✨🔶✨🔶✨🔶✨🔶✨ ✨ ⭕️ #کنترل_خشم 💠در ادامه روایت هایی را درباره فرونشاندن خشم میخوانید. 🔷 #خـشـم، انسان را در معرض #گناهان_مهلک و بیشماری قرار میدهد و ممکن است در این حالت دست بـه جـرایـم بـزرگ و جبران ناپذیری بزند. #راه_جلوگیری از پیامدهای شوم خشم، #کظم_غیظ، یـعـنـی فـرونـشـانـدن هـیـجـان درونـی اسـت. البـتـّه #هـیـجـان_خـشـم، چـنـان عـقـل را تـیـره مـیکند که از افراد عادی کمتر میتوان انتظار داشت در چنین شرایطی به خود آیـنـد و بـه خـیر و صلاح بیندیشند و به راه صحیح گرایش یابند. از این رو، امام سجّاد علیه السـلام، #فـرو_خوردن_خشم و قدرت خاموش کردن آتش خشم را به عنوان #زیور_صالحان و زینت تقوا پیشگان، از درگاه خداوند خواسته، عرض میکند: «وَ حـَلِّنـی بـِحـِلْیـَةِ الصـّالِحـیـنَ وَ اَلْبِسْنی زینَةَ الْمُتَّقینَ فی بَسْطِ الْعَدْلِ وَ کظْمِ الْغَیظِ وِ اِطْفاءِ النّائِرَةِ».[۱] بـار الهـا! مـرا بـه زیـور صـالحـان بـیـارای و زیـنـت مـتـّقـیـن را بـر مـن بـپـوشـان، تـا عدل را گسترش دهم و #خشم را فرو نشانم و شعله های سوزان دشمنی را خاموش سازم. 🔷فـرو نـشاندن آتش خشم یکی از صفات پسندیده ای است که اولیای گرامی اسلام در باره آن سفارشهای قابل توجّهی دارند. امام محمد باقر(ع) فرمود: «مـَنْ کـَظـَمَ غـَیـْظـاً وَ هـُوَ یـَقـْدِرُ عـَلی اِمـْضـائِهِ، حـَشـَی اللّهَ قـَلْبـَهُ اَمـْنـاً وَ ایـمـانـاً یـَوْمـَ الْقِیامَةِ».[۲] هـر کـس خـشـم خـود را فرو نشاند، در حالی که میتواند آن را اظهار کند، خداوند، در روز قیامت قلب او را از ایمنی و ایمان پر میکند. آن بـزرگواران خود نیز، الگوهای عملی فرونشاندن آتش خشم برای مردم بودند. 🔷روزی کنیز امـام زین العابدین(ع) روی سر آن حضرت آب میریخت بر اثر غفلت او، ظرف آب از دسـتـش رها شد و به سر ایشان خورد و آن را شکافت و خون جاری شد. حضرت سر بلند کرد و وی را نـگـریـسـت. کـنـیـز قسمتی از یک آیه را که حاوی ستایش از دارندگان صفت #کظم_غیظ بود، خواند: «وَالْکاظِمینَ الْغَیظَ»؛ آنان که خشم خویش را فرو مینشانند. آن حضرت فرمود: «خشم خویش را فرو نشاندم» کنیز چنین ادامه داد: «وَالْعافینَ عَنِ النّاسِ» و آنان که از لغزش مردم در میگذرند. امام فرمود: «من هم تو را بخشیدم و از خطایت درگذشتم»؛ کنیز باز هم ادامه داد: «وَاللّهُ یحِبُّ الُْمحْسِنینَ»[۳] و خداوند نیکوکاران را دوست دارد. حضرت فرمود: برو؛ تو در راه خدا آزاد هستی.[۴] 🔷گـفـتـنـی اسـت کـه فـرو نـشـانـدن هـیـجـان درونـی و آتـش خـشـم بـه مـعـنای عفو و اغماض طرف مـتـقـابـل نـیـسـت، بـلکـه عـفـو، خـود فـضـیـلت دیـگری است که به آن خواهیم پرداخت. مقصود از فـرونـشـانـدن خـشـم ایـن اسـت کـه انـسـان #خـشـم_بـاطـنـی خـود را بـرون نـیـفـکـنـد و خـود بـه اعـمـال خشم و انتقامجویی دست نزند و پس از واپس زدن این هیجان اگر فرد خطاکار را شایسته عـفـو مـیدانـد، از او بـگـذرد و گـرنـه او را از طـریـق قـانـون و مـحـکـمـه عـدل مـجـازات کـنـد و اگـر جـای احـسـان بـود آن را مـعـمـول دارد، چـنـانکـه حـضـرت سـجـّاد(ع) مراحل سه گانه را در سرگذشت یادشده یکی پس از دیگری به اجرا درآورد. پی نوشت ها: [۱] صحیفه سجّادیه، دعاى مکارم الاخلاق [۲] بحارالانوار ، ج ۷، ص ۳۰۳ [۳] آل عمران، آیه ۱۳۴ [۴] تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۳۹۰، چاپ علمیّه قم