یکی از سخت ترین لحظات، لحظه ی جداییست جدایی از کسانی که قلبت را با آنها یک دله کردی و آغوش مهرت را برای تک تکشان باز کردی. موقع خداحافظی قلبم سنگینی میکرد؛ یکی به خاطر وداع از آغوش پدرمهربانی ها و دیگری به خاطر جدا شدن از تک تک شما برگشت به مشهد و نوشیدن از شهد شیرین عبادت و عشق را ان شاءالله به شرط حیات و لیاقت دوباره میتوانیم به دست آوریم. اما جدایی از شما را چگونه؟ اینکه هر کدام رفتید و تکه ای از قلبم را با خودتان بردید. تک تک خاطراتمان، خنده ها، گریه ها، دست زدن ها، در آغوش گرفتن ها و چه و چه و چه خاطرات نابی. بی نهایت مشتاقم هرکدامتان برگردید و این خاطرات را با قلبی آکنده از مهر و عطوفت بیشتر و قشنگ تر باهم بسازیم. اگر کم و کاستی از جانب ما بوده و نتوانستیم بذر عشقی که به لطف صاحبمان در دلتان کاشته شده، به خوبی آبیاری کنیم، عذر میطلبیم و درخواست حلالیت داریم. باشد که هرگونه احساسی که در دلتان هست حرفی، نقدی، تعریفی، گِلِه ای، یقه گیری، درد و دلی و ... با جان و دل پذیرا باشیم. راستی یادتون نره حس و حالتون و در قالب ویس برای ما بفرستید 🥰🌱 آیدی ارتباط با ما: @anjoman_eslami_esf -انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان 🆔️ @anjomaneslami_isf_ui