🌹ذکر روز جمعه🌹

سلام بر برادر شهیدمان

🏴 یکی از شاگردان آقای جوادی آملی میگفتند: #نگویید_جامانده_‌ایم..! *{کسی که قلب و روحش رفته جامانده نیست}* جامانده اونی هست که عشق و طلب و زیارت و اربعین، به ذهنش هم نمی‌رسه و علاقه‌ای نداره..! اگر به هر دلیلی اشتیاق و طلب رفتن هست و شرایط جور نشده، حتما خیری بوده و ثواب نیت را برده‌اید و شاکر باشید و نگویید جامانده ایم! #وعده_دیدار_کی_میرسد؟ * [هرکه دارد هوس کرب و بلا، بسم الله] ╭━═🌼━⊰🍃💔🍃⊱━🌼═━╮ @seyyedebrahim ╰━═🌸━⊰🍃💔🍃⊱━🌸═━╯

◾️◾️◾️◾️◾️ امام صادق -عليه السلام- فرمودند : ما أقَرَّ قَومٌ بِالمُنكَرِ بَينَ أظهُرِهِم لا يُغيِّرونَهُ إلاّ أوشَكَ أن يَعُمَّهُمُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ بِعِقابٍ مِن عِندِهِ هر گاه مردمى در برابر منکراتی كه در ميانشان صورت مى گيرد دم فرو بندند و آن را تغيير ندهند، زود باشد كه خداوند -عزّ و جلّ- كيفر خود را شامل همه آنان سازد. 📚بحار الأنوار ج٩٧ ص ٧٨ حدیث ٣٤

🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃🕊🍃 🌹شهیده محبوبه دانش آشتیانی؛🕊 مردها به محبوبه گفته بودند؛شما برو اینجا نمان. محبوبه به آنها جواب داده بود؛ اگر کار درستی است که زن و مرد ندارد. اگر کار غلطی است که شما هم نباید بروید. جمله های بالا روایت بخشی از آخرین لحظه های زندگی نامه شهید محبوبه دانش آشتیانی است. 🍃هرچند شهید دانش آشتیانی عمر کوتاهی داشت اما از عمر پربرکتی برخوردار بود چرا که با شهادتش درخت انقلاب را آبیاری کرد و موجب قوام و پیروزی جمهوری اسلامی ایران شد. محبوبه دانش آشتیانی روز دوم بهمن ماه سال ۱۳۴۰ در تهران متولد شد و با آغاز حرکت های انقلابی مردم علیه حکومت شاهنشاهی پهلوی به جمع انقلابیون پیوست. تا اینکه در روز ۱۷ شهریور ماه سال ۱۳۵۷ در میدان شهدا(ژاله سابق) در حالی که دانش آموز ۱۷ساله بود به شهادت رسید. دانش آشتیانی همیشه در مسائل درسی ممتاز بود و با آنکه ۱۷سال بیشتر نداشت معارف اسلامی را خوب می شناخت. قرآن،نهج البلاغه،صحیفه سجادیه را بسیار مطالعه می کرد وبا تفاسیر هم آشنا بود. نظم، مهربانی،صداقت، راستگویی، وفای به عهد،وقت شناسی،استقلال فکری و پیگیری مستمرکارها و ذهن بسیار خلاق از جمله ویژگیهای اخلاقی و شخصیتی او بود. شرکت مستمر در راهپیمایی ها ، پخش اعلامیه،دیوار نویسی،مطالعه قرآن،نهج البلاغه و صحیفه سجادیه ،آثار دکتر شریعتی،شهید مطهری و رساله امام خمینی(ره)بخشی از این موارد بخش دیگر زندگی او را شامل می شد. نکته فابل توجه در خصوص شهید دانش آشتیانی این است که چند سال بعد نیز نامزد او(شهید حسن اجاره دار)و پدربزرگوارش(شهیدغلامرضا دانش)در حادثه هفتم تیر ماه سال۱۳۶۰ به شهادت رسیدندو با خون خود انقلاب اسلامی را بیمه کردند. فهیمه دانش آشتیانی خواهر شهید درباره خواهرش می گوید؛محبوبه خیلی دختر خاصی بود. همیشه فکر می کنم چقدر خوب رفت و خوش بحالش که بسیاری از چیزها را ندید. اینها با رفتنشان راه را باز کردند اگر آنها نمی رفتند، پایه های انقلاب محکم نمی شد. واقعا چه چیز بالاتر از اینکه انسان بداند دارد در راهی جانش را فدا می کند که شاید وضعیت بهتری برای آنهایی که پشت سرش می مانند، ایجاد کند. روزی همه به طرف خیابان کوکاکولا می رفتند. مردها به محبوبه گفته بودند؛شما برو اینجا نمان. محبوبه به آنها جواب داده بود؛اگر کار درستی است که زن و مرد ندارد. اگر کار غلطی است که شماهم نباید بروید. در اوج راهپیمایی یکی از ماموران شاه، او را با گلوله هدف می گیرد و به شهادت می رساند. #شهیده_محبوبه_دانش_آشتیانی @seyyedebrahim

#سلام_امام_زمانم يوسفِ مصر تويى ، ديده ی يعقــوب منم به تو اى نور از اين ديـده ی كم نور #سلام #اللهم_عجل_لولیک_الفرج @seyyedebrahim

🏳 زیارتنامه "شهــــــداء" 🌺بِسمِ اللّٰهِ الرَّحمٰن الرَّحیم🌺 اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یَا اَولِیاءَ اللہ وَ اَحِبّائَهُ اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یَا اَصفِیَآءَ اللہ و َاَوِدّآئَهُ اَلسَلامُ عَلَیڪُم یا اَنصَارَ دینِ اللهِ اَلسَلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ رَسُولِ اللہِ اَلسَلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ اَمیرِالمُومِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ العالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ اَبے مُحَمَّدٍ الحَسَنِ بنِ عَلِےّ الوَلِےّ النّاصِحِ اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ اَبے عَبدِ اللهِ، بِاَبے اَنتُم وَ اُمّے طِبتُم وَ طابَتِ الاَرضُ الَّتی فیها دُفِنتُم، وَ فُزتُم فَوزًا عَظیمًا فَیا لَیتَنے کُنتُ مَعَڪُم فَاَفُوزَ مَعَڪُم... 📎هدیه به ارواح طیبه شهدا صلوات.. @seyyedebrahim

روزهای نبودنت، روزهای دل‌تنگی‌ام بود. روزهای سردرد و دل‌آشوبه و اضطراب، از تو فقط یک شماره تلفن داشتم که آن هم برای آشپزخانه‌ای بود که در زیرزمین حرم حضرت رقیه (س) بود. هرروز چند بار پشت هم زنگ می‌زدم آنجا. یک بار گفتی: «سمیه چند نفر از بچه‌های کهنز اینجان. خانم یکی از اینا وقتی زنگ می‌زنه خیلی بی‌قراری می کنه. می‌شه شماره‌ش رو بدم بهش زنگ بزنی و نصیحتش کنی؟» گفتم: «یکی باید خودم رو نصیحت کنه!» بااین‌همه شماره را گرفتم و بهش زنگ زدم خانم عسگرخانی بود. از من کوچک‌تر بود و نگران‌تر. با هم دوست شدیم. تو می‌خواستی با این آشنایی متوجه شوم که تنها نیستم و غیر از من قلب‌های عاشق دیگری هم هست. من و او هر دو درد مشترکی داشتیم. هر دو نگران همسرانمان بودیم و وقتی با هم حرف می‌زدیم، این هم‌صحبتی‌ها آراممان می‌کرد. روزی زنگ زدی: «آمریکا تهدید کرده به سوریه حمله می‌کند، اگر حمله کرد و خبری از من نشد بدون که من توی پناهگاهم.» لرزه به جانم افتاد: «آ... قا... مصطفی!» - نگران نباش بلدم چطور از خودم مواظبت کنم! دو شب بعد تلویزیون اعلام کرد طبق اخبار واصله قرار است ساعت نه صبح فردا آمریکا به سوریه حمله کند. وحشت‌زده به آقای حاجی نصیری زنگ زدم: «از مصطفی خبر دارین حاج‌آقا؟ جواب نمی‌ده!» - نه ولی مطمئن باشین برش می‌گردونن. - آگه آمریکا حمله کنه چی؟ چطور می‌خواد از خودش دفاع کنه؟ - نگران نباش خانم! پدر و برادر منم توی حلبن و اونجا آشپزی می‌کنن. اگر بخواد چیزی بشه همه رو برمی‌گردونن. فردای آن روز درحالی‌که با اضطراب جلوی تلویزیون راه می‌رفتم و یک چشمم به صفحه روشن بود و یک چشمم به عقربه‌های ساعت، شنیدم حملۀ نظامی از سوی آمریکا منتفی است و در پانویس برنامه شبکه خبر آمد تهدید سردار سلیمانی فرمانده سپاه قدس علیه آمریکا: «هرکدام از شما می‌آیید تابوت خودتان را هم بیاورید.» خبر رسید تمام آن‌هایی که همراه تو به سوریه رفته بودند برگشتند غیر از تو. پس کجا بودی آقا مصطفی؟ گفته بودم حامله‌ام و حالم اصلاً خوب نیست حتی امکان بستری شدنم هست؛ اما بی‌خیال این‌ها رفته بودی، نزدیک چهل روز از رفتنت می‌گذشت، فاطمه را برده بودم آموزشگاه قرآن. سر کلاس بود که من زنگ زدم به تو و درحالی‌که با من حرف می‌زدی به عربی جواب یکی دیگر را هم می‌دادی. ذوق‌زده بودم بعد مدتی صدایت را می‌شنیدم: - مصطفی با کی حرف می‌زنی؟ -  یکی از بچه‌های عراقی. - مگه پیش ایرانیا نیستی؟ - عراقیا هم هستن؟ - مگه توی آشپزخونه نیستی؟ - چقدر سین‌جیم می‌کنی سمیه؟ خدا را شکر کردم که صدای تیروتفنگ نمی‌آمد، گرچه صدای ظرف و ظروف هم نمی‌آمد. گفتی: «مژده گونی چی می‌دی؟» - برای چی؟ - آخر این هفته میام. به گریه افتادم. - ولی چون پول همراهم نیست یک عروسک بخر و کادو کن تا وقتی اومدم بدم فاطمه. فردای آن روز رفتم عروسک را خریدم از این عروسک‌هایی که آب می‌خوردند و می‌شود مویشان را کوتاه کرد. دو روز بعد زنگ زدی که داخل هواپیمایی. با عجله رفتم خرید. برای خودم کفش خریدم، یک کفش اسپرت. آن‌قدر با عجله خرید کردم که وقتی کفش را پا کردم تا به استقبالت بیایم پایم را می‌زد. با پدرم و فاطمه و برادر کوچکم آمدیم، وقتی دیدمت نمی‌دانستم باید بخندم یا گریه کنم. فاطمه را که بغل کردی گفت: بابا برام چی خریدی؟ به من نگاه کردی گفتی: «ته ساکم گذاشتم، رسیدیم خونه بهت می‌دم بابایی.» رسیدیم خانه. گفته بودم آن را کجا گذاشتم رفتی برداشتی و فاطمه را صدا زدی. وقتی کادویش را دادی خیلی ذوق کرد. مامان کمکم کرد و شام را کشیدیم. هنوز لقمۀ اول را نخورده بودیم که دوستانت آمدند جلوی در و صدایت زدند و رفتی. هرچه منتظر شدم نیامدی. صدایت زدم نیامدی و وقتی برگشتی که غذا از دهان افتاده بود، ولی چشمانت برق می‌زد: «سمیه نمی‌دونی چه شوقی توی وجود این بچه‌هاست! مطمئنم ماهم نباشیم اونا هستن و حرم بی‌دفاع نمی‌مونه!»   بریده‌ای از کتاب «اسم تو مصطفاست» ؛ زندگی‌نامۀ داستانی شهید مدافع حرم «مصطفی صدرزاده» به روایت همسر شهید «سمیه ابراهیم پور» (صفحۀ 129 تا 132) نویسنده: راضیه تجار ناشر: روایت فتح

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «معجزه‌ی انقلاب این است که بعد از چهل سال شما می‌بینید جوان مؤمن مسلمان که نه امام را دیده است، نه انقلاب را دیده است، نه دوران دفاع مقدّس را دیده است، امّا امروز با روحیه‌ی انقلابی، مثل همان جوانِ اوّلِ انقلاب میرود وسط میدان و با علاقه، با احساس مسئولیّت، با شجاعت تمام در مقابل دشمن می‌ایستد.» ۹۷.۹.۲۱ @seyyedebrahim