دم غیر انقلابی‌ها هم گرم! ✍️سید مقدام حیدری: چند روز گذشته و کمی دیر شده، ولی در دلم مانده صمیمانه از آن هم‌وطن‌های ایرانی خودم که احیانا مخالف جمهوری اسلامی‌اند تشکر کنم. نه، قصد شوخی یا خدای نکرده طعنه ندارم؛ جدی می‌گویم. واقعا آن‌ها یک تشکر حسابی از ما طلب‌کارند. جریان این است که رسانه‌های ضد انقلاب چند روز مانده به 25ام شهریور امسال، دوباره آستین بالا زدند و با سروصدا و دارام دوروم خیز گرفته بودند برای یوم الله 25ام شهریور! که دقیقا در سال‌گرد فوت مهسا امینی، سراسر ملت ایران به پا خیزند و نظام را سرنگون کنند. خب چه شد؟! هیچ! تقریبا هیچ هم نه؛ کاملا هیچ! ما فکر می‌کردیم اقلا در تهران و بعضی از کلان‌شهرها، لااقل چند هزار نفری به خیابان می‌ریزند و چندتا شعار می‌دهند و حتی شاید چندتا شیشه بشکنند و یکی دو جا را آتش بزنند و به چند جا به صورت محدود خسارت بزنند و تمام! ولی همان هم نشد! اگر چند ماه بعد از انقلاب 98درصد مردم به جمهوری اسلامی گفتند: آری، این بار صددرصدشان به لیدرهای اپوزیسیون گفتند: نه! رسانه‌های لاف‌زنی و قهرمانان هشتگ‌زنی هر چه در توان داشتند، آوردند و شلوغش کردند، اما حتی یک تجمع 500 نفره بل‌که 100 نفره هم در هیچ کجای ایران جور نشد. جمعیت کثیر انقلابی و هم‌سوی با جمهوری اسلامی که قاطبه‌ی مردم ایران‌اند که هیچ؛ من در این نوشته می‌خواهم به احترام مخالفان جمهوری اسلامی بایستم و به افتخار و سلامتی‌شان کف بزنم؛ به سلامتی همان دختران بی‌حجابی که احیانا دل خوشی از دین و نماز و حجاب و انقلاب ندارند؛ به سلامتی آن عده دانش‌جویی که دل‌شان با جمهوری اسلامی نیست؛ به سلامتی آن کارگری که از بس فقر کشید و سفره‌ی خالی خانه‌اش را تماشا کرد، دیگر حالش از جمهوری اسلامی به هم ‌می‌خورد؛ به سلامتی آن بچه دبیرستانی دختری که خانواده‌اش برای بی‌حجابی و رفیق‌بازی و پارتی رفتن و رل زدن آزادش نمی‌گذارند و همه را از چشم جمهوری اسلامی می‌بیند؛ به سلامتی همان‌هایی که پارسال به خیابان ریختند و امسال در خانه ماندند؛ به سلامتی همان‌هایی که دل و جگر به خیابان آمدند را داشتند، ولی نیامدند؛ به سلامتی آن‌هایی که رضا پهلوی بدبخت از آنها خواهش و تمنا کرد به شمال نروند ولی رفتند و از جوج‌‌شان نگذشتند؛ به سلامتی آقاپسرهایی که به دنبال اتوبوس رونالدو دویدند، اما محل سگ به بی‌بی‌سی و منوتو و ایران‌اینترنشنال نگذاشتند؛ به سلامتی بچه‌هایی که دیشبش تا سه و چهار بامداد داشتند پست و هشتگ می‌زدند که فردا کن‌فیکون می‌کنیم، اما فردایش هم خواب‌شان می‌آمد، هم دل و دماغ و حسش را نداشتند و گرفتند خوابیدند؛ به سلامتی آن‌هایی که اولش تصمیم داشتند بریزند به خیابان، ولی بعدش از خود پرسیدند: که چه بشود؟ و نرفتند! به احترام‌شان می‌ایستم و به افتخارشان کف می‌زنم و به تک‌تک‌شان می‌گویم: آفرین! نه؛ ما نه این‌قدر پرروییم و نه این‌قدر لاف‌زن، که خلوتی خیابان‌های 25 شهریور را مدرک بگیریم برای چنین ادعای گزافی که صددرصد مردم طرف‌دار جمهوری اسلامی‌اند. ولی 25 شهریور نشان داد آن دسته از هم‌وطنان ما که مخالف جمهوری اسلامی‌اند، بسیاری‌شان این عقل و شعور و درایت را پیدا کرده‌اند که با این اپوزیسیون بی‌خرد نچسب فعلی، مخالف‌تر باشند. جماعت زن‌زندگی‌آزادی یک سال فعالیت کردند و در همین یک سال از چشم هم‌وطنان مخالف جمهوری اسلامی ما افتادند. اینها دیدند این جریان دیواری نیست که بشود بر رویش یادگاری نوشت. دیدند که بی‌خود شعار زن می‌دهند، پایش که بیفتد از هر زن‌ستیزی زن‌ستیزترند. فهمیدند که جریان زن‌زندگی‌آزادی هیچ جریان قابل اعتمادی برای حکومت‌داری نیست. فهمیدند که لیدرهای زن‌زندگی‌آزادی نابلدتر و بی‌عرضه‌تر از آنند که بشود به آنها اعتماد کرد و زمام حکومت را به دست‌شان سپرد. و به چشم دیدند که این جریان اتفاقا به چیزی که اعتقاد ندارد آزادی است. دیدند که هر کسی با آنها مخالف باشد، یا کوچکترین انتقاد یا سؤالی بکند، زانبی‌وار و با شعار بی‌شرف بر سرش می‌ریزند و تا می‌خورد می‌زنندش. دیدند که این جریان هیچ گفتمانی ندارد، هیچ ادبیات تازه‌ای تولید نکرد، هیچ اندیشه‌ای ندارد، هیچ راه‌کار اقتصادی‌ای ندارد، به غیر از بی‌حجابی و رقص و مشروب‌خوری هیچ معنای دیگری برای آزادی ارائه نداد. و این شد که زن‌زندگی‌آزادی حتی از چشم مخالفان جمهوری اسلامی و حتی دختران بی‌حجاب این سرزمین که نماد این جریان شده بودند هم افتاد. اینجاست که به همه‌ی این هم‌وطنان عزیزمان باید آفرین گفت و از درک و شعورشان تقدیر کرد. این پشت‌دستی محکم مردم ما علی الخصوص هم‌وطنان غیر انقلابی‌مان به ضد انقلاب خارج‌نشین و اپوزیسیون پروژه‌بگیرِ زن‌زندگی‌آزادی باعث شد آمریکا از مواضع استکباری‌اش قدم قدم عقب‌نشینی کند و هی امتیاز دهد. ادامه در فرسته‌ی بعد👇 https://eitaa.com/sayedmeqdam

ادامه‌ی یادداشت قبل👆 این زرشکِ محکمی که این بار همه‌ی مردم ایران، مذهبی و غیر مذهبی، انقلابی و غیر انقلابی به براندازان گفت، موجب شد نه تنها در تهران، بل‌که در نیویورک، امن‌ترین شهر برای براندازان هم کسی جرأت نکند علیه تیم رئیسی هارت و پورت کند و تجمعی راه بیندازد. و باعث شد تنها اخلال‌گر، در زمان نطق رئیسی، سفیر رژیم موقت صهیونیستی باشد که او را هم با تیپا انداختند بیرون! نتیجه‌های اقتصادی هم داده و خواهد داد. با همین دست‌فرمان جلو برویم، اتفاق‌های شیرینی یکی پس از دیگری در انتظار ماست. این سربلندی و عزت بین المللی کشورمان ایران، این بار، حاصل بصیرت مردم انقلابی ایران فقط نیست، نمک معرفت غیر انقلابی‌ها هم خوش‌طعم است و دل‌چسب! دم‌شان گرم. 25 شهریور هم یوم الله شد. کاش می‌شد در تقویم ماندگارش کرد، مثلا به عنوان روز ملی زرشک! منتشر شده در روزنامه رسالت ۱۴۰۲/۷/۴ https://eitaa.com/sayedmeqdam

یادداشت دم غیر انقلابی‌ها هم گرم! در روزنامه رسالت @sayedmeqdam

گر چه می‌سوزم در آبِ دیگِ این دنیا ولی جز لبِ خندان نبیند هر که می‌بیند مرا 🔸▪️🔸▪️🔸 وَغَلى فؤادي في لهيبِ مصائبٍ لكنّ وجهي ضاحكٌ متبسّمُ ✍️سید مقدام https://eitaa.com/sayedmeqdam

این‌جا این حرف حق را نباید زد. @sayedmeqdam

🔻بی‌رحمانه‌ترین مهربانی! ✍سيد مقدام حیدری: دل‌نازکی بی‌جا و بی‌خود، مهربانی نیست؛ بی‌ایمانی است. منبرهای سکولار از بس خوش‌اخلاقی و نرم‌خو بودن پیام‌بر(ص) را برای‌مان تعریف کرده‌اند، این شد که هر که هوای هم‌راهی با پیام‌بر(ص) داشت، تصمیم گرفت نرم‌خوتر شود و آهسته برود و بیاید و کاری به کار کسی نداشته باشد! و این شد که هر کس سربه‌زیرتر بود، انگار به‌تر بود و دین‌دارتر! انگار نه انگار که آیه‌ی مشهور قرآن، مهربانی و خوش‌برخوردی، آن هم با خوبان و خودی‌ها را نصف لازمه‌ی هم‌راهی با پیام‌بر(ص) می‌داند؛ نصف دیگرش سرسختی با کفار است (مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُم‏) [فتح29] دل‌نازکانِ مثلا مهربان و دل‌رحم، کم خسارت به اسلام و مسلمین نزدند و دل‌‌نازکیِ نابجای‌شان کم چوب لای چرخ اسلام نکرد. خدا دو بار به پیام‌بر(ص) با لحنی قاطع و بی‌تعارف دستور داد و شاید بشود گفت نهیب زد که با کفار و منافقین جنگ کن؛ یواش هم نه؛ خشن و سخت! (يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنافِقينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِم‏) [توبه73] چه می‌دانیم؛ شاید خدا می‌خواست به در بگوید که دیوار بشنود. شاید می‌خواست سفت و محکم به پیام‌بر(ص) این دستور را بدهد که حساب کار دست بقیه بیاید؛ که جمع کنند خودشان را و کم‌تر ادای دایه‌ی مهربان‌تر از مادر در بیاورند. رد پای دل‌نازکی‌های نابجا در قرآن زیاد است. یکی‌اش آن‌جا که خدا حکم زناکاران را مقرر می‌کند که باید هر کدام را صد تازیانه حد زد. و پشت بندش می‌گوید اگر واقعا ایمان به خدا و روز قیامت دارید، بی‌خود برای‌شان دل‌رحمی نکنید! لابد همیشه بودند کسانی که یادشان می‌رفت آخرِ رحمت و مهربانی، خودِ خدا است و بعدش پیام‌برش(ص). کسی که یک دفعه از خدا و رسول مهربان‌تر می‌شود مهربان نیست؛ شارلاتان است. از جمله خون دل‌هایی که حضرت پیام‌بر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) خوردند، از دست مهربانان دل‌نازکِ احیانا شارلاتان بود! همان‌هایی که تا خون می‌دیدند حال‌شان بد می‌شد. همان‌هایی که دل دیدن دست و پای قطع شده را نداشتند. همان‌هایی که تا صدای جیغ زن و بچه‌‌ای را می‌شنیدند، دل‌شان آتش می‌گرفت. همان‌هایی که تا سر بریده می‌دیدند فشارشان می‌افتاد. همان‌هایی که تیغ برّان محمد(ص) و علی(ع) را گاهی کند می‌کردند و آن‌گاه که پیام‌بر(ص) و وصی‌اش(ع) غضب می‌کردند، دم از مهربانی و عفو و بخشش می‌زدند. همان‌هایی که گاهی وسط جنگ از بالا رفتن تعداد بچه‌های یتیم و زنان بیوه بی‌تاب می‌شدند و از سر دل‌سوزی برای زن و بچه‌های مردم از ادامه‌ی جنگ و خون‌ریزی جلوگیری می‌کردند. همان‌هایی که همیشه شعار می‌دادند: جنگ نه! همان‌هایی که به امیرالمؤمنین(ع) گفتند: در ریختن خون مسلمانان اسراف کردی! همان‌هایی که به علی(ع) گفتند: شمشیری به ما بده که بین مسلمان و غیر مسلمان فرق بگذارد و خون مسلمان بر زمین نریزد! همان‌هایی که آزارشان به مورچه نمی‌رسید. همان‌هایی که نگذاشتند پیام‌بر(ص) هفتاد اسیرِ جنگ بدر را طبق حکم خدا گردن بزند. همان‌هایی که نزد پیام‌بر(ص) می‌آمدند و برای کسانی که حضرت، امر به قتل‌شان داده بود امان می‌گرفتند! اگر شواهد تاریخی این جمله‌ها به ذهن‌تان نمی‌آید، شاید دستِ دل‌نازک‌های شارلاتان در کار است که تاریخ را سانسور شده به خوردتان داده‌اند. اگر گفته شود بزرگ‌ترین ضربه را همین دل‌رحم‌های دل‌نازک، با اهرم فشار جذابی به نام مهربانی به ریشه‌ی دین زده‌اند، نه عجب که خیلی‌ها نپذیرند. از بس که مهربانی و نرمش نابجا ارج و قرب و آبرو دارد، کسی باورش نمی‌شود که در طول تاریخ اسلام، رذل‌ترین آدم‌ها با ادبیات و گفتمان مهربانی و صلح و صفا کمر اسلام را شکستند. این فرمایش امیر المؤمنین(ع) است که فرمود: از بین هفتاد و دو گروه، مسلمان‌نمای جهنمی، گروهی که از همه بدتر و نزد خدا مبغوض‌ترند، سامری‌هایند که می‌گویند: جنگ نه! [کتاب سلیم بن قیس، ج2، ص663] هنوز جنگ طوفان الأقصی شروع نشده و شیربچه‌های غزه، هنوز الف انتقام را ادا نکرده‌اند که فشار بعضی‌ها افتاد و دل‌شان به حال زن و بچه‌ی مظلوم اسرائیلی سوخت. این مهربان‌های نامرد، گیرم اگر بتوانند برای حسینِ مظلوم اشک کم‌ارزش بریزند، تاب هم‌راهی با مهدیِ منتقم را قطعا نخواهند داشت. مهربانی همه جورش خوب نیست؛ بعضی‌ از انواعش راست کار منافقان و پدرسوختگان تاریخ است. منتشر شده در روزنامه رسالت ۱۴۰۲/۷/۱۹ https://eitaa.com/sayedmeqdam

یادداشت بی‌رحمانه‌ترین مهربانی! در روزنامه‌ی رسالت @sayedmeqdam

بچه‌های ما را می‌لرزانند؟ به زودی به همین صورت لرزه بر اندام سران اسرائیل و آمریکا خواهیم افکند. https://eitaa.com/sayedmeqdam

استوری سید کمیل باقرزاده رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در لبنان https://eitaa.com/sayedmeqdam