به هوای حرمش می‌گذرد ایامم کوهِ د‌َردم که کند نام “رضا” آرامم ای سوره احسان و کرم آقا جان! دیوانه‌ام از شوق حرم آقا جان! ای کاش که من خاک خراسان بودم … تا پا گذاری به سَرَم آقا جان

#تلنگرانه شھادت ... اجࢪڪسانۍاست‌ڪہ‌دࢪزندگۍخود مدام‌دࢪحال‌دࢪگیࢪ؎‌با‌نفسند ‌و‌زمانۍڪہ نفس‌سࢪڪش‌خودࢪاࢪام نمودند،خداوند‌بہ‌مزداین‌جھاداڪبـࢪ،شھادت‌ࢪا ࢪوز؎آن‌ها‌خواهد‌ڪࢪد . .(:‌ [شھیدمحمدمھدۍلطفۍ] #شهیدانه 🌸لبیک یا زهرا🌸

📕 معرفی کتاب: #مجید_بربری 📝 زندگینامه داستانی شهید مدافع حرم مجید قربانخانی 📌کتاب حاضر، روایتی جذاب و خواندنی از حر زمانه ما، جوان دهه هفتادی، شهید مدافع حرم مجید قربانخانی است. 🔸 بخش اول زندگی او، بخش تاریک و خاکستری آن است. او در یافت آباد تهران قهوه خانه دار بوده، و زندگی او سرشار از مواردی است که این جور آدم ها با آن درگیر هستند. از درگیری و دعواهای هر روزه تا به رخ کشیدن آمار قلیانهای قهوه خانه اش. 🔸 اما بخش دوم زندگی او، عنایتی است که به او می شود و مسیر زندگی اش عوض می شود و مهر حر مدافعان حرم بر پیشانی او نقش می بندد و او گر چه تک پسر خانواده است و قرار نیست که آنها به سوریه اعزام شوند، ولی عنایت بی بی او را به سوریه می کشاند و مدافع حرم.می شود 🔸 مجید قصه ما گرچه ناراحت خالکوبی های بر بازوهای خویش است، اما سرنوشتش این طور می شود تا در خانطومان از بدنش هیچی برنگردد تا نه نشانی از خودش باشد نه خالکوبی هایش. قصه مجید بربری، قصه ای از جنس شاهرخ ضرغام حر انقلاب است.

#مجید_بربری 💫زندگی داستانی حُرّ مدافعان حرم شهید مجید قربان خانی 📝به قلم کبری خدابخش دهقی 📌به جای مقدمه: 🌟سلام آقا مجید،سلام برادر،نه،بگذار مثل خانواده ات صدایت کنم،سلام داداش مجید، داداش مجید،پهلوان ها فقط توی افسانه ها نیستند. قهرمانان این روزها،همان آدم های ساده دیروزند.همان آدم هایی که چقدر ساده از کنارشان گذشته و می‌گذریم و آن ها چه ساده تر،از دنیای ما دل میبُرند.تو قهرمان این شهر و محله بودی و هستی و شاید کمتر کسی،به پهلوانی ات پی برده باشد. 🌟قصّه تو قصه کوچه پس کوچه های یافت آباد است.قصه تو از آن قصه هایی بود که ما بارها با چشم های ظاهر بین مان،درباره ات قضاوت کرده بودیم.اما تو صدای((هل من ناصر ینصرنی))حسین ع را که شنیدی،تمام جاده را با سر دویدی،تا از قافله عقب نمانی.تو وقتی یک باره کوله بارت را بستی،هیچکس نمی دانست در سرت چه می‌گذرد. اما تو تصمیمت را گرفته بودی،پس قید دنیای پشت سرت و همه آرزوهایت را زدی.حتی جیب هایت را هم خالی کردی که سبک تر بروی،تا یک محله و یک نسل را رو سفید کنی.قصه تو قصه این روزهای بچه های (یافت آباد )تهران است و عکس هایت ،زینت کوچه هایی است که کودکان خردسالش،هنوز به امید آمدنت ،اسباب بازی هایشان را توی کوچه بساط می‌کنند.هنوز با دیدن ماشینت،که تو دیگر سوارش نیستی،شادمانه بالا و پایین می‌پرند. حتی به امید آمدنت برایت نامه می‌نویسند.در مقابل،بزرگترها مدام از خود می‌پرسند، راستی!چه چیزی مجید را با خودش برد؟ مادرت،هرروز،خطی تازه،کنار چین های صورتش می نشیند و پدر هرروز که می‌گذرد،موهایش سفید و سفیدتر می‌شود. 🌟انگار دارد به زبان حال می‌گوید: ((موی سپید را فلکم رایگان نداد...)) بچه مشتی محله! نمیدانم بدنت کی برمیگردد،تا این همه دوری و درد تمام شود.هنوز که هنوز است،مادرت نیمه شب ها،دل آشوب تا سرکوچه می آید،به خیال آن که همین شب هاست که برگردی،ولی کدام برگشت،کدام آمدن؟! و در آخر از خانواده و دایی های شهید تشکر میکنم،که در خلق این اثر یاری ام کردند.

#مجید_بربری قسمت 1 حلب، الحاضر،خان طومان،۱۳۹۴/۱۰/۲۱ ساعت سه چهار بعدازظهر، دود و مه غلیظی همه جا را گرفته بود.نم نم باران،سوز سرما را چندین برابر میکرد.بوی خون و خاک ،کم کم به مشام میرسید،پای هرکدام از سنگرهای کوچک یک متری،که با تکه های سنگ ساخته اند،بیست سی متر گود بود.مجید روی تپه ای نزدیک یکی از سنگرها،آرام و بی حرکت خواب بود.نه،خواب نه!چیزی شبیه خواب.در تمام روزهای قد کشیدنش ،شاید اولین بار بود که آرام و بی حرکت و بدون جنب و جوش،دیده می‌شد. دست ها و صورتش گِلی بود.انگشتری را که شب قبل،از حسین امیدواری گرفته بود،هنوز توی انگشت داشت.صدای شلیک تیرها و انفجار نارنجک ها،همچنان فضای آسمان را پر میکرد.از رگبار تیرها،بدجوری گوش آدم تیر می کشید.صدا به صدا نمی‌رسید. همهمه بی سیم های رها شده و بی صاحب ،از جای جای دشت می آمد:(بچه ها عقب نشینی کنید،بکشید عقب!). کسی نمی‌توانست مجید را حرکت بدهد،کاج های سبز و زیتون های خشک دشت،کم کم خیس باران می شدند.سیزده نفر از بچه ها شهید شده بودند و چند نفری هم مجروح.مرتضی کریمی با آن بدنِ اربا اربا،یک تنه عاشورایی به پا کرده بود.برای خیلی ها از قبل روشن بود.که مجید و چندتا از بچه ها،فردایی نخواهند داشت .این را از چهره و آرامش شب آخرشان ،حدس زده بودند.... و همین طور هم شد. ادامه دارد...

دستت را بگذار روی قلبت...👋🏻🫀 🔹به خاطر مشکلات پادگان آموزشی همیشه ناراحت بودم می‌رفتم خانه و با خانواده‌ام تندی و بداخلاقی می‌کردم یکی از بچه‌ها که با ما رابطه خانوادگی داشت این موضوع را به نصرالله گفته بود. 🔸یک روز او من را صدا زد و گفت هر وقت احساس ناراحتی کردی عصبانی شدی اول سعی کن به یاد خدا باشی و بعد دستت را روی قلبت بزار و سه مرتبه سوره والعصر رو بخون اون وقت آرامش پیدا می‌کنی بارها نصیحتش را تجربه کردم و موفق شدم. 🎙راوی همرزم شهید نصرالله شیخ بهایی #یادشهداباصلوات #الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج

🌻 اگر #عشق نبود ، دنيا خاموش می شد .... 🌷#شهيد_دكتر_مصطفی_چمران

«شهید یا جاویدالاثر؟» به مناسبت ۱۵ فروردین، سالروز تولد #حاج_احمد_متوسلیان🌷 ✅ مهمترین آرزوی حاج احمد شهادت در مقابل اسرائیل بود.

❌کشف حجاب هم حرام شرعی، هم حرام سیاسی ⁉️اینکه دستورات و هشدارهای مکرر امام دانا و حکیممان در خصوص مسئله حجاب را نبینیم، اسمش چیست؟ 🎙رهبر معظم انقلاب #حجاب #واجب_فراموش_شده

#خاطرات 🔹حاج احمد در یکی از عملیات ها زخمی شده بود و یکی از پاهایش هم در گچ بود. او هر روز بین ساعت ۱۱ تا ۱۲ برای تعویض پانسمان به بیمارستان می آمد، اما یک روز نیامد و از آنجا که بسیار دقیق و مقرراتی بود، این غیبتش موجب نگرانی همه شد. 🔸با پیگیری و پرس و جوی فراوان يكي از رزمندگان گفت: «حاج احمد از صبح تا عصر در حمام بوده است.» خطاب به رزمنده گفتیم: «او نباید آن قدر در حمام بماند؛ ممکن است گچ پایش نم بكشد.» 🔹سراسیمه به حمام رفتیم و صحنه عجیبی را مشاهده کردیم. گچ پای حاج احمد كاملا سالم بود اما از انگشتانش خون می چكيد! حاج احمد در حال شستن لباس همه رزمندگانش بود، وقتی علت را پرسیدیم در جواب گفت: «حواسم به گچ پایم بود، چون كه بیت المال است.» 📎فرماندهٔ دلاور لشگر۲۷ محمدرسول‌الله(ص) #سردارجاویدالاثر_حاج‌احمد_متوسلیان🌷 #سالروز_ولادت ●ولادت : ۱۳۳۲/۱/۱۵ تهران ●اسارت : ۱۳۶۱/۴/۱۴ لبنان