#مداحی چاکر و مداح اهل بیت شو زیرا که نیست هیچ کاری بهتر از مداحیِ این خاندان اندر این کار است پیرو، مرشد ما جبرئیل کو به وحی آورد مدح از کردگارِ غیب دان هست از روی ارادت فرض بر اهل زمین پیروی کردن کلامی را که آمد زآسمان آن جماعت را که ایزد بر زبان جبرئیل از ره تعظیم و عزت گفت وصف مدحشان گر کسی مداحی ایشان کند از جان قبول در همه جا می رسد فخرش بر اصناف جهان (مولانا حسن سلیمی- فتوت نامه281)

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 🌷بسم رب الحسین (ع)🌷 ✨اطلاعیه ✨ 👈 ثبت نام دوره جدید آموزش مداحی شروع شد. ✔️ یک دوره بی نظیر و کاملاً متفاوت به صورت ترمی ✔️توسط : « دکتر حاج مجید طاهری » ✔️نویسنده بیش از ۱۰ جلد از کتب مداحی 🔶به همراه ارائه مدرک🔶 ✔️محتوای دوره: آداب مداحی اصول و فنون مداحی مرثیه خوانی - نوحه خوانی مولودی خوانی - مقتل خوانی- ختم خوانی شعر و ادبیات فنون سرایش شعر - ارائه شعر و نوحه .... 🔸ثبت نام با شماره تماس : ۰۹۲۱۰۲۵۲۴۳۹ ظرفیت محدود 🔸زمان تشکیل کلاس: از تاریخ ۲۶ دی ماه - سه شنبه ها بعد از نماز عشاء 🔸 مکان: شهرری میدان هادی ساعی - ابتدای آوینی ـ دولت آباد قیصریه ـ روبروی ایستگاه راه آهن ری - مسجد حضرت ولی عصر ( 2 ) پایگاه مقاومت بسیج شهید همت - مسجد حضرت ولی عصر ( ع )

حضرت_ام_کلثوم_سلام_الله_علیها نگاه آسیه ها محو درقداست اوست حیا،ادب شده ی مکتب نجابت اوست به شأن و رتبه ی او غبطه میخورد مریم دلیل این سخنم جایگاه عصمت اوست غریب تر ز حسن نام ام کلثوم است که خاک خوردن نامش نشان غربت اوست نوشته اند فلک غرق ذکرتسبیح است حسین گفتن با آه هم عبادت اوست لهوف مختصری از مصائب بانوست لهوف گریه کن روضه ی اسارت اوست فقط مقابل او نام شام را نبرید... اگرچه شام اسیر شکوه وهیبت اوست دوباره مرثیه ی قتل صبر میخواند از آن شلوغی گودال این غنیمت اوست شهیده ی غم گودال باید او راخواند حسین ذکر مدام دم شهادت اوست #محسن_حنیفی

#حضرت_ام_کلثوم_سلام_الله_علیها   وقتی همه جا دور و برش زينب بود يعنی  كه  تمامِ  باورش زينب  بود در کوفه كه خطبه خواند با صوت علی از مستمعينِ  منبرش  زينب  بود او هيبت و غيرت بنی هاشم داشت او فاطمه بود و حيدرش زينب بود  در طول اسارتش  مطيعِ  امرِ  -  فرمانِ امام و رهبرش زينب بود در حُجب و حیا وعصمت و صبر و وفا مانند ِ عقیله  خواهرش  زينب بود   بر حُرمتِ  نامِ  "امّ کلثوم"  قسم  این آینه نام  دیگرش  زینب بود #محمدحسن_بیات_لو

نوحه حضرت ام کلثوم (سلام الله علیها) از آه و از نالۀ بلبل معلوم است چون  ماتم حضرت  اُمّ کُلثوم است واویلا واویلا واویلا واویلا(2) ای دختر زهرا و حضرت حیدر ای زینب دوم آل پیمبر واویلا واویلا واویلا واویلا(2) مَدینَهُ  جَدّنا  لا تَقبَلینا فَبِالحَسَراتِ  وَ الاَحزانِ جِئنا واویلا واویلا واویلا واویلا(2) ای دختر و جان زهرای شهیده ای همسفر گشته با رأس بریده واویلا واویلا واویلا واویلا(2) ای شهر پیغمبر ای شهر مدینه دارم بسی غصه ها بر روی سینه واویلا واویلا واویلا واویلا(2) 🌴🌴🌴🌴🌴🍃🍃🍃🍃🍃 یوسف حق پرست (غریب)

ولادت حضرت امام باقر(علیه السلام) تاریخ ولادت بـدان كـه ولادت بـا سـعـادت آن حـضـرت روز دوشـنـبـه سـوم صـفـر يـا در غـرّۀ رجـب سـال پـنجاه و هفت در مدينه منوره واقع شد و آن حضرت در واقعۀ كربلا حضور داشت و در آن وقت چهار سال از سن مباركش گذشته بود، والدۀ ماجده اش حضرت فاطمه(س)دختر امام حسن مـجـتبى بود كه او را «امّ عبداللّه» مى‌گفتند و آن حضرت ابن الخيرتين و علوى بين علويين بود. از «دعوات راوندى» نقل است كه روايت شده از حضرت امام محمدباقر (ع)كه فرمود:روزى مادرم در زير ديوارى نشسته بود كه ناگاه صدايى از ديوار بلند شد و از جا كـنده شد، خواست كه بر زمين افتد مادرم به دست خود اشاره كرد به ديوار و فرمود نبايد فـرود آيـى ، قسم به حق مصطفى(ص)كه حق تعالى رخصت نمى‌دهـد تـو را در افـتـادن ؛ پـس آن ديوار معلّق در ميان زمين و هوا باقى ماند تا آنكه مادرم از آنـجـا بـگـذشت ، پس پدرم امام زين العابدين (ع)صد اشرفى براى او تصدّق داد. و نيز راوى از حضرت صادق (ع)روايت كرده كه روزى آن جناب ياد كرد جدّه اش مـادر حضرت امام محمدباقر (ع)را و فرمود:« كانَتْ صِدّيقَةً لَمْ يُدْرَكْ فى آلِ الْحـَسـَنِ عـليـه السـام مـِثـْلُهـا »؛ جـدّه ام صـدّيـقـه بـود و در آل حضرت حسن (ع)زنى به درجه و مرتبه او نرسيد. و بـه اسـانـيـد مـعـتـبـره از حـضـرت صـادق مـنـقـول است كه چون يكى از مادران ائمه (ع)به يكى از ايشان حامله مى‌شود، در تـمـام آن روز او را سـسـتـى و فـتورى حاصل مى‌شود مانند غش، پس مردى را در خواب مى‌بـيند كه او را بشارت مى‌دهد به فرزند داناى بردبارى ، چون از خواب بيدار مى‌شود از جانب راست خود از كنارۀ خانه صدايى مى‌شنود و گوينده آن را نمى‌بيند كه مى‌گويد حامله شدى به بهترين اهل زمين و بازگشت تو به سوى خير و سعادت است و بشارت باد تـو را بـه فـرزنـد بـردبـار دانـا. پـس ديـگـر در خـود ثـقل و گرانى نمى‌يابد تا آنكه نُه ماه از حمل او مى‌گذرد، پس صداى بسيار از ملائكه از خـانۀ خـود مـى‌شـنـود، چـون شـب ولادت مـى‌شـود نورى در خانه خود مشاهده مى‌كند كه ديـگـرى آن نـور را نـمـى‌بـيـنـد مـگـر پدران امام، پس امام مربع نشسته از مادر پديد مى‌گـردد، سـرش بـه زيـر نـمـى‌آيـد چـون بـه زمـيـن مـى‌رسـد روى بـه جـانـب قـبـل ، مـى‌گرداند و سه مرتبه عطسه مى‌كند و بعد از عطسه حمد حق تعالى مى‌گويد و خـتـنـه كرده و ناف بريده متولد مى‌شود و آلوده به خون و كثافت نمى‌باشد و دندانهاى پـيـشين همه روييده مى‌باشد، و در تمام روز و شب از رو و دستهاى او نور زردى مانند طلا ساطع مى شود. اسم شريف آن حضرت محمّد و كنيت آن جناب ابوجعفر و القاب شريفه اش باقر و شاكر و هادى است. و مشهورترين لقبهاى آن حضرت «باقر»است و اين لقبى است كه حضرت رسالت (ص)آن جناب را به آن ملقّب فرموده، چنانچه به روايت سفينه از جابر بن عبداللّه منقول است كه حضرت رسول (ص)به من فرمود: اى جـابـر! اميد است كه تو در دنيا بمانى تا ملاقات كنى فرزندى از من كه از اولاد حسين(ع)خـواهـد بـود كـه او را مـحـمـّد نامند يَبْقَرُ عِلْمَ الدّينِ بَقْرا؛ يعنى او مى‌شكافد علم دين را شكافتنى، پس هرگاه او را ملاقات كردى سلام مرا به او برسان! شـيـخ صـدوق (ره)روايـت كـرده از عـمـر بـن شـمـر كـه گـفـت : سـؤال كـردم از جـابـر بـن يـزيـد جـعـفـى كـه براى چه امام محمدباقر (ع)را باقر نـامـيـدنـد؟ گـفت : به علت آنكه بَقَرَ الْعِلْمَ بَقْرَا اى شَقَّهُ وَ اَظْهَرَهُ اَظْهارا؛ شكافت علم را شـكـافـتـنى، و آشـكـار و ظاهر ساخت آن را ظاهر كردنى، به تحقيق حديث كرد مرا جابر بن عـبـداللّه انـصـارى كـه شـنـيـد از رسـول خـدا (ص)كه فرمود: اى جابر! تو زنده مى‌مانى تا ملاقات مى‌نمايى پسرم محمّد بن على بن الحسين بن على بن ابـى طـالب (ع)را كـه معروف است در تورات به باقر، پس هرگاه ملاقات كردى او را از جانب من او را سلام برسان، پس جابر بن عبداللّه آن حضرت را در يكى از كوچه هاى مدينه بديد و گفت : اى پسر! تو كيستى ؟ فرمود: محمّد بن على بن الحـسـين بن على بن ابى طالب(ع)هستم، جابر گفت : اى پسرك ! با من روى كن ، آن حضرت بـه او روى كرده گفت روى واپس كن! چنان كرد، عرض كرد: سوگند به پروردگار كعبه كـه ايـن شـمـايـل و خـصـال رسـول خـدا (ص)اسـت، اى فـرزند! رسـول خـدايـت سـلام رسـانـيـد. فـرمـود: مـادام كـه آسـمان و زمين بر جاى باشد سلام بر رسـول خـدا بـاد و بـر تو باد اى جابر كه تبليغ سلام آن حضرت نمودى، آنگاه جابر بـه آن حـضـرت عـرض كـرد:« يـا بـاقـِرُ اَنْتَ الْباقِرَ حَقَّا اَنْتَ الَّذى تَبْقَرُ الْعِلْم بَقْرا !».

در حلم و وفا حُسن زبانزد دارد در جود و سخا شکوه بی حد دارد در قامت او صلابت حیدری است در چهرۀ خود نور محمّد دارد (یوسف رحیمی)

از عرش حدیث حق پرستی خواندند یک صفحه ز دیباچۀ هستی خواندند وقتی که شکفت امام باقر چون گل در باغ جنان سرود مستی خواندند (سیدهاشم وفایی)

امروز که عرشیان برانگیخته‌اند بر عرش بلور نور آویخته‌اند در مقدم باقر العلوم از فردوس یک باغ گل محمدی ریخته‌اند (سیدهاشم وفایی)

ماه رجب و پیک سعادت آمد در روز نخست با ولادت آمد یعنی گل گلزار محمد باقر آن قافله سالار عبادت آمد اسماعیل ولی‌خانی(طالع)

تا روی به کشتی نجات آوردیم امید به ساحل نجات آوردیم در روز ولادت امام باقر ما هدیه برایش صلوات آوردیم (سید هاشم وفایی)

خطاب به امام زمان بر ما نظری اگر نمایی کافی‌ست ازکارم اگر گره گشایی کافی‌ست عیدی ولادت امام باقر در مجلس ما اگر بیایی کافی‌ست (سید مجتبی شجاع)