یه وقتایی یه کسی؛ یه عشق مطمئنی؛ یه ایمان و امید محکمی؛ لازمه پیداش بشه و کاشی های شکسته دلمون رو بده دستمون و بهمون بگه ازش یه آینه زیبا بساز و خوب بشین و خودتو تماشا کن... حیفی به خدا... حیف...
🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀
🌱@shahadatdostan🌱
میگن کاشی ها به گرما و سرمای محیط حساسن. خیلی زود ترک میخورن...
میگم بیاید کاشی دل کسی رو ترک ندیم... نمیدونم چرا انقدر حضورخدا در دل های شکسته پررنگه... شاید چون کاشی دل این آدما به سرمای کلام و یا آتش خشم و ناسزای کسی ترکخورده و از درون شکسته...خدا بیشتر هواشونو داره که متلاشی نشن...
با سوز سرما و هرمِ گرمای اخلاقمون؛
دلیل شکستن کاشی دل کسی نشیم... روز قیامت بعضی ها سرمایه شون کیسه های کاشی شکسته دلشون میشه که با خودشون میارن و....
ما دلیلش نباشیم... ما دلیلش نباشیم...
🌱@shahadatdostan🌱
یه وقتایی هم شاید نقش ما در این عالم اینه که کاشی شکسته جمع کن زندگی باقی آدما بشیم و هلشون بدیم دوباره وسط زندگی...
خیلیا روی همون تیزی ها و شکستگی ها افتادن و نه امیدی دارن... نه دیگه حتی آرزویی توی چشماشون برق میزنه... نه با آسمون و آسمونیا رفت و آمد دارن...
یه وقتایی لازمه کاشی شکسته ی دل آدما رو یه جایی بدیم دستشون و برشون گردونیم به زندگی...
یه جایی مثل آخر مجلس روضه امام حسین...
یا
یه جایی مثل کنج سجاده ای که سالها رو به قبله پهن نشده...
🌱@shahadatdostan🌱
یه وقتایی یه اسم... یه اسم مقدس واسطه ی بهم چسباندن کاشی های ترک خورده ی زندگیمون میشه...
یک اسم که از حروفش خون میچکه... خودش در عین شکستگی ایستاده و چشم هاش تا ابد به هرکسی نگاه کنه کاشی دلش فیروزه ای میشه... جون میگیره... زنده میشه...
گاهی باید یک کاشی سالم که دست و چشم و ابروی خودش مقطعه شده بیاد و بشه ضامن شکستگی ها و کمآوردن های تک تک مون...
یک اسم مقدس... وسط یک کاشی آبی که بی دسته... ولی دست ها رو میگیره... یک اسم مقدس مثل عباس...👌💔
🌱@shahadatdostan🌱
این بار که رفتی زیارت
روی کاشی های حرم دست بکش!
یک گوشه طرح هندسی منظمه؛ یک طرف خطوط منحنی؛ یک گوشه سفید سفیده و یک جاهایی پر از نقش و خط و رنگ و بروبیا. یک جاهایی طرح گل و بوته و مرغ بهشت روی دیوار ساخته؛ یه قسمتایی هم ذکر و آیه به خط ثلث یا نسخ یا نستعلیق دلبری میکنه....
میدونی چیه...هرچی نگاه میکنم
انگار
کاشی کارهای حرم؛ طرح کاشی ها رو از دل ما آدما؛ نقش زدن و قالب گرفتن... از وسط زندگیامون که گاهی پر از خط و ربطه... گاهی سفید سفید... گاهی آیه های نور ورد لبامونه... گاهی هم میشه عینهو بیابونای بی آب و علف خشک و سوزان و کلافه کننده...
فقط مهم اینه که این طرح و نقشا کنار هم قشنگه... این رنج ها که توی دلش پر از رشد و قدرته... این صبرها که داشتنش روحمون رو قوی میکنه... این تاب آوردن زخم ها که رهایی مون میده از کوچک بودن و در قفس نفس بودن... تو این اشک ها... این لبخندها... این یقینها و ایمان های محکم... حتی وسط روزهایی که کاشی های زندگیمون لب پر شده یا ترک خورده...
🌱@shahadatdostan🌱
🌸طبق برنامه رنج بڪش تا رشد کنی👌
هرادمی تو زندگیش باید رنج بکشه
(این یه قانونه)
و ما دونوع رنج داریم:
رنج مفید که بهترینش(رنج انجام تکالیفه)
و رنج مضر که بدترینش(گناه)
تو دنیا باید بین رنج خوبِ پاداش دار
و رنج مضر،بدون پاداش یکیو انتخاب کنیم
خییلی مهم 👈👈ما اگر رنج خوب نکشیم رنج بد بهمون تحمیل میشه (مثلا اگه رنج حجاب داشتن،نگاه نکردن به نامحرم،لقمه مشکل دار نخوردن، غیبت نکردن و....رو تحمل نکنی(که پاداش هم داره تحملش) باید باید کلی رنج جسمی و روحیه مضر،،هم تو این دنیا و هم اخرت تحمل کنی☹️
👈🏻انجام تکالیف مثلا:نمازخوندن ،حجاب داشتن خمس دادن و.. رنج داره ولی یه رنج مفیده و طبق برنامه است و البته حسابیم رشدمون میده💪
#رنج_خوووووب_بڪش 😌
🌱@shahadatdostan🌱