دیروز حضرت اقا در دیدار با دانشجویان از اقا مصطفی گفتن...😍😢 حالا مثلاً فرض کنید یک جوان بسیجی در نزدیکی تهران تلاشی دارد، فعّالیّت دارد، مثل شهید مصطفیٰ صدرزاده. دو سه کتاب درباره‌ی ایشان نوشته شده که من خوانده‌ام؛ خب آنجا آدم میبیند که چطور بی‌تاب است در کار کردن و حرکت کردن. انسان اینها را نگاه کند و پیش برود. @shahid_mostafasadrzadeh

https://EitaaBot.ir/counter/86sba ختم صلوات به نیت #شهید_مصطفی_صدرزاده @shahid_mostafasadrzadeh

وقتی بلند میشی آرپیجی بزنی... ادامشو از زبان سید ابراهیم بشنوید... @shahid_mostafasadrzadeh

سوال: همانگونه که عموم ملت در انتخابات ریاست جمهوری و نمایندگان مجالس شورای اسلامی و خبرگان رهبری شرکت میکنند؛ چرا برای به رای گذاردن قانون اساسی و اصول حاکمیتی شراکت داده نمی شوند؟! پاسخ: مشورت گیری از جمله اوامری بوده که خدایتعالی بنابر دلیل عقلی به آن امر نموده است و پیغمبرش را به آن ملزم داشته: وَ شاوِرْهُمْ فِی الْأَمْر اما سوال اینجاست که حدود امر به مشورت «رفراندوم» به چه نحوی است؟ برای پاسخ به سوال مذکور می بایست که ابتدا به فلسفه مشورت «رفراندوم» اشاره شود؛ فلسفه آن از دو حالت خارج نیست: 1.کشف مجهول و وصول الی الواقع 2.جلوگیری از مورد مذمت واقع شدن براساس تقسیم فلسفه مشورت به موارد مذکور در میابیم که گاهی مشورت گیری در مسائلی بوده که نیاز به نظریات تخصصی عام دارد و در اینگونه موارد نمی شود از عقول و آراء عموم افراد بهره گرفت «لَا یُصَابُ بِالْعُقُولِ النَّاقِصَهِ وَ الْآرَاءِ الْبَاطِلَهِ» و این مورد در واقع همان کشف مجهول و وصول الی الواقع است و گاهی نیز اینچنین نبوده و محل ابتلاء به گونه ای است که اگر در مشورت دچار ضرر هم شویم از باب قاعده عقلی قبح ترجیح مرجوح بر راجح ضرر را پذیرفته و جلوگیری از مذمت و سرزنش می کنیم و اموری را در معرض رفراندوم قرار می دهیم همچون: انتخابات ریاست جمهوری مجلس شورای اسلامی و از این قبیل انتخابات که مردم از جهت کلی در امور کشورداری با انتخاب نمایندگانی، خود را شریک سود و زیان ها قرار می دهند. اما اموری هستند که آن امور اقتضا می کنند که حاکم اسلامی و حتی حُکّام بلاد غیر اسلامی بنابر سیره عقلاء و بالخصوص ارتکاز عقلاییه از به مشورت گذاشتن امور کارشناسی عام به نحو مشارکت عمومی اجتناب کنند حتی اگر مذمت و سرزنش قشر عظیمی را بهمراه داشته باشد؛ چرا که در اینگونه موارد حفظ مصالح نظام اولویت دارد که عقول عموم مردم از تشخیص برخی مصالح بدلایلی ناتوان است «وَأَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ» واین به آراء عموم قرار ندادن بنابر قواعد ذیل است: 1.قاعده وجوب دفع ضرر محتمل 2.قاعده حرمت اختلال نظام معیشتی 3.قاعده وجوب حفظ نظام اسلام و مسلمین 4.قاعده وجوب حفظ حکومت اسلامی 5.قاعده لاضرر و لاضرار که مبادا مسلمین به دلیل ضعف در تشخیص رای صحیح دچار خسرانی جبران ناپذیر شوند. بنابر همین امر مهم در بخشی دیگر خدایتعالی امر می کند که در امور کارشناسی و وصول الی الواقع از کارشناسان سوال و مشورت شود: فَسْئلُوا اَهْلَ الذِّکْرِ اِنْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمُونَ طبق قرائنی که در آیه فوق وجود دارد در میابیم که در اموری که نیاز به تخصص است و در میان عموم ملت مصادیق عدیده ای از لاتَعْلَمُونَ وجود دارد و می بایست به اَهْلَ الذِّکْرِ مراجعه کنیم و خود را بخاطر محاسبات غلط و فضای رسانه ای مسموم در دام اشتباهی قرار ندهیم که قابل جبران نباشد اگرچه هزینه های سنگین بهمراه داشته باشد! و همچنین که در عبارت قرآنی وَ شاوِرْهُمْ فِی الْأَمْر که امر به مشورت شده پیغمبر اکرم بنابر شان نزول و عبارات قبل و بعد چنین فهم می گردد که پیغمبر اکرم در مسائل عمومی که درک آن مسائل برای عموم قابل فهم است و از جهتی نیز منجر به اضراری که اصل حاکمیت را دچار آسیب نمیکند امر به رفراندوم شده اند و نه در مسائل شخصی و کارشناسی. نکته ای دیگر که حائز اهمیت است و باید به آن توجه داشت این بوده که هدف از مشورت در حقیقت رسیدن به صلاح و اصلح است و طبق سیره عقلاء در هر حاکمیتی یکسری اصول و اموری وجود دارند که حُکّام بنابر حفظ مصالح و دفع مفاسد هرگز آن اصول را به رای حتی کارشناسان عام نیز نخواهند گذاشت چه رسد به رفراندوم عمومی! چرا که باعث لغو و آسیب جدی به حاکمیت خواهد شد همچنانکه که خداوند حکیم در سوره احزاب به حفظ این اصول اگرچه مخالف میل عموم مردم باشد تاکید می ورزد: وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ براساس آیه مذکور و همچنین قواعدی که در مورد دوم گذشت لازم می آید که حاکم اسلامی و نخبگان جامعه اسلامی از بعضی اصول به جد محافظت کنند؛ همچون: قانون اساسی کشور و هرگز در معرض رای عموم و کارشناسان عام قرار ندهند. اما باید توجه داشت که کارشناسی بر اساس آنچه گذشت در امور حاکمیتی بر 2 قسم است: 1.کارشناسی عام 2.کارشناسی خاص کارشناسی عام در مواقعی مورد استفاده قرار می گیرد که استناد به آراء عموم مردم که از هر نوع اندیشه و سطح فکری در آنها هستند، ضرری محتمل را بهمراه داشته باشد اما کارشناسی خاص که توسط نخبگان هر جامعه ای انجام می گیرد هنگامی است که امور حاکمیتی محتاج به پویایی و پیشرفت و مانع زدایی باشد؛ همچون بازنگری در مواردی از قانون اساسی که اولا پویایی و ارتقاء نظام محتاج به آن باشد و ثانیا بازنگری شامل مواردی نیست که باعث اختلال در حفظ نظام شود و این مورد در حقیقت برعهده نخبگان فقاهی می باشد.

بر این اساس رای گیری ها و رفراندوم ها از سه صورت خارج نیستند: یکم: آراء عموم ملت دوم: آراء کارشناسی عام سوم: آراء کارشناسی خاصی((نخبگان فقاهی)) بدینرو اموری که مورد رفراندوم و رای گیری واقع می شوند نیز بر سه قسم کلی تقسیم می گردند: یکم: اموری که مشورت در آن را می توان به رای عموم ملت گذاشت اگرچه انتخابی غلط داشته باشند؛ همچون: ریاست جمهوری دوم: اموری که مشورت در آن را باید در معرض کارشناسی عام قرار داد؛ همچون: امور انتظامی و نظامی، سلامت و بهداشت سوم: اموری که بنابر مصالح و مفاسدی که دارد؛ بایستی از به معرض گذاشتند رای عمومی و حتی کارشناسی عام حفظ نمود چرا که اینگونه امور بحثی خاص الخاص هستند و نیاز به نظریات کارشناسی خاص و بعبارتی دیگر نیاز به نظرات فقاهی دارد؛ ازینرو بر عهده حاکم اسلامی و نخبگان جامعه اسلامی بوده که به ضرس قاطع از اینگونه امور محافظت کنند؛ همچون: قانون اساسی کشور نکتة: در مورد سوم همانگونه که در سابق اشاره کردیم‌؛ بازنگری باید در مواردی صورت بگیرد که اولا قانون جدید باعث ارتقاء و پیشرفت حاکمیت شود و ثانیا باعث ایجاد اختلال در حفظ نظام و امور مسلمین نشود و در نهایت باید پس از بازنگری به رضایت و امضای ولی فقیه رسیده تا مشروعیت حاصل شود. در نتیجه هیچگونه تضادی وجود نداشته در اینکه اگر مردم در انتخابات ریاست جمهوری شراکت کردند اما در امور کارشناسی عام شراکت داده نشدند؛ بگوییم: آزادی از آنها سلب شده! چُنین نیست؛ بلکه از جمله وظایف حاکمیت است که مردم را از شراکت هایی که ضرر قابل توجهی برای آنها در آینده بهمراه دارد دور نگهداشته و بستری را توسط نخبگان و متخصصین به نمایندگی از ملت فراهم کنند تا آنان به نیابت از عموم در مسائل کارشناسی شرکت کنند و همچنین در مواردی چون: به رفراندوم گذاشتن قانون اساسی کشور که منشا آن در زمان کنونی رسانه های دشمن بوده برای ایجاد کردن اختلال در حفظ نظام و حاکمیت اسلامی‌؛ ازینرو بر عهده حاکم اسلامی و جامعه نخبگانی می باشد که با تشخیص مصالح و مفاسد به ضرس قاطع از اصول محافظت کرده و اجازه دخالت به هیچ صنف کارشناسی عامی را ندهند و به طریق اولی به عموم مردم با انواع تفکرات و سلیقه های خاص چنین اجازه ای داده نشود. والله العالم و الهادی

https://EitaaBot.ir/counter/86sba ختم صلوات به نیت #شهید_مصطفی_صدرزاده @shahid_mostafasadrzadeh

‍ بسم رب الشهدا خاطره مادرشهید مصطفی صدرزاده سال اول #ازدواج_مصطفی بود ،یک روز نشسته بودیم گفتم :مصطفی الان بهترین هدیه چیه ؟ گفت: باهم #کربلا بریم خیلی جالب بود و سریع جور شد.🌹 باهم کربلا رفتیم ،خیلی خوش گذشت البته جدا از یک سری #مشکلاتی که بین راه پیش اومد. مصطفی از بچگی خیلی بد ماشین بود. کاملا انرژی اش گرفته میشد ولی از اون جای که مصطفی خیلی خوش مسافرت بود هرازگاهی یه لطیفه ایی می گفت، 🌹 ولی خیلی #بی_حال شده بود ، چون خیلی در مسیر توقف داشتیم. به مرز که رسیدیم پیاده شدیم که بازرسی کنن افرادی که بازرسی میکردن جزء گروهک #منافقین بودن تا مصطفی رو دیدن برای بازرسی بردنش،  همه نگران شدیم مشکوک شدن گفتن این یا پاسدار یا#بسیجی استرس تمام وجودمون گرفت ، مصطفی و چندتا از دوستاشو برای بازجویی بردن ،در اون لحظه آنقدر به ما #سخت گذشت . که فقط #متوسل شدیم به چهارده معصوم وبعد از باز جویی بچه ها را آزاد کردن  با تمام سختیهاش سفر پر استرس وخاطر انگیزی برامون شد . وقتی چهره بی حالشو یادم میاد خیلی بیقرارش میشم  تمام اون استرس ها درمقابل این فراق قطره ایی ازدریاست.... #شهید مدافع حرم بی بی زینب #شهید_مصطفے_صدرزاده #سید_ابراهیم #شهید تاسوعا @shahid_mostafasadrzadeh

بخشی از پیام های بین #مادر و #_شهید_مصطفی_صدرزاده 😭😭 @shahid_mostafasadrzadeh

🔴 #قسمت_اول #مصاحبه_با_خانواده #شهید_فـاتح #مدافع_حرم_شهید_رضا_بخشی #جانشین_لشگر_غیور_فاطمیون 🔴دو سال پیش وقتی پیکر اولین شهید فاطمیون به دلیل حضور اقوامش راهی مشهد شد و در بهشت رضا(ع) به خاک سپرده شد؛ ابتدای محله گلشهر مشهد، یک ماشین نیروی انتظامی ایستاده بود که تعدادی مهاجر افغانستانی که به صورت غیرقانونی وارد خاک ایران شده بودند را دستگیر کرده و برای طی مراحل اداری و انتقال به خاک افغانستان به اردوگاه سنگ‌بست می‌برد. چند سرباز که برای گذراندن دوره دوساله‌شان لباس نظامی بر تن کرده بودند وقتی حجم افغانستانی‌های متکثر در تشییع پیکر یک شهید را دیده بودند، شوکه شده بودند و دو نفر از آنان به میان جمعیت رفته بودند و دانه دانه کارت مهاجرت، تشییع‌کنندگان را بررسی می‌کردند. برای مهاجرانی که قلبشان در سوگ شهیدشان شکسته بود، تحمل این اقدام ولو در ظاهر قانونی خیلی سنگین بود. این اقدام در ظاهر قانونی به دلیل اجرا در زمان نامناسب رنگی غیرانسانی و غیر اخلاقی داشت. فرمانده انتظامی منطقه بعد از شنیدن ماوقع به شدت برآشفته بود و دو سرباز خاطی را تنبیه و جریمه کرده بود. این مسأله تا به امروز رسانه‌ای نشد. بعد از آن اشتباه و موقعیت‌نشناسی ولو در عمل به وظیفه اجباری، حالا ماجرا جور دیگری رقم خورده است. در زمان تشییع پیکر شهدای فاطمیون دیگر آن نگاه مرسوم چک‌کننده گذرنامه‌ها و کارت‌های مهاجرت جایگاهی ندارد. حالا میان افغانستانی‌هایی -که چشم‌‌های بادامی‌ و ظریف‌شان نشانه‌ای برای چک کردن مدارک بود- ایرانی‌های زیادی هم دیده می‌شوند که برای تشییع شهدا و شرکت در مراسم عزاداری آنان به حرم رضوی و بهشت رضا(ع) می‌روند. جمع زیادی از مردم ایران پیش قدم شدند. این آغاز یک تغییر فرهنگی و ترویج نگاه انسانی به بشر افغانستانی متولد و ساکن شده در سرزمین جمهوری اسلامی است. ماجرا ادامه پیدا کرد و در روز تشییع پیکر شهیدان علیرضا توسلی معروف به ابوحامد و رضا بخشی معروف به فاتح، شهر مشهد پر شد از بنرهای تصویر فرماندهان شهید افغانستانی و امروز در مسیر تشییع شهدا، نیروهای نظامی ایران، به مناسبت ورود پیکر پاک آنان به سرزمین امام راحل(ره) مارش نظامی می‌نوازند. سرداران نظامی ایران سر بر تابوت شهدا گذاشته و گریه می‌کنند. سربازان نیروی انتظامی همراه مردم زیر تابوت شهیدان را گرفته‌اند. انسان‌ها براساس تقوایشان ارج نهاده شده‌اند. اینجا زیر پای شهیدان، دیگر قومیت ملاک نیست. کم‌لطفی‌ها به مدد فراگیر شدن گفتمان اسلامی، انسانی و اخلاقی رهبران ایران اسلامی رو به جبران است. 40 روز از شهادت علیرضا توسلی و رضا بخشی می‌گذرد. فراتر از نگاه‌های ناسیونالیستی مرسوم باید نگریسته شود تا شهادت «فاتح» متجلی شود. خیر محمد بخشی، پدر شهید فاتح، مثل بسیاری از مهاجران افغانستانی ساکن ایران یک کارگر سخت‌کوش است. زحمت‌کشی را از دستان ترک خورده و پینه‌بسته‌اش به راحتی می‌توان درک کرد. در گوش خود سمعکی دارد و صبورانه به مهمانان خوش‌آمد می‌گوید. نجابت از سیمایش پیداست. جوان از دست داده اما بی‌تابی نمی‌کند. سرش را آرام پایین انداخته و به اعلامیه بزرگداشت و تشییع پیکر رضا، فرزند پنجم خود خیره می‌شود. هیچ‌کس نمی‌داند در فکر و دل او چه می‌گذرد. هنوز یک هفته از بازگشت پیکر فرزندش که حالا قهرمان پذیرفته شده جامعه است، نمی‌گذرد. سجاد، عباس، قاسم، محمد و علی به همراه دو خواهر امروز سیاه پوش برادر میانی خود شدند. برادری که فرمانده بوده و آن‌ها نمی‌دانستند و امروز وصف او را بیشتر از دوستان و نیروهایش می‌شنوند. رضا و همه خواهران و برادرانش در همین مشهد و محله‌های طلاب و جاده سیمان و ... به دنیا آمدند. وقتی از اصالت خانوادگی‌شان و اینکه ساکن کدام بخش از خاک افغانستان بودند، پرسیده می‌شود، عباس، برادر بزرگ‌تر شهید می‌گوید: «مهم نیست، مهم این است که مسلمان و شیعه هستند. از همین خاک هستند.» قبل از انقلاب به ایران آمدند. چوبدستی تراشیده شده غلام‌حسین بخشی، پدربزرگ رضا را خیلی‌ها می‌شناسند. مشهور است که آن را همراه با دوستانش زیر کت خود مخفی کرده و در تظاهرات قبل از انقلاب شرکت می‌کرد. از صبح که از خانه بیرون می‌زدند، بعد از تظاهرات حوالی ظهر به سمت قلعه ساختمان، نزدیکی‌های جاده سرخس می‌رفتند و برای برنامه‌ریزی کارهای روزهای بعد آنجا مستقر می‌شدند و جلسه می‌گرفتند. ایرانی و افغانستانی باهم علیه استبداد پهلوی متحد شده بودند. همه یک رهبر می‌شناختند:«خمینی». پدربزرگ انقلابی رضا بخشی هنوز در قد حیات است و هرچند به دلیل کسالت در این گفت‌وگو حضور ندارد، اما به گفته خانواده در جریان روزهای مقاومت رضا و آسمانی شدن او قرار گرفته است. و اما مادر سرش را پایین انداخته است و.... #ادامه_داره ... @shahid_mostafasadrzadeh

🔴#قسمت_دوم #مصاحبه_با_خانواده #شهید_فـاتح #مدافع_حرم_شهید_رضا_بخشی #جانشین_لشگر_غیور_فاطمیون مادر سرش را پایین انداخته است و حرفی نمی‌زند. درباره تولد رضا می‌گوید: سال 1365 بود که به دنیا آمد. در همین خانه هم به دنیا آمد. سجاد بزرگترین برادر او، در دوران نوجوانی به حوزه علاقمند می‌شود. این علاقه را به لقمه حلالی مرتبط می‌داند که با عرق جبین پدرش بر سر سفره‌شان آمده است. سجاد چند سالی سواد حوزوی دارد و بعد درس را رها کرده و به سراغ کار خیاطی رفته است. اما با تکیه بر همین چند سال، از گوشه و کنار برای صحبت‌هایش آیه و حدیث می‌آورد. 15-16 سالگی رضا بوده که دست او را می‌گیرد و او را همراه خود به حوزه علمیه حضرت قائم (عج) می‌برد. حالا در روز سوم مراسم گرامیداشت شهادت فرمانده شهید، رضا بخشی، این اساتید حوزه او هستند که بر منبر می‌روند و در وصف او سخن می‌گویند. رضا در جامعه‌المصطفی تحصیلات حوزوی خود را ادامه داده و مدرک لیسانس حوزوی خود را دریافت کرده است. او برای دوره کارشناسی ارشد هم پذیرفته شد و عباس، برادر شهید می‌گوید: «قبل از رفتن به سوریه مدتی بود که روی پایان‌نامه خود درباره این کشور و تحولات آن کار می‌کرد و امروز نتیجه کار تحقیقاتی و پژوهش‌ها و درس خواندن‌های او در دوره کارشناسی ارشد در زمانی که خودش حضور ندارد، مشخص می‌شود.» فاتح، دانشجو هم بود. در دانشگاه فریمان درس خوانده بود. طبق گفته عباس، فردای شهادت رضا بوده که خیلی تصادفی از دانشگاه با منزل آن‌ها تماس گرفته می‌شود و گفته می‌شود:«به آقای رضا بخشی بگویید، مدارک فارغ‌التحصیلی دوره لیسانس ایشان آماده شده است و می‌توانند بیایند و مدرک خود را بگیرند.» حالا بنر تسلیت و تبریک هم‌کلاسی‌ها و اساتید دانشگاه برای بزرگداشت رضا بخشی به چشم می‌خورد. رضا بخشی، افغانستانی به دنیا آمده در مشهد امروز قهرمانی است که دانشجویان ایرانی و افغانستانی برای او در دانشگاه مراسم بزرگداشت می‌گیرند. جای او را خالی کرده و در وصفش سخن و خاطره‌ می‌گویند. خواهر شهید فاتح، دکترای علوم سیاسی دارد و امروز استاد دانشگاه است. او می‌گوید: «شهید رضا بخشی علاوه بر تسلط علمی که در رشته‌های تحصیلی خود پیدا کرده بود بر زبان انگلیسی به صورت کامل مسلط بود و عربی را هم به نحو خوبی آموخته بود. آنطور که مطلع شدیم یکی از دلایل موفقیت او در سوریه و اینکه خیلی زود به عنوان معاون فرمانده انتخاب شده بودند، این بود که چنین توانایی‌هایی در تحلیل شرایط و ارتباط‌گیری داشتند.» حرف‌های خانواده شهید رضا بخشی، مشهور به فاتح، جانشین فرمانده تیپ فاطمیون که این روزها به یک تیپ با شهرت جهانی تبدیل شده است در وصف روحیات او علی‌رغم همه افتادگی و کتمانی که در میان خانواده داشت، بوی خاصی دارد. خانواده از موقعیت برادر «سر به مهر» خود شگفت‌زده هستند و همین بی‌آلایشی و کتوم بودن بیشترین شوک را به آنان وارد کرده است. هیچ‌کس تصور نمی‌کند، برادری که چنان بی‌پیرایه با همه آنان بگو و بخند داشته یک نیروی زبده و توانمند در تراز یک فرمانده جنگ‌های چریکی و نامنظم بوده است و چنین بی‌ادعا روزگار می‌گذرانده است. متن این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید: * اگر موافق باشید بحث را از اینجا شروع کنیم که چه شد که شهید فاتح به سوریه رفت؟ درباره علل سفرش چیزی برای شماها گفته بود؟ چه اتفاقاتی افتاد که نظرشان بر رفتن شد؟ عباس برادر شهید: درباره رفتن به سوریه به خانواده هیچ‌ چیزی نگفته بودند. بعد از مدتی که کارهایشان را برای رفتن آماده کرده بودند و بر تصمیمشان مصمم بودند، آن را برای من شرح دادند و به من خبر دادند که با تعدادی از دسوتانشان تصمیم بر این گرفتند که بروند. از او پرسیدم که «برای چه می خواهی بروی؟ اگر دلیلی غیر از دلایل معنوی هست، نرو». که به من گفت «حرف شما درست است و من به این تصمیم رسیده‌ام که باید بروم.» ما از کارهای او خبر درستی نداشتیم. او هم از جزئیاتش هیچ‌وقت هیچ چیزی به ما نمی‌گفت. روزی که خبر شهادتش را به من دادند، همان شب بود که به ما گفتند اگر می‌خواهید بنر یا پلاکارد بزنید، بزنید «سردار شهید رضا بخشی» و آن زمان بود که ما تازه فهمیدیم ایشان در چه رده‌ای قرار دارند. #در_قسمت_سوم_میخوانید ... 👇 🔴بهت خانواده شهید از کلمه #سردار #ادامه_داره ... ✅کانال #شهید_مصطفی_صدرزاده (با نام جهادی #سیدابراهیم ) @shahid_mostafasadrzadeh

🎥بدون تعارف با خانواده شهید غیرت و ناموس، شهید حمیدرضا الداغی @bedonetaaroff @shahid_mostafasadrzadeh