💢 تحلیلی بر روش‌شناسی فقهی شهید سید محمدباقر صدر
جلسه دفاعیه رساله سطح ۴ (دکتری) حوزه علمیه مشهد با عنوان «تحلیلی بر روش‌شناسی فقهی شهید صدر» توسط حجت‌الاسلام‌والمسلمین علی رحمانی، از سوی مدیریت مدارج علمی معاونت آموزش حوزه علمیه خراسان، با حضور اساتید داور حجج‌اسلام‌والمسلمین محسن ملکی و سید محسن حسینی فقیه به‌صورت حضوری و آنلاین در مدرسه علمیه عالی نواب، برگزار شد. این رساله علمی از هدایت و راهنمایی آیت‌الله احمد مبلغی در مقام استاد راهنما و مجتبی الهی خراسانی به‌عنوان استاد مشاور، بهره برده است.
🔻 استاد رحمانی: پرسش مهمی مطرح است که آیا دانش فقه، غیر از علم اصول روش دیگری دارد یا اینکه وقتی سخن از روش فقه را مطرح می‌کنیم، منظورمان همان علم اصول است و نباید به‌دنبال مباحث دیگری باشیم. اگر بحث از روش‌شناسی هم باشد می‌بایست به شناخت اصول پرداخت و آنچه از اصول بر فقه می‌تواند تأثیرگذار باشد را شناسایی کرد. در پاسخ به این پرسش، جواب‌های متعددی داده شده است.
✅ در روش‌شناسی فقهی، مطالعه روش فقه از منظر بیرونی و با رویکردی فلسفی انجام می‌‌پذیرد. این نوع از مطالعه برای توجه دادن به این نکته است که آیا آنچه در رسیدن به حکم، به فقیه کمک می‌کند واجد عقلانیت است یا نه؟ این پرسش از جنس فلسفه علم و در بحث حاضر از جنس فلسفه فقه بوده و به پژوهشگر کمک می‌کند تا دریافت صحیحی از روش‌شناسی داشته باشد.
🔗 گزارش کامل این نشست را اینجا بخوانید
🆔 @shahidsadr
🆔 @ijtihad
سالروز مباهله پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله با علمای مسیحی
💢 نفسِ نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله
اگر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله، علی علیه‌السلام و قرآن را در میان امتش جانشین ساخته، بدین‌روی بوده که قرآن تفسیر معانی علی بزرگ باشد و معانی علی، تجسمی از الگوهای قرآن کریم قرار گیرد.
اگر خداوند علی علیه‌السلام را در آیۀ مباهله، نفْس [یعنی خودِ] رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شمرد، از آن روی بود که مسلمانان دریابند که او امتداد طبیعی محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله و پرتوی فراتابیده از روح بزرگ اوست.
اگر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله [در لیلةالمبیت] برای هجرت، بیمناکانه از مکه بیرون آمد و علی علیه‌السلام را بر بستر خویش باقی نهاد، تا به‌جای او کشته شود، بدین معناست که تنها این دین مقدس بود که مسیر زندگی این دو انسان بزرگ را ترسیم می‌نمود.
📚 فدک در تاریخ، ص۱۰۷
@shahidsadr
🏴انتخاب حسین علیه‌السلام
▪️آیا دنیا پیش روی حسین علیه‌السلام نبود؟! آیا دنیا با همۀ بهره‌‌‌‌‌‌ها، با همۀ اغواگری‌‌‌‌‌‌ها، با همه جاه و مقامش و با همه اموالش پیش روی حسین علیه‌السلام نبود؟!
▪️ هیچ جاه و مال و بهره‌‌‌‌‌‌ای از بهره‌‌‌‌‌‌های این دنیا نبود که در دسترس حسین علیه‌السلام نباشد، اما همۀ این دنیای مهیا، در نگاه حسین علیه‌السلام هیچ ارزشی نداشت؛ زیرا این دنیا، دنیای دعوت کننده به دین نبود، بلکه دنیای سست‌‌‌‌‌‌عنصران و لغزشگران بود و حسین(ع) سست عنصر و لغزشگر نبود.
▪️ او دنیا را در یک سو و دین را در سویی دیگر یافت و در کنار دین ایستاد و جنگید تا آنکه به شهادت رسید.
📚 کتاب بارقه‌ها، صفحه ۴۰۵
#انتخاب_حسین
🆔 @shahidsadr
🏴مرگ اراده‌ها، مرگ امت ۱
▪️امت به بیماری فجیع و ناگواری دچار شد . این بیماری فجیع و ناگوار این بود که امت اراده اش را از دست داد و بدین سبب نمی توانست حرف خود را بزند .
▪️دیگر می فهمید، اما نمی توانست خود را آزاد کند . درد می کشید، اما نمی توانست حرکتی آغاز کند؛ زیرا برای این امت همه‌چیز بی ارزش شده بود جز زندگی محدودش، جز نَفَس هایی که در خواری و بردگی و محرومیت بالا و پایین می شد .
▪️اوج دغدغه هریک از آنان این بود که از این نَفَس ها محافظت کند تا آخر ماه برسد، سپس برود و سهم خود را با ذلت از دست یکی از کارگزاران بنی امیه بگیرد .
▪️همت مُرد، اراده مُرد، آن امت سربلندی که خداوند آماده اش ساخته بود تا خلافت خداوند در زمین را به نمایش بگذارد، مُرد .
▪️داستان سیدالشهدا علیه‌السلام و روند داستان سیدالشهدا علیه‌السلام صدها گواه بر این مرگ شگفت و اراده‌ای که امت از دست داد، دربر دارد.
سیدالشهدا(ع) عزم حرکت کرد. عزم سفر از مدینه به مکه کرد. سپس عزم سفر از مکه به عراق کرد. همه از هم پیشی می‌گرفتند و از هر سویی نزد ایشان می‌آمدند. عبدالله‌بن‌عباس نزد ایشان آمد، عبدالله‌بن‌جعفر نزد ایشان آمد، عبدالله‌بن‌عمر نزد ایشان آمد، زنان بنی‌هاشم نزد ایشان آمدند، عبدالله‌بن‌زبیر نزد ایشان آمد، کسان مختلفی از طبقه‌های مختلف نزد ایشان آمدند و به ایشان عرض می‌کردند: شما را به خدا از ریخته شدن خون خود بپرهیزید، خروج مکنید که کشته می‌شوید. کشته شدن چنان امر هولناک و ترسناک و هراس‌انگیزی شده بود که اندیشیدن درباره آن ممکن نبود ....
📚 کتاب امامان اهل‌بیت، صفحه ۴۵۴
#انتخاب_حسین
🆔 @shahidsadr
🏴 مرگ اراده‌ها، مرگ امت ۲
▪️عبدالله‌بن‌جعفر، پسر عموی امام حسین علیه‌السلام، از قبیله امام حسین علیه‌السلام، فرزندان خود را با نامه ای نزد ایشان فرستاد و عرض کرد: از شما می خواهم که از حرکت دست نگه دارید تا من نزدتان بیایم؛ من به زودی نزدتان خواهم آمد .
▪️ سپس عبدالله‌بن‌جعفر نزد امام حسین علیه‌السلام آمد. برای چه آمد؟ با امان‌نامه‌ای از والی یزید بر مکه آمد. او برای امام حسین علیه‌السلام امان‌نامه‌ای آورد که در آن والی یزید بر مکه، برای امام حسین علیه‌السلام مصونیت را ضمانت کرده بود. به او گفت: پس چرا می‌خواهی خروج کنی مادامی که اینجا در امان هستی؟ چرا می‌خواهی سفر کنی؟!
▪️ هر فرد [در آن دوره] دیگر به هیچ‌چیز نمی‌اندیشید جز اینکه در امان باشد، خونش در امان باشد و دارایی محدودش در امان باشد. دیگر به چه‌چیز کاری داشت؟! با امت چه‌کار داشت؟! با اسلام؟! با اهداف بزرگ؟! با کارهای بزرگ؟! مادامی که خودش در امان بود و در امنیت آن سلاطین و سرکشان و ستم پیشگان به‌سر می‌بُرد!
📚 کتاب امامان اهل‌بیت، صفحه ۴۵۶
🆔 @shahidsadr