. « بخدا سوگند اگر من بدانم ڪہ ڪشتہ مے شوم و سپس زندہ مےشوم و سپس سوزاندہ مےشوم و دوبارہ زندہ مےشوم و بہ باد دادہ مےشوم و هفتاد بار با من ، این ڪار انجام مےشود ، دست از #تو بر ندارم ، تا مرگ خویش را در نزد تو یابم :))))))♥️ » - از صحبتهای مسلم‌بن عوسجه خطاب به سید الشهدا در شب عاشورا .

هر جورے حساب ڪنم ، بازم فقط شرمندم . . #شب_جمعہ #پیشنهاد_دانلود @shekveh1|شڪوِة

ــــ

هر ڪے با ابالفضل بست ، بُرد :) 🌿 #آقامصطفے

‘‘ جلوی پاشنه در صدایم زدی . آمدم پیشت . نگاهت نمی‌کردم ؛ گوشی سامسونگ سفیدی ، از این ها که تا می‌شد ، دادی دستم . - این بمونه پیشتون اگه کاری داشتین . هنوز گوشی نداشتم ،کار با آن را خوب بلد نبودم ، اما گرفتم . تا پارکینگ آمدم بدرقه‌ات ؛ نگاهت نمی‌کردم ، موقع خداحافظی گفتی : « فردا میام دنبالتون بریم بیرون . » در را که بستم ، دست گذاشتم روی گونه هایم ، آلو گرفته بود . دویدم و به روشویی رفتم ؛ صورتم را شستم . باید آماده می‌شدم برای خواب . گوشی را گذاشتم زیر بالش ، چشم هایم را روی هم گذاشتم . صدای پیامک ها شروع شد :) گوشی را همان زیر ملحفه جلوی چشمم گرفتم : « سلام عزیزم خوبی ؟ » چشم هایم گرد شد : وای خدای من چه پررو ! - نازگل من چطوره ؟ با خودم گفتم : «چه غلطی کردم گوشی رو گرفتم ! » - گلم اگه کار داشتی پیامک بفرست ؛ ساعت سه نیمه شب بود . هربار که پیام می‌آمد با صدای سوت بلبلی می‌آمد ! مچاله شدم بودم زیر ملحفه و گوشی را محکم به گوشم چسبانده بودم . گونه هایم آتش گرفته شد . وای چه اشتباهی ! اذان شد و گوشی از صدا افتاد . بلند شدم برای نماز . . ’’ 📚 از #کتاب - اسم تو مصطفی ست - 🖇 زندگینامه داستانی شهید صدرزاده ، به روایت همسر شهید

به قول یکی از رفقا فک کنم آرزوی دست کشیدن چنین پدری رو سرم تا ابد رو دلم میمونه :) . . ❤️‍🩹

مےگفت : همیشہ آدم با چیزایے ڪہ خیلے دوست دارہ امتحان میشہ . 🌿 #آقامصطفے

•| أَمِـنَ مَـن لَـجَـأَ إِلَـیڪُم ، و آنڪس ڪہ بہ شما پناہ جوید ، ایمن شود ❣|• #شب_جمعہ

مگه قراره همیشه پست عارفانه بذاریم ؟ 😂😁

🔰🔰 اسرائیل و آمریکا بدانند نسبت به آنچه مقابل ایران و جبهه مقاومت انجام می‌دهند ، #قطعا ، #پاسخ_دندان‌شکن دریافت خواهند کرد . . - حضرت آقا ، ۴۰۳/۸/۱۲ دیدار با دانش آموزان و دانشجویان 🔰🔰

❌ #بازیچه_نباش ! ❌ ✏️ وقتى كه ما بچه‌تر بوديم ، مشتاق بازى و توپ بوديم ، در انتظار مى‌نشستيم تا ما را به بازى بگيرند ، تملق مى‌گفتيم تا راهمان بدهند و قهر مى‌كرديم و دور مى‌شديم تا نزديك‌مان كنند ، اما همين كه هدفى پيدا مى‌كرديم ديگر به توپ‌ها و بچه‌ها نگاه نمى‌كرديم ، حتى اگر دعوت‌مان مى‌كردند ، مى‌خنديديم و اگر دست‌مان را مى‌كشيدند ، نق مى‌زديم و فرار مى‌كرديم .چرا ؟ ✏️ مگر توپ همان توپ نبود و بازى همان بازى محبوب نبود ؟ چرا اينها همه‌اش همانها بودند ، اما ما ديگر آن نبوديم ، ما هدفى داشتيم و لباسى به تن كرده بوديم و مهمانى مى‌خواستيم برويم . آه حالا مى‌فهمم كه چرا خيلى‌ها به توپ‌هاى بزرگتر و كره‌هاى زمين و ماه و خورشيد هم همان طور نگاه مى‌كنند و توپ بازى نمى‌كنند و اسير بازى نمى‌شوند . اينها كارى دارند و هدفى دارند و اين است كه مشغول نمى‌شوند و سرگرم نمى‌شوند . ✏️ سرگرمى‌ها براى بى‌كاره‌هاست . بازى‌ها براى آواره‌هاست و آنها كه جايى دارند و آنها كه كارى دارند و آنها كه به مهمانى دعوت شده‌اند و لباس ضيافت پوشيده‌اند ، ديگر با توپ‌ها و با بازيچه‌ها ، كارى ندارند . اينها نه بازيگرند و نه بازيچه و نه تماشاچى . اينها رهرو هستند و به تحرك‌ها رسيده‌اند و از تنوع‌ها گذشته‌اند . ✏️ اينها راه را مى‌بينند و وقت كم را مى‌بينند و اين است كه شب و روز مى‌كوشند و #آرام_ندارند . . ✍🏼 #عین_صاد 📄 برشی از #کتاب 📚 رشد