__

می‌گفت ک: چای میریزم ، گناهم را بریزی یا رضا!

کسی که با اهل بیت علیهم السلام نشست و برخاست می کند دیگر خودش نیست . یعنی یکی رفت حرم امیر المومنین علیه السلام دیگر برنگشت آن آقا . درست است که جسمش برگشت اما خودش برنگشت ، خودش آنجا ماند و فانی شد در وجود حضرت . از ما اهل بیت علیهم السلام این را خواستند که تنها نباشیم .. « و کونوا مع الصادقین » آیه قرآن است. با صادقین همراهی کنید . با صادقین باشید . نگذارید که تنها بمانید . نگذارید این دنیا شما را با خودش ببرد . شما موجوداتی هستید که فطرت‌تان ، باطن‌تان از تنهایی گریزان است ولی این آدمهایی که دور و برتان هستند ، این شبکه های مجازی ، پول ، شهوات ، شما را تنها کرده و تنها می کند ، خودتان را نجات بدهید از این را ، اهل بیت علیهم السلام به ما می گویند .. 「دریچهٔ سلوک در طبقات وجود انسان ِکامل 」

__

او از نوادگان حر بن یزید ریاحی است. نسب وی با ۳۶ واسطه به حر بن یزید ریاحی می‌رسد. از آثار او ، وسائل الشیعة (مجموعه ای از روایات دربارهٔ احکام شرعی در تمام ابواب فقه است که طی بیست سال به نگارش درآمده). مدفون در حرم حضرت رضا علیه السلام. شیخ حر عاملی رحمت الله علیه. #سفرنامه_۳

🖇 #تلنگرانه 🌱 گفتم: اگـر در ڪربلا بودم،تـا پایِ جـان برای حسینﷺ تلاش میکردم ! گفت: یڪ حسین‌ﷺ زنده داریم ڪه نامش مهدی(عج)است !تاحالا برایش چه کرده ای؟(:

__

شیخ بهایی در سال 953 هجری در بعلبک لبنان ولادت یافته و در سن هفت سالگی به همراه پدرش به ایران هجرت کرده است. او عمده عمر فعالش در زمان سلطنت شاه عباس اول صفوی را در ایران و خصوصاً در شهر اصفهان سپری کرده است. بهاءالدین محمد ده ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی از بزرگان علمای شام به سوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنی گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان عصر مشغول گردید. مرگ این عارف بزرگ و دانشمند را به سال 1030 تا 1031 هجری در پایان هشتاد و هفتمین سال حیاتش ذکر کرده اند. وی در شهر اصفهان روی در نقاب خاک کشید و مریدان پیکر او را با شکوهی که شایسته شأن او بود به مشهد بردند و در جوار حرم هشتمین امام شیعیان به خاک سپردند. شیخ بهایی مردی بود که از تظاهر و فخر فروشی نفرت داشت و این خود انگیزه ای برای اشتهار خالص شیخ بود. شیخ بهایی به تایید و تصدیق اکثر محققین و مستشرقین، نادر روزگار و یکی از مردان یگانه ادب و دانش بود که پرورش یافته فرهنگ آن عصر این مرز و بوم و از بهترین نمایندگان معارف ایران در قرن دهم و یازدهم هجری قمری بوده است. #سفرنامه_۳

__