هیچ هدفی بالاتر از این نیست که در زمان بیماری و مرگ، احساس کنید که خوب زندگی کرده‌اید و آنچه سبب شادمانی‌تان می‌شده است، انجام داده‌اید 👤استیو چندلر

انسان، هر زمان از پیشامدِ آینده درباره خود اندیشید و از آن، بیم و هراس در خاطرش نِشاند... آن خطر، زودتر او را تعقیب می کند 👤ابوعلی سینا

جمعه ۱۲ مرداد ۱۴۰۳ ۲۷ محرم الحرام ۱۴۴۶ سلام برشما و التماس دعا

قال الحسين عليه السلام: لَهُ غَيْبَةٌ يَرْتَدُّ فِيهَا اَقْوَامٌ وَ يَثْبُتُ فِيهَا آخَرُونَ فَيُوذَونَ وَ يُقَالُ لَهُمْ: «مَتَى هَذَا الْوَعْدُ اِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ». اَمَا اِنَّ الصَّابِرَ فِى غَيْبَتِةِ عَلَى الاَْذَى وَ التَّكْذِيبِ بَمِنْزِلَةِ المُجَاهِدِ بِالسَّيْفِ بَيْنَ يَدَىْ رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللُه عَلَيهِ وَ آلِه. ■■■ امام حسين (ع): برای او [ امام مهدى علیه السلام ] غيبتى است كه گروهى در آن مرحله مُرتد ( از دین برگشته) مى شوند و گروهى ثابت قدم مى مانند و از این بابت آزار خواهند دید ؛ [ به تمسخر ] به آنها گفته می شود: « تحقق اين وعده كى خواهد بود اگر شما راستگویید؟» بدانید كسى كه در زمان غيبت او در مقابل اذيّت و آزار و تكذيب صبور باشد، همانند مجاهدى است كه با شمشير درپیشگاه رسول خدا صلّي الله عليه و آله جهاد كرده است. بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۱۳۳

قال الحسین عليه السلام : إنَّ شِيعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَلٍ. ■■■ امام حسین(ع): شيعیان [‌ راستینِ ] ما، آنانند که دل هايشان از هر غِش ( خيانت و ظاهرسازی)، غِلّ (كينه و حسد و دشمنی) و دَغَل (مکر و حیله ) پاك باشد. تفسیر الامام العسکری(ع)،ج۱،ص۳۰۹

قال الحسين عليه السلام : اِیَّاکَ وَ مَا تَعتَذِرُ مِنهُ، فَإِنَّ المُؤمِنَ لَايُسِئُ وَ لَايَعتَذِرُ وَ الْمُنَافِقُ كُلَّ يَومِِ يُسِئُ وَ يَعتَذِرُ. ■■■ امام حسین(ع): از آنچه که موجب عذرخواهی می شود بپرهیز؛ مؤمن بدى نمى كند و [ لذا ] معذرت هم نمى خواهد و منافق ( آنکه ظاهر و باطنش یکی نیست) هر روز بدى مى كند و معذرت مى خواهد. بحارالانوار،ج۷۵،ص۱۲۰

قال الحسين عليه السلام: لاَ تَقُولَنَّ فِی اَخِیکَ المُومِنِ اِذَا تَوَارَی عَنکَ اِلَّا مِثلَ مَا تُحِبُّ اَن یَقُولَ فِیکَ اِذَا تَوَارَیتَ عَنهُ. ■■■ امام حسین(ع): پشت سر برادر دینی خود سخنی که ناراحت کننده باشد مگو؛ مگر آنکه دوست داشته باشی که همان سخن پشت سرخودت گفته شود. بحارالانوار،ج۷۲،ص۲۶۲

قیلَ لِلحُسَینِ بنِ عَلیِِّ عَلَیهِ السَّلَامُ : مَا الفَضلُ ؟ قَالَ عَلَیهِ السَّلَام : مِلکُ اللِّسَانِ وَ بَذلُ الِاحسَانِ. ■■■ به امام حسین علیه السلام عرض کردند : فضیلت [ انسان در ] چیست؟ حضرت فرمودند : مالکِ زبانِ خود بودن ( اختیار زبان را داشتن و هر سخنی را نگفتن ) و بسیارنیکوکاری نمودن. مستدرک الوسائل،ج ۹، ص۲۴