eitaa logo
شین حا الف...
559 دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
496 ویدیو
50 فایل
مسیرهای طولانی را فقط شوق و علاقه درمان می‌کند و یک زمزمه‌ی آرام از تو گفتن و شنیدن و یک قلبِ‌زیبا برای تکیه دادن... #امام_زمان 📲 توسط ادمین اداره می‌شود. ✍️ انتقادات و پیشنهادات:
مشاهده در ایتا
دانلود
زبان می‌گشایی به تسبیح، و زمان، غرقِ دلدادگی‌ات می‌شود؛ سلام بر لحظه تهلیل و تکبیر تو! السَّلَامُ عَلَيْكَ حِينَ تُهَلِّلُ وَ تُكَبِّرُ @sh_hosein
هر کس باید سعی کند یک رابطه شخصی میان خود و میان ولی الله الاعظم ارواحنافداه، به وجود آورد... باتوجه، با توسّل، با سخن گفتن با اظهار ارادت کردن، خود را آماده نگه دارد. @sh_hosein
📜شرح برخی از فرازهای مناجات شعبانیه 📖فراز: وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ مُسْتَكیناً لَكَ مُتَضَرِّعاً اِلَیْكَ راجیاً لِما ثَوابى لَدَیْك؛ و ایستاده‌ام روبه‌روى تو در حالى كه مسكین تو و متضرع به سوى تو و امیدوار به ثوابى كه نزد تو است مى‌باشم. 📝بین یدیك تعبیرى است عربى و ریشه در روابط انسانى دارد. انسان ممكن است به چند گونه در حضور كسى بایستد: 👈اوّل: در سمت راست او قرار گیرد. 👈دوّم: در سمت چپ او قرار گیرد. 👈سوّم: كاملا روبه‌روى او قرار گیرد. تنها در صورت سوّم است كه كاملا با او مواجه شده است. از این حالت مواجهه در عربى تعبیر به بین یدیه مى‌گردد. پس وقتى كاملا با خداوند مواجه مى‌شویم، باید تمام توجّه به او باشد تا بتوانیم در مناجات خود حال و سوز و گدازى داشته باشیم. این حالت تسلیم كسى است كه هیچ كارى از او ساخته نیست، مانند مال‌باخته‌اى كه تمام ثروت خود را از دست داده و یا بیمارى كه در حال جان كندن است و هیچ اراده و اختیارى از خود ندارد، این حالت بیچارگى و فروتنى و تضرّع است. روان‌شناسان معتقدند كه در وجود انسان، شادى و غم، خنده و گریه، و ترس و وحشت سرشته شده و هر یك از آن‌ها در جایى مصرف و كاربرد دارد؛ زیرا وجود این‌ها بیهوده نیست. پس گاهى باید بخندد تا سلامتى و شادابى به دست بیاورد‌ گاهى باید بِگِرید تا به احساسات و عواطف خود پاسخ بدهد. گاهى باید خشم بورزد. گاهى محزون باشد. و گاهى شادمان شود و اشك شوق بریزد. خداوند مى‌فرماید: «تَرى أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمّا عَرَفُوا مِنَ الْحَق؛ برخى از كشیشان و راهبان را مى‌بینى كه به خاطر شناخت حق و حقیقت اشك شوق مى‌ریزند». یا مانند حضرت شعیب كه از شوق لقاى الهى گریه‌هاى طولانى داشته است. در پیشگاه الهى كه قادر مطلق است و ما هیچ طلبى از او نداریم بلكه گناه هم انجام داده‌ایم، باید با گریه و زارى خواسته‌هاى خودمان را مطرح نماییم و امید به پاداش و ثواب الهى داشته باشیم. بنابراین مناجات‌كننده با این دعا به دو حیثیت وجودى خویش اشاره مى‌كند: 👈 در موقعیتى هستم كه از دشمنان فرار كردم. 👈 اكنون در این‌جا با حال تضرّع و بى‌اعتمادى كامل به خویشتن، ایستاده‌ام. @sh_hosein
شین حا الف...
هیچ سجاده‌‏ای باز نشد که نام تو را رمز عبور خود نکرد! خاکِ تو، آبروی سجده من است... بنفسی فداک...
شوقِ‌ما، قاصدبی‌دردکجامی‌داند؟ آن‌قَدَرشوق‌تودارم‌که‌خدا‌می‌داند... ‍ @sh_hosein
مستند غیر رسمی ۶ هم‌اکنون شبکه افق
هدایت شده از KHAMENEI.IR
48.74M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 مستند غیر رسمی۶؛ 🖥 روایتی از انس رهبر انقلاب با کتاب و اهالی فرهنگ ☝این مستند آبانماه امسال و همزمان با هفته کتاب در کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران رونمایی شد و پس از نمایش برای مخاطبان تخصصی، اکنون به قاب تلویزیون رسیده است. 💻 Farsi.Khamenei.ir
بکُل ثانية من ثواني الحياة، أحبک... در هر لحظه از لحظات زندگی، دوستت دارم! @sh_hosein
اِنَ الله لا ینسي قلباً لَجأ إلیهِ فی وقتِ الشدَّة قطعا خداوند فراموش نمیکند، قلبی را که به وقت سختی به او پناه برد... @sh_hosein
انسان ذاتاً عاشق پیشه است... تلک الدَّار... لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا؛ یعنی خانه خوشبختی آخرت برای کسانی است که اولاً در زمین برتری طلب نیستند و ثانیاً قصد آنها ایجاد تباهی و مفسده نیست. اگر کسی این جور شد که عُلو و فساد را طلب نکرد، در قلب او حُبّ خدا طلوع می‌کند؛ یعنی اگر انسان می‌خواهد عشق به خدا پیدا کند، باید این علو و فساد که وجودش را گرفته، این بیماری را از خودش رفع کند و سالم شود. وقتی سالم شد، خود به خود رو به خدا می‌آورد و خود به خود علاقه مند به آخرت می‌شود. چرا؟ چون انسان موجودی عاشق پیشه است. 📚مربی و تربیت، آیت اللّه حائری شیرازی @sh_hosein
هذا قلبي، عندما يشعر بأنه ميت سأحييّه بالسلامة عليك این قلب من هر وقت احساس مُرده بودن می‌کند، با سلام بر تو زنده‌اش می‌کنم. @sh_hosein
💌 إِلَهِی إِنَّ مَنِ انْتَهَجَ بِکَ لَمُسْتَنِیرٌ خدایا آن که به تو راه جوید راهش روشن است. @sh_hosein
📜شرح برخی از فرازهای مناجات شعبانیه 📖فراز: وَ تَعْلَمُ ما فی نَفْسی وَ تَخْبُرُ حاجَتی وَ تَعْرِفُ ضَمیری وَ لا یَخْفی عَلَیْکَ اَمْرُمُنْقَلَبی وَ مَثْوایَ وَ ما اُریدُ اَنْ اُبْدِئَی بِهِ مِنْ مَنْطِقی وَ اَتَفَوَّهُ بِهِ مِنْ طَلِبَتی وَ اَرْجُوهُ لِعاقِبَتی و تو آن‌چه را كه در سینه من است مى‌دانى و از حاجت من خبر دارى و درون من را مى‌شناسى و پایان تحولات و توقفگاه من بر تو پوشیده نیست و آن‌چه كه مى‌خواهم بگویم و حاجتم را بر زبان بیاورم و براى پایان كار خود امیدوارم مى‌دانى. 📖انسان در حال مناجات باید از یك‌سو خود و كاستى‌ها و ضعف‌هاى خود، و از سوى دیگر خصوصیّات و ویژگى‌هاى خداوند را كه با او مواجه است ببیند. 📝در این فراز از مناجات شعبانیه به ویژگى‌هاى پروردگار اشاره مى‌شود كه عبارتند از: 🔹 علم الهى نسبت به حال و موقعیّت انسان: ویژگى خداوند كه در این فراز به آن اشاره شده، علم و آگاهى وسیع و همه‌جانبه خدا به انسان است، چون هرگز به كسى كه شناختى از انسان نداشته، موقعیّت او را ندانسته و امكان فریب خوردن او وجود دارد، نمى‌توان پناه برد و با او مناجات كرد. علم الهى با چند عبارت مطرح شده است: 👈الف) «وَ تَعْلَمُ ما فی نَفْسی» انسانى كه مى‌داند خداوند از تمام ابعاد وجودى او با اطلاع است، نمى‌تواند آن‌گونه كه در مقابل انسان‌هاى دیگر نقش بازى مى‌كند، خود را براى خداوند به گونه‌اى كاذب جلوه دهد، بلكه باید صادقانه، در مقابل خدایى كه از تمام اسرار وجودى او با اطلاع است حاضر شود و چیزى را نپوشاند و در مقام فریب‌كارى و دروغ‌گویى بر نیاید. 👈ب: «تَخْبُرُ حاجَتی» خدایا، تو بهتر از من از نیازهایم خبر دارى، گاهى انسان به نیازمندى‌هاى خود توجه ندارد و تنها بر اثر فشار یك سلسله غرائز حیوانى از قبیل گرسنگى و تشنگى و سرما و گرما و شهوت و... مى‌فهمد كه غذا، آب، وسایل گرم‌كننده و سردكننده، همسر و مسكن مى‌خواهد، ولى هزاران نیاز دیگر است كه انسان از آن‌ها خبر ندارد و احساس نیاز او مرحله به مرحله برایش پیش مى‌آید. برخى از خواسته‌هاى درونى ما زیر پرده‌اى قرار گرفته و به قدرى پیچیده‌اند كه از خود ما نیز پوشیده‌اند. چه بسا انسان مى‌خواهد كارى بكند، ولى انگیزه و دلیل آن را نمى‌داند، مثلا، انگیزه بسیارى از رفتارهاى او خودكم‌بینى و یا حسادت و یا خودنمایى است، هر چند به صورت خیرخواهى یا كشف حقیقت و یا كسب ثواب جلوه كند و اگر احیاناً، كسى به او تذكّر بدهد باور نمى‌كند و او را متّهم به بدگمانى مى‌نماید. این همان چیزى است كه در روان‌شناسى به عنوان شعور ناخودآگاه، نیمه‌آگاه در برابر شعور آگاه مطرح مى‌گردد. خداوند از لایه‌هاى زیرین روح ما آگاه است حتى اگر خود ما به لایه‌هاى نخستین آن نیز پى نبرده باشیم. ما گاهى چیزهایى را مى‌خواهیم كه هیچ تجربه‌اى از آن نداشته، و یا آن‌ها را ندیده و نشنیده و یا آثار آن را درك نكرده‌ایم، در حالى كه خداوند همه آن نیازها را مى‌داند. 👈ج) «تَعْرِفُ ضَمیری» خدایا تو بهتر از من باطن مرا مى‌شناسى؛ یعنى در باطن و دل من خواسته‌هایى است كه من خودم از آن آگاه نیستم ولى تو آن‌ها را خوب مى‌شناسى. 👈د) «وَلا یَخْفی عَلَیْکَ اَمْرُ مُنْقَلَبی وَ مَثْوایَ» نه‌تنها به آن‌چه كه موجود است آگاه هستى، بلكه به آینده من و دگرگونى‌هاى حال من و این‌كه به چه نقطه‌اى ختم مى‌شوند نیز آگاهى، چرا كه حالات من هر روز دگرگون مى‌شوند، ولى سرانجام به خط پایان مى‌رسند و من در جایى ثابت اقامت مى‌كنم و از حركت باز مى‌مانم. بنابراین، ما مواجه با كسى هستیم كه نه‌تنها الآن بلكه آینده ما را تا ابدیت مى‌داند؛ نه‌تنها از اعماق دل ما در حال حاضر با خبر است، بلكه از سرنوشت نهایى ما نیز آگاه است. 👈هـ) «وَ ما اُریدُ اَنْ اُبْدِئَی بِهِ مِنْ مَنْطِقی وَ اَتَفَوَّهُ بِهِ مِنْ طَلِبَتی» آن‌چه را كه مى‌خواهم به زبان بیاورم و به آن لب بگشایم مى‌دانى. 👈و) «وَ اَرْجُوهُ لِعاقِبَتی» و آن‌چه را كه براى سلامتِ پایان كار خودم به آن امید دارم، نسبت به آن آگاه هستى. @sh_hosein