الوعد وفا سردار

.. 🔴پیام رهبر معظم انقلاب درپی ترور دانشمند هسته‌ای شهید محسن فخری‌ زاده ✍بسم‌الله الرحمن الرحیم دانشمند برجسته و ممتاز #هــســتـه‌ای و #دفـــاعی کشور جناب آقای محسن فخری‌زاده به دست مزدوران جنایتکار و شقاوت‌پیشه به شهادت رسید. این عنصر علمی کم‌نظیر جان عزیز و گرانبها را به خاطر تلاشهای علمی بزرگ و ماندگار خود، در راه خدا مبذول داشت و مقام والای شهادت، پاداش الهی اوست. ✍دو موضوع مهم را همه‌ی دست‌اندرکاران باید به جِدّ در دستور کار قرار دهند، نخست پیگیری این جنایت و مجازات قطعی #عـامــــلان و #آمــــران آن، و دیگر #پیـگـیـری_تـلاش علمی و فنی شهید در همه‌ی بخشهائی که وی بدانها اشتغال داشت. اینجانب به خاندان مکرم او و به جامعه‌ی علمی کشور و به همکاران و شاگردان او در بخشهای گوناگون، شهادت او را تبریک و فقدان او را تسلیت میگویم و علو درجات او را از خداوند مسألت میکنم. ✍سیّدعلی خامنه‌ای ۸ آذرماه ۹۹ ..

نزنیم، می‌زنند! 👈 با منطقِ سگ‌های وحشی آشنا شوید 🔹 سال‌هاست غرب‌گداهای داخلی به بهانه‌ی تنش‌زدایی، سعی دارند مؤلفه‌های قدرتِ جمهوری اسلامی را بگیرند و با کوتاه آمدن مقابل دشمن، از جنگ و تنش جلوگیری کنند. در حالی‌که تجربۀ این سال‌ها نشان داده برای جلوگیری از جنگ و تنش باید قدرتِ خودمان را افزایش دهیم. 🔸 حمله به عین‌الاسد هرچند اتفاقی نبود که ما آن را انتقام خون سردارمان حساب کنیم، اما نشان داد که اگر به سگِ هاری که حمله کرده پاسخ بدهی، هیچ غلطی نمی‌تواند بکند و هیچ جنگی هم نشد. 🔹 این پاسخ به کسانی است که فکر می‌کنند با گرفتنِ انتقام جنگ خواهد شد. 👈 ‌‌‏دکتر ابومحمد عسگرخانی از منطق آمریکایی‌ها در این باره می‌گوید: قدرتت را افزایش بده تا نجنگی. اگر نمی‌توانی قدرتت را افزایش بدهی، محکوم به جنگی. ‏به دشمنت حمله کن، اگر فرار کرد دنبالش برو. اگر تلافی کرد، تو فرار کن. 🔺 این منطقِ سگ‌های وحشی است. باید مقابل آن‌ها ایستاد و انتقام گرفت تا از حمله بعدی جلوگیری شود؛ وگرنه دیر یا زود حمله بعدی اتفاق خواهد افتاد.

⭕️آتش افکار عمومی و انتقام آبسرد عین‌الاسد، انتقام لنگه‌کفش حاج قاسم بود. حاج قاسمی که لنگه‌کفشش هم در بیابان‌های شامات و عراق، نعمت بود. ضربه‌ی مغزی ملایم، عطش شورای عالی امنیت ملی را خواباند، اما آب‌سردی بر آتش انتقام سخت ریخت. ترامپ صورت خود را با سیلی موشکی سرخ نگه داشت. وقتی اوج تهدید شوالیه‌های دیپلماسی، خودکار پراکنی و فشار ایمیلی است، جنتلمن‌های پشت میز مذاکره گزینه‌ی نظامی روی میز می‌گذارند. سایت نطنز، قالیشویی تورقوزآباد نبود که به کاهدان زده باشند. زدند و خود را به آن راه زدیم تا امروز دانشمند ما را در راه بزنند و آه‌مان درآید. حادثه‌ی آبسرد، نزاع خیابانی از نوع تسویه حساب خانوادگی نیست که بتوان آن را در افکار عمومی ماستمالی کرد، پدرکشی سیاسی-امنیتی-علمی است. پدر مقاومت را که کشتند، بجای قصاص، سیلی زدیم تا دشمن به خودش بیاید و سوراخ دعا را پیدا کند. دوران «بزن‌در‌رو» که تمام شد، سیاست «یکی بزنند، ده‌تا می‌خورند» آمد، اما در اجرای سیاست‌های دفاعی که مصلحت‌سنجی کردیم، رسیدیم به ورطه‌ی «نزنیم، می‌زنند». دنیای امروز دنیای گفت‌و‌گو نیست، دنیای کوفت‌و‌کوب است؛ دنیای بزن‌بزن است و اگر خود را به خواب بزنیم، در خانه لگد را می‌خوریم. نفتکش‌ها اگر با پرچم ایران به ونزوئلا رسیدند، ناخدای باخدا داشتند که از کدخدا نترسید. خدای کعبه، خدای ابابیل هم هست. سجیل در کمان داریم و به امداد خدا گمان نداریم. مکانیزم ماشه، کاردستی آنهایی‌ست که برای امضای قراردادهای بین‌المللی، سندروم دست بیقرار دارند. آقای جمهوری اسلامی! تا آتش افکار عمومی سرد نشده، انتقام آبسرد را بگیر و الا سرمایه‌ی اجتماعی آب خواهد رفت. بزدلان سیاسی، پوست خربزه زیر پای انتقام سخت می‌گذارند تا هم پیاز تحریم اشکمان را درآورد و هم چوب مذاکره کشکمان را بسابد. نامحرمِ پَست را به پستوی خانه راه نمی‌دهند. پرستوهای آژانس را از پست بازرسی‌ها رد نمی‌کنند. اصلا ما بی‌شناسنامه‌، اما برای جاسوس شناسنامه‌دار، فرش قرمز پهن نمی‌کنند تا رد قرمز به آسفالت بیندازند. این انقلاب، خونبهای شهدا و میراث امام شهداست که رهبری معظم با خون دل آن را نگاهبانی می‌کند. در خون‌خواهی از بدخواهان آن اهمال نکنید. آقای جمهوری اسلامی! با تو هستم.