ما شب رسیدیم اینجا. 😍 باید همه بچها شب اول اینجا استراحت میکردن ک فردا هرکسی بره جای ک مستقره البته اینم بگما بچها ک رفتن ما خیلی گریه کردیم رفیق شهدایی ی چی دیگه اس.

انقدر دلم تنگ بود ک فقط داشتم تو هواش نفس میکشیدم ک ریه هام پر شه از هوای شهداااا🥲

بعد استراحت کردن بچها تقسیم کارها شروع شد🚶‍♀ شاید هرجا ک باشید تمیز کردن سرویس بهداشتی کار خوبی نباشه. ولی بچها حتی برای تمیز کردن سرویس بهداشتی از هم سبقت میگرفتن چون ما واسه شهدا کار میکردیم ن واس شخص خاصی کار واسه شهدا خیلی قشنگه خیلی زیاد. حتی میخواد اون کار تمیز کردن سرویس بهداشتی باشه

با یکی از بچهای خادم. شروع کردیم دونه ب دونه این فرش هارو جارو کردن جارو دستی چه عشقی میکردیم موقع کار. انگار شهدا داشتن نگاه مون میکردن. 🥲🚶‍♀

شب هم ک منتظر زائرهای دانش آموز های بازیگوش مون بودیم ک شهدا دعوت شون کردن بودن خونه شون. 🙃

زائرهای ما شب اول مهمون ما بودن شب دوم مهمون خادم های ک تو اردوگاه شهید مصطفی مسعودیان بودن شب سوم اردوگاه شهید باکری و شب آخر مجدد مهمون ما. یعنی زائرهای ک میومدن میشدن زائرهای ورودی های ما زائرهای ک میرفتن میشتن زائرهای خروجی ما.

این شهید گمنام داخل محوط حیات شهید کلهر ک واقعا دل کندن زائرها از شهید خیلی سخت بود.

اینجا هم صبح زائرهارو راهی میکردیم چه خروجی چه ورودی.

شب آخر ک صبحش قرار بود بیایم. کنار شهید گمنام. شیفت آخرم بود. و اون روز ما فقط گریه کردیم. خیلییییییی سخت بود دل کندن.

خلاصه ای بود از گوشه خادمی ما ان شاءالله رزق تون بشه. دعا کنید برام. امسال ک توفیق نشد برم ان شاءالله سالهای دیگه.

من از نامش که زینت بر علی گشته‌س دانستم، زمانی زینتِ الله و اکبر می‌شود زینب.