استاد بزرگوار و مظلوم سال ۸۷ از کتابخانه مدرسه مرحوم آیت الله گلپایگانی بیرون می آمدم ، ساعت ۱۰ و ربع بود ، دیدم پیرمردی نورانی با کمک اطرافیان پله های مدرسه را بالا می‌آید ، ناخودآگاه به رسم ادب کنار درب ایستادم تا ایشان وارد شوند تا بعد من بروم، در همین حین نگاه نافذی به من انداخت و دستش را به نشانه اینکه کمک کنم به سمتم آورد، سر از پا نشناختم فورا خفض جناح ذل نمودم ایشان را تا کلاس همراهی کردم خیلی ساده و بی تکلف نعلین ها را در آوردند و وارد کلاس شدند، همه به احترام ایستادند تا پیرمرد خدا بر صندلی بنشیند، پیش پایش نشستم آنچنان محو تماشای او شدم که وقتی به خود آمدم دیدم کلاس تمام شد و حضرتش با صبر و حوصله پاسخ شاگردان را می دهد. از فردا به اشتیاق دیدنش کنار درب مدرسه می ایستادم تا آن مجسمه اخلاق نبوی و صلابت علوی را زیارت کنم و به محفل درسش مشرف شوم . این توفیق چندین سال یارم بود ، اگر کسی می‌خواست مسلمان شود کافی بود یکبار حضرتش را زیارت کند. هر چه از حسن خلق نبوی و غیرت فاطمی و صلابت علوی شنیده بودم، رشحه ای مصور را در وجودش می دیدم. آری پیرمردی ۹۲ ساله بود اما با نهایت صبر و محبت پاسخ سوالات را میداد و مرا به درس خواندن تشویق می‌کرد. ابوالقاسم سیفی مازندرانی ┅═✧❁🌷شارح🌷❁✧═┅ http://eitaa.com/joinchat/1014956036Cc8e324c896