آرزو میڪنم امروز یڪ اتفاق خوب بیفتد وسط زندگیتان. ازپشت ڪوههاے صبرتان خورشید امید و شادے طلوع ڪند و غروبش، غروب غم هایتان باشد!! سلام صبحتون بخیر🌤 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

🌹اینفوگرافی/ مادران چند شهیدی در جنگ 🕊جالب است بدانیم که تعداد مادران چند شهید تقدیم کرده، چقدر است. مادرانی که چندین بار درب منزلشان برای خبر شهادت فرزندانشان زده شده است. 🌹 ۲۲ اسفند روز بزرگداشت شهدا گرامي باد 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

○•🌱 ما که قرنطینه شدیم؛ ولی ای ڪاش تو ڪربلا قرنطینه میشدیم 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 #تلنگرانه⚠️ ایـست✋⛔️ یڪبار هم ڪه شده با خودت و خدایت خلوت ڪن😉 نڪند مجازۍ شدنت⛔️ مساوۍشود با سقوط ایمانت!!😔 خـیݪۍ از چت ها 📱و گروه هاۍمجازۍ💻 💣پـرتگاه ِایمان توست...❗️ 👈 همیشہ یادمون باشہ مولامون امام زمان(عج) بہ تڪ تڪ ڪاراۍ ما نظر دارن🙃 حتۍ☝️یہ ڪلیڪ ڪردن اونوقت بہ حرمت اماممون هم ڪه شده خیـــــلۍاز ڪارها روانجام نمیدیم☺ #اَللّهُــــمَّ_عَجـِّــل_لِوَلیِّــــکَ_الفَـــــرج 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

یا حسـین (ع)🌹 قافلہ اٺ نیٺ سفر دارد تو مےروے و خدا از دلٺ خبر دارد برای بدرقه اٺ ام البنین هم آمده اسٺ بہ جاے مادرتان دسٺ بر ڪمر دارد #وقتی_که_مےرفتند_دنیا_گریه_مےکرد😭😔😔 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

تا خوب‌ها خوبتر نشوند، بدها خوب نمی‌شوند... 👌 یاد حاج همت بخیر که می‌گفت: ما در قبال تمام کسانی که راه کج می روند مسئولیم. حق نداریم با آنها برخورد تند کنیم. از کجا معلوم که ما در انحراف این ها نقش نداشته باشیم؟ #شهــید_همــت #اسعدالله_ایامکم 🌺💖 #اللهم_عجلـــ_لولیڪ_الفرجـ 🤲🌷 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

#التماس_تفکر چادرت‌ستون‌سقف‌زیبایی‌هاست🍃🥀 نباشد‌فروخواهی‌ریخت🍁🌞 حجابت‌بال‌‌های‌توست🕊🌵 نباشدحسرت پروازبردلت🌾💥 خواهد‌ماند🌿 حیا‌و‌وقار‌ومتانت‌گنج‌های‌تو‌هستند☄️⭐️ قدر‌بدان‌وو‌رهایشان‌مڪن✋🏻 #ارثیه_ی_مادر_را_زمین_نگذاریم #قدر_خودتو_بدون #غیرت_علوی #حجاب_فاطمی 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

#شهیدانـــــه✨ بـــــعد از پایان نـــــماز وقتے ســـــر بـــــہ ســـــجده مـــــیگذارید مرورے بـــــر اعـــــمال صـــــبح تـــــا شبـــــ خـــــود بـــــیاندازید آیـــــا ڪارمـــــان بـــــراے رضایتـــــ خـــــدا بـــــوده . . . ] " #شـــــهید_همتـــــ " 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

من دستم به آسمان نمی رسد..!! تــو که دستت به زمین می رسد ای شهید، بیا و دست مرا بگیر.. زمین سخت دلگیر است دل من آسمان می خواهد، آسمــان... #شهیدمحمدغفاری #شهیدانه 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

#چادرانهــ💛 شاید‌چادر‌ڪلمه‌ایست‌عربے!💕🍃 ولۍ‌عرب‌ڪه‌‹چ›ندارد!😐💔 پس‌شاید‌ به‌جای‌‹چ›باید‌‹ج›گذاشت.. ‹ج›گذاشت‌و‌گفت‌جادر! یعنی‌جاۍ‌دُر..!🙃🙈 یعنی‌تو‌دُر‌هستی‌همان‌مروارید❤️ همانی‌ڪه‌جایش‌در‌صدف‌است..😇 همان‌مروارید‌زیبا‌در‌صدف‌ڪه‌گران‌قیمت ترین‌است‌در‌بین‌دُر‌ها!🌹 پس‌چادر‌همان‌صدف‌است💛 صدفی‌برای‌محفوظ‌ماندن‌من‌و‌تو..! صدفی‌بمان:))♥ 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 #رمان_دلارام_من #قسمت_صد_و_هجده تماس را وصل میکنم و روی بلندگو میگذارم: بفرمایید. نفسش را بیرون میدهد: سلام. - سلام. - ببخشید مزاحم شدم، شبتون بخیر. پیداست او هم هول کرده، جواب نمیدهم که سردرگمی ام لو نرود. - حالتون خوبه؟ با همان صدای ضعیف میگویم: الحمدلله. - خدا رو شکر. کمی مکث میکند و ادامه می دهد: آقاحامد گفتن تماس بگیرم راحت ترید. باز هم با سکوتم روبرو میشود. - الان هرچی بخواید در خدمتم. وقتی دوباره میگوید الو... ببخشید... متوجه میشوم سکوتم کمی طولانی شده؛ جمله ام را کمی مزمزه میکنم و به خودم جرات میدهم: شما درباره من چی میدونید؟ صدا صاف میکند: بالاخره هم آقاحامد، هم مادرم درباره خصوصیات اخلاقی تون برام صحبت کرده بودن، مگه حامد از من به شما نگفته؟ - منظورم شرایط خانوادگیم بود؛ من توی شرایط عادی بزرگ نشدم، محیطم خیلی با شما فرق داشته. - خوب؟ شما که انتخاب نکردید شرایطتون این باشه، برای همه ممکنه پیش بیاد؛ ولی اینطور که فهمیدم، خیلی خوب زندگیتونو مدیریت میکنید و تسلیم مشکلات نشدید، این از نظر من یه امتیازه. - بالاخره انقدری که شما میگید آسون نبوده؛ توی تنهایی زندگی کردن، آدم رو یه جور دیگه میسازه، با عقده عاطفی و انزوا و افسردگی. - متوجه ام، نمیتونم بگم درکتون میکنم چون تا حالا شرایطشو نداشتم، فکر میکنم اما شما اینطور نیستید؛ کسی که به خدا متصله، خدا خودش کفایتش میکنه و هواشو داره؛ من اصلا کاری به گذشته شما ندارم و میخوام درباره الان حرف بزنیم؛همیشه سعی کردم در حال زندگی کنم و غصه گذشته و آینده ای که خدا برام نوشته رو نخورم. - اینی که میگید یعنی جبرگرایی، پس اختیاری که خدا به انسان داده چی؟ -نه، در لحظه زندگی کردن یعنی بدونی الان وظیفه ات چیه؟ و بدونی اگه وظیفه الانتو درست انجام بدی، خدا برات کم نمیذاره. کلا در طول مکالمه، بیشتر او حرف میزند و درباره معنویات و دیدش به زندگی میگوید؛ دیدگاه هایش را قبول دارم، به محض اینکه قطع میکنم، عمه در را باز میکند و با هیجان میگوید: بهت گفت فردا قراره بریم باغ غدیر؟ چند لحظه با چشمان گرد شده نگاهش میکنم و بعد هر دومان میزنیم زیر خنده. جلوی در خانه منتظرمایند؛ اول عمه سوار میشود و من کنار پنجره می‌نشینم، چه بوی گلابی می آید! جای مادر خالی! از عطر مشهدی بدش می آید؛ همیشه میگفت:بوی امامزاده میده! علی پشت فرمان مینشیند و صدای ضبط را زیاد میکند: ولله که من عاشق چشمان تو هستم / ولله که تو باخبر از این دل زاری مهمان خیالم شده‌ای هر شب و هرشب/ ولله شبیه من دیوانه نداری این آهنگ را دوست دارم، علی با یک دست خوب می راند؛ اما به من ربطی ندارد؛ بیرون را نگاه میکنم تا برسیم به باغ غدیر و پارک کند، من در حال و هوای آهنگم: باید به تو زنجیر کنم بند دلم را / جانی و جهانی و چنینی و چنانی... زیرانداز پهن میشود و مستقر میشویم؛ همان اول، عمه به راضیه خانم میگوید: اون نیمکته خوبه؟ راضیه خانم درحالی که با سر تایید میکند، مرا خطاب میکند: چرا وایسادی دخترم؟ متوجه میشوم علی منتظرم ایستاده، گیرم انداخته اند! چاره ای نیست؛ کفشهایم را میپوشم؛ خجالت میکشم کنارش راه بروم؛ سر صحبت را باز میکند: درباره حرفاتون فکر کردم. در ذهنم صحبتهای دیروز را مرور میکنم که میگوید: با یه ازدواج درست، خیلی از خلاءهای عاطفی پر میشه. تا ته منظورش را میخوانم که حرف دلم را زده است؛ چقدر هم از خود راضی اند آقا!🤨 لابد منظورش از ازدواج درست، خودش است! دلم میخواهد قدم بزنیم؛ تعارف میکند که بنشینیم، اما خودش هم رغبتی برای نشستن ندارد؛ این را در لفافه میگوید: دوست ندارم یه جا ساکن باشم، میشه راهو ادامه بدیم باهم؟ #ادامہ_دارد... به قلم فاطمہ شکیبا 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi

💔 #رمان_دلارام_من #قسمت_صد_و_نوزده درحال قدم زدن میپرسد: با مادرتون صحبت کردید؟ - خیلی موافق نیستن، ولی واگذار کردن به خودم. - بله بخاطر دستم؛ به خودمم گفتن، نگرانتونن؛ قدرشونو بدونین، خیلی دوستتون دارن. دقایقی در سکوت میگذرد، ناگاه می ایستد: کی باورش میشد یه ترکش دو و نیم سانتی منو از وسط میدون جنگ و خون و خاک بکشونه ایران و بعد عنایت امام رضا(ع)منو مقابل شما قرار بده؟ زیر لب میگویم: همه چی توی دنیا به هم ربط داره! ادامه راه را درباره آینده حرف میزنیم. - سلام! خوبی؟ صدا واضح نیست اما شنیده میشود: سلام! الحمدلله! شما چی؟ - خواب دیدم حامد! همون خواب رو! ولی تو گذاشتی رفتی! - خیره انشاءالله! حالا چرا بغض کردی؟ - آخر هفته شهید حججی رو میارن! نمیای تشییعش؟ - ما امروز خدمتشون بودیم! جای شما خالی! - خوش به حالت! سلام منو رسوندی؟ میتوانم از تغییر صدایش بفهمم گریه میکند: اربا اربا بود مونده بودیم چجوری باید سرمونو جلوی خونوادش بلند کنیم؟ شهید اربا اربا دیده بودم، اما اصلا آقا محسن فرق میکنه! خیلی به مولاش رفته! اشکم را میگیرم: میخوای آتیشم بزنی؟ - خودم دارم میسوزم! اون دنیا چه جوابی باید بدیم؟ - تسلیم شدم! غلط کردم... ازت گذشتم! ولی به یادم باش، تو که داری میری سفارش منم بکن! یه وقت یادت نره خواهری داشتیا! دعا کن رو سفید بشیم! راستی: ما روسفیدتریم یا جون، غلام امام حسین(علیه السلام)؟ - هرچی اربا ارباتر، روسفیدتر! دعا کن روسفید بشم! پا میگذارم روی دلم و به سختی میگویم: انشاءالله! این انشاءالله، گفتنش مثل بلندکردن وزنه ده تنی بود؛ یعنی دعا کنی برایش که... بماند! دیگر صدایی از گلویم خارج نمیشود. میگوید: وقتی رفتی تشییع، دعامون کن... برای عاقبت بخیری مون... به جای منم گریه کن، به جای منم سینه بزن، به جای منم یا حسین (علیه السلام)بگو! جامو پر کن! التماس دعای شدید! میخواهم بگویم محتاجیم که قطع میشود و تلاش نمیکنم دوباره تماس بگیرم؛ به اتاقش میروم که نگذاشته ام خاک روی وسایلش بنشیند. بیت شعری که علی به خط شکسته نستعلیق برایش نوشته و قاب کرده را زیر لب میخوانم: میخواهم از خدا به دعا/ صدهزار جان تا صدهزار بار بمیرم برای تو!... یا حسین(علیه السلام)! کاش میدانستم عزاداری هایش در سوریه چه شکلی ست؟ امسال هیئتمان را بدون حامد گرفته ایم؛ و چقدر جایش خالی ست. دیروز در تشییع شهید حججی، خودم نبودم؛ حامد بودم، اصلا انگار به جای همه گریه کردم و سینه زدم؛ حتی بجای توریست هایی که آمده بودند بازدید میدان امام و مبهوت به جمعیت نگاه میکردند؛ عمه را هم گم کردم، همراه آنتن نمیداد، بعد مراسم هم که یکدیگر را پیدا کردیم، ده دقیقه در آغوشم اشک ریخت. نمیدانم نگران من بود یا حامد؟ علی و پدرش رفته اند نجف آباد برای مراسم، اما من و عمه نرفتیم برای کارهای نذری پزان؛ دو سال پیش، همین موقع ها بود که پیدایشان کردم؛ در همین نذری پزان؛ تلویزیون روشن است و مراسم تشییع در نجف آباد را نشان میدهد؛ محشری به پا شده! اگر برای نوکر ارباب خدا انقدر ریخت و پاش کرده باشد، برای خود ارباب چه کرده! بیخود نیست که میلیونی به زیارت اربعین میروند. صدای مداحی روی تصاویر پخش میشود: عجب محرمی شد امسال/ شهید بی سرم برگشته/ بیاید بریم به استقبالش/ مدافع حرم برگشته... / وای... غمت غم وطن شد/ وای... سر تو بی بدن شد/ وای... خدا رو شکر عزیزم/ که پیکرت کفن شد... ناگهان عمه میگوید: نگران حامدم! به دلم شور افتاده! نجمه دلداری میدهد: نترسین مامان؛ انشالله حالش خوبه. عمه اما آرام نمیگیرد؛ دنبال تلفن میگردد: بذار بهش زنگ بزنم. به اتاق میرود و بعد بیست دقیقه، بیرون می آید درحالی که آرام شده؛ توانسته چند کلمه ای با حامد صحبت کند. پیام میدهم: شب عاشورا اونجا چه حالی داره؟ جواب می آید: چه پنهان، تازگی ها خواب اقیانوس میبینم/ قفس تنگ است ای صیاد! واکن بال و پرها را... التماس دعا هرچه میگیرمش، در دسترس نیست و جواب پیامک هم نمیدهد، شب عاشورا را با چشمان بیدار صبح میکنم. #ادامہ_دارد... به قلم فاطمہ شکیبا 🍃🌹🍃🌹 @shahidaziz_ebrahim_hadi