🔷اگر انسان سرش را به سمت آسمان بالا بیاورد و کارهایش را برای رضای خدا انجام دهد ، مطمئن باش زندگی اش عوض می شود. #شهید_ابراهیم_هادی🕊🌷 #شهدا شادی روح پاک امام و شهدا#صلوات

عرض سلام خدمت همگی عزیزان 💐💐💐

📗۷۶) إِنَّ قارُونَ کانَ مِنْ قَوْمِ مُوسى فَبَغى عَلَیْهِمْ وَ آتَیْناهُ مِنَ الْکُنُوزِ ما إِنَّ مَفاتِحَهُ لَتَنُوأُ بِالْعُصْبَةِ أُولِی الْقُوَّةِ إِذْ قالَ لَهُ قَوْمُهُ لاتَفْرَحْ إِنَّ اللّه لایُحِبُّ الْفَرِحِینَ 📗۷۷) وَ ابْتَغِ فِیما آتاکَ اللّه الدّارَ الآخِرَةَ وَ لاتَنْسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیا وَ أَحْسِنْ کَما أَحْسَنَ اللّه إِلَیْکَ وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِی الأَرْضِ إِنَّ اللّه لایُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ 📗۷۸) قالَ إِنَّما أُوتِیتُهُ عَلى عِلْم عِنْدِی أَ وَ لَمْ یَعْلَمْ أَنَّ اللّه قَدْ أَهْلَکَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَ أَکْثَرُ جَمْعاً وَ لایُسْئَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ ترجمه: ۷۶ـ قارون از قوم موسى بود، اما بر آنان ستم کرد; ما آن قدر از گنجها به او داده بودیم که حمل کلیدهاى آن براى یک گروه زورمند مشکل بود! (به خاطر آورید) هنگامى را که قومش به او گفتند: این همه شادى مغرورانه مکن، که خداوند شادى کنندگان مغرور را دوست نمى دارد. ۷۷ـ و در آنچه خدا به تو داده، سراى آخرت را بطلب; و بهره ات را از دنیا فراموش مکن، و همان گونه که خدا به تو نیکى کرده نیکى کن، و هرگز در زمین در جستجوى فساد مباش، که خدا مفسدان را دوست ندارد ! ۷۸ـ (قارون) گفت: این ثروت را به وسیله دانشى که نزد من است به دست آورده ام ! آیا او نمى دانست که خداوند اقوامى را پیش از او هلاک کرد که نیرومندتر و ثروتمندتر از او بودند؟! (و هنگامى که عذاب الهى فرا رسد) مجرمان از گناهانشان سؤال نمى شوند.

💫وبر گرفته از تفسیر نمونه: 🌴ثروتمند خود خواه بنى اسرائیل: بعد از سرگذشت عجیب موسى و مبارزه او با فرعون، در آیات دیگر این سوره 👈سخن از درگیرى دیگر بنى اسرائیل با مرد ثروتمند و سرکش، از خودشان، به نام قارون است. قارونى که مظهر ثروتِ آمیخته با کبر و غرور و طغیان بود. اصولاً موسى(علیه السلام) در طول زندگى خود با سه قدرت طاغوتى تجاوزگر مبارزه کرد: 🔻فرعون مظهر قدرتِ حکومت، 🔻قارون مظهر ثروت، 🔻 سامرى مظهر صنعت و فریب و اغفال. معروف است: قارون ، از بستگان نزدیک موسى(علیه السلام) (پسر عمو یا عمو یا پسر خاله او) بود، و از نظر اطلاعات و آگاهى از تورات ، معلومات قابل ملاحظه اى داشت، ابتدا در صف مؤمنان بود، ولى غرور ثروت او را به کفر کشید، و به قعر زمین فرستاد، او را به مبارزه با پیامبر خدا وادار نمود و مرگ عبرت انگیزش درسى براى همگان شد.

آیه۷۶ مى گوید: 📗قارون از قوم موسى بود، اما بر آنها ستم و ظلم کرد، ❇️علت این ظلم و ستم آن بود 👈 که ثروت سرشارى به دست آورده بود، و چون ظرفیت کافى و ایمان قوى نداشت، این ثروت فراوان او را فریب داد و به انحراف و استکبار کشانید. 📗قرآن مى گوید: ما آن قدر اموال و ذخائر و گنج به او دادیم که حمل خزائن او براى یک گروه زورمند، مشکل بود، مَفاتِح 👈 به معنى محلى است که چیزى را در آن ذخیره مى کنند، مانند صندوق هائى که اموال را در آن نگهدارى مى نمایند. به این ترتیب، مفهوم آیه چنین مى شود: قارون ، آن قدر طلا و نقره و اموال گرانبها و قیمتى داشت که صندوق آنها را، گروهى از مردان نیرومند به زحمت جابه جا مى کردند. و با توجه به این که: عُصْبَه 👈 به معنى جماعتى است که دست به دست هم داده اند و نیرومندند، و همچون اعصاب یکدیگر را گرفته اند، 🔸 روشن مى شود که حجم جواهرات و اموال گران قیمت قارون چقدر زیاد بوده است (بعضى مى گویند عُصْبَه به ده نفر تا چهل نفر مى گویند). تَنُوء 👈 به معنى قیام کردن با زحمت و سنگینى است، و در مورد بارهاى پروزنى به کار مى رود، که وقتى انسان آن را حمل مى کند، از سنگینى او را به این طرف و آن طرف، متمایل مى سازد. بعضى مفسرین هم👈 مفاتح را جمع مفتح به معنى کلید دانسته اند، و مى گویند: کلید گنجهاى قارون آن قدر زیاد بود که چندین مرد زورمند از حمل آن به زحمت مى افتادند! قرآن مى گوید: 📗به خاطر بیاور زمانى را که قومش به او گفتند: این همه خوشحالى آمیخته با غرور و غفلت و تکبر، نداشته باش، که خدا شادى کنندگان مغرور را دوست نمى دارد .

️بعد از این نصیحت👇 چهار اندرز پرمایه و سرنوشت ساز دیگر به او مى دهند که مجموعاً یک حلقه پنجگانه کامل را تشکیل مى دهد. 1⃣ مى گویند: در آنچه خدا به تو داده است، سراى آخرت را جستجو کن. ❇️اشاره به این که: مال و ثروت بر خلاف پندار بعضى از کج اندیشان، چیز بدى نیست، مهم آن است که ببینیم در چه مسیرى به کار مى افتد، و اگر سرمایه ی آخرت شود، چه چیزى از آن بهتر است؟ اگر وسیله اى براى غرور و غفلت و ظلم و تجاوز و هوسرانى و هوسبازى گردد، چه چیز از آن بدتر؟! ❇️این همان منطقى است که در جمله معروف امیرمؤمنان على(علیه السلام)، درباره دنیا به روشنى از آن یاد شده است: 📚مَنْ أَبْصَرَ بِهَا بَصَّرَتْهُ وَ مَنْ أَبْصَرَ إِلَیْهَا أَعْمَتْهُ: کسى که به دنیا به عنوان یک وسیله بنگرد، چشمش را بینا مى کند، و کسى که به عنوان یک هدف به آن نگاه کند، نابینایش خواهد کرد ! 📚نهج البلاغه/خطبه۸۲ و قارون کسى بود که: با داشتن آن اموال عظیم، قدرتِ کارهاىِ خیرِ اجتماعىِ فراوان داشت، ولى چه سود که غرورش اجازه دیدن حقایق را به او نداد. 2⃣ نصیحت دوم افزودند: سهم و بهره ات را از دنیا فراموش مکن ❇️این یک واقعیت است که هر انسان، سهم و نصیب محدودى از دنیا دارد، یعنى اموالى که جذب بدن او، یا صرف لباس و مسکن او مى شود، مقدار معینى است، و مازاد بر آن به هیچ وجه قابل جذب نیست، و انسان نباید این حقیقت را فراموش کند. مگر یک نفر مى تواند چقدر مى تواند غذا بخورد؟ چه اندازه لباس بپوشد؟ چند مسکن و چند مرکب مى تواند داشته باشد؟ و به هنگام مردن، چند کفن با خود مى تواند ببرد؟ پس بقیه خواه ناخواه، سهم دیگران است و انسان امانت دار آنها!. ❇️ چه زیبا فرمود امیرمؤمنان على(علیه السلام): 📚 یَا ابْنَ آدَمَ مَا کَسَبْتَ فَوْقَ قُوتِکَ فَأَنْتَ فِیهِ خَازِنٌ لِغَیْرِکَ: اى فرزند آدم! هر چه بیشتر از مقدار خوراکت به دست مى آورى خزانه دار دیگران در مورد آن خواهى بود !. 📚کلمات قصار نهج البلاغه/جمله۱۹۲

3⃣سومین اندرز این که: همان گونه که خدا به تو نیکى کرده است، تو هم نیکى کن، ❇️این نیز یک واقعیت است که انسان همیشه، چشم بر احسان خدا دوخته، و از پیشگاه او، هر گونه خیر و نیکى را تقاضا مى کند، و از او همه گونه انتظار دارد👈 در چنین حالى، چگونه مى تواند تقاضاى صریح یا تقاضاى حال دیگران را نادیده بگیرد، و بى تفاوت از کنار همه اینها بگذرد؟! و به تعبیر دیگر، ❇️ همان گونه که خدا به تو بخشیده است، به دیگران ببخش، ❇️گاه خداوند مواهب عظیمى به انسان مى دهد، که در زندگى شخصیش نیاز به همه آن ندارد، عقل و توانائى مى دهد که نه فقط براى اداره یک فرد، بلکه براى اداره یک کشور کارساز است، علمى مى دهد که نه یک انسان، بلکه یک جامعه مى تواند از آن استفاده کند، اموال و ثروتى مى دهد که درخور برنامه هاى عظیم اجتماعى است. این گونه مواهب الهى، مفهوم ضمنیش این است که همه آن به تو تعلق ندارد، بلکه تو وکیل پروردگار، در منتقل ساختن آن به دیگران هستى، خدا این موهبت را به تو داده که با دست تو بندگانش را اداره کند. 4⃣در چهارمین مرحله به او گوشزد کردند: که فراموش نکن! خداوند به تو نیکى کرده، تو هم باید نیکى کنى، و گرنه مواهبش را از تو خواهد گرفت. 5⃣در مرحله پنجم👈 او را از فساد در ارض که نتیجه مستقیم فراموش کردنِ اصولِ چهارگانه قبل است بر حذر داشتند.