او وفای عهد را با سر کند سودا ولی
خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین
دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا
با کدامین سرکند ، مشکل دو تا دارد حسین
آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند
عزّت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین
دشمنش هم آب می بندد به روی اهل بیت
داوری بین با چه قومی بی حیا دارد حسین
بعد از اینش صحنه ها و پرده ها اشک است و خون
دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین
ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه ای
گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین
شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا
جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین
😔😭
اشک خونین گو بیا بنشین به چشم "شهریار"
کاندرین گوشه عزائی بی ریا دارد حسین
🌱
آن لحظات آخر را اباعبدالله دارد طی میکند. آنجا که حضرت افتاده بودند، چون زمین پایینی بود آن را «گودال قتلگاه» نامیدهاند؛ نقطهای بود که وقتی حضرت اندکی از آن دور میشدند [اهل بیت] ایشان را نمیدیدند و از حالشان آگاه نبودند.
😭😭😭
لحظات آخر است. آنچنان زخمهای زیاد، رفتن خون و تشنگی بر حضرت غلبه کرده است که دیگر قدرت بپاخاستن ندارد. آسمان در نظرش تاریک و تیره است.
دشمن میخواهد به خیام حرمش بریزد، جرأت نمیکند، میگوید نکند حسین حیله جنگی به کار برده، چون میدانستند که اگر نیرو در بدن او باشد احدی نمیتواند در مقابل او مقاومت کند. یک کسی میخواهد برود سر مقدسش را از بدنش جدا کند، جرأت نمیکند نزدیک بشود. نقشه چنین کشیدند که گفتند حسین مردی است غیور، غیرة الله است، محال است که جان در بدنش باشد و بتواند تحمل کند که در زندگی او به خیام حرمش ریخته اند. آزمایش زنده بودن یا نبودن حسین این بود که ناگاه لشکر به طرف خیام حرم اباعبدالله هجوم آورد.
حضرت احساس کرد. با زحمت روی کندههای زانو بپا ایستاد، ظاهراً با تکیه دادن به شمشیر خودش. فریاد مردانهاش در آن وادی بلند شد (آنجا هم دم از غیرت و حرّیت میزند) : وَیلَکمْ یا شیعَةَ آلِ ابی سُفْیانَ! انَا اقاتِلُکمْ وَ انْتُمْ تُقاتِلونَنی وَ النِّساءُ لَیسَ عَلَیهِنَّ جُناحٌ
😒ای خودفروختگان به آل ابی سفیان! با من میجنگید و من با شما میجنگم، زن و بچه چه تقصیری دارند؟!
کونوا احْراراً فی دُنْیاکمْ اگر خدا را نمیشناسید، اگر به معاد ایمان ندارید، آن شرفی که یک انسان باید داشته باشد کجا رفت؟! حرّیت و آزادیتان کجا رفت؟!
😭😭😭😭
#استاد_شهید_مرتضی_مطهری
اجازه بده تا، کنارت بشینم
میخوام تا خود صبح، گلوتو ببینم
میخوام تا خود صبح، گلوتو ببوسم
بمیرم براتو که مادر نداری
دارم خواهش از تو، اگه میشه امشب
تو از دستت انگشترو دربیاری😭😭😭😭😭
چرا داری از دور خیمه
همش سنگ و خار برمیداری؟
چرا واسه اهل خیامت، بیقراری؟
«بمیرم برا عصر فردا»
چجوری ببینم، من از اون بلندی
که توو دست شمره محاسن خونیت
امان از دل زینب😭😭😭💔💔
بمیرم برای تن تو
بمیرم برای سر تو
که بعد تو میره اسارت، خواهر تو
«بمیرم برا عصر فردا»
😭😭😭