🔴 ارتباط حوادث اخیر با مشکلات آموزش و پرورش چیست؟ 🔻مرور برخی از اتفاقات 7، 8 سال اخیر آموزش و پرورش 🔹حوادث اخیر کشور شباهت ها و تفاوت هایی با سایر حوادث قبل دارد. یکی از تفاوت های این حوادث به گواه آمارهای رسمی و غیررسمی، حضور فعالانه برخی نوجوانان دبیرستانی است. یعنی همان متوسطه دوم. البته از متوسطه اول هم دانش آموزانی بودند که در این تجمعات شرکت کردند. سایر اقشار یعنی جوانان و افراد مسن هم در کف خیابان ها بودند ولی حضور نوجوانان دبیرستانی ملموس بوده. بررسی چرایی این مسئله نیاز به تحلیل و تدبر دارد. می توان بصورت مفصل شرح داد. در این مطلب به یک بعد آن اشاره می شود. 🔸من حداقل 10 سالی هست که در مدارس دولتی ذیل آموزش و پرورش تدریس می کنم. واقعاً بدون تعارف عرض می کنم که فضای مدارس ما بعد از سال های 92 و 93 تغییراتی یافته که باید این تغییرات ولو جزئی گفته شود و برای جبران اقداماتی انجام داد. 1️⃣ بعد از روی کار آمدن دولت روحانی، فضای کرختی و بی انگیزگی بر جامعه معلمان افزایش پیدا کرد. البته بی انگیزگی در بین قشر معلمان خیلی قبل تر شروع شد. اما از این سالها ملموس تر شده بود. دلیل اصلی هم مسئله معیشت جامعه معلمان بود که هیچ دولتی تا این لحظه(مهرماه 1401) جهت رفع مشکلات این قشر کاری اساسی نکردند و در دولت رئیسی هم فقط شعار داده شد و یک طرح ضعیف به نام رتبه بندی تصویب شده که قطعاً با مطالبات فرهنگیان بسیار فاصله دارد. 2️⃣ تقریباً از سالهای 92، 93 به این طرف، موج استخدام های خارج از سیکلِ تربیت معلم و دانشگاه فرهنگیان و تعهد دبیری، به شدت افزایش پیدا کرد و با احترام به عموم همکاران معلمم، این جذب های غیرکارشناسی بدون گزینش، به جنبه آموزش و جنبه پرورش این سازمان ضربه زد. 3️⃣ در این مقطع، معاونت پرورشی در مدارس به شدت تضعیف شد. در برخی مدارس حذف و در عموم مدارس از یک نقش فعالِ محورگونه، به یک نقش ضعیفِ حاشیه تبدیل شد. معاونت پرورشی که محور تربیت مدرسه بود و برنامه های فرهنگی و مذهبی و بصیرتی و مسئولیت برگزاری تئاترها، گروه های سرود، مسابقات قرآن، نهج البلاغه و احکام، اردوها، صف صبحگاهی، مراسمات دینی و مذهبی و ... بر عهده این معاونت بود به شدت کمرنگ شد. 🔹در این سالها، معدود مدارسی در کشور پیدا می شدند که معاونت پرورشی فعالی داشته باشند. بودجه این معاونت به حداقل رسید. گاهی همکارانی که اهل کار و تدریس نبودند برای فرار از تدریس این معاونت را می گرفتند و هیچ کاری انجام نمی دادند و معدود معلمان دلسوزی در مدارس پای کار معاونت پرورشی ایستادند و خدمت کردند ولی این جایگاه تضعیف شد. قطعاً این سیاست عامدانه بوده. 4️⃣ حذف مشاور از مدارس یکی دیگر از اتفاقاتی بود که در این سالها رقم خورد. از طرفی جذب مشاور برای مدارس هم به شدت کند شد. 5️⃣ اکثر اردوهای علمی، تفریخی، تاریخی و مذهبی تعطیل شد. چه اردوهای درون شهری؛ چه درون استانی و برون استانی. اینکه می گوئیم تعطیل شد یعنی به حداقل ترین سطح رسید. 6️⃣ رشد مدارس غیرانتفاعی به شدت هرچه تمام تر، افزایش یافت. بطور مثال در این سالها، 90 درصد مدارس ذیل ناحیه یک اهواز، غیرانتفاعی شد و توسعه و بازسازی مدارس دولتی روند کاهشی پیدا کرد. 🔹جالب است بدانید در اغلب مدارس غیرانتفاعی، خبری از معاونت پرورشی و وظایف پرورشی نیست! 🔸جالب تر است بدانید اغلب مدارس غیرانتفاعی در یک ساختمان کوچک چندکلاسه براه افتاد. ساختمان هایی که محیطی برای ورزش و فوتبال و والیبال و ... نداشتند و ندارند و لذا زنگ ورزش در خیلی از این مدارس به حالت تعطیل و نیمه تعطیل درآمد! 7️⃣ از طرفی کرونا در یکی دوسال اخیر به این فضا هم دامن زد و نوجوانان فضای مجازی را محلی برای تفریح و بازی و سرگرمی خود یافتند. نظام فرهنگی و آموزش و پرورش کشور هم هیچ برنامه ی ایجابی برای تفریح و سرگرمی این قشر ایجاد نکرد پس به سمت بازی ها و سرگرمی هایی رفتند که آن طرف آبی ها برای نوجوانان ما تدارک دیدند. 🔹هنر دستگاه ها و مسئولین هم فقط برخورد سلبی بود که این نرم افزار را نصب نکنید؛ آن یکی فیلتر شود؛ آن یکی چه شود ...! ولی اقدامی ایجابی جهت پر کردن اوقات فراغت نوجوان مملکت نداشتند از وزارت فرهنگ و ارشاد و آموزش و پرورش گرفته تا سازمان تبلیغات اسلامی، تا صداوسیما و ...! 🔸این ها بخشی از تغییرات مدارس در دولت سابق بود که کماکان هم ادامه دارد. هر نظامی برای استمرار و دوام خود به «جامعه پذیری سیاسی» محتاج است. جامعه پذیری سیاسی یعنی انتقال ارزش ها به نسل های بعد. از طریق آموزش و پرورش، رسانه ملی و سایر نهادهای فرهنگی. وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی باید به ریل اصلی خود بازگردد. داود_مدرسی_یان 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2

🔴 انتقاد آیت الله علم الهدی از دیدار وزیر ورزش با الناز رکابی 🔹امام جمعه مشهد:اخیراً شاهد بودیم که یک دختر فریب‎خورده که در اجرای مراسم سنگ‌نوردی روسری برداشته، کشف حجاب کرده و در پیش چشم همه مردم دنیا آبروی نظام را برده است، به کشور بازگشته و با آقای وزیر ورزش و جوانان دیدار کرده است. در این باره اساساً فرض کنیم که ملاحظات سیاسی درست باشد و بهتر باشد که این خانم طرد نشود و به نظام برگردد اما نکته اینجاست که چرا وزیر ورزش با این خانم ملاقات کرد درحالی‌که او بازهم بدون حجاب، تنها به یک کلاه اکتفا کرده است؟ 🔹بانوان ورزشکار بسیاری در مسابقات هم‌زمان و در رشته‌های مختلف مدال آوردند. چرا وزیر ورزش با این قهرمانان دیدار نکرد؟ شما وزیر کدام دولت هستید؟ دولتی که متدینین به آن رأی دادند و رئیس آن نایب‌رئیس دوم مجمع فقهای مجلس خبرگان رهبری است. این عکس انداختن‌ها نشانه بی‌محلی به بانوان محجبه قهرمانی است که سوغات حضور آنان در مسابقات بین‌المللی، فرهنگ عفاف و حجاب بوده است. 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2

⭕️ربع پهلوی روز گذشته در سخنانی به صورت علنی اعلام کرد در ایران آینده او همه افراد با هر گرایش جنسی! به صورت قانونی آزاد خواهند بود 🔻یعنی در واقع طبق نظر او باید همجنس بازی در ایران قانونی باشد! 🔻پ‌ن. از کسی که طبق اعتراف حسین فردوست (دوست نزدیک محمدرضا پهلوی) پدرش به همجنس بازی معتاد بوده، این سخنان سخیف دور از ذهن نیست 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2

باشه! اما هنوز تو اهواز ما کولر گازی روشنه و خبری از بارون نیست و اگه کسی پالتو بپوشه حتما عقلش شیرین‌ه. لطفا قرصاتو برعکس نخور 😂 🗣کیوان ساعدی 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2

وقتی تیر برانداز پلاستیکی به سنگ میخوره😂 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2

🔴🆕اندیشکده روس: ترور سلیمانی نقطه عطف نظم جهانی بود حدوداً یک ماه پس از ترور سردار سلیمانی، «دمیتری ویتالیویچ ترنین[۱]» مدیر «مرکز مسکوی کارنگی[۲]» دفتر منطقه‌ای وابسته به اندیشکده‌ی آمریکایی «موقوفه‌ی صلح بین‌الملل کارنگی» در مسکو، طی مقاله‌ای تحت عنوان «طوفانی در ژانویه: پیامدهای بحران اخیر [در روابط] آمریکا-ایران برای نظم جهانی[۳]» رویکرد قدرت‌های مختلف منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را در قبال این رخداد عظیم شرح داد. ترنین تا ماه آوریل سال ۲۰۲۲، زمانی که دولت روسیه دستور تعطیلی شماری از اندیشکده‌ها و مراکز رسانه‌ای غربی در این کشور را صادر کرد، رئیس شورای پژوهش و برنامه‌ی سیاست‌گذاری امنیتی و خارجی مرکز مسکوی کارنگی بود. وی پیش از فعالیت‌های پژوهشی، در ارتش روسیه و شوروی سابق خدمت می‌کرد و در مذاکرات مربوط به سلاح‌های اتمی آمریکا-شوروی در ژنو (۱۹۹۱-۱۹۸۵) نیز مشارکت داشت. ترنین کارشناس و تحلیلگر مسائل نظامی و امنیتی در حوزه‌ی بین‌الملل است. مقاله‌ی ترنین ۴ فوریه ۲۰۲۰، یعنی یک ماه پس از ترور سردار قاسم سلیمانی، در پایگاه اینترنتی اندیشکده‌ی مرکز مسکوی کارنگی منتشر شده است. نویسنده، ابتدا توضیح می‌دهد که این بحران به یک جنگ تمام‌عیار در خاورمیانه منجر نشد، اما به نظر می‌رسد قتل سلیمانی نظم منطقه را دگرگون کرده است. سپس به طور اجمالی می‌افزاید که کشورها به سوی «ملی‌سازیِ سیاست خارجی» خود پیش می‌روند، بدین معنا که از درگیری نظامی به نفع دوستان و متحدان خود دوری می‌گزینند. همچنین قدرت‌های منطقه بیش‌ازپیش نسبت به استفاده از تسلیحات نظامی و تشدید تشنج محتاط شده‌اند. این شرایط تأثیرات عمیقی در موقعیت جغراسیاسی (ژئوپلتیک) جهان خواهد گذاشت و جهان را از دوقطبی‌هایی که مثلاً در دوره‌ی جنگ سرد رواج داشتند، تهی خواهد کرد تغییری در چشم‌انداز قدرت ترنین در ابتدای مقاله نگاهی گذرا به عکس‌العمل قدرت‌های منطقه در قبال آتش‌افروزی آمریکا (ترور سردار سلیمانی) و پاسخ ایران به آن (موشک‌باران پایگاه عین‌الاسد، مقر نیروهای آمریکایی در عراق) می‌کند. عربستان، سلطنت‌نشین‌های خلیج فارس و همچنین رژیم صهیونیستی مسلماً حامیان منطقه‌ای واشینگتن بودند. البته باید توجه کرد که اگرچه رویکرد آن‌ها حمایت از آمریکا بود، ولی با احتیاط فراوان مسائل را زیر نظر گرفته بودند و آمریکا را به پاسخ‌های تندتر ترغیب نمی‌کردند. عراق به عنوان متحدی تازه‌کار، هم برای ایران و هم برای آمریکا، در میانه‌ی ماجرا نشسته بود. دقیقاً به همین خاطر آتش هر دو کشور متخاصم یعنی ایران و آمریکا در این کشور متمرکز شده است. اما ترکیه شاید تنها قدرت منطقه باشد که موضعی مستقل اتخاذ کرد و بدون حمایت از ایران، آمریکا را مورد نقد قرار داد موضع اعضای ناتو نیز مشابه همین وضع است. اولاً حمله‌ی ایران به مواضع نظامی آمریکا در عراق (عین‌الاسد) نتوانست تضمین «بند ۵» از پیمان ناتو (به این مفهوم که «حمله به یکی از اعضای ناتو، به منزله‌ی حمله به تمامی اعضای ناتو است) را فعال کند. بنابراین هیچ‌یک از اعضای ناتو سلاح‌های خود را از غلاف بیرون نکشیدند. انگلیس و استرالیا به سوراخ خود خزیدند و دیگر کشورها از بیرون کشیدن نیروهای خود از عراق خودداری کردند. متحدان اصلی آمریکا، یعنی آلمان، فرانسه و انگلیس، صرفاً به اظهار نگرانی پرداختند و هیچ پیشنهادی برای پادرمیانی ندادند. به بیان دیگر، تقریباً هیچ‌یک از اعضای ناتو شجاعت این را نداشتند که تصمیمی صریح و قدرتمند در دفاع یا محکومیت آمریکا اتخاذ کنند در خاور دور نیز اتفاق خاصی نیفتاد. هند که بسیاری از اتبعاش در اطراف خلیج فارس فعال هستند، نتوانست میان همسایه‌ی راهبردی خود ایران و قدرت بزرگ آمریکا یکی را انتخاب کند و لذا سکوت کرد. ژاپن کمی فعال‌تر بود. آن‌ها یکی از کشتی‌های نظامی خود را روانه‌ی خلیج فارس کردند تا نشان دهند به عنوان یکی از قدرت‌های جهانی قابلیت استفاده از قدرت نظامی را دارند. کشورهای رقیب آمریکا نیز مواضعی نسبتاً مشابه داشتند. چین با احتیاط فراوان هر دو کشور را به آرامش دعوت کرد و روسیه به تنش‌های خود با آمریکا نیافزود. در بیانیه‌های وزرای خارجه و دفاع روسیه تنها به شکل ترور قاسم سلیمانی انتقاد شده و هیچ اشاره‌ای به کلیت سیاست آمریکا نشده است. در واقع، مسکو بر خلاف انتظارات، به گزینه‌های نظامی روی نیاورد و از یک راه‌حل دیپلماتیک دفاع کرد. آقای ترنین کارشناس اندیشکده‌ی کارنگی در این بند نشان داد که تقریباً همه‌ی کشورهای دنیا موضعی ضعیف و منفعلانه نسبت به این مسئله مهم اتخاذ کردند تاکتیک‌های بزرگ؛ اهداف کوچک دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، در سه سال اول دوره‌ی ریاست‌جمهوری‌اش سعی کرد با سلاح تحریم و زبان تند به مصاف ایران برود. به طور ویژه وقتی در میانه‌ی سال ۲۰۱۹ ایران یکی از پهپادهای گران‌قیمت آمریکا را هدف گرفت و به نوعی آمریکا را بی‌آبرو کرد،

ترامپ هیچ اقدام نظامی را در پیش نگرفت و صرفاً به بیانیه و تحریم اکتفا کرد. اما احتمالاً دو مسئله به شکل همزمان در تصمیم به ترور قاسم سلیمانی مهم بود. اول، حمله‌ی برخی از نیروهای عراقی به سفارت آمریکا در بغداد بود که احتمالاً توسط ایران و شخص سلیمانی هدایت می‌شد. اما دوم استیضاح محتمل ترامپ در کنگره‌ی آمریکا بود. در واقع تصمیم ترامپ برای ترور سردارِ ایرانی، علامتی به سیاسیون آمریکا مبنی بر قدرت رئیس‌جمهور در حمله به کسانی بود که منافع آمریکا را تهدید می‌کنند. نویسنده‌ی این مقاله معتقد است این همان اقدامی است که باراک اوباما در قبال قتل سفیر آمریکا در لیبی انجام نداد و باعث ضعف او شد البته ترنین معتقد است ترامپ با ترور سردار سلیمانی ریسک بزرگی کرد. هیچ مشخص نبود پاسخ ایران به این اقدام خصمانه چیست. در صورتی که تنها چند غیرنظامی آمریکایی کشته می‌شدند، معادله بسیار متفاوت می‌شد. احتمالاً آمریکا برای حفظ آبروی خود شماری از مراکز حیاتی ایران را هدف قرار می‌داد و ایران نیز پاسخ متقابل می‌داد. کشورهای منفعل منطقه و جهان نیز احتمالاً موضعی صریح‌تر اتخاذ می‌کردند و جنگی تمام‌عیار شکل می‌گرفت. اما آمریکا از طریق شبکه‌ی دیپلماتیک خود این پیغام را واصل کرد که این اقدام فقط همین یک بار بوده و قصد تشدید روابط را ندارد. ایران نیز تمایلی به جنگ نداشت و راهکاری عقلانی و هوشمندانه پیش گرفت. حمله‌ی ایران پیامی روشن داشت: «ما اشتباهات شما را نخواهیم بخشید، اما جنگ هم نمی‌خواهیم و خواهان تثبیت شرایط هستیم.» هدف ایران پس از قتل سلیمانی بیش‌تر معطوف به بیرون کردن آمریکا از عراق و سوریه (دو مرکز راهبردی برای ایران) بود و نتایجی هم به بار داشت. پارلمان عراق بلافاصله قانونی را تصویب کرد که خواهان خروج نیروهای آمریکایی از عراق بود. اگرچه خروجی در کار نبود، ولی پیغام ارسال شد و پروژه‌ی خروج کلید خورد. البته ایران نیز در شلیک به هواپیمای اوکراینی اشتباه کرد، ولی این معضل به طور مسالمت‌آمیز در داخل و خارج ایران بر طرف شد. در نهایت هم ایران و هم ترامپ توانستند موقعیت خود را حفظ کنند عکس‌العمل روسیه عکس‌العمل روسیه در قبال ترور سلیمانی نشان داد که روسیه تنها در منافع خود با ایران متحد است. در واقع، در زمینه‌ی حضور در سوریه و مبارزه با داعش، ایران را به عنوان دوست و متحد قلمداد می‌کند، اما نسبت به قتل سلیمانی واکنش چندانی نشان نداد. پیش‌تر هم مسکو از نزدیک شدن بیش‌تر سلیمانی به اطلاعات و تجهیزات خود جلوگیری می‌کرد، اما پس از ترور او مشخص شد که روسیه تنها وقتی که پای منافعش در میان باشد به شرکا و متحدانش اعتنا می‌کند نویسنده‌ی مقاله‌ی اندیشکده‌ی مرکز مسکوی کارنگی می‌نویسد در بحران ژانویه‌ی ۲۰۲۰ پوتین تنها رهبری بود که به خاورمیانه سفر کرد، اما نه برای صلح میان ایران و آمریکا، بلکه برای تضمین صادرات گاز خود به اروپا از طریق ترکیه عازم این کشور شد. چند روز بعد نیز به فلسطین اشغالی سفر کرد و با نتانیاهو، نخست‌وزیر وقت اسرائیل، دیدار کرد. نتانیاهو نیز چند روز بعد، پس از مسافرت به آمریکا، به مسکو سفر کرد. دیگر دیدارهای پوتین در روزهای انتهایی ژانویه نیز مربوط به لیبی، ترکیه و کشورهای عربی بود. این رفت‌وآمدها نشان می‌دهد که سیاست روسیه در غرب آسیا بیش‌تر معطوف به شرق مدیترانه است تا ایران نتیجه‌گیری‌های اولیه دمیتری ترنین، مدیر ارشد سابق دفتر اندیشکده‌ی کارنگی در مسکو، معتقد است ژانویه‌ی ۲۰۲۰ ماه پرتلاطمی بود. آمریکا سردار سلیمانی را ترور کرد و ایران یکی از پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق را موشک‌باران کرد. این دو اقدام بی‌سابقه مستعد شکل‌گیری جنگی بزرگ بود، ولی هیچ‌یک از طرفین خواهان جنگ نبودند. با وجود آن‌که رابطه‌ی میان ایران و آمریکا قطع است، اما عراق و سوئیس به عنوان میانجی پیام طرفین را به یک‌دیگر واصل کردند اما نکته‌ی جالب در این تنش بین‌المللی انفعال تمام نهادها و کشورهای دیگر بود. شورای امنیت سازمان ملل قانع نشد که جلسه‌ی اضطراری برگزار کند و کشورهای دیگر هر یک به نوعی نسبت به جانبداری از ایران یا آمریکا طفره رفتند. روسیه که غالباً نسبت به اقدامات نظامی آمریکا واکنشی تند و سریع نشان می‌دهد، در این زمینه فروتنی کرد و دیگر کشورهای اروپایی تنها به ابراز نگرانی اکتفا کردند. در واقع نه متحدان و دوستان آمریکا و نه متحدان و دوستان ایران به یاری آن‌ها نیامدند. هر دو طرف در این ماجرا تنها ماندند. این امر به معنای آن است که جهان به سوی «ملی‌سازی سیاست خارجی» پیش می‌رود؛ یعنی هر کشوری تنها برای منافع خود اقدام می‌کند. در دنیای جدید، دوستی و اتحاد میان کشورها تا زمانی است که منافع خودشان در خطر نباشد. این دقیقاً بر خلاف جریانی است که در جنگ سرد ایجاد شد و کشورها تشکیل بلوک دادند در این میان، چین هنوز آمادگی عرضه‌ی اندام ندارد. اگرچه سلطه‌ی جغرااقتصادی (ژ

ئواکونومیک) چین بر جهان گسترده شده است، اما هنوز سلطه‌ی جغراسیاسی (ژئوپلتیک) این کشور به آن اندازه وسیع نیست. چین هنوز تجربه‌ی دیپلماتیک کافی برای حضور جهانی ندارد. از سوی دیگر، ایران تنها یکی از اهداف اقتصادی چین است، حال آن‌که چین منافع بیش‌تری در ارتباط با دشمنان ایران، مانند عربستان و کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس، دارد. لذا چین هنوز به بلوغ کافی برای مقابله‌ی تمام قد با آمریکا نرسیده است. اتحادیه‌ی اروپا نیز هنوز قدرت کافی برای عرضه‌ی اندام ندارد. به جز چند ادعای توخالی از سوی رئیس‌جمهور فرانسه، اتحادیه‌ی اروپا عملاً حرفی برای گفتن ندارد. در خصوص مسئله‌ی برجام نیز شاهد بودیم که آمریکا سال ۲۰۱۸ بدون آن‌که کشورهای اروپایی را لحاظ کند، یک‌جانبه از توافق هسته‌ای خارج شد و این توافق عملاً معنای خود را از دست داد. ایران نیز برخی از تعهدات خود را زیر پا گذاشت. اروپا نیز تحت فشار آمریکا تحریم‌های جدیدی علیه ایران صادر کرد. در واقع ضعف اروپا سبب شده است آن‌ها جایگاه میانجیگری خود را میان ایران و آمریکا از دست بدهند ترنین معتقد است تنش‌های اخیر میان ایران و آمریکا شکل چینش قدرت‌های جهان را تغییر داده است. در حال حاضر، کشورهای مختلف جهان هر یک به نوعی قدرت نظامی خود را افزایش داده‌اند و دیگر در جهانی یک یا دوقطبی زندگی نمی‌کنیم. قدرت‌های روبه‌رشد مانند ایران، چین، هند، روسیه، ترکیه و کشورهای اروپایی هر یک تنها برای منافع خود عمل می‌کنند و نسبت به جان اتباع خود بسیار حساس هستند. اگر در زمان جنگ سرد، خاورمیانه عرصه‌ی رقابت قدرت‌های جهان بود، امروز کشورهای این منطقه هر یک برای خود قدرتی دارند و در پی گسترش نفوذشان هستند. اکنون دیگر قدرت‌های جهان نمی‌توانند در خاورمیانه نقشه‌های بزرگ بکشند، بلکه خودشان نیز می‌دانند که تأثیرگذاری آن‌ها در بهترین حالت اجرای برخی نقشه‌های کوچک‌تر در زمینه‌های نظامی، اطلاعاتی، فناورانه و اقتصادی است. جنگ بزرگ تمام شده است، اما جنگ‌های کوچک همچنان ادامه دارد 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2

🔴🆕فیلم جدید اطلاعات سپاه از نحوه سازماندهی اغتشاش‌گران دشمن در حوادث اخیر تلاش کرد با سازماندهی برخی افراد و رسانه‌ های معاند برای ایجاد آشوب، کشور را با مشکلات جدی مواجه کنند که با هوشیاری مردم و تلاش مدافعان امنیت ناکام ماندند بعد از فوت مهسا امینی دشمنان تلاش کردند که با سازماندهی برخی افراد و رسانه‌ های معاند برای ایجاد آشوب، کشور را با مشکل مواجه کنند که با هوشیاری مردم و تلاش مدافعان امنیت در رسیدن به اهداف شوم خود ناکام ماندند. در این ویدئو از رصد، شناسایی و دستگیری لیدرهای اغتشاشات توسط پاسداران گمنام سازمان اطلاعات سپاه استان تهران آمده که نشان می‌دهد اغتشاش‌گران چگونه سازماندهی شده دست به آشوب می‌زدند 🇮🇷 📌شبکه عماریون https://eitaa.com/joinchat/3835625684Cb092b114d2