بذارید این وسط یه نکته بگم. میدونید الان که بعضیها حس رها شدن گرفتند، حال و هواشون داره آسمونی میشه، دارن خودشون رو بررسی میکنند و فاصلهشون رو با عالم همچین آدمهایی میسنجند، شیطونم دست به کاره؟ شروع میکنه به وسوسههایی که اجازه نده ما تو این حال بمونیم؛ مثل این که بله حالا ایشون هنری نکرده که به این رتبه رسیده، منم اگه شرایط ایشون رو داشتم شاید به این رتبه حتی بالاتر میرسیدم، و هر فکر و خیال دیگهای که اجازه نده من استفاده خودم رو ببرم و یه قدم به خدا و امامم نزدیک بشم.
حتما باید خجالت بکشیم! حتما باید احساس حقارت بکنیم! نذاریم شیطون گولمون بزنه. همون طوری که گفتم مطمئن باشید که تو این حالی که داریم، سراغمون میاد. یا با غافل کردنمون یا با آموزش توجیه تراشی.
ایشونم یکی بود مثل همۀ ما؛ اما هستیشون رو گره زدن به امام، حالا کمتر از بیست و چهار ساعت از رفتنشون، این طوری تو وجود همهمون ولوله به پا کردند.
جا نداره به خاطر دغدغههامون، ناراحتیهامون، خوشحالیهامون، آرزوهامون و.... خجالت بکشیم و احساس حقارت کنیم؟
این حدیث رو برای دوستشون میفرستن:
يَا عَلِيُّ إِنَّ اللَّهَ زَوَّجَكَ فَاطِمَةَ وَ جَعَلَ صَدَاقَهَا الْأَرْضَ فَمَنْ مَشَى عَلَيْهَا مُبْغِضاً لَهَا مَشَى حَرَاماً.
رسول خدا صلی الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند: خدا فاطمه را به ازدواج تو درآورد و زمین را مهریهاش قرار داد پس هر کسی روی زمین راه برود در حالی که بغض فاطمه را در دل دارد، راه رفتنش روی زمین حرام است.
بعدش هم این پیام رو میدن👇👇