✍️با قید فوریت «به بهانه حمله به روحانیون در مشهد» 🔹حادثه حمله به سه #روحانی در حرم امام رضا علیه السلام هرچند هیچ ارتباطی به « #جایگاه_روحانیت_در_جامعه» نداشت و اساسا با اهداف اعتقادی و تفرقه افکن صورت گرفت اما باز هم بحث فاصله مردم از روحانیت یا افول جایگاه روحانیت را بر سر زبان ها انداخت. 🔸آنچه نگارنده را بر این داشت که در این مورد بنویسد کامنت ها و اظهارنظرهای مردم در #فضای_مجازی بود که به نوعی خوشحالی مردم از این حادثه را نشان می داد. یک خوشحالی تاسف بار و در عین حال تعجب آور؛ اینکه چرا یک‌تکفیری به روحانیون حمله کند خیلی سوال پیچیده ای نیست اما اینکه چرا باید هموطنان ما از این حمله خوشحال شوند، یک پرسش پیچیده و قابل تامل و بسیار نگران کننده است. 🔹قطعا پاسخ به این پرسش تحقیقات نظری و پیمایشی متعدد و دقیق می طلبد اما به قدر وسع و حوصله یادداشت، میتوان گفت بخشی از #وضعیت_موجود حاصل دو اشتباه بزرگ حوزه و روحانیت بوده است؛ 1️⃣حضور در تمام عرصه ها: 🔹اینکه روحانیون باید در امور اجرایی ورود کنند یا خیر، یک دعوای قدیمی ست اما ظاهراً این حضور روحانیون در همه عرصه های سیاستگذاری، تقنینی و اجرایی کشور این حق را به مردم می دهد که تصور کنند وضع موجود جامعه حاصل حضور و تصدی گری روحانیت است. 2️⃣فاصله گرفتن روحانیون از مردم و به عبارتی از بین رفتن زیست مشترک 🔹پیشتر، روحانیت با مردم #زیست_مشترک داشت و محله ها شاهد حضور روحانی و کنش های اجتماعی وی بودند. این همزیستی تمام تصورات غلط نسبت به روحانیت را در ذهن مردم از بین می برد اما اکنون محله ها خالی از روحانی ست. طلاب به شهرستان ها باز نمی گردند و این به شکاف مردم و روحانیت دامن زده است. 📎 لذا باید سریعتر فکری کرد؛ 1️⃣روحانیون از مناصب فاصله بگیرند و حتی اگر لازم است درین باب #قانون وضع شود. 2️⃣طلاب به محل تولد خود بازگردند و در محله خویش اصطلاحا کار #آخوندی کنند. این برگشت البته مستلزم تصمیم مرکز مدیریت و تصمیم گیران حوزه است. 🔹 مادامی که این دو اتفاق نیفتد، ما شاهد فاصله مردم از روحانیت، افول مرجعیت فکری فرهنگی روحانیت و مانند اکنون، بی تفاوتی و حتی خوشحالی از شهید شدن طلاب و روحانیون خواهیم بود. 🖊حجت الاسلام احمد اولیایی 🆔 @sedayehowzeh