🌸نکته تفسیری صفحه ۱۱۷🌸 👈 صدقه در رکوع گروهی از مسلمانان، پس از سلام و کسب اجازه، به حضور پیامبر رسیدند. اینان تا مدّتی قبل یهودی بودند و به تازگی دلهایشان به نور اسلام روشن شده بود. آیات نورانی قرآن و سخنان پیامبر همچون آبی گوارا جانهای تشنه‏ ی آنان را سیراب کرده و به آنان نیرو و نشاط بخشیده بود؛ ولی هنوز سؤال بزرگی در ذهن داشتند که فکرشان را بسیار مشغول کرده بود. برای همین نزد پیامبر خدا آمده بودند و می خواستند پاسخ آن را از خود آن حضرت دریافت کنند. یکی از آنان پرسید: «ای پیامبر خدا، حضرت موسی به «یوشع بن نون» وصیت کرد [و او را جانشین خود شناساند]. جانشین شما چه کسی است؟ بعد از شما چه کسی سرپرستی ما را به عهده می¬گیرد؟» در آن هنگام، این آیه نازل شد و توضیح داد که سرپرست مسلمانان، خدا و پیامبرش هستند، و پس از پیامبر، کسی سرپرستی امّت اسلام را بر عهده دارد که ایمان آورده و نماز می خواند و در حال رکوع، صدقه می دهد. با نزول این آیه، همه تعجّب کردند و کنجکاو شدند تا بدانند کدامیک از مسلمانان این ویژگی را دارد؛ زیرا تاکنون چنین چیزی را در باره‏ ی کسی نشنیده بودند. پیامبر فرمود: «برخیزید.» همه برخاستند و به سمت مسجد حرکت کردند. هنگامی که به مسجد رسیدند، چشمانشان به گدایی افتاد که از مسجد خارج می شود. پیامبر به او فرمود: «آیا کسی چیزی به تو داد؟» گدا با خوشحالی گفت: «بله؛ این انگشتری را.» حضرت فرمود: «چه کسی بود؟» عرض کرد: «آن مرد که نماز می خواند.» فرمود: «آن را در چه حالتی به تو داد؟» «پاسخ داد: «در حال رکوع.» هنگامی که پیامبر این مطلب را شنید، خوشحال شد و با صدای بلند ندا داد: «الله اکبر، الله اکبر.» کسانی که در مسجد بودند نیز هم نوای پیامبر «الله اکبر» گفتند. آنگاه پیامبر فرمود: «پس از من، علی، سرپرست شماست.» مردم با شنیدن این سخن گفتند: «خشنودیم که خدا پروردگار ما، محمّد پیامبر ما و علی بن ابیطالب، سرپرست ماست.» این آیه، یکی از مهم ترین دلایل امامت و ولایت حضرت علی است. ماجرای صدقه‏ ی آن حضرت در رکوع، حقیقتی است که نه تنها شیعیان، که بسیاری از علمای بزرگ اهل سنّت نیز نقل کرده اند. به گواهی تاریخ، امیر مؤمنان علی ، تنها مصداق این آیه است. 👏👏 @اللهم‌بارک‌بِمولاناامیرالمومنین‌علی‌علیه السلام @جآنم‌بفدای‌اهل‌بیت‌‌محبوبم👌

بسم رب الشهدا شهید شاخص امروز شهید عزیز سردار مجید سیلاوی🌹 به امید دعا وشفاعتش ان شاءالله 🤲

حاج‌قاسم به مجید می‌گفت امامزاده وی در خصوص دوستی شهید سیلاوی و حاج‌قاسم سلیمانی می‌گوید: «در ابتدای جنگ تمام نیروها از سپاه‌های استانی در خوزستان جمع می‌شدند. سردار شهید حاج‌قاسم سلیمانی هم از کرمان به خوزستان آمده بود و در عملیات شهیدان رجایی و باهنر حضور داشت. حاج‌قاسم در این عملیات با سردار علی هاشمی و مجید آشنا می‌شود. وی در صحبت‌هایش اذعان داشت که همرزم بودن اینجانب با سردار شهید مجید سیلاوی از افتخارات من است. حتی حاج‌قاسم چند ماه قبل از شهادتش به اهواز آمده بود، به اتفاق سردار شاهوارپور فرمانده سپاه حضرت، ولی عصر (عج) خوزستان سر مزار مجید رفت و گفت شهید مجید سیلاوی در تابستان گرم روزه می‌گرفت. در سفری که حاج‌قاسم به اهواز داشتند در حسینیه ثارالله اهواز در جمع مردم گفتند شما شهید مجید سیلاوی را دارید که خود یک امامزاده است.» برادر شهید در پایان می‌گوید: «شهید سیلاوی معاون سردار شهید علی هاشمی فرمانده سپاه حمیدیه بود و علی هاشمی علاقه خیلی زیادی به او داشت. هاشمی بعد از شهادت مجید از نیروهایش می‌خواهد تا پیکرش را به سپاه حمیدیه بیاورند. هاشمی وقتی صورت گرد و خاک گرفته مجید را می‌بیند، خم می‌شود، با دست‌هایش گرد و خاک را از صورت همرزمش کنار می‌زند و چهره‌اش را می‌بوسد. سپس به چشم‌های بسته و صورت زیبای مجید خیره می‌شود و می‌گوید: «مجید تو هم رفتی؟ تو هم مرا تنها گذاشتی؟» همین جا بغض علی هاشمی می‌ترکد و برای رفیقش اشک می‌ریزد. سردار هاشمی بعد از این نجواهای عاشقانه با مجید، محکم می‌ایستد و می‌رود تا کرخه کور را آزاد کند و بعد از آزادسازی کرخه کور، نامش را به کرخه‌نور تغییر می‌دهد.»

#ادبستان_نماز نماز گفتگوی راز است و برآوردن نیاز؛ راز بزرگ بندگی و نیاز به سخن گفتن با همصحبتی که در صحبتش ملالی نیست و آنچه از همدمی اش بار می آید شیرینی و راحتی و آرامش است. #نمازاول_وقت