#قسمت_هفتادم 🦋 ((اینها آدم شده اند!)) حدود بیست دقیقه قضیّه به همین شکل ادامه داشت تا اینکه محمدحسین دست مرا گرفت و گفت: «برویم!» از اتاق که خارج شدیم به محمّد حسین گفتم: «قضیّه چی بود؟ این چه حالتی بود که اینها داشتند؟ من تا به حال چنین چیزی ندیده بودم.» گفت: « چیز خاصّی نبود، بعد از دعا بود گریه می کردند.»😭 گفتم: « معمولاً کسی که گریه می کند، یک دقیقه، دو دقیقه، بعد تمام می‌شود یا دادی، فریادی می زند. یا آه و ناله‌ای می کند، نه بیست دقیقه به طور گریه کند، اشک بریزید، آن هم بی سرو صدا!!» لبخندی زد و گفت: «بی خیال شو!» گفتم: « نمی توانم بی خیال شوم، قضیّه چی بود؟» خیلی اصرار کردم، سعی کرد طفره برود، امّا وقتی دید من دست بردار نیستم، گفت: « ببین! فقط یک جمله می گویم. دیگر چیزی نپرس.🤫 این ها آدم شده اند؛ اینها، هردو آدم شده اند.» گفتم : « چطور آدم شده اند؟ چه کار کرده اند؟ این کلمه آدم شدن را یک مقدار بیشتر برای من باز کن من نمی فهمم یعنی چه!» 🧐 گفت: « این را خودت باید دنبالش بروی و بفهمی.» هر چه اصرار کردم، چیزی نگفت. نیم ساعتی کنار نهر علی شیر قدم زدیم دوباره به ساختمان برگشتیم. خیلی عجیب بود هیچ اثری از حال و هوای نیم ساعت قبل دیده نمی شد. #محمّد_رضا_کاظمی و #سلطانی عادیِ عادی بودند. با بچّه‌ها شوخی و بگو بخند می کردند. انگار نه انگار همان افرادی بودند که آن گونه گریه می کردند! با اینکه هر دو را می شناختم، برای یک لحظه شک کردم که واقعاً این دو نفر، همان افراد هستند و اشتباه نگرفته ام؛ چون محمّدرضا، محمّدرضای نیم ساعت پیش نبود. محمّد حسین پاسخ سؤالاتم را نداد. از طرفی نمی توانستم به خودم اجازه بدهم از کاظمی قضیّه را بپرسم به همین خاطر هیچ وقت این معما برایم حل نشد.. آن شب بعد از شام، #حسن_یزدانی تعدادی اسکناس ده تومانی نو که عکس شهید مدرّس برای اولین بار چاپ شده بود، بین بچه‌ها تقسیم کرد. یادم نیست چه مناسبتی بود..؛ دور تا دور اتاق می چرخید و به هر کدام از بچّه ها یک ده تومانی می داد. من کنار محمّد حسین نشسته بودم. وقتی به من رسید، چند لحظه مکث کرد، مردد بود آیا این هدیه شامل من هم می شود یا نه!؟🤔 اسکناس را دستش گرفته بود، نگاهی به من می کرد و نگاهی به محمّد حسین؛ خلاصه تشخیص نداد که تکلیفش چیست، آیا این ده تومانی را که ارزشی هم نداشت، به ما بدهد یا نه؟! بالاخره تصمیم خودش را گرفت و اسکناس را روی زانوی من گذاشت، یعنی به دستم هم نداد! محمّد حسین بلافاصله ده تومانی را از روی زانوی من برداشت و به دست حسن داد، یعنی اینکه شامل ایشان نمی شود. در واقع اول حرفی نزد تا ببیند آیا حسن یزدانی خودش متوجّه تکلیفش می شود؟ غرض اینکه در #اطّلاعات چنین جوّی وجود داشت. جوّی معنوی که بچّه ها کوچک ترین مسائل را از نظر دور نمی داشتند؛ و همه اینها مرهون زحمات و تلاش محمّد حسین بود. او که خودش بسیار اهل مراقبه بود، روی اطرافیانش نیز تأثیر گذاشته بود و نتیجه اش، گردآوری افرادی مؤمن، مخلص و فداکار در واحد اطّلاعات بود. 💠طیران مرغ دیدی، تو ز پای بند شهوت بــه در آی تا بــبـینی طـیــران آدمـیّــت 💠نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم هـــم از آدمی شنــیـدم بـیـــان آدمــیّــت