📸 در این سن، مرگ را به سخره گرفتن کار هر کسی نیست 🍃🌹🍃🌹

💔 #رمان_دلارام_من #قسمت_چهل_و_پنج به سختی می گویم : الو ... - گوش کن ببین چی میگم ،باید بین من و خانواده بابات یکیو انتخاب کنی ! تو دختر منی ، نه کسی که دخترای حلبچه رو به دختر کوچولوی خودش ترجیح داد ! کی برات پدری کرد ؟ هان ؟ من اگه اونو ازت دور نگه داشتم برای این بود که میخواستم راحت زندگی کنه ، همین روزام خواستم ماجرا رو بهت بگم، فعلا میتونی یکم اونجا بمونی تا اروم شی ولی بعد بیای تا باهم حرف بزنیم.... لحن مادر آرامتر شده ،یعنی می داند حرف هایش تا عمق وجودم را می سوزاند ؟ او جای من نیست که بفهمد چه حالی دارم ، او هجده سال بی پدری نکشیده .... پدر او شهید نشده ، نمی فهمد ، دستانم طاقت نگه داشتن تلفن را ندارد ، آن را به زن عمو می دهم و سرم را می گذارم روی زانو هایش ... هانیه خانم با دیدن حال من ، در آغوشم می گیرد و روبه عمو می گوید : -بزارین امشب اینجا بمونه ، اصلا بیاد اینجا زندگی کنه ، خونه حوراء اینجاست ... عمو برای کسب تکلیف به من نگاه می کند : از نظر من مشکلی نداره ، خودش اگه می خواد بمونه .... ادامہ دارد...🕊️ نویسنده : خانم فاطمه شکیبا 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 #رمان_دلارام_من #قسمت_چهل_و_شش سر تکان می دهم ، دلم می خواهد تا ابد در خانه ای پر از خاطرات پدرم زندگی کنم.... هانیه خانم رخت خوابم را روبروی پنجره بزرگ حیاط می اندازد و پرده ها را کنار میزند : -بیا دخترم ، از این جا میتونی ماه رو ببینی ، بابات عاشق این بود که ماه را نگاه کنه شبا.. نگاهی به رخت خواب می اندازم ، تابه حال جز روی تخت نخوابیده ام ، محیط نسبتا سنتی و قدیمی خانه برایم غریب است ... پرچم ها را هم هنوز برنداشته اند ، مداح امشبشان مثل قبلی نبود اما دل شکسته من ، تا جان داشتم گریستم ... رخت خواب خودش را هم در کنارم پهن می کند ، پارچه اب و لیوانی روی میز بالای سرم می گذارد و چراغ ها را خاموش و در را قفل می کند... بعد هم خسته ، در رخت خواب می نشیند اما مرا می بیند که هنوز ایستاده ام : بخواب عزیز دلم، خسته ای ، فردا خیلی کار داریما ! می نشینم اما هنوز یخم اب نشده که بخوابم ، از بعد فهمیدن ماجرا ، یک کلمه هم حرف نزده ام ، آرام دستش را روی شانه هایم می گذارد... با حالتی مادرانه می خواباندم و پتو رویم می کشد ، مسحور رفتارش شده ام ، دراز می کشد و دستانم را می گیرد : - انقدر حرف دارم باهات ... فکرشم نمی کردم یه روز بیای پیشم .. همیشه به خودم می گفتم حوراء الان کجاست ؟ داره چکار میکنه ؟ اشکی از گوشه چشمم سر میزند ، بلاخره روزه سکوتم را می شکنم : -بابام چکار می کرد این چندسال ؟ چرا سراغمو نگرفت ؟ با تعجب می گوید : بابات سراغتو نمی گرفت ؟ تو خبر نداشتی ولی عباس فکر و ذکرش تو بودی ... ادامہ دارد..🕊️ نویسنده : خانم فاطمه شکیبا 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi