🔴 درباره رابطه ایران و روسیه؛
✍علی علیزاده؛
1⃣- یک بیماری خطرناک به سیاست ایران نفوذ کرده و درحال گسترش است: Russophobia یا روس-هراسی، آنهم در نازلترین شکل. بیماری که سال۸۸ از شایعات زردترین رسانه‌های اپوزیسیون شروع و در شعار مرگ بر روسیه تجلی یافت ولی حالا به لیبرالها و غربگرایان و اصلاح‌طلبان رسمی داخل کشور سرایت کرده.
2⃣- غربگرایانِ ایرانی با ارجاع مدام به زخمهای تاریخی ما از استعمارگری روسیه تزاری یا خیانتهای شوروی (در ۲۸ مرداد یا فروش باواسطه اسلحه به صدام) روسیه را خطری «مساوی» و یکسان با امریکا جلوه میدهند!
نوعی تحریک ناسیونالیستی افکار عمومی به منظور جلوگیری از نزدیکی تهران به مسکو!
3⃣- خطر نظامی: امریکا بزرگترین ابرقدرت نظامی تاریخ با بیش از هزار پایگاه نظامی در ۱۳۰کشور از جمله ۴۵ هزار پایگاه وسیع با حداقل ۱۳۰ هزار سرباز دقیقا دورتادور مرزهای ایران است.
اما روسیه ۲۶ پایگاه نظامی در ۶ جمهوری سابق + سوریه و ویتنام دارد و مطلقا هیچ حضور نظامی در مرزهای ایران ندارد.
4⃣- خطر سیاسی: از کودتای ۲۸ مرداد تا بهمن ۵۷ ایران نه شریک یا برادر کوچکتر که مستعمره و برده و مطیع آمریکا بود. از ۵۸ تا همین امروز هم (بجز یکسال اخر اوباما) همواره مثل یک آقابالاسر بر تغییر نظام تاکید داشته، گزینه نظامی را هم هرگز برنداشته.
اما آخرین بار روسیه ۱۳۲۰ چنین وقاحتی داشت.
5⃣- خطر اقتصادی: امریکا از ۵۸ مشغول جنگ اقتصادی با ایران بوده: انجماد اموال و تحریمهای دهه ۶۰، منع کامل هرگونه تجارت با ایران از سال ۷۴، تحریم بخشی از نظام بانکی از سال ۸۵ وتحریم کامل نظام بانکی از سال ۹۰ «فلج کننده ترین تحریمهای تاریخ» به قول اوباما که حتی برجام هم برطرفشان نکرد!
6⃣- خطر اقتصادی: امریکا بزرگترین اقتصاد و بزرگترین زورگوی اقتصادی تاریخ است که برخلاف ادعای بازار آزادش، نرخ برابری ارزهای ملتها با دلار و تعرفه گمرکی را هم به کشورها تحمیل میکند. ضمانت اجرایی سلطه اقتصادی آمریکا البته نه فقط کیفیت اقتصاد که همان هزار پایگاه نظامیش در جهان است!
اما اندازه اقتصاد روسیه کمتر از ۸٪ اقتصاد کل امریکا و نصف اقتصاد ایالت کالیفرنیا و کمتر از اقتصاد تگزاس است.
در ۴۰سال گذشته مانع اصلی عدم توسعه اقتصادی ایران جنگ تمام عیار اقتصادی امریکا بوده.
اندازه کوچک اقتصاد روسیه یعنی روسیه اگر میخواست هم نمیتوانست دشمن جدی ایران باشد.
7⃣- قیاس مع الفارق: همسایه شمالی ممکن است شریک و متحد خوب یا بدی باشد، اما پوتین ثابت کرده نیت و انگیزه و توان «دشمنی» با ایران را ندارد.
اما آمریکا بزرگترین ابرقدرت تاریخ ایران را یا مطیع و تحت نفوذ میخواهد یا دشمنی که باید نابود و تضعیف شود.
جنس این دو رابطه اصلا یکی نیست تا با هم مقایسه شوند.
8⃣- اینکه استعمارگر سابق رسما از شراکت استراتژیک با ایران میگوید محصول قدرتمند شدن ایران در این ۴۰سالست.
روسیه پذیرفته خاورمیانه بدون اراده ایران شکل نمیگیرد. ولی امریکایی که حتی اروپا را در مقام شراکت نمیداند، هنوز امیدوارست ایران را له و تسلیم کند: به قیمت جنگ و تجزیه و تحریم!
9⃣- در سیاست هیچ چیز ازلی ابدی نیست. همه چیز متاثر از وضعیت خاص نیروها در این لحظه است. توازن قوای بعد از فروپاشی شوروی و بلامنازع شدن امریکا این امکان تاریخی را بوجود اورد که روسیه بدنبال شراکت بیاید.
اگر روزی امریکا هم مقابل واقعیت ایران تسلیم شود، مسلما سیاستهای بسیاری عوض میشود.
🔟- امتیازگیری روسیه در سوریه، مذاکره با اسراییل، رقابت در خزر یا حتی خروجش شرکتهایش برای تحریم نشدن، همه عادی است و به معنی غیرقابل اعتماد بودن و خیانت نیست.
روسیه و ایران شراکت استراتژیک برای جلوگیری از نفوذ نظامی غرب دارند نه رابطه عاشقانه. اختلاف و رقابت بر سر منافع طبیعی است.
1⃣1⃣- روس‌هراسان دشمنی واقعیِ آمریکا را با توّهم خطرِ ساختگی روسیه یکی میگیرند.
این بیماری اگر صادقانه باشد محصول فقر دانش و کندذهنی است و اگر به هدف تضعیف و مقابله با آمریکا ستیزی جناح رقیب تظاهر به این بیماری کنند، کارشان خیانت و تکرار خط تبلیغی واشنگتن و ضدملی و ضدایرانی است!
کانال خبری تحلیلی«سراج»:
@seraj1397
.
