متوسل هرگاه که من دچار مشگل گشتم تا شام بلا هم سفر دل گشتم آزاد ز پنجه ی غم و درد شدم وقتی به رقیه متوسل گشتم #حاج_سید_هاشم_وفایی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بنويسيد مرا بنده‌ى سلطان نجف بنويسيد كه عالم همه قربان نجف ما غباريم..غبارى زِ خيابان نجف بنويسيد على را گُلِ گلدان نجف وسط عرش بُوَد تختِ سليمانِ نجف آنكه بر خاك ، حياتِ دو جهان داد ، كه هست؟ آنكه بر مُرده زبان داد ، توان داد كه هست؟ آنكه در كعبه خودش اِذنِ اذان داد كه هست؟ تَرَك كعبه به ما نيز نشان داد كه هست... كعبه با آن عظمت دست به دامان نجف حق بده ! ديدن اين صحن تماشا دارد حرمش هم به خدا هيبتِ او را دارد نه حرم بلكه على عرشِ معلى دارد و اگر كعبه دَرَد سينه‌ى خود ،جا دارد سرِ ما ذبح كنيد بر سرِ ايوان نجف زِ قدومش همه‌ى راه به هم مى‌ريزد دلِ عشاق به ناگاه به هم مى‌ريزد تا ببيند رُخ او ماه ، به هم مى‌ريزد گر على گريه كُنَد ، چاه به هم مى‌ريزد جانِ عالم به فداى شه مردان نجف من على را به خدا رازِ خدا ميدانم ولى‌الله شده منصبِ آقاجانم ها على و بشر و كيف بشر ميخوانم به هواى حرمش ابرِ پُر از بارانم بنويسيد مرا بى سر و سامانِ نجف خلقت هر دوجهان گوشه‌اى از تلميحَش از كران تا به كران دانه‌اى از تسبيحَش فتح خيبر كه نشد معجزه...شد تفريحش و نشد غيرِ على كَس به على تشبيهش بنويسيد على بانىِ ايمان نجف جلوه‌ى ديگرى از جلوه‌ى مولا زهراست روى پيشانى او نقش فقط يا زهراست به دلم غم نرود تا كه دلم با زهراست نهراسم به خدا روز جزا تا زهراست غيرِ زهرا نبُوَد همدم جانانِ نجف تا كه در معركه شمشير به دستش اُفتاد دشمن از ترس دگر اسم خودش بُرد زِ ياد دامنش خيس شد و آبرويش رفت به باد... چاره ای نیست به جز گفتن دادِ بى داد.... چه شكوهيست در اين هيبت طوفان نجف تو بر اين سلسله‌ها حق خلافت دارى نه فقط شيعه به دنيا تو ولايت دارى كه در عُقبى تو فقط حُكمِ حكومت دارى به غلامانِ خودت نيز عنايت دارى بطلب اين همه سرمست به ايوان نجف شاعر: #آرمان_صائمى http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بسم‌الله الرحمن الرحیم #بحرطویل #ولادت_حضرت_رقیه_سلام‌الله سحری روشن و عاشق/سحری غرقِ شقایق/سحری چاک گریبان و/شبی خیره و حیران/همه آفاق گل افشان و زر افشان و چراغان و غزل خوان/همه لبریز زِ آوازِ هَزاران دشت ها غرق ترنّم/پُرِ گلهای تبسم/زِ مِیِ نوش ترین خُم/به ترانه/به تلاطم سحری ریخته از بامِ فلک دامنی از ماه/به هر راه/به هر کوچه شبانگاه/چه نوری است/چه طوری است/در این خاک/چه هنگامه‌ی شوری است که در حلقه‌ی گیسوی ستاره/زمان/ لحظه‌ی احساس/زمین تکّه‌ی الماس/پُر از عطرِ گلِ یاس ترین یاس شگفتا از این بزم/از این فرش/از این عرش تر از عرش/اگر هوش رمیده/وَ گر عقل پریده/وَ گر دل برمیده/زِ طربخانه‌ی سینه/پِیِ دلهای دگر تا به مدینه/به نگین شب رؤیایی هر دیده‌ی بی خواب/شب بارش مهتاب/دَرِ خانه‌ی ارباب/چه نوری است/چه شوری است/چه طوری است/در این خانه چه هنگامه‌ی شوری است ببین قبله نما را/که گم کرده خودش را و مِنا را و صفا را/وَ زِ سر تا به قدم غرق نیاز است و دو دستش که دراز است/ بدین خانه که در هاله‌ی راز است در این بزمِ معطر/در این مستی یکسر/چه بی تاب/چه مجنون/چه شیدا/شده لیلا/شده اکبر چه مبارک سحری هست و چه فرخنده شبی هست/همین شب/که شد از عشق لبالب/وَ گُلِ خنده شکوفاست به رخساره‌ی زینب/و خدا دانَد از آن چشم تماشایی بیدار/وَز آن قامت سرشار زِ دلدار/وَز آن چهره‌ی یوسف کُشِ بی تاب/علمدار/چه طوفان شده بر پا به دلش/در دَمِ دیدار/در این شامِ بهاری/نه صبری نه قراری/پُر از لحظه شماری/چه مشتاق/چه بی خویش/قدم میزند و منتظرِ عطر دل انگیز و دل افروز گل ناز حسین است/چه شعری است/چه نوری است/چه طوری است/چه هنگامه ی شوری است چه شد باز/که در باز شد و لحظه‌ی اعجاز شد و محشری آغاز شد و دید که در حُله‌ای از برگ گل یاس/و پیچیده به قُنداقه‌ای از شهپر جبریل امین/در آغوش حسین بن علی/یاس ترین/ناز ترین جلوه که دیده است/به چشمی که ندیده است به جز روی حسینش دو چشمش گُل دریاست/چه شیوا و ثریاست/دل آراست/تماشایی و بابایی و تنهاست/وَ ناگاه ابوالفضل رو کرد به انبوه فرشته و فرمود : اَلا باغ ملائک/وَ ای فوجِ فرشته/که دگر دور و برِ غنچه‌ام این گونه مگردید مریزید گُل از شوق مرقصید/مبادا که به بال و پر خود ناز کنیدش/که شاید رُخَش آزرده شود/از نفَسِ گرم و پَرِ نرم/که این گُل بُوَد حساس‌تر از معنیِ احساس/و آئینه‌تر از آینه در بوسه‌ی یک آه/و ای آه/از این آینه دوری/وَ مبادا که عبوری/کُنی از گرد رُخِ یاس‌تر از یاس و ای شبنم شیرین مَنِشین/بر سرِ گلبرگی از این غنچه/که ترسم که کبودش کند این بار که با توست چنین/ خدایا چه گُل است این/که شیرینِ دل است این/در این چهره بگو کیست/بگو این مَثَلِ کیست/همه محو/همه مات/همه واله و حیرانِ ابوالفضل/ که زینب به نَمِ اشکی و با سینه‌ی پُر آه و دلی سخت غمین/گفت چنین/با پسرِ اُمِ بنین/ای پسر فاطمه عباس ببین/دخترکِ نازِ حسین بن علی نَه/که همان گوهر مفقود و همان مادر رنجور/که می‌بود حدیثِ فدک و غصبِ فدک/زخمِ دلِ حضرت زهرا و نمک/همانی که به هر صبح و به هر شام/فقط صحبت او بود/همان خانه/همان شعله/همان دود/همان است که باز آمده امروز..... #حسن_لطفی   http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بسم‌الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_رقیه_سلام‌الله بهار ، رویشِ او را به صحنِ گلها خواند نسیم ، آمدنش را به گوشِ دریا خواند   شبی که آمد و گُل شد  سپیده می‌بارید فرشته بر قدمِ نو رسيده می‌بارید طلوعِ طلعتِ او را بنفشه آذین بست هزار دستِ شقایق هزار نسرین بست سحر ستاره‌ی گُل را به باغها پاشید زمین غبارِ رَهَش را به آسمان بخشید   هزار خرمنِ خوش رنگِ خوشه‌یِ خورشید هزار دامنِ گُل از هزار یاسِ سفید چه دلنشین و شگفت و چه ناز و زیبا گفت شبی که غنچه‌یِ لب را گشود و بابا گفت طراوتِ نَفَسش جان به باغبان می‌داد تبسمش به خداوندِ عشق ، جان می‌داد   گرفت تنگ در آغوش و بوسه اَفشاندش چو جانِ رفته زِ تَن رویِ سینه خواباندش دوباره آتشِ شوقش زِ دل زبانه گرفت شکُفت خنده‌ی ارباب و این ترانه گرفت بگو دوباره قرارم ... بگو بگو بابا ستاره‌یِ شبِ تارم ... بگو بگو بابا چه عاشقانه به گوشِ سما ثریا گفت دل از حسین ربود و دوباره بابا گفت #حسن_لطفی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بسم‌الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_رقیه_سلام‌الله شاید اولین شعری بود که برای میلاد دُردانه گفته شد مثل شکوفه رایحه‌ای دِلفریب داشت* گُلبرگهای روشنِ او بویِ سیب داشت چون روز چشمه‌ی دریای نور بود گُل بود اگر گُلِ زهرای نور بود یاسی سپید در شبِ عاشق شکفته بود یاسی که در حریر شقایق شکفته بود آرام زیر بارش مهتاب خنده کرد آری به رویِ حضرتِ ارباب خنده کرد اما نسیم جرئت بوییدنش نداشت حتی فرشته رخصت بوسیدنش نداشت تنها نه خیره چشم سماوات مانده بود چشم حسین بر رخِ گُل مات مانده بود جانی دوباره با نَفَسش باغبان گرفت از شوق از طراوتِ رویش زبان گرفت زینب بیا و اوجِ عنایات را ببین در این قمات مادرِ سادات را ببین روح بلند عشق به محراب کوچک است انگار عکس فاطمه در قاب کوچک است آئینه‌ی تمامِ تمنای من رسید دختر نگو که اُمِ‌اَبیهایِ من رسید گرچه دل از تمامیِ آلِ عبا گرفت آخر به رویِ شانه‌ی عباس جا گرفت اما هزار حیف خزان شد بهارِ عشق بگذشت چون نسیمِ سحر روزگارِ عشق دُردانه‌ای که شبنمِ گُل نوش کرده بود او را عمو به دوش قلم دوش کرده بود در گوشه‌ای خرابه نشین گشت ای دریغ با تازیانه نقشِ زمین گشت ای دریغ ویرانه پُر زِ بویِ طعام و شراب بود خیلی گرسنه بود و یتیمانه خواب بود بابا برای او گُل و پروانه می‌کشید بر گیسوان گُل زده‌اش شانه می‌کشید اما زِ خوابِ ناز پرید و پدر نداشت زلفی برای شانه کشیدن به سر نداشت #حسن_لطفی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

قبیله نور نور دگر از قبیله ی نور آمد؟ یا شعشعه ای به وادی طور آمد؟ با آمدن رقیه ی بنت حسین بانگ صلواتی ز ره دور آمد #حاج_سید_هاشم_وفایی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

🌹 حسین جان 🌹 هم خودم، هم پدرم، هم پسرم، نوکر تو... نسل ما را بخدا صاحب و ارباب تویی!! کانال شعر مذهبی #دلسوخته اشعار #ناب #زیبا #پیشنهاد_ویژه_ایتا http://eitaa.com/joinchat/647823363C45a7e8dbd8

🌷 شعری برای تمام مناسبت های مذهبی 🌷 دارم به دل ولایِ،،علی و اولاد علی(ع) زندگی ام فدایِ،،علی و اولاد علی(ع) فقیر و مستمندم،،ولی غمی ندارم چونکه منم گدایِ،علی و اولاد علی(ع) چه عشق بی نظیری،چه مادری!چه شیری! دل شده مبتلایِ،،علی و اولاد علی(ع) ارثیه ی پدر بود،اگر که گشته ام من سینه زنِ عزایِ،،علی و اولاد علی(ع) من راضی ام که این سر،جدا شود ز پیکر اما فقط برایِ،،علی و اولاد علی(ع) هر نفسی خدا را،،شکر برای اینکه: دارم به سر هوایِ،،علی و اولاد علی(ع) در گیر و دار محشر، وقتی که بی پناهم من می زنم صدایِ، علی و اولاد علی(ع) #هادی_همتی #امیرالمؤمنین_ع_مدح http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بسم‌الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_رقیه_سلام‌الله عرش از نورِ خدا غرقِ طَلاطُم شُده بود بَسکه می‌ریخت گُل از عرش زمین گُم شده بود   باز هنگامه‌یِ یک جلوه تَبَسُم شده بود وقتِ رقصیدنِ دل وقتِ ترنُم شده بود شب از آن شب همه شب مثلِ شقايق شده است مثلِ مجنون شده یعنی که شب عاشق شده است  - چه شکوهی که خدا نیز تماشا میکرد بال در بالِ فرشته پَرِ خود وا میکرد جلوه بر چشمِ علی اُمِ اَبیها میکرد یا حسین ابنِ علی بود که غوغا میکرد مثل خورشید دل از آنهمه کوکب می بُرد زینبی آمده بود و دِلِ زینب می بُرد - لاله شوریده‌یِ هر لحظه‌ی دیدارش بود ماه آواره و شب گرد و گرفتارش بود مِهر همسایه‌یِ دیوار به دیوارش بود خوشبحالِ دلش عباس علمدارش بود چشم وا کرد و خدا گفت چه رویی دارد چه ظهوری چه شکوهی چه عمویی دارد - موج برخاست و با زمزمه از دریا گفت باد پیچیده و از آن شبِ نا پیدا گفت آنشبی که مَلَک از آمدنِ لیلا گفت خبرِ آمدنِ لیلیِ لیلا را گفت اولین آینه‌یِ جاریِ کوثر آمد دومین فاطمه‌یِ خانه‌ی حیدر آمد - آسمان از قدمش تا که شکوفا می‌شد عشق شیرازه‌ی هر واژه‌ی دنیا می‌شد هر سحرگاه که گلبرگ گُلَش وا می‌شد عالم از یاس‌ترین عطر مسیحا می‌شد باغبان با همه آغوش پذیرایَش بود لحظه‌ی آمدنِ اُمِ اَبیهایش بود - کیست این جلوه مگر عصمتِ کبریٰ دارد کیست این یاس که صد باغِ تماشا دارد کیست این چشمه که در دامنه دریا دارد به سرِ سینه یِ اَربابِ همه جا دارد تا که یکبار به چشمانِ پدر بابا گفت تا نَفَس داشت حسین ابن علی زهرا گفت - نظری کُن که سَری زیرِ قدمها داری بینِ منظومه‌ی خورشیدیِ دل جا داری زیرِ پا وسعتِ شش گوشه‌ی دنیا داری که سرِ دوشِ علمدارِ علی جا داری مثل فطرس شده آنکس که گدایَت شده است دلِ ما در به درِ کرب و بلایت شده است - حیف از آن یاس که یک روزه بَرو بارَش سوخت دامنش دور زِ چشمانِ علمدارش سوخت پایِ پُر آبله‌اش با تنِ تبدارش سوخت از سرِ ناقه زمین خورد و دلِ زارش سوخت چشم وا کرد و به نیزه سرِ بابا را دید از همان فاصله‌یِ دور لبش را بوسید #حسن_لطفی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

حضرت رقیه(سلام الله علیها) - ولادت - مدح دختری آمد از قبیله ی نور نذر راهش سبد سبد احساس صورتش مثل قاب نرگس بود سیرتش روح صد گلستان یاس هر فرشته که می رسید از راه یا اگر جبرئیل می آمد به پر روسری گلدارش تا ببندد دخیل می آمد هر سحر بوسه می گرفتند از مقدمش کاروانی از خورشید یاسها چلچراغ ایوانش با همان بالهای سبز و سپید تا که لب را به خنده وا می کرد دل هر ماهپاره را می برد هر دلی را به لطف لبخندش به خدا تا خود خدا می برد ساره ، آسیه ، هاجر و مریم زائر هر شب نگاه او و شکوه تمام این دنیا گرد و خاک غبار راه او به صفات حمیده اش سوگند آینه دار حُسن زهرا بود خاک راهش شفای هر دردی او مسیحا تر از مسیحا بود در میان قبیلهِ ی خورشید در دل هر ستاره جایی داشت و روی موج آبی دلها مثل مهتاب رد پایی داشت آسمان است و گوشواره ی او خوشه های طلایی پروین مستجاب الدعاست این بانو عطر سبز قنوت او آمین عطر باغ بهشت دارد او ؟ که شبیه نسیم می آید یا به روی قنوت پرواز بال هر یاکریم می آید خاک بوسش فرشته ، تا می شد او برای نماز آماده بال پرواز ربنایش بود عطر سیب و ضریح سجاده آسمان مدینه ی دل را مهر و ماه و ستاره ، کوکب بود بین این خانواده این دختر همه ی عشق عمه زینب بود نه فقط عشق حضرت زینب آرزو و امید عباس است زینت آسمان آبی شانه های رشید عباس است جلوه دارد میان چشمانش همه ی مهربانی ارباب گل بریزید آمده از راه دختر آسمانی ارباب آسمانها ستاره می ریزد جبرئیل از جنان به پای او دسته گل می فرستد از جنت فاطمه مادرش برای او مریم است این و یا خود زهراست که حریمش پر از کرامات است تا قیام قیامت این بانو افتخار تمام سادات است از ضریح بهشتی اش هر دم عطر جانبخش لاله می آید تا همیشه صدای جانسوز گریه ی یک سه ساله می آید اعتکاف بنفشه و لاله روی لبهای او چه دیدن داشت و حدیث دل شکسته ی او از زبانش بسی شنیدن داشت کربلا بود و نیزه و شمشیر کربلا بود و خنجر و دشنه کربلا بود و هرم آن صحرا کربلا بود و کودکی تشنه کربلا بود و ناله ی طفلی که چه غمگین به گوش می آمد کودکی که ز هوش می رفت و به چه سختی به هوش می آمد کربلا بود و مشک خالی و دست از تن جدای سرداری ماند روی زمین نمناکی بیرق خاکی علمداری کربلا بود و بین آن گودال آیه های شکسته ی یاسین جامه ی پاره پاره ی یوسف بدن غرق خون بنیامین اسبی از سمت سرخی گودال خسته و بی سوار می آمد و دلم با حقیقت تلخی داشت کم کم کنار می آمد پیش چشمان خون گرفته مان از حرم عطر سیب را بردند به روی نیزه ها سر هفتاد سینه سرخ غریب را بردند دستهای کبود و خسته مان بین زنجیر ها که بسته شدند بعد با نعل تازه ی مرکب سینه ی لاله ها شکسته شدند #یوسف_رحیمی #حضرت_رقیه_س_ولادت http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

#مدح_مرثیه السلام علیکِ یارقیه بنت الحسین سورة کوثرِ امام حسین جلوة مادرِ امام حسین نمکِ لشگرِ امام حسین نازنین دخترِ امام حسین ای بزرگ قبیلة عشاق یا رقیه توئی «هوالرزاق» دست پروردة عقیله توئی صاحبِ شوکتی جلیله توئی نازدارِ همه قبیله توئی پایِ معشوقِ خود قتیله توئی صاحبِ صحن وبارگاهی تو بر گنهکارها پناهی تو می بری دل ز دلبرانِ حرم ای میاندارِ دخترانِ حرم خونِ ما نذرِ آستانِ حرم ای فدایت مدافعانِ حرم شود آیا که رو سپید شوم در دفاع از حرم شهید شوم رویت آئینه دارِ زهرا بود گیسوانت ضریحِ بابا بود اولین چادرت چه زیبا بود در بغل کردنِ تو دعوا بود تو خودت قبلگاهِ حاجاتی دستگیری ، رقیه ساداتی این عمو ها بد عادتت کردند رویِ شانه زیارتت کردند گریه ها بر اسارتت کردند چون نبودند غارتت کردند به تو سیلی زدند چند نفر روبرویِ سرِ علی اکبر ای زمین خورده ، ضربه ها خوردی ضربه ها را تو بی هوا خوردی بی هوا بین کوچه ها خوردی مثلِ مادر ز چند جا خوردی چند جا ناقه ات محاصره شد معجرِ پارة تو مسخره شد چه کسی گفته خواب بود افتاد؟؟ بی حیا بی هوا تورا هُل داد نشد آخر کنی کمی فریاد کاش عمو بود تا کند امداد بعد از آن پهلویِ تو خوب نشد سوزش گیسوی تو خوب نشد چند روزه سپید شد مویت وارثِ مادراست پهلویت مانده یک جایِ دست بر رویت لای دستانِ زجر گیسویت تک و تنها تورا زد و آوَرد بین آغوش عمه پَرتت کرد همه جا را غبار می دیدی چهره ها را تو تار می دیدی همه را نیزه دار می دیدی پنجه را در شکار می دیدی لعنتی داد زد سرت را بُرد چنگ انداخت ، معجرت را بُرد عمه دیگر سرِ تو را می بست سِفت تر معجر تورا می بست زخم هایِ پرِ تورا می بست چند جا پیکرِ تو را می بست گفتی عمه، بهم نریز بگو چیست معنایِ این کنیز بگو #قاسم_نعمتی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بسم‌الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_رقیه_سلام‌الله شاید اولین شعری بود که برای میلاد دُردانه گفته شد مثل شکوفه رایحه‌ای دِلفریب داشت* گُلبرگهای روشنِ او بویِ سیب داشت چون روز چشمه‌ی دریای نور بود گُل بود اگر گُلِ زهرای نور بود یاسی سپید در شبِ عاشق شکفته بود یاسی که در حریر شقایق شکفته بود آرام زیر بارش مهتاب خنده کرد آری به رویِ حضرتِ ارباب خنده کرد اما نسیم جرئت بوییدنش نداشت حتی فرشته رخصت بوسیدنش نداشت تنها نه خیره چشم سماوات مانده بود چشم حسین بر رخِ گُل مات مانده بود جانی دوباره با نَفَسش باغبان گرفت از شوق از طراوتِ رویش زبان گرفت زینب بیا و اوجِ عنایات را ببین در این قمات مادرِ سادات را ببین روح بلند عشق به محراب کوچک است انگار عکس فاطمه در قاب کوچک است آئینه‌ی تمامِ تمنای من رسید دختر نگو که اُمِ‌اَبیهایِ من رسید گرچه دل از تمامیِ آلِ عبا گرفت آخر به رویِ شانه‌ی عباس جا گرفت اما هزار حیف خزان شد بهارِ عشق بگذشت چون نسیمِ سحر روزگارِ عشق دُردانه‌ای که شبنمِ گُل نوش کرده بود او را عمو به دوش قلم دوش کرده بود در گوشه‌ای خرابه نشین گشت ای دریغ با تازیانه نقشِ زمین گشت ای دریغ ویرانه پُر زِ بویِ طعام و شراب بود خیلی گرسنه بود و یتیمانه خواب بود بابا برای او گُل و پروانه می‌کشید بر گیسوان گُل زده‌اش شانه می‌کشید اما زِ خوابِ ناز پرید و پدر نداشت زلفی برای شانه کشیدن به سر نداشت #حسن_لطفی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بسم‌الله الرحمن الرحیم #بحرطویل #ولادت_حضرت_رقیه_سلام‌الله سحری روشن و عاشق/سحری غرقِ شقایق/سحری چاک گریبان و/شبی خیره و حیران/همه آفاق گل افشان و زر افشان و چراغان و غزل خوان/همه لبریز زِ آوازِ هَزاران دشت ها غرق ترنّم/پُرِ گلهای تبسم/زِ مِیِ نوش ترین خُم/به ترانه/به تلاطم سحری ریخته از بامِ فلک دامنی از ماه/به هر راه/به هر کوچه شبانگاه/چه نوری است/چه طوری است/در این خاک/چه هنگامه‌ی شوری است که در حلقه‌ی گیسوی ستاره/زمان/ لحظه‌ی احساس/زمین تکّه‌ی الماس/پُر از عطرِ گلِ یاس ترین یاس شگفتا از این بزم/از این فرش/از این عرش تر از عرش/اگر هوش رمیده/وَ گر عقل پریده/وَ گر دل برمیده/زِ طربخانه‌ی سینه/پِیِ دلهای دگر تا به مدینه/به نگین شب رؤیایی هر دیده‌ی بی خواب/شب بارش مهتاب/دَرِ خانه‌ی ارباب/چه نوری است/چه شوری است/چه طوری است/در این خانه چه هنگامه‌ی شوری است ببین قبله نما را/که گم کرده خودش را و مِنا را و صفا را/وَ زِ سر تا به قدم غرق نیاز است و دو دستش که دراز است/ بدین خانه که در هاله‌ی راز است در این بزمِ معطر/در این مستی یکسر/چه بی تاب/چه مجنون/چه شیدا/شده لیلا/شده اکبر چه مبارک سحری هست و چه فرخنده شبی هست/همین شب/که شد از عشق لبالب/وَ گُلِ خنده شکوفاست به رخساره‌ی زینب/و خدا دانَد از آن چشم تماشایی بیدار/وَز آن قامت سرشار زِ دلدار/وَز آن چهره‌ی یوسف کُشِ بی تاب/علمدار/چه طوفان شده بر پا به دلش/در دَمِ دیدار/در این شامِ بهاری/نه صبری نه قراری/پُر از لحظه شماری/چه مشتاق/چه بی خویش/قدم میزند و منتظرِ عطر دل انگیز و دل افروز گل ناز حسین است/چه شعری است/چه نوری است/چه طوری است/چه هنگامه ی شوری است چه شد باز/که در باز شد و لحظه‌ی اعجاز شد و محشری آغاز شد و دید که در حُله‌ای از برگ گل یاس/و پیچیده به قُنداقه‌ای از شهپر جبریل امین/در آغوش حسین بن علی/یاس ترین/ناز ترین جلوه که دیده است/به چشمی که ندیده است به جز روی حسینش دو چشمش گُل دریاست/چه شیوا و ثریاست/دل آراست/تماشایی و بابایی و تنهاست/وَ ناگاه ابوالفضل رو کرد به انبوه فرشته و فرمود : اَلا باغ ملائک/وَ ای فوجِ فرشته/که دگر دور و برِ غنچه‌ام این گونه مگردید مریزید گُل از شوق مرقصید/مبادا که به بال و پر خود ناز کنیدش/که شاید رُخَش آزرده شود/از نفَسِ گرم و پَرِ نرم/که این گُل بُوَد حساس‌تر از معنیِ احساس/و آئینه‌تر از آینه در بوسه‌ی یک آه/و ای آه/از این آینه دوری/وَ مبادا که عبوری/کُنی از گرد رُخِ یاس‌تر از یاس و ای شبنم شیرین مَنِشین/بر سرِ گلبرگی از این غنچه/که ترسم که کبودش کند این بار که با توست چنین/ خدایا چه گُل است این/که شیرینِ دل است این/در این چهره بگو کیست/بگو این مَثَلِ کیست/همه محو/همه مات/همه واله و حیرانِ ابوالفضل/ که زینب به نَمِ اشکی و با سینه‌ی پُر آه و دلی سخت غمین/گفت چنین/با پسرِ اُمِ بنین/ای پسر فاطمه عباس ببین/دخترکِ نازِ حسین بن علی نَه/که همان گوهر مفقود و همان مادر رنجور/که می‌بود حدیثِ فدک و غصبِ فدک/زخمِ دلِ حضرت زهرا و نمک/همانی که به هر صبح و به هر شام/فقط صحبت او بود/همان خانه/همان شعله/همان دود/همان است که باز آمده امروز..... #حسن_لطفی   http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بسم‌الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_رقیه_سلام‌الله بهار ، رویشِ او را به صحنِ گلها خواند نسیم ، آمدنش را به گوشِ دریا خواند   شبی که آمد و گُل شد  سپیده می‌بارید فرشته بر قدمِ نو رسيده می‌بارید طلوعِ طلعتِ او را بنفشه آذین بست هزار دستِ شقایق هزار نسرین بست سحر ستاره‌ی گُل را به باغها پاشید زمین غبارِ رَهَش را به آسمان بخشید   هزار خرمنِ خوش رنگِ خوشه‌یِ خورشید هزار دامنِ گُل از هزار یاسِ سفید چه دلنشین و شگفت و چه ناز و زیبا گفت شبی که غنچه‌یِ لب را گشود و بابا گفت طراوتِ نَفَسش جان به باغبان می‌داد تبسمش به خداوندِ عشق ، جان می‌داد   گرفت تنگ در آغوش و بوسه اَفشاندش چو جانِ رفته زِ تَن رویِ سینه خواباندش دوباره آتشِ شوقش زِ دل زبانه گرفت شکُفت خنده‌ی ارباب و این ترانه گرفت بگو دوباره قرارم ... بگو بگو بابا ستاره‌یِ شبِ تارم ... بگو بگو بابا چه عاشقانه به گوشِ سما ثریا گفت دل از حسین ربود و دوباره بابا گفت #حسن_لطفی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

بسم‌الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_رقیه_سلام_الله عرش از نورِ خدا غرقِ طَلاطُم شُده بود بَسکه می‌ریخت گُل از عرش زمین گُم شده بود   باز هنگامه‌یِ یک جلوه تَبَسُم شده بود وقتِ رقصیدنِ دل وقتِ ترنُم شده بود شب از آن شب همه شب مثلِ شقايق شده است مثلِ مجنون شده یعنی که شب عاشق شده است  - چه شکوهی که خدا نیز تماشا میکرد بال در بالِ فرشته پَرِ خود وا میکرد جلوه بر چشمِ علی اُمِ اَبیها میکرد یا حسین ابنِ علی بود که غوغا میکرد مثل خورشید دل از آنهمه کوکب می بُرد زینبی آمده بود و دِلِ زینب می بُرد - لاله شوریده‌یِ هر لحظه‌ی دیدارش بود ماه آواره و شب گرد و گرفتارش بود مِهر همسایه‌یِ دیوار به دیوارش بود خوشبحالِ دلش عباس علمدارش بود چشم وا کرد و خدا گفت چه رویی دارد چه ظهوری چه شکوهی چه عمویی دارد - موج برخاست و با زمزمه از دریا گفت باد پیچیده و از آن شبِ نا پیدا گفت آنشبی که مَلَک از آمدنِ لیلا گفت خبرِ آمدنِ لیلیِ لیلا را گفت اولین آینه‌یِ جاریِ کوثر آمد دومین فاطمه‌یِ خانه‌ی حیدر آمد - آسمان از قدمش تا که شکوفا می‌شد عشق شیرازه‌ی هر واژه‌ی دنیا می‌شد هر سحرگاه که گلبرگ گُلَش وا می‌شد عالم از یاس‌ترین عطر مسیحا می‌شد باغبان با همه آغوش پذیرایَش بود لحظه‌ی آمدنِ اُمِ اَبیهایش بود - کیست این جلوه مگر عصمتِ کبریٰ دارد کیست این یاس که صد باغِ تماشا دارد کیست این چشمه که در دامنه دریا دارد به سرِ سینه یِ اَربابِ همه جا دارد تا که یکبار به چشمانِ پدر بابا گفت تا نَفَس داشت حسین ابن علی زهرا گفت - نظری کُن که سَری زیرِ قدمها داری بینِ منظومه‌ی خورشیدیِ دل جا داری زیرِ پا وسعتِ شش گوشه‌ی دنیا داری که سرِ دوشِ علمدارِ علی جا داری مثل فطرس شده آنکس که گدایَت شده است دلِ ما در به درِ کرب و بلایت شده است - حیف از آن یاس که یک روزه بَرو بارَش سوخت دامنش دور زِ چشمانِ علمدارش سوخت پایِ پُر آبله‌اش با تنِ تبدارش سوخت از سرِ ناقه زمین خورد و دلِ زارش سوخت چشم وا کرد و به نیزه سرِ بابا را دید از همان فاصله‌یِ دور لبش را بوسید #حسن_لطفی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

آنروز که احرام تمتع می بست برشانه ی عرشیه ی عباس نشست با آنکه سه سال بیشتر جلوه نکرد گفتند که فاطمه است دیدند که هست اینجاست که سن وسال شددوری راه تقدیم به دختراباعبدالله #قاسم_نعمتی @sheareaeini

مسمّط ترکیب بند میلاد   غنچه ی لبخند حرم واشده خانه ی ارباب چه زیبا شده فصل بهار دل زهرا شده قدِّ غم از آمدنش تا شده مدینه کربلای دلها شده                  مدد رقیّه نغمه ی ما شده دختری از عشیره ی خاتم است نگاه او دوای درد و غم است گره گشای مشکل عالم است اگر برایش بدهم جان کم است در حرم شاه کرم مَحرم است                      تمثال فاطمه مهیّا شده سه ساله ی شاه شفا می دهد صفا به روضه های ما می دهد روضه ی او بوی خدا می دهد خدا به روضه خوان نوا می دهد نوای او حواله را می دهد                     با دم او تذکره امضاء شده نای من از نوای تو ناب شد بالش تو بازوی ارباب شد تصویری از مرضیّه در قاب شد خندیدی ُّ و دل حرم آب شد شکرخدا ندای محراب شد                    فاطمیّه در تو هویدا شده فاطمه ی قافله ی شاه عشق آئینه ی مادر درگاه عشق همسفر و همدل و همراه عشق جای تو روی شانه ی ماه عشق ویرانه شد خانه ی تو آه عشق                   مهمان دامن سر بابا شده بابا که آمد روضه ها پا گرفت خرابه عطر و بوی زهرا گرفت سر  ِ جدا به زانویت جا گرفت دل تو با دیدن بابا گرفت این روضه خوانی نفست را گرفت                   حسرت ما ظهور آقا شده #حسین_ایمانی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها #مثنوی مثل هرشب که باده میخواهیم آمدیم و زیاده میخواهیم جام خالی و دست خالی تر گرچه از ما نمی ستاند زر می دهم جان برای باده ی او سجده آرم به پای باده ی او درِ میخانه حاجتی داریم  ساقی با کرامتی داریم أن قریب است مستمان بکنند مست جام الستمان بکنند ساقی ما ز بس جوانمرد است بین این بزم کاتبم کرده است  روح تازه به هست من دادند قلم عشق دست من دادند تا دم مرگ میزنم فریاد هر که ساقیست خانه اش آباد مینویسم چقدر با عشق است ساقی نازدانه را عشق است بس که مِی خورده این قلم با من دفترم گشته است تَردامن با قلم خوش به حالمان باشد رقص مستی حلالمان باشد مست مستیم عالمی داریم عهد و پیمان محکمی داریم عهد بستیم تا که جانی هست جوهری هست و زندگانی هست از خُم هیچ کس سبو نزنیم جز سه ساله به غیر رو نزنیم مدد از آن سه ساله می جویم بسم ربِّ الرّقیه میگویم آتش عشق را به پا کردم به خداوند اقتدا کردم اول کار یا علی مددی یل کرار یا علی مددی پا نهادم به راه بسم الله با توسل به شاه بسم الله عشق جانانه میکنم امشب مدح دردانه میکنم امشب تا ابد هم از او دمادم خواند مدح او ناتمام خواهد ماند دل پاکش شدید بابایست خنده هایش عجیب زهرایست می برد او دل ملائکه را تکیه داده به تاج و تخت خدا بخدا که تمام ایمان است عاشق او فقط مسلمان است معنی واژه ی مسلمانیست غیر از این هر که گفته نادانیست یک تنه کرده کار صدها مرد با همان سن کم بزرگی کرد زنده اسلام از قیامش شد سند ملک دین به نامش شد خود امام و امامه اش زینب مهر و امضای نامه اش زینب دارد او سلطه بر قلمروء عشق کعبه در سجده است رو به دمشق️ در کمالات و رتبه بی همتا مستمند نگاه او موسی معنیِ کاملی ز اعجاز است دم عیسایی اش نبی ساز است موج عشق است در دل دریاش میچکد عصمت از قد و بالاش روزیِ انبیا ز کیسهء اوست هرچه از دوست میرسد نیکوست ز عنایات ذات رحمانی هرکه را داده است عنوانی به یکی ربنای عرفانی به یکی خاتم سلیمانی به یکی داده چشم بارانی به یکی سجده های طولانی به یکی باده های روحانی به یکی مستی دعا خوانی به یکی شور و شوق ربانی به یکی آنچه را نمیدانی چشم یعقوب هم چراغانی زانکه یوسف شدست کنعانی به یکی داده ملک و انگشتر به خلیل خدا سپرده تبر داده ایوب را صبوری تا بشناسد جناب زینب را نوح اگر شد ز خشم طوفان رد از عنایات این سه ساله بود با توسل به دامنش عیسی دیدهء کور را کند بینا صالح از لطف لیلیِ افسون شتر از کوه میکشد بیرون بهر اینان کمک ز غیب رسد گر که گویند یا رقیه مدد تا که گویند یا رقیه مدد تازه اعجازشان عیان گردد میشود اژدها عصای کلیم میشود نور نار ابراهیم میشود چاک سینهء صد نیل میشود حفظ خون اسماعیل میشود سوی منزلش راهی حضرت یونس از دل ماهی میشود شاه آن فتادهء چاه گر که گیرد مدد ز دختر شاه شهر کنعان مریض او گردد صد زلیخا کنیز او گردد️ #عماد_بهرامی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها ﺭﺥ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﺥ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺯﯾﺮ ﻟﺒﯽ ﺳﻮﺭﻩ ﯼ ﮐﻮﺛﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻏﻮﻏﺎ ﺷﺪﻩ ، ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻫﺮﺍ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺯﯾﻨﺐ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﮐﻒ ﺑﺮ ﻟﺒﺶ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﻥ ﻋﻠﯽ ﺩﺭ ﺭﮒ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﻔﺴﺶ ﺟﻠﻮﻩ ﯼ ﺯﻫﺮﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺰﻧﺪ ﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺤﺸﺮﯼ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ، ﺑﺎﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺍﺑﺎﻟﻔﻀﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﺁﻣﺪﯼ ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﻔﺴﯽ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﺍﺻﻐﺮ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻥ ﻋﺸﻖ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻟﮑﺮﺏ ﺍﺑﺎﺍﻟﻔﻀﻞ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﺯﺍﺋﺮﯼ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻭ ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﻔﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﯾﮑﯽ ﭼﺎﺩﺭ ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻧﺬﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺁورد یاد ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺳﯿﺮﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻭﻝ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺕ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﯿﺮﺕ کردند #مجید_تال http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها جشن ولادت گل و مولد دختر گل است پشت در بیت حسین زمانه ی توسل است بر در این خانه گلی شکوفه زد ز باغ عشق کسی که قلب عاشقان گرفت از او سراغ عشق سه ساله ای که قرن ها عشق و صفا رهین اوست تلألؤ نام حسین ز نام دلنشین اوست شکوفه های عاشقی به یاد او جوانه زد هوای دلکش بهار نغمه ی عاشقانه زد ستاره های آسمان زائر روی او شدند خیل همه حور و ملک دیده به سوی او شدند لطافتش ز برگ گل همیشه سبقه می بَرَد هر گل و پروانه از او توشه ی لطف می خرد مادر او ز دیدنش شوق بهار می کند بلبل شوریده از او حدیث یار می کند دسته گلی که شاخه ای از گل احساس علی است عاشق خنده های او حضرت عباس علی است عموی بی قرار او دلشده ی نگاه او علی اکبر آمده زائر روی ماه او توان نمانده در قلم شرح صفات او کند خیال او هم همه را واله و مات او کند بگویم این دا که فقط عشقِ تمام اولیاست اگر چه کودک ولی او فاطمه ی کوچک ماست سدره نشین عرشیان به فرشیان نور دو عین شاخه ای از یاس نبی شاخه ی طوبای حسین دل تمام حوریان دلشده ی کلام اوست همیشه هر فرشته ای در پی یک سلام اوست کعبه ی حاجات همه جلوه ی نام فاطمه تا زنده ام به ذکر تو کنم همیشه زمزمه #محمد_مبشری http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

#ترکیب_بند #حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها ای نور دل ای ستاره ی عشق ای ذکر هزار باره ی عشق ای آینه ی جمال سبحان ای شاخه گل بهاره ی عشق ای قبله ی بی نظیر گل ها ای کعبه ی پر نظاره ی عشق تا خورده گره به کار مستان با لطف تو گشته چاره ی عشق تا که سخن از فروغ زهراست شد جانب تو اشاره ی عشق در چشم حسین ، بعد مادر ای فاطمه ی دوباره ی عشق مِهر تو بهار زندگانی است یاد تو همیشه آسمانی است ای جلوه ی جاودان کوثر ای آینه ی جمال داور ای نور تمام آسمان ها ای روشنی دیده ی حیدر رخساره ی تو تجلی حق ای روی تو زهرای مکرّر می دیده حسین چهره ات را در لحظه ی دلتنگی مادر مشغول زیارت تو هستند هم عمه و خواهر و برادر بیش از همه بود چشم عباس مشتاق تو ای نور مطهر رخساره ی تو گل بهاری است از یاس و بنفشه یادگاری است ای دختر گل عمه ی سادات ای زمزمه ی لبت مناجات ایما و اشاره ی تو کافی است تا شود روا تمام حاجات ای عرش خدا محفل و رازت ای ذکر ملائک به سماوات ای نور خدای لایزالی رخسار تو آیینه و مرآت با عصمت و جمله ی صفاتت از فاطمه ای تجلّی ذات تو گر چه سه ساله ای ولیکن مریم شده از ابهتت مات تو پرتو یاس و لاله هستی تو فاطمه ی سه ساله هستی ای در شب تیره ماه رخشان مبهوت تو خورشید درخشان افسوس که ابر تیره و غم پوشانده رُخَت ز جور دوران آغاز شد آه و ماتم تو از تیرگی شام غریبان با قد کمان و روی نیلی چون فاطمه ای به روزگاران جان تو غریبانه فدا شد در گوشه ی ویرانه ی هجران مانند ستاره می درخشد قبرت به میان شام ویران دل صحن و سرایت ای رقیه جانم به فدایت ای رقیه #محمد_مبشری http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

به لب ها ذکر تو فریاد عشق است ندایت تا ابد در یاد عشق است دلی که کربلایی گشته داند : شب میلاد تو میلاد عشق است #محمد_مبشری http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

🔸کانال مداحان گمنام و شاعران کشوری 🔹ارسال صوت جلسات و اشعار شاعرین 🔸بدون هزینه صوت جلسات رو پخش کنید 🔹کانالی برای مداحان و شاعرین 🔸ارسال مطالب با لینک شخصی خودتان لینک کانال عضوشوید👇👇 سید رضا: http://eitaa.com/joinchat/1603731460C5bb84ddf0b

مربع ترکیب ✅مدح حضرت رقیه سلام الله علیها : آقا بیا و تذکره ام را حواله کن پر از زلال معرفتم در پیاله کن ما را قرین درد و غم و آه و ناله کن امشب خرابمان زشرابی سه ساله کن امشب بساط هیات ما با رقیه است ذکر تمام سینه زنان یا رقیه است * ای دختر سه ساله ی ارباب عاشقان همبازی تو جمع پری های آسمان نام حسین و کرببلا بی تو بی نشان ای عمه ی مسیح دم صاحب الزمان نامت رقیه است و قرار دل حسین لبخند توست دار و ندار دل حسین * ای در میان دخترکان با حیا ترین زیباترین نگارترین دلرباترین بر باب بارگاه تو ای با سخاترین صدها هزار حاتم طایی گداترین تودختری و بر همه افلاک مادری آئینه قدّی رخ زهرای اطهری * بیمار تو روان تمام نگارها آثار تو به ناله ی شب زنده دارها دربار تو پناه همه بی قرارها حیران کارتوست هزاران هزارها نقشی لطیف بر ورق یاس می زنی وقتی قدم به شانه ی عباس می زنی * من کیستم گدای گدایان این درم خاک ره حریم توام بر همه سرم ناقابلم ولی دراین خانه نوکرم ای بانوی دمشق بخوانم در آن حرم تا با توام که راه تو را گم نمی کنم روزی خور تو، روی به گندم نمی کنم * بی بی بیا و قصه ی وبرانه را بگو بابا من الذی غریبانه را بگو اخبار موی سوخته و شانه را بگو شرح کبود صورت دردانه را بگو وقتی که از فراق پدر آه می کشی انگار خنجری به دل شاه می کشی * بابا به دست شانه زنت بوسه می زند مادر برآن لب ودهنت بوسه می زند زینب به جسم بی کفنت بوسه می زند سجاد هم به زخم تنت بوسه می زند ای سالک سه ساله ی صدساله راهرو جانها فدای جسم پر از زخمهای تو #مهدی_روحی http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7

#مناجات_شعبانیه #غزل 🔹دوستت دارم🔹 همیشه در میان شادی و غم دوستت دارم چه شعبان‌المعظم، چه محرّم دوستت دارم دلم با عشق، خویشاوندی دیرینه‌ای دارد از آغاز جهان، از عهد آدم دوستت دارم وضوی گریه می‌گیرم در استغفار و می‌ریزم به پایت جان که ای جانان دمادم دوستت دارم برای این دل بیچاره همدم! عاشقت هستم! برای زخم‌های سینه مرهم! دوستت دارم! نگو از چشم من افتاده‌ای من چشم در راهم که از تو بشنوم یک‌بار من هم دوستت دارم خودم را بین آغوش تو می‌بینم شبیه حُر که با اشک خودش می‌گفت نم‌نم دوستت دارم در این دنیا نبردی آبرویم را در آن دنیا چه خواهی کرد؟! من در هر دو عالم دوستت دارم مرا حتی اگر در آتش خشمت بسوزانی زنم فریاد در بین جهنّم دوستت دارم دل دلواپسی دارم، دلی از غصه‌ها سرشار ولی «یا کاشف الهَم کاشف الغم» دوستت دارم فراز آخر شعر است و یک اقرار بی‌پایان مرا بسیار می‌خواهی و من کم دوستت دارم 📝 #رضا_خورشیدی_فرد http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7