رباعی مبعث پرواز ملائک به زمین دیدنی است عرض ادب روح الامین دیدنی است در غار حرا پر شده عطر صلوات لبخند محمد امین دیدنی است #رباعی_مبعث میثم مومنی نژاد

🌸💐سرود عید مبعث پیک خدا رسید از سوی خدا محمد خیز و به خلق عالم بزن صلا محمد تویی تویی پیمبر، ز سوی ما محمد اقرأ یا محمد اقرأ یا محمد تو آفتاب جانی تو منجی جهانی تو ختم انبیایی تو نور جاودانی تو می‌دهی به هستی نور و ضیاء محمد اقرأ یا محمد اقرأ یا محمد بشیری و نذیری سراجی و منیری حبیبی و طبیبی، رسولی و سفیـری تو خلعت نبوّت به بر نما محمد اقرأ یا محمد اقرأ یا محمد تو آسمان دینی، اگر چه در زمینی عطوفی و رئوفی بزرگی و امینی تو را تمام هستی زند صدا محمد اقرأ یا محمد اقرأ یا محمد فراق نور تا کی؟ ظلمت و زور تا کی؟ دخترکان معصوم، زنده به گور تا کی؟ زنان اسیر و مردان برده چرا محمد؟ اقرأ یا محمد اقرأ یا محمد تو فاتح الفتوحی، تو کشتیی، تو نوحی تو جان جان جانی، تو روح روح روحی رسالتت مبارک به نسلها محمد اقرأ یا محمد اقرأ یا محمد خدا بود مُعینت علی است جانشینت به عزم آهنینت به جاودانه دینت بزن علیه بُت‌ها دم از خدا محمد اقرأ یا محمد اقرأ یا محمد (استادسازگار)

🌸💐سرود عید مبعث تو بزرگ انبیایی یا محمّد تو بشر را رهنمایی یا محمّد از چه در غار حرایی یا محمّد تو سراجی تو مُنیری تو بشیری تو نظیری یا محمّد یا محمّد یا محمّد بر خلایق رهبری کن از حرا بیرون بیا پیغمبری کن آفتابا تا ابد روشنگری کن تیرگی آمد به پایان نور قرآن شد نمایان یا محمّد یا محمّد ای تمام انبیا چشم انتظارت قلب مظلومان عالم بی‌قرارت این بود فرمودۀ پروردگارت یا محمّد «قم فأنذِر» ذات یکتا را «فَکَبِّر» یا محمّد یا محمّد مکتبت در پرتو انوار داور پرورد مقداد و سلمان و ابوذر تربیت کن حیدر و زهرا بپرور تو به جان و دل حیاتی تا ابد فُلک نجاتی یا محمّد یا محمّد مکّه از تو پرتو ایمان گرفته دست حق روی سرت قرآن گرفته دورۀ ظلم و ستم پایان گرفته ای دمت روح عدالت بر تو زیبد این رسالت یا محمّد یا محمّد تو به کل آفرینش رهبر استی اولین نور، آخرین پیغمبر استی از تمام انبیا بالاتر استی درد جان‌ها را دوایی ختم کلِّ انبیایی یا محمّد یا محمّد آفتابا جلوه کن بر کلّ هستی طی شده دور غرور و کبر و مستی تا به کی انسان اسیر بت‌پرستی؟ ای جهان زیر لوایت پاسخ نفرین، دعایت یا محمّد یا محمّد (استادسازگار)

🌸💐سرود عید مبعث دوباره بانگ علق  – میاد ز غار حرا فرشته ها می خونن – بخون به نام خدا یا مصطفی یا رسول * با صد شعف می کنم – پر از امید دلمو از فاطمه می گیرم – عیدی مبعثمو یا مصطفی یا رسول * همه می گن که رخش – یه ماه منجلیه امشبو ختم رسل – تو دامن علیه یا مصطفی یا رسول *** خدا می گه که توئی – رسول آخر من سلاممو برسون – امشب به حیدر من یا مصطفی یا رسول

شعرمبعث بخوان به نام شکفتن، بخوان به نام بهار که باغ پر شود از جلوۀ تمام بهار بخوان که باغ شود غرق در طراوت و نور بخوان که دفتر گل وا شود به نام بهار بخوان به نام خدایت که باغ را ببری به میهمانی گل‌ها، به بار عام بهار بخوان که با نَفَس پاکت ای مسیحا دم جهان جوان شود از نو، به احترام بهار بخوان که عالم و آدم قرار می‌گیرند به زیر سایۀ فیض عَلی‌الدّوام بهار بخوان که تا سحر ایمان بیاوَرد خورشید به آیه آیۀ سی جزء از پیام بهار اگر تو لب بگشایی، به عطر یاس قسم که دامن گل یاسین شود مقام بهار.. در آستانِ شکوهت شکوفه‌باران است که بوی عشق رسیده‌ست بر مشام بهار.. طلوع فجر رسالت رسید و آمده‌اند فرشتگانِ مقرّب، پی سلام بهار بخوان که بر سرِ راهت «علی»ست چشم به راه که اقتدا به پیمبر کند امام بهار تو ماه چلّه‌نشینی، «خدیجه» منتظر است که از دلش بِبَرد غم گلِ کلام بهار بخوان که لعل لبت ترجمان آب بقاست بخوان که قولِ کریم تو «عُروةُ الوُثْقی»ست بس است هرچه به بیراهه‌ها سفر کردند بس است هرچه به بیهوده عمر سر کردند بس است هرچه به سودای سود، رفت زیان بس است هرچه که سرمایه‌ها ضرر کردند بس است، هرچه خزان‌باورانِ غارتگر تمامِ حاصلِ این باغ را هدر کردند بس است هرچه ستم‌بارگان جادوگر دعا و ناله و نفرین بی‌اثر کردند بس است هرچه به افسون قصۀ پَریان «هزار و یک شبِ» این قوم را سحر کردند بس است هرچه بشر منّت از «مَنات» کشید بس است هرچه به «لات و هُبَل» نظر کردند.. بس است هرچه به شمشیر و نیزه نازیدند و پیش اهلِ نظر سینه را سپر کردند بس است هرچه به جرم رَمیدن یک اسب قبیله را همه تاراج و دربه‌در کردند بس است هرچه که خون ریختند در صحرا بس است هرچه زمین را ز اشک تر کردند بس است هرچه که با غنچه‌های زنده به گور نهالِ عاطفه را قطع با تبر کردند.. اَلا که می‌شود از جلوه‌ات جهان روشن! اگرچه بحث در این جلوه مختصر کردند بلند، تا ابد آوازۀ تو خواهد شد جهان‌گشا خبرِ تازۀ تو خواهد شد زمان، زمانِ قیام است و امتحان دادن زمانِ درس محبت، به این و آن دادن الا رسول بهارآفرین، ارادۀ توست نجاتِ باغِ گل از پنجۀ خزان دادن به یک اشارۀ چشم تو، ای یتیم قریش! تمام مزرعه را آب می‌توان دادن اگر چه هست «معاد از پی معاش» آری ثواب اگر چه بود، رسمِ‌ آب و نان دادن غذای روح، به این مردم فقیر بده که سعی توست طراوت به بوستان دادن درون سینۀ این قوم، جای دل، سنگ است تویی و معجزۀ سنگ را تکان دادن.. بگو: کتاب خدا معجز رسالت ماست رواست بوسه بر این نورِ جاودان دادن.. مسیح از نفس آسمانی‌ات آموخت ز فیض گوشۀ چشمی به مرده جان دادن اگر قرارِ تو، دل بردن است از این مردم اشاره کن به «بلال» از پی اذان دادن گواه اگر ز تو خواهند «قُل کَفی بِالله» از این دلیل چه بهتر به کاروان دادن؟.. چه جای صحبت بیگانگان که سهم علی‌ست تجلّیاتِ جمال تو را نشان دادن بخوان تجلّی «صَلُّوا عَلَیه» از این جَلَوات یکی‌ست ذکر خدا و فرشتگان، صلوات به پای خیز! که دل‌ها ز شوق آب شوند به یمن نور تو، ذرّات، آفتاب شوند بخوان! به نام خدا «بِاسم رَبِّکَ الاَعلی» که لاله‌ها همه پیمانۀ گلاب شوند امینِ وحی و نبوت! «اَلا بِذِکرِ الله» بخوان! که با خبر از متنِ این کتاب شوند سمندِ صاعقه زین کن، خدا نکرده مباد که بی‌عدالتی و جهل، هم‌رکاب شوند.. رسولِ نهضتِ بیداری زمان! مگذار که پلک‌های فروبسته، گرم خواب شوند شتاب کن که روان‌های تشنۀ ایمان رها ز پنجۀ تردید و اضطراب شوند به یک اشارۀ تو، برگ‌های پاییزی لطیف و تازه چو نیلوفرانِ آب شوند بخوان حدیث محبت که بردگانِ سیاه در این کویر درخشان‌تر از شهاب شوند بگیر دستِ همه پابرهنگان زمین که این شکسته‌دلان مالکُ‌الرّقاب شوند یتیم آمنه! اصحاب سرسپردۀ تو طلایه‌دار ظفرمند انقلاب شوند سحر که آیۀ «أمَّنْ یُجیب» می‌خوانند امیدوار دعاهای مستجاب شوند بگیر دستِ علی را، که با امیرِ عرب مجاهدان، همه پیروز و کامیاب شوند چه جای حیرت، اگر یازده ستاره و ماه به جانشینی خورشید انتخاب شوند بعید نیست که پروانگانِ اهل‌البیت اسیرِ معنی این شاه‌بیت ناب شوند «به ذرّه گر نظر لطف، بوتراب کند» «به آسمان رَوَد و کارِ آفتاب کند» #مبعث_رسول_اکرم_ص #محمدجواد_غفورزاده

نور جهانگیر نبوّت رسید عید بزرگ بشریّت رسید عید خدا عید جهان وجود عید قیام است و رکوع و سجود عید رسول دو سرا آمده منجی عالم ز حرا آمده سیّد افلاک سلام علیک خواجة لولاک سلام علیک ای شده لبریز پیام خدا بخوان، بخوان، بخوان به نام خدا بخوان، بخوان ای به دو عالم علم به نام آنکه آفریده قلم بخوان که هستی به تو دارد نیاز بخوان که خلقت به تو آرد نماز بخوان که آغاز پیام‌آوری است بخوان که پایان ستم گستری است بخوان که نابودی نااهل‌هاست بخوان که ناکامی بوجهل‌هاست بخوان که توحید کشد ناز تو بخوان که عدل است سر افراز تو بخوان و خود را سپر سنگ کن بخوان و رخساره ز خون رنگ کن غار حرا نه، همه جا طور تو است زمین و آسمان پر از نور تو است نکته به نکته رو به رو مو به مو آنچه که بایست بگویی بگو بگو هو الحیّ و هو الهو، بگو بگو خدا نیست به جز او، بگو بگو همه خداپرستی کنید ترک گناه و جهل و پستی کنید بگو بتان دم از خدا می‌زنند خدا، خدا، خدا صدا می‌زنند بگو ندای من ندای خداست بگو که این صدا صدای خداست بگو که توحید نجات شماست بگو که اسلام حیات شماست ما به تو حکم ازلی داده‌ایم ما به تو قرآن و علی داده‌ایم قلب تو از تابش ما منجلی است پیش تو ما، پشت سر تو علی است حبیب ما تو اول و آخری تو بر پیمبران پیام‌آوری بعد تو پیغامبری نیست نیست حکم و کتاب دگری نیست نیست ای ز تو انبیا همه سر بلند کیست که بعد از تو کند سر بلند اگر چه بر پیمبران خاتمی پیشتر از عالمی و آدمی تو از تمام انبیا برتری تو یک پیمبر علی پروری طلعت تو شمع ره انبیاست وزیر تو پادشه انبیاست کیست علی روح در آغوش تو کیست علی بت‌شکن دوش تو کیست علی، علی است، ما را ولی کیست علی، علی است تو، تو علی علی بود تمام تفسیر تو علی است شیر ما و شمشیر تو جسم تو و جان تو یعنی علی تمام قرآن تو یعنی علی ساقه پیکان تو در شست اوست دست ید اللهی ما دست اوست خیل ملک محو جلال تو اند شیفته صوت بلال تو اند بوذر و مقداد مسلمان تو است جنّت ما عاشق سلمان تو است مهر به درگاه تو باشد مقیم ماه به انگشت تو گردد دو نیم هر نفس پاک تو تکبیر ماست حیدر خیبر شکنت شیر ماست روح بشر تشنه تعلیم تو است خلقت ما یکسره تسلیم تو است خیز و به جان و تن عالم بدم در نفس خسته میثم بدم (استاد سازگار)

رباعی مبعث هردل که فروزنده چو مهر و ماه است از بعثت پیغمبـــر مــا آگــاه است آئینـه ای از نور خـــداونــدی او ذکر صلــوات بر رســول الله است سیدهاشم وفایی

مبعث رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) آهنگ تازه ای به وجودم دمیده جان یا رنگ تازه ای شده پی رنگ آسمان اقرأ بنام ربّک پیغمبرا بخوان مژده بده پیمبری‌ات را به انس وجان جبریل شد معلّم و غار حِرا کلاس حق کرده خاصِ خاص، پیمبر تو را به ناس موسی نهال مبعث او را نشانده است عیسی نگاه عالمیان راکشانده است وقتی چهل بهار به گل سبز مانده است جبریل شاخه اش به رسالت رسانده است تورات وعده اش به تحقق رسیده است انجیل هم كه ميوۀ این روز دیده است انسان کمال و معنی از او رخت بسته بود ازخلق و خوی پاک و الهی گسسته بود ازظلم و جور و زور و ستم زار و خسته بود پشتش زکفر و طاغی و طغیان شکسته بود می‌خواست تاکه لایق محبوب و جان شود اذنی گرفته مأذنه خوان ِ اذان شود ازغار تا به عرصۀ هستی قدم گذاشت برکفر و شرک تا به همیشه عدم گذاشت بر اوج حق پرستی عالم، عَلَم گذاشت توحید را به کام همه بیش وکم گذاشت انسان به حُسن قرب خدا سرفرازشد او مفتخر به فیض عظیم نمازشد درخانه بانویش که تمنّای یارداشت یا انتظار وقت حضور بهارداشت دین خدا و رونق آن انتظارداشت ریزد به پاش هر چه که داروندارداشت در انتظار دیدن شوهر نشسته است از اشتیاق روی پیمبر نشسته است اوآن پیمبر است که عالم خطاب اوست اوآن پیمبر است که قرآن کتاب اوست اوآن پیمبر است که با حق ثواب اوست اوآن پیمبر است علی انتخاب اوست یارش بُود علی و به علمش علی دَر است برکوثرش علی ست که ساقی کوثر است هركس كه با محمّــد وآلش حيات يافت در سايۀ ولایتشان هم وفـــات يافت در بين جاده ها اگر او اين صراط يافت حقّاً كه از تلاطم دنيا نجات يافت "طاهر"به سجده ها و به اخلاق احمدي دل خوش!كه يار ِمهدي آل محمّدي ✍️مجیدطاهری