⚫️««« شور »»»⚫️ من که سه سالم خمیده شد تنم بابا حسین حسین پی سرتو من که سینه زنم بابا حسین حسین هرشب و هر صبح با لگد خوابم وبیدار می میرم و زنده میشم روزی هزار بار وای وای وای وای ............................. یه شب بابایی خواب تو دیدم، کجایی بابا بابا پاشدم از خواب سرتو دیدم بابایی بابا بابا اون بالا بالایی و من روی زمینم خم شو تا اون صورت پر خون وببینم وای وای وای وای ............................. یه شب بابا جون گم شدم عمه هم نبود بابا بابا اومد یه نامرد جوری زد که شدم کبود بابا بابا می کشید از پشت موهامُ میزد باباجون پشت سرم درد میکنه بی حد باباجون وای وای وای وای ✍️ایمان غلامی بایک اصلاح #شعر_و_سبک_مداحی #آموزش_مداحی #مرثیه #شور

🏴««« شور »»»🏴 *امشب به جمع ما یتیمان سر زدی/اگر چه با سر آمدی ای میهمان یک شبه خوش آمدی اگرچه لاله گون شده جمال تو/جلوۀ نور سرمدی ای میهمان یک شبه خوش آمدی بدون ِ تو خزون شده بهارم/بابا ببین دیگه جونی ندارم سر ِ تو رو، رو دامنم میذارم۲ آه و واویلا...عزیز زهرا ۳ *شام غمم نداره گوییا سحر/گرچه شدم خونین جگر شرمنده ام از عمه زینب ای پدر در زیر ضرب تازیانۀ عدو/شد خواهرت به من سپر شرمنده ام از عمه زینب ای پدر تو روی نی،مارو نظاره کردی/قلب من و از غصه پاره کردی با غربتت من و بیچاره کردی۲ آه و واویلا...عزیز زهرا...۳ یادش به خیر بودی برام یه همزبون/ای روشنای آسمون می بوسیدی من و بابای مهربون یادش به خیر ای خوبیات زیاد تر از/تمومی ِ هفت آسمون می بوسیدی من و بابای مهربون حالا ببین نیلی رخم ز کینه/زنده شده خاطرۀ مدینه خاطرۀ ضرب غلاف و سینه۲ آه و واویلا...عزیز زهرا۳ ✍️امیرعباسی #شعر_و_سبک_مداحی #آموزش_مداحی #مرثیه #شور

امام حسن مجتبی(علیه السلام) مرثیه🍃 واقعاً چقدر باید بر مظلومیت کریم اهل بیت(علیهم‌السلام) گریست که در خانه نیز امنیت نداشت! خانه و همسری که باید محل آرامش و امنیت هر مردی باشد....امام کاسۀ آب یا شیری از جُعده گرفت و نوشید و هنگامی که احساس مسمومیت نمود، نگاهی به جعده انداخت و فرمود:«ای دشمن خدا مرا مسموم کردی! به خدا که دیگر همسری چون من نخواهی یافت و آن فاسق به عهد خویش با تو وفا نخواهد کرد!...در اطراف بالین امام(علیه‌السلام) برادران و خواهران و فرزندان وی جمع بودند؛ حضرت گاه نگاهی به حسین(علیه‌السلام) گاه به زینب(سلام‌الله علیها) گاه به عباس(علیه‌السلام) و فرزندانش که به زودی یتیم می‌شدند می‌انداخت...اثر زهر در بدن امام(علیه‌السلام) چنان کاری بود که وقتی حال وی به وخامت گذاشت طشتی آوردند و حضرت لخته‌های خون را برگرداند. با اینکه در پیرامون او برادران، برادرزاده‌ها و بستگان بودند خواهر تحمل این وضع را نداشت. مادرانِ با محبتی چون ام‌البنین(سلام‌الله‌علیها)، ام سلمه(سلام‌الله‌علیها) و عمه‌ها همچون صفیه(سلام‌الله‌علیها) بودند که او را دلداری دهند؛ اما غروب عاشورا در کربلا در کنار جسم برادرش حسین(علیه‌السلام) هیچ کس نبود که زینب(سلام‌الله‌علیها) سر بر سینۀ او گذارد و گریه کند... شد از غم دو طشت دلم طشت پر زخون خون جگر مدام فرو ریزد از عیون در حیرتم به زینب مضطر چه ها گذشت آن دم که اوفتاد نگاهش برآن دو طشت یک طشت را زخون جگر دید لاله‌گون یک طشت را بدید در آن ریش پُر زخون یک طشت را بدید پُر از پارۀ جگر یک طشت را بدید در آن رأس چون قمر (صغیر اصفهانی) 📓(قهرمانی نژاد، 1389، 127) قهرمانی نژاد شایق، بهاء‌الدین، (1389). مصائب اهل بیت(علیهم‌السلام)، روضه‌های صحیح اهل بیت(علیهم‌السلام)، تهران:بین‌الملل. #شعر_سبک_مرثیه_مداحی #امام_حسن_علیه_السلام #مرثیه

شهادت امام حسن(علیه السلام) غزل مرثیه از تاب رفت و طشت طلب کرد و ناله کرد و آن طشت را ز خون جگر باغ لاله کرد خونی که خورده در همه عمر از گلو بریخت خود را تهی زخون دل چند ساله کرد نبود عجب که خون جگر، گر شدش بجام عمریش روزگار همین در پیاله کرد نتوان نوشت قصه ی درد و مصیبتش ور می توان ز غصه هزاران رساله کرد ✍️وصال شیرازی باحذف سه بیت #شعر_سبک_مرثیه_مداحی #امام_حسن_علیه_السلام #غزل_مرثیه #مرثیه

#گریز شهادت امام حسن(علیه السلام) #مرثیه #زبانحال از لاله زار توحید آتش زبانه می زد گل گشته بود پرپر بلبل ترانه می زد در گلشن ولایت یک نو شکفته گل بود گر می گذاشت گلچین آن گل جوانه می زد من ایستاده بودم دیدم که مادرم را قاتل گهی به کوچه گاهی بخانه می زد گاهی به پشت و پهلو گاهی به دست و بازو گاهی به چشم و صورت گاهی به شانه می زد گردیده بود قنفذ هم دست با مغیره او با غلاف شمشیر این تازیانه می زد وقتی که باغ می سوخت صیاد بی مروت مرغ شکسته پر را در آشیانه می زد با چشم خویش دیدم جان دادن پدر را از ناله ای که مادر در آستانه می زد این روزها که میدید موی مرا پریشان با اشک دیده می شست با دست، شانه می زد هنگام شرح این غم از قلب زار (میثم) مانند خانۀ ما آتش زبانه می زد ✍حاج غلامرضا سازگار

#مثنوی #مرثیه #امام_حسن_مجتبی_ع ای فروزنده ز رُخ، حسن خدات وی همه حُسن فروشان بفدات جلوه گر آینه ی ذوالممنی پای تا فرق حسن در حسنی مصطفی را تو فروغ بصری وصی دوم و اول پسری خلد گردی است ز خاک حرمت چرخ موجی است ز بحر کرمت مهر را جلوه ز پیرایه تو آفتابش همه از سایه تو رمضان سفره ی مهمانی تو مشعلش چهره ی نورانی تو روزه داری که بُود تشنه ی دوست آتش عشق تو افطاری اوست ای فدای رخ بهتر ز مَهَت روزه داران خدا خاک رهت ای به خلد غمت افسانه بهشت پیش رخسار تو زیبایی ، زشت گنج توحیدی و دل ویرانت روی نادیده همه حیرانت ای ز غمهای تو خون بر دل خاک پنجه ی صبر گریبان زده چاک صبر دیوانه شده از صبرت حلم خون خورده کنار قبرت صلح و جنگ تو درش سِرّ و سَری است هر دو را هر که بداند اثری ست پای صلح تو در آن آتش جنگ سر بیداد گران خورد به سنگ تو امامی به قعود و به قیام به قعود و به قیام تو سلام مرکب حکم ، تو میرانی و بس جنگ یا صلح ، تو میدانی و بس هر که با صلح و قیام تو نساخت بخدا مرتبه ات را نشناخت تو که مانند پدر در پیکار شعله ی مرگ زدی بر اشرار صف کفار ز هم پاشیدی فاتح جنگ جمل گردیدی راه تا قلب سپه طی کردی ناقه ی عایشه را پی کردی ا ی ز رزم آوریت در صفین بانگ تکبیر بلند از طرفین توکه نجل اسد اله استی تو که فرزند یداله استی نبود در دلت از دشمن بیم نکنی صلح که گردی تسلیم تو به هر حال ولی اللهی جنگ یا صلح کنی آگاهی مصطفی کو سخنش وحی خداست گفته در شان تو این گفته به راست حسنین اند دو پاکیزه امام همگان را به قعود و به قیام ای رُخَت شمع جوانان بهشت سید جمع جوانان بهشت وصی دوم بر حق رسول پسر اول زهرای بتول تو که هستی بر رغم دشنام خصم خود را کنی از لطف سلام صفت و خلق تو از بسکه نکوست شود از یک نگهت دشمن ، دوست ای فدای تو من و ام و ابم وی ثنای تو به لب روز و شبم ای تو بعد از پدر ، اول مظلوم سومین نور و چهارم معصوم مهر افلاک به حسنت خندان ماهی بحر بیادت گریان جگر صبر ز صبرت پرخون چهره حلم ز شرمت گلگون دل عشاق مزرات همه رشک آب باران بقیعت همه اشک سینه ها را به تمنای تو داغ قلب ها را ز مزار تو چراغ کاش گردی شوم و از کرمت بنشینم به کنار حرمت کاش چون ماه به شبهای دراز داشتم با حرمت روی نیاز کاش مانند چراغی سوزم تا شبی در حرمت افروزم کاش مانند نسیم سحری داشتم بر سر کویت گذری کاش چون اشک کنارت افتم بر روی خاک مزارت افتم روی جانها همه بر تربت تو سوز دلها همه از غربت تو غربت آن نیست که با ضربت سنگ چهره از خون جبین گردد رنگ غربت آن نیست که از داغ جوان قد بابا شود از غصه کمان غربت آن نیست که سر برسر نی ره کند با سپه دشمن طی غربت آن است که فردی مظلوم شود از کینه یارش مسموم غربت آن است که بعد از کشتن بارش تیر ببارد به بدن تیر بارید ز بس بر بدنت بدنت گشت یکی با کفنت سینه ها از الم فروخته شد تن و تابوت به هم دوخته شد ای بیاد تو دل هستی ، خون وی حساب غمت از حد بیرون قلب احمد که برایت خون بود به همه مردم عالم فرمود روز محشر که همه گریانند اشک ریزان حسن خندانند زین شرر سوخته "میثم" امروز بارالها تو به فرداش ، مسوز ✍️حاج غلامرضاسازگار

❣️﷽❣️ غزل مرثیه اربعین مرگ من بود دمی کز تو جدایم کردند در همان گوشه ی گودال, فدایم کردند دوستانم که نبودند بگریند به من دشمنانم همگی گریه برایم کردند من که خود, راهنمای همه عالم بودم سر خونین تو را راهنمایم کردند! هر کجا خواستم از پای در افتم, دیدم کودکان دست گشودند و دعایم کردند خجلم از تو که گم گشته امانت‌هایت بر سر خار دویدند و صدایم کردند گریه‌ها داشتم از دوری روی تو, ولی خنده‌ها بود که بر اشک عزایم کردند همرهانم که گرفتند غبار از محمل همه در خاک فتادند و رهایم کردند تا دَم مرگ, طرفدار تو بودم ای دوست دشمنان, یکسره تحسین به وفایم کردند این اسارت همه جا عزّت من بود حسین که پیام آور خون شهدایم کردند “میثمم” کوس شهی بر همه عالم زده‌ام سرفرازم که در این کوی, گدایم کردند ✍️غلامرضا سازگار 🎤مجیدطاهری ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ #شعر_سبک_مرثیه_مداحی #مرثیه

﷽ مرثیه رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂 ملکوت نگاه بارانیت  راوی یک مدینه اندوه است  سالیانی ست از غم غربت  خاطر خسته ‌ی تو مجروح است       این اهالی ظلمت دنیا       مردمان قبیله ‌ی وهمند       در سلوک هدایت و رحمت       اشتیاق تو را نمی فهمند       ماتم این شکنجه های کبود       غصه ها بی مجال پیرت کرد       سینه‌ ی غرق نور و سنگ ستم       داغ چندین بلال پیرت کرد       بی کسی خو گرفته بود آقا       با اهالی شعب دلتنگی       می شکستی چنان غریبانه       در حوالی شعب دلتنگی       دیده هر دم غروب عام الحزن       چشم بارانی و پُر ابرت را       تو چه کردی در این غریبستان       که خدا می ستود صبرت را         با عمو در دل پریشانت       حس آرامش عجیبی بود       آه دیگر پس از ابوطالب       مکه زندان بی شکیبی بود       داغها یاس بیقرارت را       در غم خود سهیم می کردند       مادری را به عرش می‌ بردند       دختری را یتیم می کردند       ماه عالم بگو چه آورده       به سر تو مُحاق خاکستر       دختر تو چقدر دلخون شد       بر سرت ریخت داغ خاکستر       خوب دیدی میان این مردم       دم به دم جوشش عواطف را       بوسه ‌ی سنگ و زخم پیشانی       غصه پُر کرده بود طائف را       قلبتان را چقدر می آزرد       داغدار غم اُحد بودن       زخمی از عهد بی بصیرت‌ ها       خسته از همرهان خود بودن       ناگهان بر تن تو گل کردند       زخمها، لاله ها، شقایقها       لب و دندان تو شده مجروح       آخر از لطف این منافقها       چه کشیدی در آن غروبی که       تن مجروح حمزه را دیدی       دلت آقا کدام سو می رفت       بر دلش زخم نیزه را دیدی       دید خیبر که گفتی آزاده       آب را بر کسی نمی بندد       گرچه از فرقه ‌ی یهودیها       به اسیران کسی نمی خندد       همه دیدند روز خندق هم       رحم و آزادگی شعارت بود       در مرام تو پیکر کشته       ایمن از غارت و جسارت بود       بر سر و سینه و گلوی حسین       بوسه هایت چقدر معروف است       روضه خوان را ببخش آقا جان       روضه از این به بعد مکشوف است       با تماشای قد و بالایش       از نگاه تو آرزو می ریخت       آه، ناگاه اگر زمین می خورد       آسمان بر سرت فرو می ریخت       پیش چشمت محاصره کردند       پیکر ماه بی پناهت را       خوب تکریم کرد امت تو       نیزه در نیزه بوسه گاهت را       زینت شانه های تو حالا       شده پامال نعل مَرکَبها       آیه آیه، ورق ورق، پرپر       ارباً اربا، مُقطّع الأعضا       سر خورشید غرق خونت را       روی نیزه ببین چهل منزل       بارش سنگها چه خواهد کرد       با لبی نازنین چهل منزل       خون او خون تازه ای جوشاند       در رگ دین و مکتبت آقا       تا ابد شور نهضتش باقی ‌ست       تا ابد کُلّ یومٍ عاشورا ✍یوسف رحیمی  ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ #شعر_سبک_مرثیه_مداحی #پیامبر_ص #مرثیه

﷽ امام رضا(علیه السلام) مرثیه🍃 ای رُخَت چشمۀ خورشید رضا مهر تو مایۀ امید رضا قبلۀ اهل محبت حرمت کعبۀ عشق سیه پوش غمت باز در سینه شکسته است دلم در عزای تو نشسته است دلم (راوی)می گوید: موقع شهادت امام رضا(علیه السلام)، مأمون (علیه اللعنه) از راه رسید و گریه کنان به بالین آمد و شروع به گفتگو با امام کرد، حضرت تنها یک مطلب به آن ملعون فرمود (به این مضمون):« ای مأمون! جان تو وجان فرزندم جواد » برای همین علاقه است که گفته اند هرکس حاجت دارد امام رضا(علیه السلام) را بحق جوادش قسم بدهد)؛ اینجا امام رضا (علیه السلام) قبل ازاینکه بی حرمتی به جوادش شود سفارش او را کردند؛ چراکه حتماً می دانستند امام حسین(علیه السلام) را به همین نحو آزردند (لایوم کیومک یا اباعبدالله) کربلا هنوز او را نکشته بودند که به خیمه هاش حمله ور شدند، حضرت وقتی این صحنه را دیدند به شمر فرمودند« من با شما می جنگم شما با من ، زنها که تقصیری ندارند» شمرلعین هم رو به سپاه کرد ودستور داد حالا همه به حسین حمله کنید وکار پسرفاطمه را تمام کنید؛ آنقدردشمن به آقا حمله کرد تا تمام بدنش پر از زخم شد. یکی بانیزه اش از پشت می زد یکی باچکمه و بامشت می زد خودم دیدم سنان دائم الخمر حسینم را به قصد کُشت می زد ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ #شعر_سبک_مرثیه_مداحی #امام_رضا_علیه_السلام #مرثیه

#حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها #مرثیه #تبرّی بر تَعَدّی این جفاکاران تفکر می‌کنند بر تظاهر مسجدت را غاصبان پر می‌کنند یا محمد بضعه‌ات را زجر داده می‌کُشند ظالمان از کشتنش صدها تشکر می‌کنند با علی که آسمان‌ها زیر پایش خم شده چونکه حقش غصب گردیده تکبر می‌کنند ظلم شد از حد فراتر تا فدک مغصوب شد هم سند شد پاره هم زین حق تَهتُّر می‌کنند ریسمان بر گردنش، سیلی به همسر می‌زنند تا کند بیعت به سرداری تجبّر می‌کنند جان احمد کشته شد با دست سفاکی پلید ناکسان خود را مسلمانی تصور می‌کنند ✍️مجیدطاهری تهتّر=اظهار نادانی

﷽ مرثیه ورود به مدینه🥀 صدا در سینه ها ساکت که اینک یار می‌آید ز راه شام و کوفه عابد بیمار می‌آید الا ای دردمندان مدینه با دوصد حسرت طبیبِ دردمندان با دل تبدار می‌آید الا ای بانوانِ اهل یثرب پیشواز آیید که زینب بی‌برادر با دل غمبار می‌آید بیا ام البنین با دیدۀ گریان تماشا کن که اردوی حسینی بی سپه‌سالار می‌آید هنگامی که امام سجاد(علیه‌السلام) با همراهان به نزدیک مدینه رسیدند به بشیر فرمودند جلوتر برو و وارد مدینه شو و جریان شهادت اباعبدالله‌الحسین(علیه‌السلام) را اعلام کن! بشیر می‌گوید:«هنگامی که به مسجد رسیدم صدا به گریه بلند کردم و خواندم: یا أَهلَ یَثرِب لا مُقامُ لَکُم بِها قُتِلَ الحُسَینُ فَأَدمُعی مِدرارُ اَلجِسمُ مِنهُ بِکربلاءَ مُضَرّجٌ وَالرَّأسُ مِنهُ عَلَی القَناةِ یُدارُ ای مردم مدینه (دیگر اینجا جای سکوت و ماندن نیست)‌؛ زیرا حسین(علیه‌السلام) کشته شد (و من دیگر برای همیشه از چشم اشک ‌بارم و گریه می‌کنم)؛ بدن شریفش در کربلا در میان خاک و خون افتاده و سر مقدّسش را بر سر نیزه‌ها در شهرها می‌گردانند.»(اشتهاردی،514) ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈ #شعر_سبک_نکات_مداحی #مرثیه #ورود_مدینه

مرثیه ورود مدینه #مرثیه #ورود_مدینه