تبيين عدم امکان فرار انسان از قهر الهي ؛ اما جريان اينكه ديگران خيال نكنند كه از قدرت ما فاصله گرفتند, چون ﴿إِنَّ ربك لَبِالْمرصاد﴾ اينها در هر زمان و زميني باشند تحت قهر خداي سبحان اند فرار از قضا و قدر ممكن نيست، نه اينكه ممكن باشد ولي ديگري او را تعقيب كند و بگيرد. اين بيان نوراني حضرت امير(سلام االله عليه) به ما مي فهماند كه فرار از قضاي الهي اصلاً محال است. يك وقت است مي گوييم فلان شخص خيلي قوي است نمي شود از دست او فرار كرد اين ممكن است انسان چند قدم فرار بكند بعد او بگيرد اما درباره خداي سبحان فرض ندارد براي اينكه آن بيان نوراني حضرت امير اين است كه «جوارِحكُم جنوده« اين اعضا و جوارح شما, سربازان الهي اند خب اگر تمام اعضا و جوارح ما سرباز خداي سبحان باشند آن وقت ما با سرباز خدا كه نمي توانيم فرار كنيم گاهي خدا با همين سربازها ما را ميگيرد ـ معاذ الله ـ يك وقت انسان حرفي مي زند مسلوب الحيثيه ميشود, جايي را امضا ميكند مسلوب الحيثيه مي شود اگر خدا كسي را خواست بگيرد با دست او مي گيرد از جاي ديگر كه لشكركسي نمي كند با زبان او مي گيرد با پاي او ميگيرد جايي كه نبايد برود ميرود حرفي كه نبايد بزند مي زند چيزي را كه نبايد ببيند مي بيند انسان چطور فرض بكند با سرباز خدا مي خواهد فرار بكند خب خود همين سرباز آدم را ميگيرد بنابراين فرار از قضا و قدر و قدرت الهي فرض ندارد نه اينكه انسان شكست مي خورد. #تفسیر_سوره_عنکبوت #تفسیر_تسنیم #علامه_جوادی_آملی