حکایتی از گلستان سعدی پابرهنه و بی‌پا هرگز از دور زمان ننالیده بودم و روی از گردش آسمان در هم نکشیده؛ مگر وقتی که پایم، برهنه مانده بود و استطاعت پای‌پوشی نداشتم. به جامع کوفه در آمدم دلتنگ. یکی را دیدم که پای نداشت. سپاس نعمت حق، به جای آوردم و بر بی‌کفشی، صبر کردم. مرغ بریان، به چشم مردم سیر کمتر از برگ تَره بر خوان است وان که را دستگاه و قوّت نیست شلغم پخته، مرغ بریان است لغات: پای‌پوش: کفش. استطاعت: توانایی مالی. جامع: مسجد جامع. خوان: سفره. دستگاه: توان مالی. کلیات سعدی، گلستان، باب سوم در فضیلت قناعت، ص ۱۰۷. #سعدی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

آیینه‌ای برای صداها🌹 آیینه‌ای شدم آیینه‌ای برای صداها فریاد آذرخش و گلِ سرخ و شیهه‌ی شهابیِ تُندر در من به رنگ همهمه جاری است. آیینه‌ای شدم آیینه‌ای برای صداها آن جا نگاه کن فریاد کودکان گرسنه در عطر اودکلن آری، شنیدنی است، ببینید: فریاد کودکان. آن سو به سوگِ ساکتِ گلبرگها وَزان خُنیای نایِ حنجره‌ی خونیِ خزان. آیینه‌ای شدم آیینه‌ای برای صداها. آیینه‌ای برای صداها، دکتر شفیعی کدکنی، ص ۴۶۵ و ۴۶۶. #شفیعی_کدکنی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

پویش تک بیت "بیت‌المقدس" 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

حکایت سه ماهی که در آبگیری بودند: آورده اند که در آبگیری (از راه دور و از تعرض گذریان مصون) سه ماهی بود، دو حازم و یکی عاجز. از قضا ، روزی دو صیاد بر آن گذشتند. با یک‌دیگر میعاد نهادند که جال بیارند و هر سه را بگیرند. ماهیان این سخن بشنودند. آن که حزم زیادت داشت و بارها دست‌برد زمانه‌ی جافی دیده بود و شوخ چشمی سپهر غدار معاینه کرده و بر بساط خرد و تجربت ثابت قدم شده، سبک‌، روی به کار آورد و از آن جانب که آب درآمدی‌، برفور بیرون رفت. در این میان صیادان برسیدند و هر دو جانب آبگیر محکم ببستند. دیگری هم غوری داشت‌، نه از پیرایه‌ی خرد عاطل بود و نه از ذخیرت تجربت بی‌بهر. با خود گفت‌: غفلت کردم و فرجام کار غافلان چنین باشد، و اکنون وقت حیلت است؛ هر چند تدبیر در هنگام بلافایده‌ی بیش‌تر ندهد‌، و از ثمرات رای در وقت آفت تمتع زیادت نتوان یافت، و با این همه، عاقل از منافع دانش هرگز نومید نگردد و در دفع مکاید دشمن تأخیر صواب نبیند. وقت ثبات مردان و روز مکر خردمندان است. پس خویشتن مرده ساخت و بر روی آب، سِتان می رفت. صیّاد او را بر داشت و چون صورت شد که مرده است، بینداخت. به حیلت خویشتن در جوی افگند و جان سلامت ببرد. و آن که غفلت بر احوال وی غالب و عجز در افعال وی ظاهر بود، حیران و سرگردان و مدهوش و پایکشان چپ و راست می‌رفت و در فراز و نشیب می‌دوید تا گرفتار شد. #کلیله_و_دمنه #ابوالمعالی_نصرالله‌منشی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

توضیحات: آبگیر: برکه. تعرض: مزاحمت،آزار و اذیت. گذریان: رهگذران، عابران. مصون: محفوظ، ایمن. حازم : دوراندیش. میعاد نهادن: قرار گذاشتن. جال: دام. حزم: دوراندیشی، احتیاط. دستبرد: مالش، ضرب دست. جافی: ستمگر، جفا‌‌‌کننده. شوخ‌چشمی: بی‌شرمی، گستاخی. غدّار: مکّار. معاینه کردن: به چشم دیدن. سبک: سریع، شتابان درآمدی: وارد می‌شد برفور: فوری، بلافاصله غور: تفکر و تدبیر پیرایه: زینت و زیور. عاطل: خالی، بی‌زیور. تمتّع: بهره بردن، برخورداری. مکاید: جمع مَکیدَت، حیله‌ها، بداندیشی‌ها. صواب: مصلحت، درست ثَبات: پایداری، دوام. خویشتن مرده ساختن:خود را به مردن زدن. سِتان: بر پشت خوابیده. صورت شدن: تصوّر شدن، پنداشته شدن. مدهوش: متحیّر، سرگردان. پای‌کشان: رفتن با کُندی، عاجزانه رفتن. شرح کلیله و دمنه، دکتر برزگر خالقی و کرباسی، چاپ سوم، زوّار، ۱۳۹۹، ص ۷۲. #کلیله_و_دمنه #ابولمعالی_نصرالله‌منشی 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

«ما لا یُحکی، یُبکی» ‏آن‌چه گفته نمی‌‌شود، اشک می‌شود... 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast

این متن‌هایی که از شاهکارهای #نثر_فارسی در کانال می‌بینید، زحمت خانم مرادخانی‌ است. و الا این روزها من ابوالمشغله ام!!! ممنون خانم مرادخانی بابت حسن انتخاب‌تون

به مناسبت سالگرد ستاره درخشان شعر معاصر #قیصر_امین‌پور 🖊📚"آن" (فرهنگ، هنر، ادبیات) @shekardast