اگه زندگینامهی دانشمندان و فرماندهانو بخونید متوجه میشید که تقریبا همهی آدمایی که این روزها دارن دنیا رو تکون میدن خروجی مسجدن؛ مثلا شهید طهرانیمقدم که یهروزی تو کوچه گلکوچیک بازی میکرد و همه اون موقع بهاسم سیامک میشناختنش، وقتی تو دوران نوجوانی وارد مسجد شد کمکم با کمک سیدعلی لواسانی فرزند آیتالله لواسانی بزرگ هدفهاش شکل گرفت و افتاد تو مسیر اسلام و انقلاب و خدمت بهمردم. مسجد و دستگاه امام حسین کارخانههای آدمسازیاند که باید جدی گرفته شن.
توی کتابِ مردی با آرزوهای دوربرد که حاوی روایتهای کوتاه در مورد پدر موشکی ایرانه، یه داستان خیلی جالب بود. میگفت شهید طهرانیمقدم و دوستاش اوایل انقلاب وقتی به یه اسلحهخانه حمله کردن، ایشون از انبار مهمات بزرگترین اسلحهای که دیده بود رو برداشت، غافل از اینکه اون، قسمت بهدرد نخور یه سلاح بود. سر همین دوستاش کلی مسخرهش میکردن. اونها نمیدونستن روزی خواهد رسید که شهید طهرانیمقدم، طراح و سازندهی پیچیدهترین سلاحهای کشور و حتی دنیا خواهد شد. اما همهی اینا رو نوشتم تا یهموضوعی رو اشاره کنم. هروقت عضو جدیدی به تیم حسنآقا اضافه میشد، بهش میگفت: تو اصلا از بقیه عقب نیستی، من خودم از جایی شروع کردم که فرق اسلحه و لوله رو نمیدونستم.
این یعنی مردان بزرگ از اول بزرگ نبودن، بلکه بهمرور زمان ساخته میشن. وقتی این عزیزان از بین ما پر میکشن عمیقا ناراحت میشیم اما ما حسنآقاهای زیادی داریم که در مسیر ساخته شدن هستن. حسنآقاهایی داریم که از حالا تصمیم گرفتن خودشون رو وقف مملکت و اسلام کنن. مهم اینه که علم بر زمین نمونه. مهم اینه که ما بخاطر خدا نفس بکشیم و کار کنیم.
واسه اینکه تو هوافضای سپاه استخدام شیم باید مهندسی کشاورزی بخونیم؟ خیلی خوب شخم میزنن.