تا منزل آدمی سرای دنیاست کارش همه جرم و کار حق لطف و عطاست خوش باش که آنسرا چنین خواهد بود سالی که نکوست از بهارش پیداست #شیخ_بهایی #رباعی

آنکس که بَدَم گفت ، بدی سیرت اوست وآنکس که مرا گفت نکو ، خود نیکوست حال متکلّم از کلامش پیداست از کوزه همان برون تراود که در اوست #شیخ_بهایی #رباعی

در مزرع طاعتم گیاهی بِنَماند در دست بجز ناله و آهی بِنَماند تا خرمن عمر بود در خواب بُدم بیدار شدم کنون که کاهی بِنَماند #شیخ_بهایی #رباعی

آن حرف که از دلت غمی بگشاید در صحبت دلشکستگان می باید هر شیشه که بشکند ندارد قیمت جز شیشه دل که قیمتش افزاید #شیخ_بهایی #رباعی

ای در طلب علوم در مدرسه چند تحصیل اصول و حکمت و فلسفه چند هر چیز به جز ذکر خدا وسوسه است شرمی ز خدا بدار این وسوسه چند #شیخ_بهایی #رباعی

تا نیست نگردی رهِ هستت ندهند این مرتبه با همّت پستت ندهند چون شمع قرار سوختن گر ندهی سر رشته ی روشنی به دستت ندهند #شیخ_بهایی #رباعی

بر درگه دوست هر که صادق برود تا حشر ز خاطرش علایق برود صد ساله نماز عابد صومعه دار قربان سر نیاز عاشق برود #شیخ_بهایی #رباعی

از ناله ی عشاق نوائی بردار وز درد و غم دوست دوائی بردار از منزل یار تا تو ای سُست قدم یک گام زیاده نیست ، پائی بردار #شیخ_بهایی #رباعی

اینم یه رباعی از شیخ بهایی برای دوستی های فضای مجازی😄 تا بتوانی ز خلق ای یار عزیز دوری کن و در دامن عزلت آویز انسانِ مجازی اند این نسناسان پرهیز ز انسان مجازی پرهیز #شیخ_بهایی #رباعی

از بسکه زدم به شیشه ی تقوا سنگ وز بسکه به معصیّت فرو بردم چنگ اهل اسلام از مسلمانی من صد ننگ کشیدند ز کُفّارِ فرنگ #شیخ_بهایی #رباعی

در چهره ندارم از مسلمانی رنگ بر من دارد شرف سگِ اهل فرنگ آن روسیَهم که باشد از بودن من دوزخ را ننگ و اهل دوزخ را ننگ #شیخ_بهایی #رباعی

بی روی تو خونابه فشاند چشمم کاری به جز از گریه نداند چشمم میترسم از آنکه حسرت دیدارت در دیده بماند و نماند چشمم #شیخ_بهایی #رباعی