وقتی حسین و یارانش به شهادت رسیدن به خیمه ها هجوم بردن

حال فرض کنید عباس های مادران شهیدپرور ما نبودند

یه عده هنوز متوجه نیستن اتفاقی که سال ۹۶ در ماه رمضان دم گوشمون در تهران افتاد... کی اون واقعه رو راه انداخت؟ #داعش

کی دفاع کرد و در خون خودش غوطه ور شد؟ #شهید_تیموری و دوستانش

هی میگن چرا جوان های ما رو به کشتن میدید؟ اولا داوطلبانه میرن، دوما اگر نرن به اسارت اون معلون ها در میاید! کشورتون میره توی دست یه عده که نفسشون بهشون مسلطه! میخواید؟

شهدای اهواز یادشون رفته! همین سال ۹۷ بود اواخر شهریور... در مراسمی که برای سالگرد #دفاع_مقدس بود عزیزان ما شهید شدند، چرا که یه عده ملعون تحت سلطه ی یه عده از خدا بی خبر حمله کردن به رژه! کی فرار میکرد؟ آیا ناموس ما کودکان نترسیدند از این اتفاق؟ آیا اگر سربازان گمنام امام زمان نبودن در اون مراسم حداکثری شهید نمیدادیم؟ اگر نبودن همان اتفاق خیلی ها رو عزادار می کرد

حالا با همه ی اینا بشینند فکر کنند چرا در مرزها و کشورهای خارجی میجنگیم تا جنگ و ناامنی به مملکت نرسه!

بعد زبان به حرفایی باز کنند که لایق خودشونه

و اگر امنیت هم فقط نبود، مگر مسلمان نیستیم؟ مگر حدیث نداریم که اگر جایی ظلمی هست ما بهشون کمک نکنیم مسلمان نیستیم. مسلمانی فقط به نماز و روزه نیست، شیعه یعنی پیرو پیرو عزیزانمان، امامان عزیز، پیامبر عظیم الشان... قبل از هر نظری لااقل یکم مسلمان باشیم

امام رضا(ع): هرکه اندوه و مشکلی از مومنی برطرف کند، خدا روز قیامت قلب او را شاد میکند. 🔰کافی ج3 ص267 آیا این مصداق خوبی برای کمک به همنوع نیست؟ آیا کمک فقط مالی هست؟ آیا نمیشه با جان خودمون اندوه کسی رو کم کنیم وقتی که ظالمان بهشون حمله ور شدند؟

پناه کسی شدن لیاقت میخواد که شهدا با خونشون پناهگاه شدند.