#فنجانےچاےباخدا #قسمت_85 آرزوی مرگ برایِ جوانی که به غارِ مخفوفِ قلبم رسوخ کرده و خفاشهایش را فراری داده بود، سخت تر از مردن، گریبانم را میدرید اما مگر چاره ی دیگری هم وجود داشت؟ مرگ صد شرف داشت به اسارت در دستانِ آن حرامزادگانِ داعش نام.. کسانی که عرق شرم بر پیشانیِ یاجوج و ماجوج نشاندند و مقام استادی به جای آوردند. هر ثانیه که میگذشت پریشانیم هزار برابر میشد و دانیال کلافه طول و عرضِ حیاط را متر میکرد. مدام آن چشمانِ میخ به زمین و لبخندِ مزین شده به ته ریشِ مشکی اش در مقابلِ دیدگانم هجی میشد. اگر دست آن درنده مسلکان افتاده باشد، چه بر سرِ مهربانی اش میآورند..؟ اصلا هنوز سری برایِ آن قامتِ بلند و چهارشانه باقی گذاشته اند؟ هر چه بیشتر فکر میکردم، حالم بدتر و بدتر میشد. تصاویری که از شکنجه ها و کشتار این قوم در اینترنت دیده بودم، لحظه ایی راحتم نمیگذاشتم. تکه تکه کردن ِیک مردِ زنده با اره برقی و التماسها و ضجه هایش. سنگسارِ سرباز سوری از فاصله ی یک قدمی آن هم با قلوه سنگهایی بزرگتر از آجر. زنده زنده آتش زدنِ خلبانِ اردنی در قفسی آهنی. بستنِ مرد عراقی به دو ماشین و حرکت در خلاف جهت. حسام.. قهرمانِ زندگیم در چه حال بود؟ نفس به نفس قلبم فشرده تر میشد. احساس خفگی گلویم را چنگ میزد و من بی سلاح، فقط دعا میکردم. و بیچاره پروین که بی خبر از همه جا، این آشفته حالی را به پایِ شکرآّب شدن بین خواهر و برادریمان میگذاشت و دانیالی تاکید کرده بود که نباید از اصل ماجرا بویی ببرد که اگر بفهمد، گوشهایِ فاطمه خانم پر میشود از گم شدنِ تک فرزندِ به یادگار مانده از همسر شهیدش. باید نفس میگرفتم. فراموش شده ی روزهایِ دیدار برادر، برق شد در وجودم. نماز.. من باید نماز میخواندم. نمازی که شوقِ وجودِ دانیال از حافظه ام محوش کرده بود. بی پناه به سمت حیاط دویدم. دانیال کنارحوض نشسته و با کف دو دست، سرش را قاب گرفته بود. (یادم بده چجوری نماز بخوونم.) با تعجب نگاهم کرد و من بی تامل دستش را کشیدم. وقتی برایِ تلف کردنِ وجود نداشت، دو روز از گم شدنِ حسام در میدان جنگ میگذشت و من باید خدا را به سبک امیر مهدی صدا میزدم. در اتاق ایستادم و چادرِ سفید پروین با آن گلهایِ ریز و آبی رنگش را بر سرم گذاشتم. مهرِ به یادگار مانده از حسام را مقابلم قرار دادم و منتظر به صورتِ بهت زده ی برادر چشم دوختم. سکوت را شکست (منظورت از این مهر اینکه میخوای مثه شیعه ها نماز بخوونی؟) و انگار تعصبی هر چند بندِ انگشتی، از پدر به ارث به برده بود. محکم جواب دادم که آری.. که من شیعه ام و شک ندارم.. که اسلام بی #علی، اصلا مگر اسلام میشود؟  و در چهره اش دیدم، گره ایی که از ابروانش باز و لبخندی که هر چند کوچک، میخِ لبهاش شد. (فکر نکنم زیاد فرقی وجود داشته باشه. صبر کن الان پروینو صدا میزنم بیاد بهت بگه دقیقا چیکار کنی.) پروین آمد و دانیال تک تک سوالهایم را از او پرسید و من تکرار کردم آیه به آیه، سجده به سجده، قنوت به قنوت، شیعه گی را. آن شب تا اذان صبح، شیعه وار نماز خواندم و عاشقی کردم. اشک ریختم و خنجر به قلب، در اولین مکالمه ی رسمی ام با خدا، شهادت طلب کردم برایِ مردی که حالا به جرات میدانستم ، دچارش شده ام. ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده: زهرا اسعد بلند دوست 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

پیوستگی به حق ، ز دو عالم پریدن است دیدار دوست هستی خود را ندیدن است ... 🌷شهید #سعید_علیزاده🌷 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

#احلےمن‌العسل💔 از لحآظِ روحے ، به اون حس و حالِ یک روز قبل از شھادت نیازمند میباشم ...! #شهید_امید_اکبری🍂 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 میاد خاطراتم جلوی چشام😔 #خاطرات_اربعین 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

حُسنِ یوسف رفتی اما یاسمن برگشته‌ای! سرو سبزم از چه رو خونین کفن برگشته‌ای؟ ‌ از کجا می‌آیی ای عطر دل انگیز بهشت! از کنار چند آهوی ختن برگشته‌ای؟ تو همان نوزاد در گهوارۀ من نیستی؟ خفته در تابوت حالا سوی من برگشته‌ای ‌ با تفنگ و چفیه و سربند راهی کردمت با کمان آرش از مرز وطن برگشته‌ای ‌ #خواستی_روشن_بماند چلچراغ انقلاب با تو؛ ای شمعی که بعد از سوختن برگشته‌ای! ‌ سرد گشته آتش اما شعله‌ور مانده غمت باز پیروز از نبردی تن به تن برگشته‌ای #طیبه_عباسی پ.ن: ‏مادر شهید هراچ هاکوپیان بر تابوت پسرش که بعد از ۳۳ سال به خانه بازگشته. ۱۱ مهر ۹۹، کلیسای میناس مقدس اصفهان 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

#یـااباعبدالله_الحسین_المظلوم آهسته قدم بــزن خــدا مــی دانــد جا مانده دلی، به زیر پــایت، #زائر #دلتنگ_حرمتم_ارباب...😔 #روزتون_حسینی 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

بچه ها بخدا از شهدا جلو می‌زنید اگه کوفتتون بشه لذت گناه کردن #حاج_حسین_یکتا💚 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💐میگفت بردن📱 💐گوشی به سوریه🇸🇾 💐شرعا اشکال داره چون...🤭 🖤 #اربعین 🖤 #ما_ملت_امام_حسینیم 🖤 #شهید_علی_آقاعبداللهی 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 🎥می دانید اولین شهید دفاع مقدس چه کسی بود؟ و کجا به شهادت رسید؟ 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 میگفت: آدمی باید از صبح که بر می خیزد تا شب هنگام که چشم برهم می گذارد، دقیقا مراقب اعمال و رفتارش باشد، تا مبدا ذره ای در جهت خلاف حرکت کند. علی زندگی جالبی داشت شاید بتوان او را جزء #لات_های_بهشتی بیاوریم یک زمانی خدا را منکر میشد تقصیری نداشت، پدرش مرده بود و چند صباحی با یک فرد بی دین گشته بود اما کار به جائی رسید که علی حتی نیت کارهایش را هم محاسبه میکرد... 14 مهر 1363 : در نماز صبح زیاد حضور قلب حفظ نشد اشک و سوز برای امام حسین (علیه السلام) نبود قرآن خواندن نسبتا خوب بود در عزاداری سوز نبود در نماز ظهر و عصر حضور قلب بسیار کم بود توفیق اجباری نصیبم شد تا برای مجلس امام حسین (علیه السلام) خدمت کنم دقت در نیت های کل روزم خوب بود اما کافی نبود محبت دنیا در دلم وجود داشت که خیلی خطر ناک است حضور قلب در نماز مغرب و عشاء کم بود محبت فردی دنیوی در درونم وجود دارد بعد از نماز حالت بی حالی وجود داشت در عزاداری شرکت نکردم. نتیجه ... 1_بین نماز صبح و نماز شب باید فاصله بیندازی 2_نماز صبح را از نماز شب مهم تر بدان 3_محبت آن فرد دنیوی و محبت دنیا را از دلت بیرون کن عشق و سوز ائمه و اولیای خدا در قلبت جای می گیرد 4_هر عملی که به نظرت درست آمد بدان به لطف خدا بوده و الا همانطور که شاهدی او هرچه بخواهد همان است ... سوز و اشک نداشته باشی نخواهی داشت. #تنهای_تنها اسم کتاب زندگینامه علی آقای قصه ماست؛ بسیار خواندنی👌 #شهید_علی_بلورچی 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 دوستان به جای ما... به #تو از دور سلام حالا که ما جامانده ایم رفقا! شما را به رفاقتمان به یاد ما باشید.... #شهید_جواد_محمدی #شهید_مهدی_اسحاقیان #دلشڪستھ_ادمین #اربعین #فراق 🍃🌺 @shahidaziz_ebrahim_hadi