بنیان سنت الهی بر حمایت از جبهه حق است. در زمانه‌ی خود، اگر حامی جبهه حق نباشید، حتما پشتیبان جبهه باطل خواهید شد. هیچ راه سومی هم وجود ندارد.

خیال خام است اگر گمان کنیم می‌توانیم بین حق و باطل حرکت کنیم. نه این باشیم و نه آن. در نظرگاه الهی، مسئله درصدی است. به همان اندازه که از حق فاصله بگیرید، به باطل نزدیک شده‌اید. به همان اندازه که از باطل فاصله بگیرید، به حق نزدیک شده‌اید.

هیچ کسی نبوده، هیچ واقعه‌ای نبوده هیچ نمونه‌ای نبوده، که کسی از پذیرش عزت‌مندانه حق سرباز زده باشد، و ذلت‌مندانه به سمت باطل نرفته باشد.

یکی از وهله‌های نهیب‌انگیز، آن است که اگر به جبهه حق با عزت نگروی، با ذلت به باطل خواهی پیوست.

عبدالله بن عمر، کسی بود که در زمان خلافت حضرت امیر، از بیعت سرباز زد و گوشه‌نشینی برگزید. سال‌ها بعد، سنت الهی او را به جایی رساند که شبانه به دارالخلافه مراجعه کرد تا با حجاج بن یوسف بیعت کند. چرا شب رفت؟ تا اگر همان شب مرد، بی‌بیعت و به مرگ جاهلی نمرده باشد. در سمت مقابل هم حجاج او را بسیار تحقیر کرد و در پاسخ به درخواست بیعت‌ش، پایش را دراز کرد تا عبدالله با پای حجاج بیعت کند. آری. سنت الهی چنان سهمگین است که اگر با احترام و عزت کامل، با دست علی بیعت نکنی، تو را به جایی می‌رساند که ذلت‌مندانه پای حجاج را ببوسی.

عبدالله‌های تاریخ زیادند. حجاج‌ها هم. در سمت مقابل هم نور حضرت امیر، هنوز جاری و ساری است. انتخاب ماست که عبدالله بن عمرها در‌ گرد تاریکی حجاج بن یوسف‌ها باشیم یا در نور جبهه حق، به یاری ولی برخیزیم.

حکایت عبدالله، معطوف به بعد شخصی مجازات سنت الهی است. هشدار! سنن الهی، بعد اجتماعی هم دارد. بسیار مهم‌تر بسیار حساس‌تر بسیار جدی‌تر و البته بسیار خطرناک‌تر

قدرت حق باید در مکانیسم تعبیه شده‌ی الهی شیفت شود. زمانی که در حجة‌الوداع، بر اساس مکانیسم مشخص شده اعلام شد که "فهذا علي مولاه"، مردم باید بعد از نبی گرد علی می‌رفتند. نرفتند.

طیف اول و دوم که تکلیف‌شان مشخص بود. مهم، آن‌هایی بودند که تکلیف‌شان مشخص نبود. این‌ها بودند که دست طیف اول را بستند و راه را برای تازیدن و تازاندن طیف دوم باز گذاشتند.

تلاش‌های یگانه‌ترین زن جبهه حق به نتیجه نرسید. چون طیف سوم خود را کنار کشیده بودند، طیف مخالفان علی عرصه را برای جری‌تر شدن مهیا دیدند. اتفاق هولناک کوچه و در رخ داد. حامیان علی دست به شمشیر بودند اما نگاه‌ها معطوف به اشاره‌ی ولی. مخالفان علی که آتش برافروختند. قشر خاکستری چه کردند؟ خوش‌بینانه: خبر نداشتند/مطلع نشدند بدبینانه: اهمیت ندادند

چند سال بعد، مسلم بن عقبه همان خیابان‌ها و همان مردمان را طوری به خاک و خون کشید که نقل است از کوچه‌های مدینه، خون جاری بود. به اموال و نوامیس و.. تجاوز شد. خیلی از تاریخ واقعه حرّه را حتی نمی‌توان نقل کرد.

این سنت الهی است. جریان حق را تنها بگذاری، صرفا عاملان نیستند که در همین دنیا نتیحه‌اش را می‌بینند. "همه" تبعات‌ش را نوش جان می‌کنند. چه حامیان علی چه مخالفان علی چه قشر خاکستری