيعَتَهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ وَ سَلْمَانُ وَ أَبُو ذَرٍّ وَ الْمِقْدَادُ وَ عَمَّارٌ وَ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي بَكْرٍ الَّذِينَ لَمْ يُخَالِفُوا شَيْئاً مِنْ أَوَامِرِهِ- وَ أَنْتُمْ فِي أَكْثَرِ أَعْمَالِكُمْ لَهُ مُخَالِفُونَ وَ تُقَصِّرُونَ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْفَرَائِضِ وَ تَتَهَاوَنُونَ بِعَظِيمِ حُقُوقِ إِخْوَانِكُمْ فِي اللَّهِ وَ تَتَّقُونَ حَيْثُ لَا تَجِبُ التَّقِيَّةُ وَ تَتْرُكُونَ التَّقِيَّةَ حَيْثُ لَا بُدَّ مِنَ التَّقِيَّةِ لَوْ قُلْتُمْ إِنَّكُمْ مُوَالِيهِ وَ مُحِبُّوهُ وَ الْمُوَالُونَ لِأَوْلِيَائِهِ وَ الْمُعَادُونَ لِأَعْدَائِهِ لَمْ أُنْكِرْهُ مِنْ قَوْلِكُمْ وَ لَكِنْ هَذِهِ مَرْتَبَةٌ شَرِيفَةٌ ادَّعَيْتُمُوهَا إِنْ لَمْ تُصَدِّقُوا قَوْلَكُمْ بِفِعْلِكُمْ هَلَكْتُمْ إِلَّا أَنْ تَتَدَارَكَكُمْ رَحْمَةُ رَبِّكُمْ قَالُوا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَإِذاً نَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ نَتُوبُ إِلَيْهِ مِنْ قَوْلِنَا بَلْ نَقُولُ كَمَا عَلَّمَنَا مَوْلَانَا نَحْنُ مُحِبُّوكُمْ وَ مُحِبُّو أَوْلِيَائِكُمْ وَ مُعَادُو أَعْدَائِكُمْ قَالَ الرِّضَا ع فَمَرْحَباً بِكُمْ إِخْوَانِي وَ أَهْلَ وُدِّي ارْتَفِعُوا فَمَا زَالَ يَرْفَعُهُمْ حَتَّى أَلْصَقَهُمْ بِنَفْسِهِ ثُمَّ قَالَ لِحَاجِبِهِ كَمْ مَرَّةً حَجَبْتَهُمْ؟ قَالَ سِتِّينَ مَرَّةً قَالَ فَاخْتَلِفْ إِلَيْهِمْ سِتِّينَ مَرَّةً مُتَوَالِيَةً فَسَلِّمْ عَلَيْهِمْ وَ أَقْرِئْهُمْ سَلَامِي فَقَدْ مَحَوْا مَا كَانَ مِنْ ذُنُوبِهِمْ بِاسْتِغْفَارِهِمْ وَ تَوْبَتِهِمْ وَ اسْتَحَقُّوا الْكَرَامَةَ لِمَحَبَّتِهِمْ لَنَا وَ مُوَالاتِهِمْ وَ تَفَقَّدْ أُمُورَهُمْ وَ أُمُورَ عِيَالاتِهِمْ فَأَوْسِعْهُمْ نَفَقَاتٍ وَ مَبَرَّاتٍ وَ صِلَاتٍ وَ دَفْعِ مَعَرَّات‏ .» ✅ ترجمه حدیث در پست زیر تقدیم می شود @salmanraoofi
11 🔅🔅🔅 ▫ در احتجاج از امام عسكرىّ نقل است كه فرمود: وقتى ولايتعهدى براى حضرت رضا عليه السّلام قرار گرفت، دربان او بر حضرت وارد شده و گفت : گروهى پشت در ايستاده‏اند و اذن دخول خواسته و مى‏گويند: ما از شيعيان علىّ عليه السّلام هستيم! حضرت فرمود: من فعلًا مشغولم آنان را بازگردان. و اين آمد و شدها و جواب منفى امام دو ماه بطول انجاميد، تا جايى كه ديگر از رسيدن به او نااميد شده و به دربان گفتند : به آقايمان بگو ما از شيعيان پدرت علىّ عليه السّلام هستيم! اين ماجرا موجب شماتت و سرزنش دشمنانمان بر ما شده، و ما اين بار بازگشته و از اين شرمندگى و شكستن غرورى كه بما رسيده، و عجز از احتمال دردى كه به سبب شماتت از ناحيه دشمنانمان به ما خواهد رسيد از شهر خود خواهيم گريخت. حضرت رضا عليه السّلام به دربان خود فرمود: اجازه بده داخل شوند، آنان وارد شده سلام كردند ولى آن حضرت نه جواب سلامشان را داد و نه اذن جلوس صادر كرد، و همان طور ايستادند. همگى گفتند: اى زاده رسول خدا، اين چه جفاى عظيم و استخفاف پس از آن حجاب سخت است! ديگر چه جفائى مانده تا بر سر ما آيد؟! حضرت رضا عليه السّلام فرمود: اين آيه را بخوانيد: «و هر مصيبتى كه به شما رسد به سبب كارهايى (خطا و گناهانى) است كه دستهايتان كرده و از [گناهان‏] در مى‏گذرد- شورى:30»، بخدا سوگند كه من در اين كار تنها به خداوند و رسول او و أميرالمؤمنين و پدران پاكم پس از او اقتدا كردم، آنان بر شما نكوهش كردند من نيز اقتدا نمودم. گفتند: براى چه اى زاده رسول خدا؟! فرمود: براى اين ادّعا كه شما شيعه أمير المؤمنين هستيد! واى بر شما! شيعيان او حسن و حسين و سلمان‏ و أبوذرّ و مقداد و عمّار و محمّد بن أبى بكر بودند، همانها كه ذرّه‏اى از دستورات او سرپيچى نكردند، حال اينكه شما در بيشتر كردارتان با او مخالفيد، و در بيشتر فرائض خود كوتاهى ورزيده و بزرگى حقوق برادران خود را در باره خدا خوار و بى‏مقدار مى‏داريد، و آنجا كه نبايد تقيّه مى‏كنيد، و آنجا كه بايد؛ تقيّه نمى‏كنيد، اگر شما در همان ابتداى كار مى‏گفتيد ما از موالى و محبّين اوئيم و از دوستداران اولياى او و دشمنان دشمنان او هستيم من منكر اين قول شما نشده بودم، و ليكن اين مقام و مرتبه شريفى بود كه شما مدّعى آن شده‏ايد، اگر كردار شما گفتارتان را تصديق نكند به هلاكت افتيد، مگر اينكه رحمت پروردگارتان آن را تلافى كند. آنان گفتند: اى زاده رسول خدا، ما همگى بدرگاه خدا استغفار كرده و از اين گفته خود توبه مى‏كنيم، بلكه مى‏گوييم- همان طور كه شما بما آموختيد- : ما محبّ شما و اولياى شمائيم، و دشمنان دشمنان شما هستيم. حضرت رضا عليه السّلام فرمود: آفرين و مرحبا به شما برادران و محبّينم! بيائيد بالا، و آنقدر آنان را به بالا خواند تا تك تكشان را در بغل گرفت، سپس به دربان خود فرمود:چند بار ايشان را مانع شدى؟ گفت: شصت بار.فرمود: به همان تعداد نزد ايشان رفته و ضمن سلام؛ سلام مرا به ايشان برسان. اكنون با اين استغفار و توبه همه گناهان خود را محو و پاك ساختند، و به جهت محبّت و موالاتشان به ما مستحقّ كرامت شده‏اند، و از حال ايشان و امور نانخورانشان تفقّد كن؛ نفقات بسيار و احسان فراوان و هداياى بسيارى بديشان داده و زيانشان را جبران كن. @salmanraoofi
12 🔅🔅🔅 ▫️قالَ فَسَلْهُمْ مَنْ رَبُّهُمْ قَالُوا فِرْعَوْنُ قَالَ وَ مَنْ خَلَقَكُمْ قَالُوا فِرْعَوْنُ هَذَا قَالَ وَ مَنْ رَازِقُكُمُ الْكَافِلُ لِمَعَايِشِكُمْ وَ الدَّافِعُ عَنْكُمْ مَكَارِهَكُمْ؟ قَالُوا فِرْعَوْنُ هَذَا قَالَ حِزْقِيلُ أَيُّهَا الْمَلِكُ فَأُشْهِدُكَ وَ كُلَّ مَنْ حَضَرَكَ أَنَّ رَبَّهُمْ هُوَ رَبِّي وَ خَالِقَهُمْ هُوَ خَالِقِي وَ رَازِقَهُمْ هُوَ رَازِقِي وَ مُصْلِحَ مَعَايِشِهِمْ هُوَ مُصْلِحُ مَعَايِشِي لَا رَبَّ لِي وَ لَا خَالِقَ غَيْرُ رَبِّهِمْ وَ خَالِقِهِمْ وَ رَازِقِهِمْ وَ أُشْهِدُكَ وَ مَنْ حَضَرَكَ أَنَّ كُلَّ رَبٍّ وَ خَالِقٍ سِوَى رَبِّهِمْ وَ خَالِقِهِمْ وَ رَازِقِهِمْ فَأَنَا بَرِي‏ءٌ مِنْهُ وَ مِنْ رُبُوبِيَّتِهِ وَ كَافِرٌ بِإِلَهِيَّتِهِ يَقُولُ حِزْقِيلُ هَذَا وَ هُوَ يَعْنِي أَنَّ رَبَّهُمْ هُوَ اللَّهُ رَبِّي- وَ لَمْ يَقُلْ إِنَّ الَّذِي قَالُوا هُمْ إِنَّهُ رَبُّهُمْ هُوَ رَبِّي وَ خَفِيَ هَذَا الْمَعْنَى عَلَى فِرْعَوْنَ وَ مَنْ حَضَرَهُ وَ تَوَهَّمُوا أَنَّهُ يَقُولُ فِرْعَوْنُ رَبِّي وَ خَالِقِي وَ رَازِقِي فَقَالَ لَهُمْ يَا رِجَالَ السَّوْءِ وَ يَا طُلَّابَ الْفَسَادِ فِي مُلْكِي وَ مُرِيدِي الْفِتْنَةِ بَيْنِي وَ بَيْنَ ابْنِ عَمِّي وَ هُوَ عَضُدِي أَنْتُمُ الْمُسْتَحِقُّونَ لِعَذَابِي لِإِرَادَتِكُمْ فَسَادَ أَمْرِي وَ هَلَاكَ ابْنِ عَمِّي وَ الْفَتَّ فِي عَضُدِي ثُمَّ أَمَرَ بِالْأَوْتَادِ فَجُعِلَ فِي سَاقِ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ وَتِدٌ وَ فِي صَدْرِهِ وَتِدٌ وَ أَمَرَ أَصْحَابَ أَمْشَاطِ الْحَدِيدِ فَشَقُّوا بِهَا لُحُومَهُمْ مِنْ أَبْدَانِهِمْ فَذَلِكَ مَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا لَمَّا وَشَوْا بِهِ إِلَى فِرْعَوْنَ لِيُهْلِكُوهُ‏ وَ حاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذابِ‏ وَ هُمُ الَّذِينَ وَشَوْا بِحِزْقِيلَ إِلَيْهِ لَمَّا أَوْتَدَ فِيهِمُ الْأَوْتَادَ- وَ مَشَّطَ عَنْ أَبْدَانِهِمْ لُحُومَهُمْ‏ بِالْأَمْشَاط .» ✅ ترجمه حدیث در پست زیر تقدیم می شود @salmanraoofi
12 🔅🔅🔅 12📚-فی الاحتجاج بِالْإِسْنَادِ الَّذِي تَقَدَّمَ عَنْ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْعَسْكَرِيِّ ع أَنَّهُ قَالَ‏: قَالَ بَعْضُ الْمُخَالِفِينَ بِحَضْرَةِ الصَّادِقِ ع لِرَجُلٍ مِنَ الشِّيعَةِ مَا تَقُولُ فِي الْعَشَرَةِ مِنَ الصَّحَابَةِ؟ قَالَ أَقُولُ فِيهِمْ الْقَوْلَ الْجَمِيلَ الَّذِي يَحُطُّ اللَّهُ بِهِ سَيِّئَاتِي وَ يَرْفَعُ بِهِ دَرَجَاتِي قَالَ السَّائِلُ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا أَنْقَذَنِي مِنْ بُغْضِكَ كُنْتُ أَظُنُّكَ رَافِضِيّاً تُبْغِضُ الصَّحَابَةَ فَقَالَ الرَّجُلُ أَلَا مَنْ أَبْغَضَ وَاحِداً مِنَ الصَّحَابَةِ فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ قَالَ لَعَلَّكَ تَتَأَوَّلُ مَا تَقُولُ فَمَنْ أَبْغَضَ الْعَشَرَةَ مِنَ الصَّحَابَةِ؟ فَقَالَ مَنْ أَبْغَضَ الْعَشَرَةَ مِنَ الصَّحَابَةِ فَعَلَيْهِ‏ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ* فَوَثَبَ فَقَبَّلَ رَأْسَهُ فَقَالَ اجْعَلْنِي فِي حِلٍّ مِمَّا قَذَفْتُكَ بِهِ مِنَ الرَّفْضِ قَبْلَ الْيَوْمِ قَالَ أَنْتَ فِي حِلٍّ وَ أَنْتَ أَخِي ثُمَّ انْصَرَفَ السَّائِلُ فَقَالَ لَهُ الصَّادِقُ ع جَوَّدْتَ لِلَّهِ دَرُّكَ لَقَدْ عَجِبَتِ الْمَلَائِكَةُ مِنْ حُسْنِ تَوْرِيَتِكَ وَ تَلَفُّظِكَ بِمَا خَلَّصَكَ وَ لَمْ تَثْلَمْ دِينَكَ زَادَ اللَّهُ فِي قُلُوبِ مُخَالِفِينَا غَمّاً إِلَى غَمٍّ وَ حَجَبَ عَنْهُمْ مُرَادَ مُنْتَحِلِي مَوَدَّتِنَا فِي تَقِيَّتِهِمْ فَقَالَ أَصْحَابُ الصَّادِقِ ع يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ ص مَا عَقَلْنَا مِنْ كَلَامِ هَذَا إِلَّا مُوَافَقَتَهُ لِهَذَا الْمُتَعَنِّتِ النَّاصِبِ فَقَالَ الصَّادِقُ ع لَئِنْ كُنْتُمْ لَمْ تَفْهَمُوا مَا عَنَى فَقَدْ فَهِمْنَا نَحْنُ فَقَدْ شَكَرَهُ اللَّهُ لَهُ إِنَّ وَلِيَّنَا الْمُوَالِيَ لِأَوْلِيَائِنَا الْمُعَادِيَ لِأَعْدَائِنَا إِذَا ابْتَلَاهُ اللَّهُ بِمَنْ يَمْتَحِنُهُ مِنْ مُخَالِفِيهِ وَفَّقَهُ لِجَوَابٍ يَسْلَمُ مَعَهُ دِينُهُ وَ عِرْضُهُ وَ يُعْظِمُ اللَّهُ بِالتَّقِيَّةِ ثَوَابَهُ- إِنَّ صَاحِبَكُمْ هَذَا قَالَ مَنْ عَابَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ أَيْ مَنْ عَابَ وَاحِداً مِنْهُمْ هُوَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع وَ قَالَ فِي الثَّانِيَةِ مَنْ عَابَهُمْ وَ شَتَمَهُمْ فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ قَدْ صَدَقَ لِأَنَّ مَنْ عَابَهُمْ فَقَدْ عَابَ عَلِيّاً ع لِأَنَّهُ أَحَدُهُمْ فَإِذَا لَمْ يَعِبْ عَلِيّاً وَ لَمْ يَذُمَّهُ فَلَمْ يَعِبْهُمْ جَمِيعاً وَ إِنَّمَا عَابَ بَعْضَهُمْ وَ لَقَدْ كَانَ لِحِزْقِيلَ الْمُؤْمِنِ مَعَ قَوْمِ فِرْعَوْنَ الَّذِينَ وَشَوْا بِهِ إِلَى فِرْعَوْنَ مِثْلُ هَذِهِ التَّوْرِيَةِ كَانَ حِزْقِيلُ يَدْعُوهُمْ إِلَى تَوْحِيدِ اللَّهِ وَ نُبُوَّةِ مُوسَى- وَ تَفْضِيلِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ ص عَلَى جَمِيعِ رُسُلِ اللَّهِ وَ خَلْقِهِ وَ تَفْضِيلِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع وَ الْخِيَارِ مِنَ الْأَئِمَّةِ عَلَى سَائِرِ أَوْصِيَاءِ النَّبِيِّينَ وَ إِلَى الْبَرَاءَةِ مِنْ فِرْعَوْنَ فَوَشَى بِهِ وَاشُونَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ قَالُوا إِنَّ حِزْقِيلَ يَدْعُو إِلَى مُخَالَفَتِكَ وَ يُعِينُ أَعْدَاءَكَ عَلَى مُضَادَّتِكَ فَقَالَ لَهُمْ فِرْعَوْنُ ابْنُ عَمِّي وَ خَلِيفَتِي فِي مُلْكِي وَ وَلِيُّ عَهْدِي إِنْ كَانَ قَدْ فَعَلَ مَا قُلْتُمْ فَقَدِ اسْتَحَقَّ الْعَذَابَ عَلَى كُفْرِهِ نِعْمَتِي وَ إِنْ كُنْتُمْ عَلَيْهِ كَاذِبِينَ فَقَدِ اسْتَحْقَقْتُمْ أَشَدَّ الْعَذَابِ لِإِيْثَارِكُمُ الدُّخُولُ فِي مَسَاءَتِهِ فَجَاءَ بِحِزْقِيلَ وَ جَاءَ بِهِمْ فَكَاشَفُوهُ وَ قَالُوا أَنْتَ تَجْحَدُ رُبُوبِيَّةَ فِرْعَوْنَ الْمَلِكِ وَ تَكْفُرُ نَعْمَاءَهُ فَقَالَ حِزْقِيلُ أَيُّهَا الْمَلِكُ هَلْ جَرَّبْتَ عَلَيَّ كَذِباً قَطُّ؟ قَالَ لَا. ادامه در
12 🔅🔅🔅 ▫️در احتجاج آمده امام عسکری فرمود : « يكى از مخالفين در حضور امام صادق‏ (ع) به مردى از شيعه گفت: چه گوئى درباره ده صحابى (عشره مبشره؛ ده نفر بشارت داده شده )؟ در پاسخ گفت: درباره ‏شان خوب و زيبا گويم آنچه خدا بدان گناهان را محو كند و درجاتم را بالا برد، پرسشگر گفت: سپاس خدا را كه مرا از دشمنيت رهاند من گمان ميكردم تو رافضى‏ و دشمن صحابه هستى، و آن مرد گفت: آگاه هر كه يكى از صحابه را دشمن دارد لعن خدا بر او باد . آن پرسشگر گفت: شايد تاويل كنى آنچه در باره كسى كه دشمن ده تن صحابى است و او گفت: هر كه ده صحابی را دشمن دارد بر او باد لعن خدا و فرشته‏ها و همه‏ مردم، پس او برخاست و سرش را ببوسيد و مي¬گفت : مرا حلال كن از اينكه پيش از امروز تو را بر افضى بودن تهمت ميزدم، گفت بر تو حلال تو برادر منى، سپس پرسشگر رفت و امام صادق (ع) به آن مرد شيعه فرمود: خوب گفتى آفرين خدا بر تو در شگفت شدند فرشته‏هاى آسمان از گوشه زدن خوب تو و لطف سخنت بى‏رخنه افتادن در دينت، خدا غم بر غم مخالفان ما افزايد و خدا قصد وابستگان به دوستى ما را به وسیله تقيه بر آنان نهان دارد. يكى از اصحاب امام صادق (ع) گفت: يا ابن رسول الله ما نفهميديم راز موافقت سخن رفيق خود را با اين رنج ده ناصبى، آن حضرت فرمود: اگر شما مقصود آن رفيق را نفهميديد ما فهميديم و خدا هم از او قدردانى كرد راستى چون خدا يكى از دوستان دشمن دشمنان ما را گرفتار كند به يك مخالفى كه خواهد او را امتحان كند او را به جوابى موفق نمايد كه با آن دين و آبرويش سالم مانند و براى تقيه خدا ثوابش را بزرگ سازد ، اين رفيق شما گفت: هر كه يكى از آنها را نكوهش كند لعنت خدا بر او باد . مقصودش از يكى امير المؤمنين على بن ابى طالب (ع) بود و بار دوم گفت: هر كه همه را نكوهد و دشنام دهد لعنت خدا بر او باد و راست گفت زيرا در ضمن همه على (ع) را هم عيب كرده و اگر على (ع) با آنها نباشد همه را عيب نكرده و همانا پاره‏اى را عيب كرده. و مانند اين گونه گوشه‏زنى و توريه براى حزقیل مؤمن آل فرعون هم رخ داد چون به فرعون درباره او سخن چينى كردند حزقیل آنها را به يگانگى خدا و نبوت موسى و تفضيل محمد (ص) رسول الله بر همه رسولان خدا و همه خلق و برترى على بن ابى طالب (ع) از امامان بر اوصياء ديگر پيغمبران و بر بيزارى از خدائى فرعون دعوت مي¬كرد و سخن‏چينها نزد فرعون از او سخن‏چينى كردند و گفتند حزقیل بر خلاف تو دعوت مي¬كند و به دشمنانت يارى مي¬كند كه ضد تو باشند فرعون با آنها گفت: او پسر عم و جانشين من است و ولى عهدم بر كشورم اگر آنچه شما گفتيد كرده بر كفران نعمتم سزاوار عذابست و اگر بر او دروغ بستيد شما سزاوار سخت‏ترين عذابيد كه در بدى او وارد شديد و حزقیل را با آنها آورد و آنها به حزقیل گفتند: تو خدائى فرعون پادشاه را انكار كردى و نعمتهايش را ناسپاسى كردى . حزقیل گفت: پادشاها آيا هرگز دروغى از من ديدى؟ گفت: نه گفت: از اينها بپرس كيست پروردگارشان؟ گفتند: فرعون بآنها گفت :كيست آفريننده‏شان؟ گفتند : فرعون حاضر،گفت: كيست روزي¬ بخش و سرپرست زندگى شما و جلوگير بديها از شما؟ گفتند: همين فرعون، حزقیل گفت: پادشاها من تو را و همه حاضران را گواه گيرم كه پروردگارشان پروردگار من است و آفريننده‏شان همان آفريدگار من است و روزى ‏دهشان همان روزى ‏ده من است و بهساز زندگيشان همان بهساز زندگى من است و پروردگار و آفريننده و روزى ‏ده و زندگى سازى جز پروردگار و آفريننده و روزى‏ ده‏ آنها ندارم و من بيزارم از جزا و از خدائى او و كافرم به معبوديت او . و مقصود حزقیل اين بود كه پروردگار آنها هم همان خدا پروردگار من است نه اينكه پروردگارى كه آنها پروردگار خود دانند پروردگار من است و اين مقصود او بر فرعون و حاضران نهان بود، و پنداشتند كه ميگويد: فرعون پروردگار و آفريننده و روزى ‏ده منست. فرعون بآنها گفت: اى مردان بد و مفسده‏ جويان در كشورم و فتنه‏انگيزان من، من و پسر عمم كه بازوى من است سزاواران عذابيم براى قصد فسادِ كارم و نابودى پسر عمم و شكستن بازويم، سپس فرمود، ميخها را حاضر كردند و در ساق هر كدام ميخى فرو كرد و در سينه‏اش ميخى و بشانه‏كشان آهنين فرمان داد تا گوشت تن آنها را جدا كردند و اينست كه خدا فرموده پس خدا او را ، يعنى حزقیل را دور داشت از بدى نيرنگهاشان " كه نزد فرعون سخن چينى كردند تا او را نابود كنند" و به آل فرعون عذاب بدى گرد آمد و آنها كسانى بودند كه براى حزقیل سخن‏چينى كردند چون كه ميخكوب شدند و گوشت تنشان با شانه آهنى كنده شد. @salmanraoofi
13 🔅🔅🔅 📚 13- فی الاحتجاج ؛ و بالاسناد الذی تکرر عن ابی یعقوب و ابی الحسن انهما قالا : حَضَرْنَا عِنْدَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ أَبِي الْقَائِمِ ع فَقَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ جَاءَنِي رَجُلٌ مِنْ إِخْوَانِنَا الشِّيعَةِ قَدِ امْتُحِنَ بِجُهَّالِ الْعَامَّةِ يَمْتَحِنُونَهُ فِي الْإِمَامَةِ وَ يُحَلِّفُونَهُ فَقَالَ لِي كَيْفَ أَصْنَعُ مَعَهُمْ حَتَّى أَتَخَلَّصَ مِنْهُمْ فَقُلْتُ لَهُ كَيْفَ يَقُولُونَ قَالَ يَقُولُونَ لِي أَ تَقُولُ إِنَّ فُلَاناً هُوَ الْإِمَامُ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ فَلَا بُدَّ لِي مِنْ أَنْ أَقُولَ نَعَمْ وَ إِلَّا أَثْخَنُونِي ضَرْباً فَإِذَا قُلْتُ نَعَمْ قَالُوا لِي قُلْ وَ اللَّهِ فَقُلْتُ لَهُ قُلْ نَعَمْ وَ أُرِيدُ بِهِ نَعَماً مِنَ الْإِبِلِ وَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ فَإِذَا قَالُوا قُلْ وَ اللَّهِ فَقُلْ وَ اللَّهِ وَ أُرِيدُ بِهِ وَلَّى فِي أَمْرِ كَذَا فَإِنَّهُمْ لَا يُمَيِّزُونَ وَ قَدْ سَلِمْتُ فَقَالَ لِي فَإِنْ حَقَّقُوا عَلَيَّ وَ قَالُوا قُلْ وَ اللَّهِ وَ بَيِّنِ الْهَاءَ فَقُلْتُ قُلْ وَ اللَّهُ بِرَفْعِ الْهَاءِ فَإِنَّهُ لَا يَكُونُ يَمِيناً إِذَا لَمْ يُخْفَضِ الْهَاءُ فَذَهَبَ ثُمَّ رَجَعَ إِلَيَّ فَقَالَ عَرَضُوا عَلَيَّ وَ حَلَّفُونِي وَ قُلْتُ كَمَا لَقَّنْتَنِي فَقَالَ لَهُ الْحَسَنُ ع أَنْتَ كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الدَّالُّ عَلَى الْخَيْرِ كَفَاعِلِهِ وَ قَدْ كَتَبَ اللَّهُ لِصَاحِبِكَ بِتَقِيَّتِهِ بِعَدَدِ كُلِّ مَنِ اسْتَعْمَلَ التَّقِيَّةَ مِنْ شِيعَتِنَا وَ مَوَالِينَا وَ مُحِبِّينَا حَسَنَةً وَ بِعَدَدِ مَنْ تَرَكَ مِنْهُمُ التَّقِيَّةَ حَسَنَةً أَدْنَاهَا حَسَنَةٌ لَوْ قُوبِلَ بِهَا ذُنُوبُ مِائَةِ سَنَةٍ لَغُفِرَتْ وَ لَكَ لِإِرْشَادِكَ إِيَّاهُ مِثْلُ مَا لَهُ‏. » ▫ از أبى يعقوب و أبى الحسن مرويست كه ما هر دو بنزد حضرت حسن بن علىّ أبى القائم صلوات اللَّه عليهم حاضر شديم در آن أثناء بعض از أصحاب آن سرور به خدمت او حاضر شدند و گفتند كه: يا ابن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مردى از برادران ما شيعه به نزد ما آمد و ميگويد كه: مرا جهّال‏ عامّه‏ امتحان به مذهب و تفتيش آن در امامت‏ أئمّه البريّه مى‏نمايند و مرا قسم ميدهند كه تو شيعه نباشى من در آن أمر متحيّرم كه چه كنم و چگونه از دست آن مستخلص گردم. من او را گفتم: آن طايفه به تو چه ميگويند؟ گفت: ميگويند كه بگوئى فلان بعد از رسول آخر الزّمان امام خلق و پيشواى تمامى امّت است و مرا لا بدّ و ناچار است كه در جواب آنها گويم كه نعم و اگر تصديق بنعم ننمايم مرا چندان زنند كه از جان بفرسايم و چون گويم نعم‏ آن جماعت گويند كه: بگو و اللَّه من گفتم: نعم و اللَّه اراده نعم از أنعام شتر و گاو و گوسفند نمودم. من باو گفتم: كه هر گاه آن طايفه گويند كه بگوى و اللَّه، تو بگوى ولى يعنى مراست كه اختيار أمر چنين و چنين كنم زيرا كه نواصب را تميزى چندان نيست و هر گاه كه چنين گوئى از ضرر و ايذاء سالم مانى و بدست آن طايفه گرفتار نمانى. يا ابن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آن مرد گفت: كه اگر نواصب گويند كه هاء اللَّه را محقّق و مبيّن گردان و بگوى و اللَّه در آن حال مرا چه بايد كرد؟ گفتم: بگوئى و اللَّه و ها را مرفوع گردان زيرا كه چون ها را مكسور نگردانى آن قسم نيست بايد كه خاطر خود جمع گردانى. آن مرد رفت و بعد از مدّتى كه رجعت بنزد ما نمود گفت: كه مرا كرّة بعد اخرى با آن جماعت گفتگوى بسيار واقع شد و من بهمان نهج از تو تعليم گرفته بودم، معمول گردانيدم، از من قبول كردند و اعزاز و احترام من بسيار فرمودند. حضرت حسن العسكرى عليه السّلام فرمود كه: تو داخل در سلسله جماعتى كه حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در حقّ ايشان فرمود كه: الدّالّ على الخير كفاعله. و صاحبت كه تقيّه كرده است خداى تعالى بعدد هر شيعه از مواليان و محبّان ما كه تقيّه كردند و بعدد شيعه كه ترك تقيه نمودند يكحسنه در ديوان عمل آن بنده عزّ و جلّ مكتوب و مسجّل گرداند كه أدنى حسنه قطع گناه صد ساله كند و ترا نيز بواسطه ارشاد و هدايت او باين عمل حضرت عزّ و جلّ مثل اين ثواب احسان و عنايت كند. @salmanraoofi
14 🔅🔅🔅 📚 14- فی الكافي باسناده عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ : « يَقُولُ‏ التَّقِيَّةُ تُرْسُ الْمُؤْمِنِ وَ التَّقِيَّةُ حِرْزُ الْمُؤْمِنِ وَ لَا إِيمَانَ لِمَنْ لَا تَقِيَّةَ لَهُ إِنَّ الْعَبْدَ لَيَقَعُ إِلَيْهِ الْحَدِيثُ مِنْ حَدِيثِنَا فَيَدِينُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ فَيَكُونُ لَهُ عِزّاً فِي الدُّنْيَا وَ نُوراً فِي الْآخِرَةِ وَ إِنَّ الْعَبْدَ لَيَقَعُ إِلَيْهِ الْحَدِيثُ مِنْ حَدِيثِنَا فَيُذِيعُهُ فَيَكُونُ لَهُ ذُلًّا فِي الدُّنْيَا وَ يَنْزِعُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ النُّورَ مِنْهُ‏ .» ▫ در کافی باسنادش از امام صادق عليه السّلام آمده مي¬فرمود: تقيه‏ سپر مؤمن است، تقيه نگهدار مؤمن است، هر كه تقيه ندارد ايمان ندارد ، همانا حديثى از احاديث ما به بنده‏ئى ميرسد و او بين خود و خدا بآن معتقد مى‏شود و خداى عز و جل را بآن ديندارى ميكند، و موجب عزت دنيا و نور آخرت او ميگردد، و بنده ديگر حديثى از احاديث ما باو ميرسد و او آن را فاش ميسازد، و موجب خوارى او در دنيا ميگردد و خداى عز و جل هم آن نور را از او ميگيرد. @salmanraoofi