دعا برای رزق (2) با سند معتبر از امام صادق(ع) نقل شده که دعای زیر را برای روزی توصیه فرمودند: اللهمَّ إِنَّكَ تَكَفَّلتَ بِرِزقِي وَ رِزقِ كُلِّ دَابَّةٍ يَا خَيرَ مَدعُوٍّ وَ يَا خَيرَ مَن أَعطَى وَ يَا خَيرَ مَن سُئِلَ وَ يَا أَفضَلَ مُرتَجًى، افعَل بِي كَذَا وَ كَذَا ترجمه: خدایا! قطعاً تو رزقِ من و رزقِ هر جنبنده ای را بر عهده گرفته ای. ای بهترین کسی که خوانده می شود! ای بهترین عطاکننده! ای بهترین کسی که از او درخواست می شود! ای بهترین کسی که به او امید بسته می شود! برای من چنین و چنان کن! توضیح: به جای «افعَل بِي كَذَا وَ كَذَا»(چنین و چنان کن) باید حاجتمان را بیان کنیم مثلا بگوییم: اُرزُقني رِزقاً وَاسِعاً حَلَالًا طَيِّباً بَلَاغاً لِلدُّنيَا وَ الآخِرَةِ وَ عَافِنِي وَ اكفِنِي مَا أَهَمَّنِي‏ وَ امدُد لِي فِي عُمُرِي، وَ اجعَلنِي مِمَّن تَنتَصِرُ بِهِ لِدِينِكَ، وَ لَاتَستَبدِل‏ بِي غَيرِي ترجمه: مرا روزیِ واسع، حلال، گوارا و پسندیده عطا فرما که دنیا و آخرتم را تأمین کند و به من عافیت بده و نگرانی ها و دغدغه هایم را رفع کن و عمرم را طولانی فرما و مرا از کسانی قرار ده که دین خود را به دست آنان یاری می کنی و دیگران را جایگزین من نفرما! (تا از این توفیق محروم نگردم) منابع: کلینی، الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 551 مجلسی، مرآة العقول، ج‏12، ص: 384 #دعا #رزق #روزی عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/JsgIpTf31whGSs80EWSDwh

پرسش: از برخی عرفا نقل شده که آیت الله خامنه ای(حفظه الله) پرچم انقلاب را به امام زمان (عج) خواهند داد و انقلاب ایران به حکومت امام زمان(عج) متصل خواهد شد. آیا این درست است؟ پاسخ خلاصه: این پیشگویی ها نه تنها اعتبار شرعی ندارد بلکه نقل و ترویج آن‌ها بر خلاف روایات منقول از اهل بیت (ع) است و در درازمدت، خطرات متنوعی برای جامعه شیعی دارد. توضیحات بسیار مهم: 1 - باید دانست که طبق حدیث ثقلین، باید درباره مسایل دینی فقط پیرو قرآن و اهل بیت (ع) باشیم نه پیرو عارفان یا صوفیانی که در اثر ریاضت یا تمرکز ذهنی یا خودهیپنوتیزم و ... به مکاشفاتِ رحمانی یا توهمات شیطانی مبتلا شده، مطالب درست و نادرستی به صورت آمیخته به هم به دلهایشان الهام و بر زبانشان جاری می شود. عرفا و صوفیه هرچند که دانا و زاهد و عابد و بزرگ باشند باز هم معصوم نیستند و حتی اگر برخی از پیشگویی هایشان درست باشد برخی دیگر، قطعا نادرست است و اعتماد بیش از حد به این افراد، نارواست اما اگر آن دسته از سخنانشان که به روشنی با عقل و قرآن و احادیث اهل بیت(ع) سازگاری دارد باید پیروی شود زیرا عاقلانه، حکیمانه و توصیه های اخلاقی مطابق با شریعت اسلامی است. 2 - در احادیث منقول از معصومین (ع) مکرراً از تعیین زمان برای قیام قائم آل محمد(عجل الله فرجه) نهی شده و این شامل «تعیین زمانِ تقریبی» نیز می شود. از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که وقتی از ایشان درباره قیام قائم (عج) پرسش شد فرمودند: مَثَلُهُ مَثَلُ السَّاعَةِ لا يُجَلِّيها لِوَقتِها إِلَّا هُوَ ثَقُلَت فِي السَّماواتِ وَ الأَرضِ لا تَأتِيكُم‏ إِلَّا بَغتَةً ترجمه: (ماجرای قیام قائم آل محمدص) همانندِ هنگامه‌ ی قیامت است که هیچکس جز او (خدا) آن را در زمان معینش آشكار نمى‌گرداند، در آسمانها و زمین، سنگین (و بسیار پر اهمیت) است؛ و جز به صورت ناگهانی، به سراغ شما نمی‌آید!»(صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 266) همچنین از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: كَذَبَ الوَقَّاتُونَ إِنَّا أَهلُ بَيتٍ لَا نُوَقِّتُ ترجمه: کسانی که وقتِ(ظهور مهدی عج) را معین کنند دروغ می گویند. ما خاندانی هستیم که زمانِ (قیام قائم عج) را تعیین نمی کنیم(کلینی، الكافي - چاپ المکتبة الإسلامية، ج‏1، ص: 368 ) 3 - پیشگویی ها و مکاشفات درباره نزدیک بودنِ زمانِ ظهور، همگی نوعی توقیت(تعیین وقت برای ظهور) به شمار می‌آیند و ناشی از اشتیاقِ فراوان یا عجله برخی از علما و متدینان است. مقصود از توقیت این نیست که سال و ماه و روز دقیق ظهور را تعیین کنیم بلکه ظاهرا حتی اگر بگوییم امام زمان (عج) طی 30 سالِ آینده یا در زمانِ حیاتِ ما یا در زمانِ حکومتِ فلان شخصیت عالیقدر قيام خواهند کرد، همین نیز نوعی توقیت و بر خلاف توصیه روایات معصومان (ع) است و چه بسا همین شتابزدگی موجب بداء و تأخیر در ظهور گردد زیرا در حدیثی نقل شده که امام صادق(ع) فرمودند: أَبَى اللَّهُ إِلَّا أَن يُخَالِفَ وَقتَ المُوَقِّتِين‏ ترجمه: خداوند عمداً بر خلافِ پیشگوییِ پیشگویی کنندگان (درباره ظهور قائم آل محمد عج) عمل می‌کند. در حدیث دیگری نقل شده که فرمودند: إِنَّمَا هَلَكَ النَّاسُ مِنِ استِعجَالِهِم لِهَذَا الأَمرِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَعجَلُ لِعَجَلَةِ العِبَاد ترجمه: قطعا آنچه موجب هلاکت مردم (و بیانِ سخنان ناروا و اقدامات نادرست) می شود عجله ای است که برای این امر (قیام قائم عج) دارند. به راستی خداوند به خاطر شتابزدگیِ بندگانش دچار عجله (درباره ظهور) نمی شود. در حدیث دیگری نقل شده که فرمودند: كَذَبَ الوَقَّاتُونَ وَ هَلَكَ المُستَعجِلُونَ وَ نَجَا المُسَلِّمُون‏ ترجمه: کسانی که وقتِ (ظهور مهدي عج) را تعیین و پیش بینی می کنند دروغ می گویند و کسانی که دچار عجله و شتابزدگی شوند (به سخنان و اقداماتی روی می آورند که) هلاک (نابود یا گمراه) می شوند و کسانی که تسلیمِ (تقدیر الهی درباره زمان و شرایط ظهور) باشند (و به اقدامات و سخنان عجولانه روی نیاورند) نجات خواهند یافت. منابع دیگر برای احادیث بالا: 1 - کلینی، الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، صفحات: 368 و 369 - بَابُ كَرَاهِيَةِ التَّوقِيت‏. 2 - نعمانی، الغيبة، صفحه 288 تا 296 3 - صدوق، کمال الدین، ج 2، صفحات 372 و 373 #ظهور #مهدویت #انقلاب_اسلامی #مکاشفه #عرفان عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

معرفت امام معصوم(ع) یعنی چه؟ معنای «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلية» چیست؟ آیا نشناختن امام زمان (عج) موجب جهنمی شدن است؟ آیا نماز بدون ولایت، قبول است؟ 8.5 دقیقه صوت #امامت #ولایت #معرفت عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

غیبت کبرا با سند صحیح از امام صادق (ع) نقل شده که فرمودند: لِلقائمِ غَیبَتانِ إحداهُما قصیرةٌ و الاُخری طویلةٌ؛ الغیبة الأولی لا یَعلَمُ بِمَکانِهِ فیها إلا خاصّةُ شیعَتِه و الاُخری لا یَعلَمُ بِمَکانِهِ فیها إلا خاصّةُ مَوالیه ترجمه: قائم آل محمد(ص) دو مرحله غیبت خواهد داشت که یکی کوتاه و دیگری طولانی است. در اولی فقط خواصّ شیعه از مکان او باخبرند و در دیگری فقط خادمان ویژه اش از جایش آگاهند. منبع: کلینی، الکافی (چاپ دارالکتب الاسلامیه)، ج 1، ص: 340 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

پرسش: در کتاب «روزگار رهایی»، روایتی نقل شده که می‌گوید در زمان حکومت قائم آل محمد (عج) ، عقرب ها و مارها بی خطر خواهند شد تا جایی که کودکان هم بدون هراس و نگرانی، با آن‌ها بازی می‌کنند. آیا این روایت، معتبر است؟ پاسخ: این روایت را نباید با قاطعیت به عنوان «حدیث معتبر» به معصومان(علیهم السلام) نسبت داد زیرا: 1 - کتاب «روزگار رهایی» ترجمه یک کتاب عربی به نام «یوم الخلاص»(تألیف یک نویسنده معاصر لبنانی به نام کامل سلیمان) است که انبوهی از روایات معتبر و نامعتبر درباره مهدویت و آخرالزمان را جمع آوری و دسته بندی کرده اما تضمین و تعهدی نداده که تمام مطالبش بی استثنا درست و قابل اتکا باشد. 2 – این ادعا که در حکومت قائم(عج)، مارها و عقرب‌ها بی‌خطر می‌شوند و کودکان با آنها بازی می‌کنند در کتب معتبر و قدیمی حدیث شیعه یافت نمی‌شود و از روایاتی که در برخی از کتب درجه دوم در قرنهای اخیر همچون «الزام الناصب» ذکر شده و سند متصل و صحیحی ندارد الهام گرفته شده است(حائری یزدی، الزام الناصب، ج 1، صص: 423-424 و ج 2، ص 247) 3 – فلسفه قیام مهدی(عج)، همان فلسفه مجاهدت‌های چندهزارساله ی پیامبران(ع) و امامان(ع) یعنی گسترش یکتاپرستی و برپایی حکومت عدل در سراسر جهان است. همانگونه که مأموریت پیامبر اکرم(ص)، تغییر قوانین تکوینی و طبیعیِ نبود، امام مهدی(عج) نیز برای تربیت و هدایت انسان‌ها و ساماندهی جامعه آرمانی بشری تلاش خواهد کرد و قرار نیست ویژگی‌های طبیعی حیوانات را تغییر دهد. اینکه مأموریت انبیا تربیت و هدایت بشر است، یک اصل کلی است که از قرآن فهمیده می‌شود و اگر چند روایت با سند ضعیف بر خلاف این اصل قرآنی در کتابهای غیرمعصومان یافت شود، چنین روایاتی قابل اعتماد نیستند. 4 – بر فرض حتی اگر چنین روایتی از معصومان(ع) صادر شده باشد لزوماً معنای ظاهریِ آن مورد نظر نیست بلکه باید آن را به نحو معقولی تفسیر و تأویل کرد مثلا بگوییم: عقرب و مار در اینجا نمادِ انسان‌های موذی، و کودکان، نماد انسان‌های ضعیف و بی دفاع هستند و منظور اینست که حکمرانیِ فراگیر و عادلانه ی مهدی(علیه السلام) موجب خواهد شد افراد و طبقات قوی نتوانند آسیبی به اقشار ضعیف برسانند. #عصر_ظهور #مهدویت #آخرالزمان عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

جبران نمازهای قضا شده به شیوه ساده!! پرسش: در سالهای اخیر روایتی در فضای مجازی منتشر شده که میگوید " هرکس نماز قضا دارد اگر صبح جمعه آخر ماه رمضان 4 رکعت نماز به شیوه خاصی بخواند و پس از آن نیز دعای " بسم الله ... یا سامع الصوت یا جامع الفوت ... صل علی محمد وَ اجعَل لي فرجاً ... " را بخواند، در اینصورت نمازهای فوت شده ی دویست سال او جبران خواهد شد ..." آیا این روایت صحت دارد؟ ضمنا برخی می گویند این حدیث در کتاب وسائل الشیعه آمده است. آیا این درست است؟ پاسخ: 1 - چنین روایتی وجود ندارد و چنین دعا و نمازی در هیچیک از کتب شناخته شده و معتبر حدیث ما توصیه نشده است. 2- برخلاف ادعای برخی کانالهای فضای مجازی، در جلد هشتم کتاب "وسائل الشیعه" نه تنها این مطلب نیست بلکه احادیث متعددی بر خلاف این روایت، نقل شده که می گویند نمازی که فوت شده باید همانگونه که بوده قضا شود مثلا به جای هر نماز ظهر که چهار رکعت است باید چهار رکعت خواند و به جای هر نماز مغرب که سه رکعت است باید سه رکعت خواند. متأسفانه برخی از فعالان فضای مجازی برای جلب اعتماد اعضای کانال های خود، نام برخی از کتب حدیث را به عنوان منبعِ مطالب خود ذکر می کنند و یقین دارند که اکثر افراد به این کتابها و منابع دسترسی ندارند یا مراجعه نمی کنند. این کانالها در واقع هم به معصومان (ع) تهمت می زنند و هم به علما و مؤلفانِ کتب روایی. 3 - به نظر می‌رسد نخستین فردی که این شایعه را ساخته شیعه نبوده از این رو در دعایی که برای این نماز ساخته به جای صلوات بر "محمد و آل محمد " فقط بر پیامبر (ص) صلوات فرستاده که شبیه شیوه وهابیهاست. 4 - به طور کلی لازم است در باور کردن روایاتِ عجیب و غریبی که در اینترنت نشر می شود احتیاط کرده، از متخصصان علوم حدیث مشورت بگیریم و تصور نکنیم هر متنی که در پایانِ آن اسم چند کتاب حدیثی ذکر شده لزوما معتبر است. عضویت در کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis لینک عضویت گروه در واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/JsgIpTf31whGSs80EWSDwh

این روایت، جعلی است. نشر نکنید چون دروغ بستن به معصومان ع است

پرسش : در کتاب تحف العقول از امام رضا(ع) نقل شده که «کسی نباید دست کسی را ببوسد زیرا این کار نمازگزاردن بر او (و نوعی پرستشِ غیرخدا و شرک) است». (تحف العقول، چاپ قم، ص450) آیا این حدیث از نظر سند دارای اعتبار است؟ آیا بوسیدن دست والدین ، معلمان و علما حرام است؟ پاسخ: بوسیدن دست والدین و معلمان و دانشمندان و علما ، یکی از امور رایج در میان مسلمانان و ایرانیان است اما بوسیدن دست صاحبان قدرت و افراد مال اندوز که به معنای تایید ظلم یا تمجید دنیاپرستی است بی تردید کاری ناشایست است. روایتی که از امام رضا(ع) نقل می شود از نظر سند ، ضعیف است یعنی سند محکمی نداریم که آن حضرت واقعا چنین فرموده باشند. ضمنا این روایت از نظر محتوایی نیز قابل استناد نیست زیرا: نخست: روایتی که از در کتاب تحف العقول از امام رضا(ع) نقل شده است «مُرسَل» یعنی «فاقد سند متصل» است بنابراین نمی توان با استناد به آن «حرام بودنِ دستبوسی» را استنباط کرد. دوم: محتوای این روایت با روایات متعدد دیگری که دستبوسی را در برخی از موارد روا دانسته اند تعارض دارد. مثلا روایاتی که درباره بوسیدن دست رسول الله(ص) و اهل بیت(ع) وجود دارد و کلینی(ره) برخی از این احادیث را در کتاب «الکافی» در باب «التقبیل» و ابواسماعیل بخاری در کتاب «الادب المفرد» باب «تقبیل الید» گردآوری کرده اند. به عنوان نمونه در حدیثی با سند صحیح از امام صادق(ع) نقل شده است که «لَا يُقَبَّلُ رَأْسُ أَحَدٍ وَ لَا يَدُهُ إِلَّا يَدُ رَسُولِ اللَّهِ ص أَوْ مَنْ أُرِيدَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ ص » یعنی « {سزاوار است} دست یا سر کسی را نبوسند مگر پیامبر خدا یا کسی که دست و سرش را به نیتِ {تکریمِ } پیامبر (ص) می بوسند»(الکافی، چاپ اسلامیه، ج2، ص185). سوم: در کتب تاریخ و ادبیات نقل شده است که برخی از مردم دست پیامبر(ص) را می بوسیدند و آن حضرت مانع نمی شدند.(المغازی، واقدی، ج2، صص:592-593 و العقد الفريد ، ابن عبد ربه ، ج2، ص281 ) همچنین نقل شده است که فاطمه(س) در هنگام استقبال از پیامبر(ص) ، از جای بر می خاستند و دست آن حضرت را می بوسیدند(بشارة المصطفى لشيعة المرتضى ، چاپ نجف، ج‏2، ص: 253) چهارم: اگر دستبوسیِ بندگان خدا همانند «پرستشِ بندگان خدا» و «نوعی شرک» باشد ، چگونه ممکن است چنین شرکی درباره پیامبر(ص) و ائمه(ع) جایز باشد؟! به بیان دیگر اگر بوسیدنِ دست مانند سجده کردن و پرستش باشد بوسیدن دست همه بندگان - حتی پیامبران و امامان- حرام خواهد بود زیرا «شرک» و «پرستش غیرخدا» استثنا بر نمی دارد. پنجم: اینکه در روایت داریم که «روا نیست دست یا سر کسی بوسیده شود مگر آنکه نیت انسان از این کار ، احترام به رسول الله(ص) باشد» ، لزوما به معنای «حرام دانستنِ بوسیدنِ دست دیگران» نیست بلکه می خواهد «سنت اسلامی» را مورد تاکید قرار دهد. در واقع سنت اسلامی اینست که مومنان فقط دست « کسانی که از نسل پیامبر (ص) یا دارای بخشی از علم و فضایل آن حضرت هستند» را ببوسند. یعنی قاعدتا بوسیدن دست دیگران باید مکروه باشد و می دانیم که «مکروه» با «حرام» فرق دارد. ششم: دست بوسی ، تنها در صورتی حرام است که به معنای «سجده» و «پرستش» باشد یا «تمجید از طاغوت ها و نمادهای زر و زور و ظلم» به شمار آید یا «مفسده دیگری» داشته باشد. در موارد دیگر ، دلیلی برای حرام نامیدن آن نداریم و حداکثر اینست که در برخی از موارد مکروه باشد. هفتم: با توجه به مقام والای علم و عمل صالح در اسلام و با توجه به تأکید اسلام بر حق شناسی و سپاسگزاری نسبت به کسانی که بر گردن ما حقوقی دارند، شاید بتوان گفت بوسیدن دست برخی از افراد همانند والدین ، معلمان ، علما و دانشمندان - اگر به نیت احترام و تکریمِ آنان باشد کاری پسندیده است. البته بوسیدن دست فرعون ها و قارون ها که نمادهای طاغوت و زر و زور هستند نارواست. #دستبوسی #بوسیدن #بوسه عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

ارزیابی سندیت احادیث پزشکی، طب الائمه و رساله ذهبیه(طب منسوب به امام رضا ع) مقاله دکتر افشین احمدپور(متخصص قلب و عروق) درباره دیدگاه‌های آیت الله سید احمد مددی درباره طب روایی و ارزیابی نظرات ایشان درباره مقایسه طب سنتی و پزشکی مدرن ارزیابی سندیت روایات پزشکی، طب الائمه و رساله ذهبیه(طب منسوب به امام رضا ع) مقاله دکتر افشین احمدپور(متخصص قلب و عروق) درباره دیدگاه‌های آیت الله سید احمد مددی درباره طب روایی و ارزیابی نظرات ایشان درباره مقایسه طب سنتی و پزشکی مدرن #طب_الائمه #طب_الرضا #طب_اسلامی عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

حق زن بر شوهر در «رسالة الحقوق» منسوب به امام سجاد (علیه السلام) درباره حق زن بر شوهر آمده است: " أَمَّا حَقُّ الزَّوْجَةِ فَأَنْ تَعْلَمَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَهَا لَكَ سَكَناً وَ أُنْساً فَتَعْلَمَ أَنَّ ذَلِكَ نِعْمَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْكَ فَتُكْرِمَهَا وَ تَرْفُقَ بِهَا وَ إِنْ كَانَ حَقُّكَ عَلَيْهَا أَوْجَبَ فَإِنَّ لَهَا عَلَيْكَ أَنْ تَرْحَمَهَا لِأَنَّهَا أَسِيرُكَ وَ تُطْعِمَهَا وَ تَكْسُوَهَا وَ إِذَا جَهِلَتْ عَفَوْتَ عَنْهَا " ترجمه: "اما حق زنِ {تو} اینست که بدانی که خدای عز و جل، او را مایه آرامش و اُنس قرار داده و اینکه زنِ {تو} نعمتی از سوی خدای عز و جل است و باید به او احترام کنی و با او مدارا کنی {یعنی سختگیر نباشی} و با اینکه حق تو بر او لازمتر است ولی او حق دارد که تو به او رحم کنی زیرا زنِ تو، مانندِ اسیرِ تو {در زندگی} است و باید خوراک و پوشاکش را تأمین کنی و اگر مرتکب جهالتی شد {مثلا از روی خشم و شتابزدگی سخنان نامناسب یا رفتار عجولانه و توهین آمیزی از او سر زد} باید او را عفو کنی" منبع: شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه(چاپ انتشارات اسلامی قم - 1413ق)، ج‏2، ص: 621 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

یک کتاب خوب درباره زندگی چهارده معصوم (علیهم السلام) برگزیده «منتهی الآمال» تألیف: مرحوم شیخ عباس قمی تلخیص و بازنویسی: آیت الله رضا استادی ناشر: نشر مصطفی - قم - چاپ اول: 1380 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

معرفی یک مقتل معتبر ترجمه وَقعَةُ الطَّفّ: بازسازی مقتل الحسین (ع) ابو مخنف نویسنده: ابومخنف (متوفای 157 هجری) جمع‌آوری و بازسازی متن از لا به لای منابع قدیمی: استاد محمدهادی یوسفی غروی ترجمه: محمدصادق روحانی ناشر: کتاب طه - سال 1397 توضیح: این مقتل، «کهن ترین روایت مکتوب از واقعه کربلا» به شمار می‌آید. این کتاب را فردی به نام «ابومخنف»(متوفای 157 هجری) که تقریباً 30 سال بعد از عاشورا متولد شده نوشته است. او خودش شاهد حادثه عاشورا نبوده ولی مثلاً پدر، عموها و پدربزرگ‌هایش در زمان عاشورا بوده اند. قاعدتاً ابومخنف برای تألیف این مقتل، با پیرمردها و قدیمی‌هایی که اطلاعاتی درباره عاشورا داشتند گفتگو کرده و گزیده‌ای از اظهارات آن‌ها را در قالب یک کتابچه تنظیم کرده است. حدود 150 سال پس از وفاتِ این نویسنده، طبری و سایر نویسندگان کتب تاریخی و حدیثی از این کتابچه استفاده و نقل می کنند. امروزه متن اصلی کتاب ابی مخنف از دست رفته ولی بخش اعظم مطالبِ آن که به وسیله طبری و سایر نویسندگانِ دوره های بعدی در کتابها نقل شده موجود است و اثر مورد بحث، بازسازی و جمع اوریِ بقایای همان کتابچه در کتابهای بعدی است. البته مطالبِ ابومخنف 100 درصد صحت ندارد ولی میشه گفت 95 درصدش معتبر هست. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

🛑شراب خواری #معاویه 🔴 عبد الله بن بريدة قال : دخلت أنا وأبي على معاوية فأجلسنا على الفرش ثم أتينا بالطعام فأكلنا ثم أتينا 👈بالشراب فشرب معاوية 👉ثم ناول أبي ثم قال ما شربته منذ حرمه رسول الله صلى الله عليه و سلم عبدالله بن بریده می گوید : من و پدرم بر معاویه وارد شدیم . او ما را بر فرشهایی نشاند .و برای ما غذا آورد و ما از آن تناول کردیم . بعد از آن برای ما شراب آورد و 👈معاویه از آن نوشید👉 و سپس به پدرم تعارف کرد . سپس معاویه گفت : از زمانی که رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم نوشیدن شراب را تحریم کرد ، من شراب ننوشیده ام ... ✅محقق کتاب ، شعیب الارنووط در مورد سند این روایت می گوید : اسناده قوی ! 📚مسند احمد بن حنبل – تتمه مسند الانصار – ج 5 ص۳۴۷ عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

حدیثی درباره معاویه به روایت شیخ علی جمعه(مفتی سابق مصر) عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

پرسش: از نظر احادیث معتبر آیا برای زمان آمیزش کردن محدودیتی وجود دارد؟ پاسخ: آمیزشی که برای بچه خواستن نباشد محدودیتی ندارد گرچه در حدیثی نسبتا معتبر آمده که بهتر است ما بین الطلوعین (بین اذان صبح تا طلوع خورشید) و نیز از هنگام غروب خورشید تا هنگام ناپدید شدن شفق (حدود یکساعت بعد از غروب خورشید) آمیزش نشود (شاید بخاطر اینکه در این زمان باید به نماز و دعا و ذکر مشغول باشیم). همچنین در همان حدیث آمده که پیامبر(ص) در شبی که خسوف و کسوف می شد آمیزش نمی کرد از این رو شایسته است مومنان نیز چنین باشند یعنی در شب یا روزی که در آن خسوف یا کسوف یا زلزله یا بلایی آمده و نماز آیات واجب شده از آمیزش بپرهیزند(شاید بخاطر اینکه وقتی این حوادث ترسناک رخ می دهد باید در حالت هراس از عذاب الهی باشیم و عظمت خدا را یاد کنیم). اما اگر بخواهند برای بچه دار شدن اقدام کنند بهتر است موارد زیر را نیز احتیاط کنند: در شب اول و شب وسط (شب چهاردهم) و شب آخر ماه قمری برای بچه دار شدن اقدام نکنند زیرا در برخی از روایات آمده که ممکن است فرزندی که متولد می شود دچار آسیب هایی شود. البته روایتی نیز داریم که شب اول ماه رمضان را استثنا کرده یعنی گفته است که آمیزش در شب اول ماه رمضان نه تنها مکروه نیست بلکه مستحب است. همچنین توصیه شده مردی که از سفر بازگشته و هنگام نیمه شب وارد خانه شده است تا هنگام صبح از آمیزش خودداری کند(شاید بخاطر اینکه دچار خستگی سفر است و این در نطفه او اثر منفی دارد یا اینکه ممکن است خانم غافلگیر شده و از نظر نظافت و آراستگی آمادگی کامل ندارد) آنچه تا اینجا گفتیم بر پایه احادیثی بود که در کتاب کافی کلینی که از قدیمی ترین کتب حدیث شیعه است آمده اما سایر روایاتی که در کتابهای فارسی یا فضای مجازی درباره کراهت آمیزش در اوقات دیگر بیان می شود غالبا از اعتبار کمتری برخوردارند یا از نظر سند و متن دچار اشکالات جدی هستند و صرفا به سردرگمی افراد می انجامند. حتی در موارد بالا که آمیزش توصیه نشده بود اگر شوهر مایل به آمیزش باشد ، خانم نباید امتناع نماید بلکه باید با نام خدا و توکل بر او ، از دعا و صلوات بر محمد و آل محمد (ص) کمک بگیرد و خاطرش آسوده باشد که اگر خداوند فرزندی به آنها بدهد از هر آسیبی در امان خواهد بود. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

قدیمی‌ترین نسخه زیارت شریف عاشورا: گرچه هر دو نسخه زیارت عاشورا حاوی لعن ظالمان هستند اما نسخه قدیمی‌تر که در "کامل الزیارات" تألیف ابن قولویه قمی(ره) آمده و مرحوم علامه امینی (ره) بانیِ نشر آن شدند، تفاوتهای ظریفی با متنی که در مفاتیح الجنان آمده، دارد. تفاوت اصلی نسخه قدیمی‌تر با نسخه رایج زیارت عاشورا در برخی از عبارات لعن است. عبارات لعن در نسخه رایج زیارت عاشورا به صورت زیر است : " اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّي وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلًا ثُمَّ الثَّانِيَ ثُمَّ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة... " اما در نسخه ای که در قدیمی‌ترین منبع این زیارت یعنی کامل‌الزیارات آمده لعن‌ها به صورت زیر است: " اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ آلَ نَبِيِّكَ بِاللَّعْنِ ثُمَّ الْعَنْ أَعْدَاءَ آلِ مُحَمَّدٍ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ وَ أَبَاهُ وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة " ابن قولویه قمی، کامل الزیارات، ص179 گفتنی است علامه مجلسی (ره) هر دو نسخه بالا را در بحارالانوار آورده است. درباره ارجحیت نسخه قديمي‌تر زيارت عاشورا بر نسخه رایج ، يك مقاله مستند و علمی در مجله کتاب قیم یزد نشر شده كه لينك دانلودش در مطلب زير یافت می شود: http://masalnews.ir/4956/%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA-%D9%85%D8%AA%D9%86-%D8%A7%D8%B5%D9%84%DB%8C-%D9%88-%D9%82%D8%AF%DB%8C%D9%85%DB%8C-%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%B9%D8%A7%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D8%A7-%D9%85/ عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

هشدار ائمه (ع) درباره روایات غلوآمیز و جعلی از ابن ابی عمیر - که از اصحاب معتبر اهل بیت علیهم السلام است - نقل شده که یکی از راویان شیعه به او گفته بود: به امام صادق (ع) عرض کردم که ابوهارون مکفوف(از افراطیهای شیعه نما) مدعی است که شما به او فرموده اید که « اگر (خداوندِ) قدیم (و ازلی) را می خواهی دست یافتنی نیست ولی اگر می خواهی بدانی چه کسی آفرینش و روزی دادن را انجام می دهد بدان که او محمد بن علی(امام باقر ع) است» امام صادق (ع) در پاسخ به من فرمود: « كذب عليَّ عليه لعنة الله و الله ما مِن خالقٍ إلا الله وحده لا شريكَ له. حق ٌّعلى اللهِ أن يُذيقنا الموتَ و الذي لا يَهلك هو اللهُ خالقُ الخلقِ بارئُ البريةِ » ترجمه: « او (ابوهارون مکفوف) بر من دروغ بسته است! لعنت خدا بر او باد! به خدا سوگند خالقی جز الله یکتا وجود ندارد که کسی شریک او نیست. بر خداست که مرگ را به ما بچشاند (یعنی مرگ ما دست خداست) و آنکس که هلاک نمی شود الله است که آفریننده مخلوقات و خالق مردمان است» منبع: 📚 رجال‏ الكشي ص : 223 توضیح : روایت بالا نشان می دهد برخی از راویانِ غالی (افراطی‌های منحرف) به جعل و نشر احادیث اغراق آمیز خو کرده بودند و عقاید باطل و دروغین خود را به ائمه(ع) نسبت می دادند تا جایی که اهل بیت (ع) آنان را لعن فرمودند. به این گروه‌ها غُلاة (جمع غالی) می گویند. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

موضوع «تظاهر به لعن با ذکر نام مقدسات اهل سنت» بعضی می گویند: حضرت زهرا س در ماجرای هجوم حزب غاصب خلافت به خانه آن حضرت ، آنها را علنی و با ذکر نام لعن فرمودند پس تظاهر به لعن با ذکر نام نوعی اقتدا به سیره ایشان است!! در جواب باید گفت: شرایط رویارویی با شرایط آتش بس فرق دارد. در آن زمان عده ای آتش برای سوزاندن خانه حضرت آورده بودند و شرایط رویارویی بود و طبیعی بود حضرت هم آنها را لعن کند و افکار عمومی هم به ایشان حق می داد که واکنش متناسب نشان بدهند. اما بعدا امام علی ع که مولا و مقتدای ما هستند با حزب غاصب خلافت آتش بس کردند و این آتش بس تا زمان ما نیز ادامه دارد. در شرایط آتش بس ، اصل بر همزیستی و ادبیات ملایم است. امام علی ع در شرایط آتش بس ، در نماز جماعت ابوبکر شرکت می کرد. بنابراین شرایط ما با شرایط خاص حضرت زهرا س هنگام حمله به خانه ایشان تفاوت جدی دارد. البته دو سه روایتی که می گویند باید لعن با ذکر نام کنیم اولا هیچیک از آنها سند صحیح ندارند ثانیا در عصر حاضر مرز محفل خصوصی و عمومی خیلی کمرنگ است و لعن با ذکر نام حتی اگر خصوصی باشد مفسده دارد. اولا وحدت شیعه و سنی که دنبالش هستیم اصلا به معنای انکار مسایل تاریخی مسلّم مثل غصب خلافت نیست. ثانیا برائت از ظلم مورد تایید مدافعان وحدت است اما «تظاهر به لعن با ذکر نام مقدسات سنی ها» درست نیست و اهل بیت ع نیز به شیعیان اینطور تعلیم نداده اند. وحدت یعنی همزیستی و رفتار نیکو و عدم تظاهر به لعن با ذکر نام. یعنی باید به شیوه زیارتنامه هایی که از معصومین ع رسیده است لعن کنیم یعنی «لعن ظالمان بطور کلی». البته افرادی مثل شمر و عمر سعد را با ذکر نام نیز لعن می کنیم زیرا از مقدسات اهل سنت نیستند. عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

سوال: آیا واقعا امام معصوم(ع) فرموده اند: " ما بزرگترها و کوچکترهایمان را به دشنام گفتن و لعن کردنِ آن دو نفر (ابوبکر و عمر) توصیه می کنیم" ؟ آیا این روایت دارای سند و متن معتبری است؟ پاسخ: ترویج اين عبارت به عنوان حدیث روا نیست زیرا درباره اینکه امام معصوم (علیه السلام) چنین عبارتی را فرموده باشند تردیدهای بسیار جدی وجود دارد : اولا: عبارت عربی این جمله اینست: "وَ نَحْنُ مَعَاشِرَ بَنِي هَاشِمٍ نَأْمُرُ كِبَارَنَا وَ صِغَارَنَا بِسَبِّهِمَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْهُمَا" اما باید توجه کرد که این عبارت صرفا بخشی از یکی از نگارش های ضعیف از یک روایتِ چند سطری درباره گفتگوی کمیت بن زید با امام معصوم (علیه السلام) است و در ویرایش های دیگری که مثلا در کافی کلینی نقل شده این جمله وجود ندارد. بنابراین روایت مورد بحث دارای چند ویرایش متفاوت است یعنی به چند گونه نقل شده است. یکی از این گونه ها در کافی کلینی و دو گونه در رجال کشی نقل شده و عبارت مورد بحث صرفا در یکی از این ویرایش ها که در رجال محمد بن عمر کشی (قرن 4) با سند شدیدا ضعیف نقل شده است. ویرایشی که کلینی نقل کرده در کتاب الكافي جلد 8 ، صفحه 102 ، حدیث شماره 75 آمده و دو ویرایش متفاوتی که کشی نقل کرده در رجال الکشی، صفحات 206 و 207(روایت های شماره 261 و 263) قابل دسترسی و مقایسه با یکدیگرند. ثانیا: علت ضعیف بودن سند این روایت آنست که دستکم سه تن از واسطه های نقل این عبارت، از سوی رجال شناسان عالیقدر شیعه متهم به ضعف و غلو (انحراف از تشیع از سنخ افراطی گری) شده اند بنابراین سندش به شدت ضعیف است. یکی از این سه واسطه «محمد بن {الحسن بن} جمهور العمی{القمی}» نام دارد که شیخ طوسی فرموده که «غالی»(افراطیِ منحرف) بوده و نجاشی(رجال شناس طراز اول شیعه) درباره او فرموده: «ضعیف فی الحدیث، فاسد المذهب» (رجال الطوسی، ص364 و رجال النجاشی، ص337) واسطه دیگری که در زنجیره سند این روایت دچار اتهامات سنگین است «اسحاق بن محمد البصری» نام دارد که شیخ طوسی تصریح کرده که این راوی نیز «متهم به غلو» است(رجال الطوسی، ص384) و نجاشی فرموده که این راوی «معدن التخلیط» است (رجال النجاشی، ص74) یعنی «روایات یا عقاید درست و نادرست را با هم مخلوط می کرده و نشر می داده است». نفر سوم در زنجیره سند «نصر بن صباح» نام دارد که نه تنها وثاقتش اثبات نشده بلکه کشی و نجاشی تصریح کرده اند که از «غالیان» (شیعه نمایانِ منحرف) بوده است.(رجال الکشی، ص17 و رجال النجاشی، ص428) البته نفر چهارمی نیز در زنجیره سند حضور دارد که نامش «موسی بن بشار الوشاء» است و درباره وثاقت یا عدم وثاقتش هیچ اطلاعاتی در اختیار نداریم یعنی «وثاقتش نامعلوم است». طبیعی است اگر چهار حلقه از یک زنجیره پنج حلقه ای غیرقابل اعتماد باشند چنین زنجیری به شدت غیرقابل اتکا خواهد بود. بنابراین سند این عبارت، از نظر علمای رجال شیعه غیرقابل اعتماد ارزیابی می شود. ثالثا: شیوه ای که اهل بیت(ع) در دعاها و زیارتنامه های معتبر به ما آموخته اند اینست که به جای «اینکه نام مقدسات اهل سنت را بیاوریم و تظاهر به لعن آنها کنیم» از شیوه زیر پیروی کنیم: 1- لعن ظالمان به صورت کلی 2 - خوشرفتاری با اهل سنت و مدارا با آنان 3- بیان واقعیات تاریخ و مظلومیت اهل بیت (علیهم السلام) به صورت استدلالی، مستند و به دور از فحاشی اساسا «تظاهر به لعن» با ذکر نام «مقدسات اهل سنت» در هیچ حدیث صحیح الإسنادی توصیه نشده و نباید ادعا کرد که اهل بیت(ع) چنین توصیه ای فرموده اند. شیوه «تظاهر به لعن مقدسات اهل سنت با ذکر نام»، غالبا ناشی از سلیقه شخصی برخی از افراطی های شیعه نما یا کسانی است که احیانا در برخی لحظات ، احساساتشان بر عقلشان غلبه می کند و برای درست کردن ابرو ، چشم را کور می کنند. به طور کلی باید رفتار شیعیان مصداق آیه شریفه «قولوا للناس حُسنا» (بقره:83) باشد. این آیه، خوشرفتاری با عموم مردم (خواه شیعه یا سنی یا مسیحی و ..) را توصیه فرموده است. طبیعی است اگر کسی به نام تشیع بخواهد «تظاهر به لعن مقدسات اهل سنت» کند ، از این آیه شریفه تخطّی کرده است. در پایان توجه خواننده محترم را به سخنی که سید رضی در نهج البلاغه از امیرالمؤمنین(صلوات الله علیه) نقل کرده جلب کنیم که فرمود: « اِنّي أكره لكُم أن تكونوا سبّابين » ترجمه: «برای شما ناپسند دارم که دشنامگو باشید»( نهج البلاغه، خطبه 206 از چاپ صبحی صالح) #لعن #تقیه #برائت #تبری #شیعه عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

داستانی درباره شیوه کمک کردن امام حسین (ع) و امام حسن (ع) به نیازمندان 5 دقیقه صوت #امام_حسین (ع) #امام_حسن (ع) #صدقه عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

استفتا از اميرالمؤمنين علیه السلام کلینی با سند موثق از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: "زنی در مدینه بود که نزد او رفت و آمد می‌شد{یعنی مردان برای فحشاء به خانه‌اش می‌رفتند}. خبر به عُمَر (خلیفه دوم) رسید. عمر افرادی را نزد آن زن فرستاد و او را ترساند و دستور داد تا او را بیاورند. زن {که باردار بود}، ترسید و درد زایمانش شروع شد، {در بین راه} به خانه‌ای رفت و نوزاد پسری به دنیا آورد. صدای گریه‌ی نوزاد، بلند شد {یعنی زنده به دنیا آمد} اما اندکی بعد، {چون زودهنگام و نارَس متولد شده بود} فوت کرد. عُمَر به خاطر ترساندنِ آن زن و مرگ نوزاد، بسیار نگران شد. برخی از مشاورانش به او گفتند: «ای امیر مؤمنان! شما هیچ تقصیری نداشته‌اید و تکلیفی ندارید». برخی نیز گفتند: «مگر چه شده است؟!»{یعنی حادثه‌ی مهمی رخ نداده و نیاز نیست خودتان را ناراحت کنید}. عمر گفت: از ابوالحسن(علي بن ابی‌طالب علیه السلام) بپرسید {که تکلیفِ شرعیِ من چیست؟}. ابوالحسن(علیه السلام) فرمود: «اگر خودتان {طبقِ دانسته‌های دینیِ ناقصتان} اجتهاد می‌کردید، به حکم شرعی نمی‌رسیدید و اگر {صرفاً} بر اساس سلیقه‌ی شخصی، نظر می‌دادید، {باز هم} به خطا رفته بودید.» سپس فرمود: «پرداختنِ دیه‌ی پسربچه بر تو لازم است»" ملاحظات: 1 - اینکه امام صادق(علیه السلام) فرموده باشند: «عُمَر به خاطر ترسیدنِ آن زن و مرگ نوزاد، بسیار نگران شد» به دو گونه قابل تفسیر است: نخست اینکه «خلیفه واقعاً عذاب وجدان گرفت» دوم اینکه «برای آبرو و مشروعیت خود در افکار عمومی دچار نگرانی شد». 2 - علامه مجلسی درباره سند این حدیث می گوید: «مُوَثَّقٌ عَلَی الظاهر» (مرآة العقول، ج‏24، ص: 209) 3 - عموم فقهای شیعه، بر اساس همین حدیث فتوا داده‌اند که در موارد مشابه، دیه‌ی مقتول باید پرداخت شود ولی درباره اینکه آیا دیه باید از جیب حاکم و عاقله‌ی او داده شود یا از بیت‌المال پرداخت گردد، اختلاف نظر دارند. متن عربی حدیث: 11- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْعَاصِمِيُّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ الْمِيثَمِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ عَمِّهِ يَعْقُوبَ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: كَانَتِ امْرَأَةٌ بِالْمَدِينَةِ تُؤْتَى‏ فَبَلَغَ ذَلِكَ عُمَرَ فَبَعَثَ إِلَيْهَا فَرَوَّعَهَا وَ أَمَرَ أَنْ يُجَاءَ بِهَا إِلَيْهِ فَفَزِعَتِ الْمَرْأَةُ فَأَخَذَهَا الطَّلْقُ فَانْطَلَقَتْ إِلَى بَعْضِ الدُّورِ فَوَلَدَتْ غُلَاماً فَاسْتَهَلَّ الْغُلَامُ ثُمَّ مَاتَ فَدَخَلَ عَلَيْهِ مِنْ رَوْعَةِ الْمَرْأَةِ وَ مِنْ مَوْتِ الْغُلَامِ مَا شَاءَ اللَّهُ فَقَالَ لَهُ بَعْضُ جُلَسَائِهِ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مَا عَلَيْكَ مِنْ هَذَا شَيْ‏ءٌ وَ قَالَ بَعْضُهُمْ وَ مَا هَذَا قَالَ سَلُوا أَبَا الْحَسَنِ فَقَالَ لَهُمْ أَبُو الْحَسَنِ ع لَئِنْ كُنْتُمُ اجْتَهَدْتُمْ مَا أَصَبْتُمْ وَ لَئِنْ كُنْتُمْ قُلْتُمْ بِرَأْيِكُمْ لَقَدْ أَخْطَأْتُمْ ثُمَّ قَالَ عَلَيْكَ دِيَةُ الصَّبِيِّ. برخی از منابع حدیث: کلینی، الكافي (چاپ الإسلامية)، ج‏7، ص: 374 شیخ طوسی، تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان)، ج‏10، ص: 312 محمدتقی مجلسی، روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه (چاپ قديم)، ج‏10، ص: 302 فیض کاشانی، الوافي، ج‏16، ص: 821 و شیخ حر عاملی، وسائل الشيعة(چاپ مؤسسه ال البیت ع)، ج‏29، ص: 268 علامه محمدباقر مجلسی، ملاذ الأخيار في فهم تهذيب الأخبار، ج‏16، ص: 682 همو، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، ج‏24، ص: 209 . #گشت_ارشاد #حقوق_شهروندی #قضاوتهای_امام_علی علیه السلام عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

آیا مطلب زیر صحیح است؟ «علی پس از پیروزی بر قبيله بنی قريظه ۷۰۰ یا ۹۰۰ نفر از مردان قبيله را گردن زد. (منبع: تاريخ طبری)» پاسخ: مطلب بالا درست نیست زیرا مقایسه مجموع روایات تاریخی نشان میدهد در ماجرای بني‌قريظه فقط حدود 40 نفر از یهودیان جنایتکار کشته شدند اما بعدها در دوره بنی‌امیه بعضیها با انگیزه‌های خاصی این آمار را به هفتصد و نهصد نفر تبدیل کردند! سپس طبری (حدود سیصد سال بعد از حادثه)، همان روایت تحریف‌شده و اغراق‌آمیزِ عصر اموی را بدون اینکه نقد کند، در کتاب تاریخش آورد و روایت اصلی و معتبر را از قلم انداخت! در حالی که روایت معتبر در کتاب ابن زنجویه که حدود نیم قرن پیش از طبری می‌زیست ذکر شده بود (رجوع کنید به کتاب الاموال، ابن زنجویه ص 299، روایت شماره 461) ضمنا آن چهل نفر که اعدام شدند همگی به دست مولا علی (ع) کشته نشدند بلکه به دست چندین نفر کشته شدند و جرمشان این بود که بارها از پشت به مسلمانها خنجر زده، در مرحله آخر در جنگ احزاب نیز از پشت به قلعه محل استقرار زنان و کودکان حمله کردند ولی موفق نشدند و خودشان گرفتار شدند. حمله به مسلمانان از پشت سر در قرآن اشاره شده است: "إِذْ جاؤُكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ ..." "هنگامی که (دشمنان) از بالا و پایینِ شما (جلو و پشتِ شهر مدینه) آمدند ..."(سوره احزاب؛ آیه 10) ماجرای هجوم یهود به قلعه محل پناه گرفتن زنان و کودکان نیز در کتاب المغازی واقدی که حدود صدسال قبل از تاریخ طبری تالیف شده آمده است(رجوع شود به: المغازى، واقدى؛ ج ‏2، ص: 462 ) وانگهی اعدام شدگان فقط از بنی قریظه نبودند بلکه شماری از آن چهل نفر، از قبیله بنی‌نضیر بودند که قبلا نیز درگیریهایی داشتند و پیامبر ص با رأفت اسلامی با آنها رفتار کرده بود اما این بار با همدستی شماری از بنی‌قریظه در حساسترین شرایط جنگ احزاب، از پشت به مسلمانان خنجر زده، به قلعه محل پناه گرفتن زنان و کودکان حمله کرده بودند. ضمنا حکم اعدام سران بنی‌نضیر و همدستانشان از بنی‌قریظه را شخص پیامبر (ص) یا امام علی(ع) صادر نکردند بلکه یک قاضی مورد قبول طرفین به نام "سعد بن معاذ" چنین حکمی را داد و پیامبر (ص) آن را عادلانه دانستند. #بنی_قریظه #یهود #خشونت_در_اسلام عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ👇 https://chat.whatsapp.com/KXT1MbWtDTJ10clN97hAt2

⭕️ «نهم ربیع الاول» به عنوان سالروز قتل خلیفه دوم صحت ندارد/ ابن ادریس حلی: شیعه و اهل سنت بر آخر ماه ذی الحجه به عنوان تاریخ فوت خلیفه دوم اجماع داشته اند yon.ir/o8Akq 🔸نهم ربیع الاول که تقریبا از منابع قرن شش به بعد به عنوان سالروز مرگ خلیفه دوم معرفی می شود از اتقان لازم برخوردار نیست. اکثر منابع و دانشمندان شیعه و سنی سالروز مرگ خلیفه دوم را 29 یا 30 ذی الحجه سال 23 هجری بیان کرده اند. 🔹تمام منابع اهل سنت از جمله مهم ترین آنها طبری، یعقوبی، مسعودی بر اواخر ماه ذی الحجه به عنوان سالروز مرگ خلیفه دوم اجماع دارند. در منابع شیعی هم اکثر منابع و دانشمندان شیعه از جمله شیخ مفید، ابن ادریس حلی، سید بن طاووس،شیخ ابراهیم کفعمى،علّامه حلّى، شیخ بهائى،شیخ عباس قمى و ... اواخر ذی الحجه را سالروز مرگ خلیفه دوم می دانند تا جایی که شیخ مفید در این زمینه ادعای اجماع کرده است و این ادعا را علامه مجلسی که از مدافعان تاریخ 9 ربیع است ذیل روایت رفع القلم نقل کرده است. 🔸بر اساس منابع تاریخی بیعت با عثمان اواخر ذی الحجه یا اول محرم اتفاق افتاده است که خود قرینه مهمی بر مرگ خلیفه دوم در اواخر ماه ذی الحجه است. 🔹مهم ترین دلیل موافقان تاریخ نهم ربیع حدیث رفع القلم است که دانشمندان علوم حدیث آنرا دارای اشکالات منبعی، سندی و بعضا متنی می دانند که در اینصورت قدرتی برای پیروزی بر اخبار متعدد مغایر خودش را نخواهد داشت. 🔸علامه مجلسی ضمن اینکه نقل شیخ مفید مبنی بر ادعای اجماع میان شیعه و اهل سنت در تاریخ ذی الحجه را مطرح می کند اما خود آن را نمی پذیرد و بیان می کند که در میان علمای زمان او نهم ربیع الاول نظر مشهور است ؛ این خود مطلب قابل تاملی است که چه طور متقدمان و صاحبان جوامع روایی اولیه این حدیث را ندیده و آن را در کتب روایی خود نیاورده اند و همچنین بر تاریخ ذی الحجه برای مرگ خلیفه دوم اجماع داشته اند اما نظر علمای متاخر چیز دیگری شده است. قدیمی ترین خبر در دفاع از نه ربیع به عنوان سالروز مرگ خلیفه دوم از قرن ششم موجود است، نه قبل تر. 🔹عده ای احتمالاتی را برای برگزاری جشن در نه ربیع داده اند از جمله مصادفت با سالروز به درک واصل شدن عمر بن سعد (بنابر قولی) و هم نامی او با خلیفه دوم؛ وجود مانع محرم و صفر و شهادت امام عسکری(ع) جهت برگزاری جشن های متقابل مذهبی در عصر آل بویه که آنرا از آخر ذی الحجه تا نهم ربیع به تاخیر انداخته است و احتمالات دیگر که مشروح آن در اصل مطلب موجود است. 🔸بسیاری از کارشناسان تاریخ اسلام معاصر تاریخ نهم ربیع را رد می کنند و اواخر ذی الحجه را به عنوان سالروز مرگ خلیفه دوم تایید می کنند از جمله حجت الاسلام حامد کاشانی، محمدحسین رجبی دوانی، جواد سلیمانی، اصغر قائدان و ... . 🔻مطلب کامل و اسناد و مدارک را در مشاهده فوری یا لینک زیر ببینید: 📎 yon.ir/07xa6 #عیدالزهرا #نهم_ربیع #عمرکشان عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis عضویت در کانال واتساپ:👇 https://chat.whatsapp.com/GfZf94HCmww2MjL26GUfF9

پرسش: آیا مطلب زیر که در برخی گروه‌ها نشر می‌شود، معتبر است؟ " امام علی (علیه‌السلام) با اصحاب خود نشسته بودند که زنی زیباروی از کنارشان گذشت و «چشم‌های همه اصحاب» به او خیره شد. امیر المؤمنین فرمودند: ((چشمهای این نرینِگان، حریصانه می‌نگرد و این، مایه تحریک آنان می‌شود. هرگاه یکی از شما، زنی را دید و از او خوشش آمد، با همسر خود آمیزش کند؛ زیرا که او نیز زنی مانند همسر خود اوست.)) نهج البلاغة، حکمت شماره ۴۲۰ با توجه به اینکه اصحاب امیرالمومنین، انسان‌های پاک و وارسته و کم‌نظیری بودند و در روایت، اشاره شده «همه اصحاب»، به آن زن خیره شدند قطعاً آن زن از حجاب عُرفی جامعه فاصله زیادی داشته اما امیرالمومنین هیچ تذکری به او ندادند، بلکه به اصحاب خود تذکر دادند که: «برادرم نگاهت!». بنابراین امام علی(ع) با هرگونه تذکر دادن به بدحجاب‌ها مخالف بودند." پاسخ: این مطلب حاوی تحریف در ترجمه‌ی روایت و نیز تفسیر شتابزده و نادرست است زیرا: 1 - در متن عربی روایت عبارت «همه اصحاب» وجود ندارد بلکه می‌گوید: «فَرَمَقَهَا القومُ بِأبصارِهِم» یعنی «حاضران به او خیره شدند». کلمه «کُلّ القوم» یا «جمیعُ الأصحاب» در متن عربی نیست بنابراین ممکن است فقط برخی از حاضران به آن زن نگاه کرده باشند. رجوع شود به : نهج البلاغه، حکمت شماره 420 در چاپ صبحی صالح و شماره 412 در چاپ فیض الاسلام. 2 - نباید تصور کرد که همه اصحاب امیرالمؤمنین(ع) بدون استثنا انسان‌های وارسته و مانند مالک اشتر بوده‌اند زیرا اگر چنین بود، آن حضرت با آن غربت و مظلومیت به شهادت نمی‌رسید. واقعیت اینست که تنها اقلیّتی از یاران امیرالمؤمنین(ع) دارای تقوا و بصیرتِ کافی بودند و بقیه، افرادی عادی بودند یا از ضعف عقیدتی و رفتاری رنج می‌بردند. 3 - در متن عربی روایت تصریح شده که یکی از خوارج(رَجلٌ مِن الخوارج) نیز جمله‌ای در آن محفل گفت. بنابراین دستکم یکی از حاضران در آن محفل از کسانی بود که بعدها به عنوان «خوارج» مشهور شدند. بنابراین قاعدتاً شمار دیگری نیز از افراد عادی یا منافقین یا افراد ضعیف الایمان در آن جمع حضور داشته‌اند. 4 – راوی در نقل ماجرا هیچگونه اشاره‌ای به «حجابِ نامتعارفِ آن زن» نکرده ولی به «زیبا بودنِ آن زن» تصریح کرده و همین را علتِ جلب توجه حاضران دانسته است. اگر آن زن فاقد حجاب یا نیمه‌عریان بود قطعاً راوی به این نکته اشاره می‌کرد و قاعدتاً امیرالمؤمنین(ع) نیز اظهار تأسف می‌کردند یا به آن زن، تذکرِ پدرانه می‌دادند. 5 – علاوه بر اینکه هیچ دلیلی نداریم که آن زن، فاقد حجاب عرفی و شرعی بوده، باید توجه کنیم که حجاب شرعی و عرفی برای زنان آزاد، اینست که صورت و دستها تا مچ آشکار باشد ولی پیرزن‌ها و کنیزان(زنان برده و خدمتکار) علاوه بر این‌ها، گردن و موی سرشان و شاید حتی ساعدِ دستها تا آرنج را باز می‌گذاشتند زیرا پوشیدنِ روسری بر آنان واجب نبود. بنابراین حتی اگر بگوییم حجابِ آن زن، کم بوده، شاید بخاطر این باشد که کنیزی جوان و زیبارو بوده و زنی آزاد و دارای شخصیت اجتماعی نبوده است. 6 – با سند معتبر از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود: امیرالمؤمنین(ع) {پس از آنکه به عراق کوچیدند و وضعیت اختلاط زن و مرد در آنجا را دیدند} به مردم عراق فرمودند: « نُبِّئْتُ أَنَّ نِسَاءَکمْ یدَافِعْنَ‏ الرِّجَالَ فِی الطَّرِیقِ أَمَا تَسْتَحْیون‏» (الکافی، ج: 5، باب الغیرة، حدیث شماره 6، ص: 537) ترجمه: «شنیده‌‏ام زنان شما {در کوچه‌‏ها} راه خود را با پهلو زدن به مردان مى‏گشایند!! آیا {از این وضعیت}، شرم نمی‌کنید؟!» 7 – وجوب پوشش و حجاب، علاوه بر آیات قرآن(سوره نور؛ آیه 31 و 60 و سوره احزاب؛ آیه 39 و 59) ، در احادیث متعدد با اسناد معتبر نیز آمده است که برخی از این احادیث را در کتاب وسائل الشیعه(ابواب مقدمات النکاح، از باب 104 تا 110) می‌توان مطالعه کرد... متن کاملتر در وبلاگ پاسخ‌ها: http://pasokhha57.blogfa.com/post/29 عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis

دعای خضر (ع) کدام است؟ پاسخ: 1 - در کتب شیعه دعایی که بیش از همه با عنوان «دعای خضر (ع)» معروف است همین دعای معروف به کمیل (ره) است. نقل شده کمیل مشاهده کرد که امام علی(علیه السلام) این دعا را در شب نیمه شعبان در سجده می‌خواندند(شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ج‏2، ص: 844) 2 - برخی از راویان نقل کرده‌اند که امیرالمؤمنین(ع) مردی را دیدند که پرده‌های کعبه را گرفته بود و این دعا را می‌خواند: « يا مَن لا يَشغَلُهُ سَمعٌ عَن سَمعٍ يا مَن لا يُغَلِّطُهُ السّائِلُونَ يا مَن لا يُبرِمُهُ إِلحاحُ المُلِحِّينَ أَذِقنِي بَردَ عَفوِكَ وَ حَلاوَةَ رَحمَتِك‏». امیرالمؤمنین(ع) به او فرمودند: این دعای توست؟ آن مرد گفت: دعایم را شنیدی؟ فرمود: آری. سپس فرمود: پس بعد از هر نماز واجب، همین دعا را بخوان که هر مؤمنی این دعا را پس از نمازهایش بخواند گناهانش هرچند به تعداد ستاره‌های آسمان و قطرات باران و ریگ‌های بیابان باشند، بخشوده می‌شوند. راوی می‌گوید: آن فرد، خضر (ع) بود و اعتراف کرد که علم امیرالمؤمنین(ع) از او نیز بیشتر است.(شیخ مفید، الأمالي، مجلس دهم، ص 92) 3 - ابن طاووس(ره) دعای مشترک خضر (ع) و الیاس (ع) در موسم حج را چنین روایت کرده است: بِسمِ اللَّهِ ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ ما شاءَ اللَّهُ كُلُّ نِعمَةٍ مِنَ اللَّهِ ما شاءَ اللَّهُ الخَيرُ كُلُّهُ بِيَدِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ما شاءَ اللَّهُ لا يَصرِفُ السُّوءَ إِلّا اللَّه‏ (نقل شده هرکس این دعا را هر صبح سه بار بخوانَد از سوختگی، خفگی و غرق شدن مصونیت خواهد بود) (ابن طاووس، مهج الدعوات، ص 310 ) 4 - ابن طاوس(ره) دعای زیر را نیز منسوب به خضر (ع) دانسته است: يا شامِخاً مِن عُلُوِّهِ يا قَرِيباً فِي دُنُوِّهِ يا مُدانِياً فِي بُعدِهِ يا رَءُوفاً فِي رَحمَتِهِ يا مُخرِجَ النَّباتِ يا دائِمَ الثَّباتِ يا مُحيِيَ الأَمواتِ يا ظَهرَ اللّاجِينَ يا جارَ المُستَجِيرِينَ يا أَسمَعَ السّامِعِينَ يا أَبصَرَ النّاظِرِينَ يا صَرِيخَ المُستَصرِخِينَ يا عِمادَ مَن لا عِمادَ لَهُ يا سَنَدَ مَن لا سَنَدَ لَهُ يا ذُخرَ مَن لا ذُخرَ لَهُ يا حِرزَ مَن لا حِرزَ لَهُ يا كَنزَ الضُّعَفاءِ يا عَظِيمَ الرَّجاءِ يا مُنقِذَ الغَرقَى يا مُنجِيَ الهَلكَى يا مُحيِيَ المَوتَى يا أَمانَ الخائِفِينَ يا إِلَهَ العالَمِينَ يا صانِعَ كُلِّ مَصنُوعٍ يا جابِرَ كُلِّ كَسِيرٍ يا صاحِبَ كُلِّ غَرِيبٍ يا مُونِسَ كُلِّ وَحِيدٍ يا قَرِيباً غَيرَ بَعِيدٍ يا شاهِداً غَيرَ غائِبٍ يا غالِباً غَيرَ مَغلُوبٍ يا حَيُّ حِينَ لا حَيَّ يا مُحيِيَ المَوتَى‏ يا حَيُّ لا إِلَهَ إِلّا أَنت‏ (ابن طاووس، مهج الدعوات، ص 310 ) #ادعیه #دعا #دعای_خضر عضویت کانالها در ایتا و تلگرام👇 @pasokhvoice @pasokhtext @shenakhtehadis