شهیدی که در کودکی آروزی شهادت در فلسطین را داشت؛ مادر شهید می گوید : 👇 👇 کودکی جواد خیلی آرام بود و زمانی که کوچک بود باباش او را بالای دیوار حیاط مان می گذاشت اذان می گفت و با اینکه کوچک بود ولی هی می گفت که من بزرگ بشوم می روم فلسطین. جواد در مدرسه شاگرد مودب و مرتبی بود بچه درس خوان و همیشه معتقد به دستورات دینی بود فرزندم آقا جواد فارغ تحصیل دانشگاه در رشته مدیریت اقتصاد است. یک خلق و خوی خوب آقا جواد این بود که عصبانی نمی شد و خیلی آرام بود و وقتی قدمی خیری بر می داشت مدام می گفت که من کل کارم برای رضای خدا است و کار باید فی سبیل الله باشد جواد سه ماه شعبان رجب و رمضان مرتب روزه می گرفت و نماز ش به موقع می خواند ولی در سوریه نمازش را به خاطر مجروحیتی که داشت نشسته می خواند. وی گفت: جواد برای اولین بار با سپاه بدر به سوریه اعزام شد و برای دوم با سرایای خراسانی رفت و مجروح شد. زمانی که داعش به سوربه حمله کرد آقا جواد در همه جنگ های سوریه شرکت کرد لذا جواد از زمانی که خواست برای اولین بار به سوریه برود به من گفت که می خوام برم ایران برای ادامه تحصیل چون می دانست که من ناراحت می شوم چیزی از رفتن به سوریه بهم نگفت و یک روز یکی بهم زنگ زد دیدم شماره سوریه روی گوشی من هست و جواد بود گفت: که مادر من الان در سوریه هستم و من بهش خیلی اصرار کردم که مادر برگردد ولی جواد گفته نه من بر نمی گردم.

آقا جواد به شخصیت امام خامنه ای خیلی علاقه داشت و به ایشان بسیار اعتقاد داشت و همچنین کتاب هایی که در مورد امام زمان (عج) بود زیاد مطالعه می کرد به کارها و فعالیت هایی که در راه خدا بود قدم بر می داشت و علاقمند بود و همیشه می گفت کار باید فی سبیل الله باشد و مدام امر به معروف و نهی از منکر می کرد امر به معروف را اول از خانواده شروع می کرد بعد هم در جامعه جواد گفت برای رضای خدا باید قدم برداریم. اگر کاری انجام می دهیم رنگ و بوی خدایی داشته یکی از خصوصیات بارز جواد این بود که بسیار پایبند به ولایت بود وگردانی که جواد فرمانده اش بود همه به شخص امام خامنه ای معتقد بودند.

هیچ کس مشوق جواد نبود که به سوریه برود و خودش مشتاق بود که در راه خدا کار انجام بده و همیشه بهم گفت که مادر حضرت زینب (س) عمه من است به او می گفتم مادر شما که سید نیستی در جوابم گفت مگر باید سید بود که حضرت زینب (س) عمه من باشد حضرت زینب (س) عمه همه ما است. وی گفت: جواد با توجه به اینکه فرمانده گردان بود و نیروی هایی که در اختیارش بودند به آنها سخت گیری نمی کرد همیشه گفت که من بابای آنها هستم و پسرم جواد گفت یک روز یکی از مسئولین ایرانی آمده بود نزد ما آن روز خیلی هوا سرد و بارانی بود و این مسئول کتش را درآورد و به من داد و گفت این کت را بپوش تا زیر باران خیس نشوی برگشتم گفتم من نمی پوشم من چگونه این کت را بپوشم در حالی که نیروهایم زیر باران باشند به والله کت را نمی پوشم مگر برای نیروها کت تهیه کنید و این بود دستور دادند برای همه بچه ها کت آوردند.

روزی که جواد خواست به خواست خدا شهید شود دخترم صبح آن روز وقتی از خواب بلند شده بود بهم گفت که مادر همین الان خواب جواد را دیدم آمده منزل بهم گفته من دیگر می خواهم بروم و خداحافظی کرد و رفت همان صبحی که دخترم خواب را برایم تعریف کرد همان لحظه جواد به شهادت رسیده بود. مادر فرمانده جواد بیان داشت: من با توجه به اینکه علاقه شدید و وابستگی خاصی با جواد داشتم و شهادت جواد برای لحظه اول خیلی خیلی برام سخت بود اما موقعی که رفتم حرم جنازه جواد را به حرم آورده بودند و او را رو به قبله در حرم گذاشته بودند موقعی که دیدمش آرام شدم. مادر فرمانده جواد مطرح کرد: جواد چون در وصیت نامه اش نوشته بود مادر اگر من شهید شدم به یاد عمه ام حضرت زینب باش لحظه شهادتش من به یاد جمله خودش افتادم که در وصیت نامه اش نوشته بود و من در حرم امام حسین (ع) به یاد حضرت زینب افتادم و حس آرامی بهم دست داد و واقعا به آرامش رسیدم.

حاج قاسم عزیزم ! همان آقایی که سر جنازه ات با گریه گفت و شهادت داد ما از تو جز خیر و خوبی ندیدیم ، شهادت داد سید عزیز و دولتش در حال کارند. امام عادل ، شهادت دروغ نمی دهد . حاجی جان ، از آن بالا در کنار امام حسین(ع) برای این سید دعا کن . حاجی برای ما هم دعا کن تا از عهده جهاد تبیین بر آییم و ذره ای گوشمان را از دهان رهبری به سمت دیگری نبریم...🤲💔🤲 🔵عزیزان بزرگوار. در آخر الزمان هستیم - مواظب فتنه های آخرالزمان باشیم مبادا بخاطر جنگ به تمام عیار نرم در دو جبهه متفاوت جنگ اقتصادي و جنک بی حجابی و کشف حجاب از اسلام و انقلاب و رهبری فاصله بگیریم

💢 #پوستر_اختصاصی | ابوحامد بعد از هر عملیات کجا می‌رفت؟! انتشار بمناسبت سالروز شهادت فرمانده لشکر فاطمیون، سردار شهید علیرضا توسلی #اخبار_دیدبان_انقلاب

حکمت ۱۷۶ على (ع) فرمود: اسباب بزرگی، بردباری و تحمل سختی‌ها است.

حکمت ۱۷۷ على (ع) فرمود: بدکار را ادب کن با پاداش دادن به نیکوکار.

حکمت ۱۷۸ على (ع) فرمود: بدی را از سینه دیگران ریشه‌کن کن با بیرون کردن آن از سینه خود.

حکمت ۱۷۹ على (ع) فرمود: ستیزه‌جویی، تدبیر را باطل می‌کند.