شراب جان خورشيدی كه جان را نشاط ازتو، غم از تو ، مستی از توست ... #فریدون_مشیری

مرگ را دانمــ ولی تاکوی دوست راه اگر نزدیکتر داری بگـــــــو #مولانا ✨🌙

ای قهوه ی شیرین شده باقاشق رویا تلخ است تو را از دهن افتاده ببینم من بغض فرومی خورم وجای تو خالیست هر جاکه دو تا صندلی ساده ببینم

غربت آن نیست که تنها باشی فارغ از فتنه ی فردا باشی غربت آن است که چون قطره ی آب در به در ، در پی دریا باشی غربت آن است که مثل من و دل در میان همه کس یکه و تنها باشی

دیر گاهیست که تنها شده ام قصه غربت صحرا شده ام وسعت درد فقط سهم من است بازهم قسمت غم ها شده ام من که بی تاب شقایق بودم همدم سردی یخ ها شده ام کاش چشمان مرا خاک کنید تا نبینم که چه تنها شده ام…

در من بدمی ، من زنده می شوم...... یک جان چه بود ، صدجان منی ...... • مولانا

قـســمـتــــمـــ نیســـت بـبـیـنـــمـــ رخ دلـــدار ولـــے هر ڪـــجـا هـســـت بـدانـــد ڪــه خـرابـــش شـــده امـــ   #

طاق ابـــــرویت نگارا بی قــــرارم می کند سرخی لب های تو شب زنده دارم می کند ازتــــَوَهُم می گــریــزم تا ثـــــریا می روم رنگ چشمانت به دریا رهســــپارم می کند

شاخه با ریشه خود حس غریبی دارد باغ امسال چه پاییز عجیبی دارد غنچه شوقی به شکوفا شدنش نیست با خبر گشته که دنیا چه فریبی دارد . . .