یک نکتهٔ تاریخی مهم براتون بگم: «علی جنتی» در خاطراش می‌نویسد که «هاشمی رفسنجانی» به‌خاطر این‌که حجابِ همسرِ «بنی‌صدر» کامل نبود، با ریاست‌جمهوری او مخالفت می‌کرد، ولی «امام» با این نظر هاشمی، همراهی نکرد و «شهید بهشتی» وقتی فهمید همسر بنی‌صدر دستگیر شد، ناراحت شد و دستور داد که فوراً آزاد شود؛ می‌گفت ما با بنی‌صدر مشکل داریم و خانواده‌اش جرمی مرتکب نشدند. مثل این موارد، در دهه اول انقلاب، زیاد است. این‌که «هاشمی رفسنجانی» در نمازجمعه می‌گفت باید زنان بی‌حجاب را جمع کنند و به اردوگاه ببرند و تا آدم نشدند، آزادشان نکنند؛ تا «اکبر گنجی»ها معروف به اکبرپونز که در خیایان، با پونز، مردم را اذیت می‌کردند. همان زمان، افرادی که ما قبول‌شان داریم، مثل «حضرت‌آقا» و «شهید بهشتی»، قائل به این مسائل نبودند و هیچ‌گاه چنان حرف‌هایی از سوی ایشان صادر نشد. ولی یک اشتباه بزرگی میان انقلابیون است و آن این‌که یک‌دستی عجیبی خوردیم و ما شدیم مسئول تندروی‌های دههٔ شصتِ آن‌عده! و طرف‌داران آن‌ها (امثال هاشمی) شدند مدعی‌العموم! درحالی‌که ما باید گلایه کنیم؛ چون بزرگان ما مثل امام و آقا همواره نسبت به برخورد تند این جماعت معترض بودند که اخیراً هم فیلم آن پخش شد. لطفاً به این نکته توجه کنیم و در دام این مسأله نیفتیم؛ چون خیلی تلاش می‌کنند رهبری را افراطی و هاشمی را متعادل نشان بدهند درحالی‌که قضیه کاملاً معکوس است و این‌که هاشمی اواخر عمر روشن‌فکر شده بود، به‌خاطر این بود که «حملهٔ رو به جلو» را بلد بود و با این کار تلاش می‌کرد تا مشکلاتی که محصول تفکر خودش و اطرافیانش بود را با حرف‌های زیبا وصله‌پینه و کادوپیچ کند و رسانه‌ها هم از او یک «امیرکبیر» بسازند. روی ضعف حافظه تاریخی مردم هم خیلی حساب کرده بود. حالا هم مثل همیشه، دنباله‌های ایشان، همین‌گونه عمل می‌کنند و متأسفانه نتیجه هم می‌گیرند! ✍ شیخ #فرهاد_فتحی