تبریک به جناب آقای پزشکیان و هوادارانشون. انشالله گره از کار مملکت باز بشه و برای ما هم تجربه بشه که از امروز، حواسمون بیشتر به «مردم» باشه. این انتخابات هم با همه‌ی فراز و نشیب‌هاش تموم شد. خداقوت!

خدا رحم کرد شب اول محرمه‌.

تا بر سر هر مأذنه گل‌بانگ اذان است تکبیر فراخواندن ما سینه‌زنان است #سید_علی_حسنی

بابا ما بنی‌صدر و روحانی رو پشت سر گذاشتیم. آقای پزشکیان که ذوب در رهبری و امام حسین هستن! چرا انقد ناامید؟ از این انتخابات باید درس بگیریم و باخت رو به کنار نکشیدن این و اون مرتبط نکنیم و ناامید هم نشیم. از همین الان باید تلاش کرد برای گفتمان انقلاب و چهار سال دیگه.

حرام بادم اگر روضه را به نان بفروشم اگر که اشک غمت را به این و آن بفروشم #سید_علی_حسنی

[سلام بر حسین]

پارسال، چنین شبی، هشتگ بالاآوردند که مردم درمحرم سیاه تن نمی‌کنند. مردم هم سیاه تن کردند، هم بیشتر اربعین رفتند، هم بیشتر نذر دادند و امروز خبری از چه کسی نیست؟ از کسی که مردم را نشناخت! راستش خیلی کیف کردم وقتی امروز، در اولین نشست خبری رییس جمهور پزشکیان، آذری جهرمی پشت تریبون حرم امام، فریاد یاحسین کشید و مردم با او هم‌صدا شدند. آری! ما با هر سلیقه‌ای، ملت امام حسینیم!

[آجرک الله یا صاحب الزمان فی مصیبت جدکم]

وقتی دنیا رو جدی نگیریم، می‌فهمیم که جلیلی و قالی‌باف و پزشکیان، اساسا انقد چیزهای مهمی نیستن که بخوایم به خاطرشون رفاقتامون رو از دست بدیم. آقا هم میگن: مراقب باشید که رقابتهای انتخاباتی به رفاقت‌ها صدمه نزنه. خلاصه این انتخاباتا میگذره اما رفاقته که میمونه.

نایب امام زمان از رویکرد تبیینی جلیلی و طرفدارانش تقدیر کردن. بین هجمه‌های ناروای اقلیت دیکتاتور، برای دنیا و قبر ما همین بسه!

قبلا خیلی طول می‌کشید تا «حکمت» اتفاقات رو متوجه بشیم، الان یکی دو روز بیشتر زمان نمی‌بره! با اومدن آقای پزشکیان، چیزی که در فضای عمومی مشهوده، زنده شدن امیده. مردم فکر می‌کردن خیلی از نظام دور شدن، یا نظام خیلی ازشون دور شده. اما حالا کسی رییس جمهوره که بخش مهمی از مردم بهش امید دارن. کدوم بخش از مردم؟ همونایی که ما هیچ‌وقت سراغشون نرفتیم و نادیده گرفتیمشون. اگرچه آقای پزشکیان بی‌ایده‌تر از این حرفاست که بخواد این امید رو امتداد بده، با این حال که ما براش دعا می‌کنیم و هرکاری ازمون بربیاد برای وطنمون انجام می‌دیم، اما خودمونیم! حکمت داشت رای نیاوردن جلیلی و رای آوردن پزکشیان.

اگر به منِ شاعر بگویند در دورترین نقطه‌ی دنیا، عاشقی را پیدا کردیم که هزار و سیصد و هشتاد و پنج سال دارد و هر لحظه‌ی این بیست‌هزار و هشتصد روز را برای معشوقش گریه کرده است، حتما تمام کار و زندگی‌ام را رها می‌کنم، با هرچه بشود خودم را به آن نقطه‌ی دوردست می‌رسانم تا آن آدم را قبل اینکه از دنیا برود ببینم! عشق، آدم‌کش است. می‌سوزاند جان را و درمیان همین سوختن، ققنوسی زنده می‌شود که جز باآتش عشق، پا به عرصه‌ی حیات نمی‌گذاشت. طعم و رنگ بوی اشک عاشق با هر اشک دیگری فرق دارد. عاشق‌ها تحت تاثیر فعل و انفعالات شیمیایی اشک نمی‌ریزند، آن‌ها جگرشان می‌سوزد تا اشک از چشمشان جاری شود. برای همین دیدن انسانی که ۱۳۸۵ سال است در داغ معشوقش زار می‌زند، فرصتی گران‌مایه است که نباید از دستش داد. از سال ۶۱ هجری تا امروز، لحظه‌ای در این عالم نبوده که حسین بن علی گریه‌کن نداشته باشد. هرکس، با هرزبانی که دارد برای حسین گریه می‌کند‌. یکی دمام می‌زند، یکی گل به سرش می‌مالد، یکی با دسته‌ی شاه‌حسینی‌ها همراه می‌شود، یکی طلا می‌فروشد، یکی ده روز عرق نمی‌خورد یکی شصت روز به سر و سینه می‌زند یکی هم مثل من، می‌گردد دنبال کهنه‌عاشق‌ها! لا به لای هیات‌های با اصل و نسب کوچه‌های قدیمی تهران. تا دلتان بخواهد عاشق دیده‌ام و داستان عاشق‌ها را خوانده‌ام. اما قسم می‌خورم که فرهاد و مجنون و رامین و بیژن و امیرارسلان و خسرو و زال و همه‌ی دیگر عاشق‌های تاریخ ادبیات ما و جهان باید جلوی عاشقان حسین بن علی لنگ بیندازند‌. جلوی همین پدرهایی که هرسال اول محرم برای بچه‌هایشان سیاهی نو می‌خرند، همین مادرهایی که بچه‌هایشان را وسط روضه شیر می‌دهند، همین بچه‌هایی که وسط روضه، آن‌قدر بازی می‌کنند که مداح «مظلوم» نکشیده، هفت پادشاه را خواب دیده‌اند، همین جوان‌هایی که شصت روز، صبح و شب، آواره‌ی روضه‌ها می‌شوند، همین پیرمردها و پیرزن‌هایی که از وقتی یادشان است ظهر عاشورا قیمه خورده‌اند، همین مردها و زنانی که هنوز، بعد این‌همه سال، وقتی کسی روضه‌ی عباس می‌خواند گریه می‌کنند. ما عاشقان بی‌مثال تاریخیم. کجای دنیا دیده‌اید جوان‌ها از تفریح و پول درآوردنشان بزنند، که دور هم، یک‌جا جمع شوند و برای یک نفر گریه کنند؟ جز این‌جا، که عطر حسین با خاکش عجین شده است. #سید_علی_حسنی