🔹انسان در محرم باید خیلی از چشمش مراقبت کند 🔸اگر آدم بتواند از چشمش مراقبت جدی کند، آن وقت می‌تواند برای امام حسین(علیه السلام) گریه کند. 👤حاج اقای جاودان : انسان در محرم باید خیلی از چشمش مراقبت کند. فرموده‌اند هر نگاهی که شخص به نامحرم بکند،‌ این یک تیر مسموم از تیرهای شیطان است. اگر آدم بتواند از چشمش مراقبت جدی کند، آن وقت می‌تواند برای امام حسین(علیه السلام) گریه کند. گاهی آدم گریه می‌کند اما دلش نسوخته است. اگر دل بسوزد و گریه کند، آن وقت قیمت دارد! @shia12t

📸شیخ حسین یوسفی ، از اساتیدحوزه علمیه امام صادق علیه السلام شهر #زنجان و از شاگردان آیت الله حق شناس 🔻زمان و مکان جلسات ایشان : شب های دوشنبه و جمعه ، بعد از نماز مغرب و عشاء مسجدثارالله شهرک شهداء زنجان @shia12t

از بچگی شادی فروختم ، غم خریدم... @shia12t

◼️نماهنگ "حی علی العزاء" 🎙با نوای ملا باسم کربلایی @shia12t

🔹حسین سینه زن راهزن نمی خواهد سلام ما به تو ای پادشاه درویشان چه می‌کنند ببین با تو این کج‌اندیشان چه با مرام شما کرده‌اند بی‌دینان هزار بار تو را سر بریده‌اند اینان چه سود بعدِ تو چون برده، بندگی کردن حباب‌وار، یزیدانه زندگی کردن حسین گفتن و دل باختن به خویِ یزید بدا به غیرت ما « کوفیانِ عصر جدید » چه زود در کنفِ رنگ و رِیب فرسودن مدام بردۀ تزویر و زور و زر بودن چه سود دل به غمت دادن و زبانم لال حسین گفتن و... آتش زدن به بیت‌المال حسین، کوفی پیمان‌شکن نمی‌خواهد حسین، سینه‌زنِ راهزن نمی‌خواهد حسین را، ز مرامش شناختن هنر است حسین دیگری از نو نساختن هنر است «بزرگ فلسفۀ قتل شاه دین این است که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است» 📚ابیاتی از مثنوی بلند «گندم ری» ، سعید بیابانکی @shia12t

🎥 امام حسین ع : این نیست آنچه ما می‌گفتیم؛ خودستایان تکیه بر اریکه‌ها زده‌اند...! دیگر حسین ابن علی ع چه گفت؟ او گفت : ندیدم سری به سرداری مگر بسیار سرها زیر پای او. 🔻خود ستایان ، تکیه بر اریکه ها زدند. 🔻کتاب خدا را چنان می خوانند که سود ایشان است. آنان که طَیلَسان1 زهد پوشیده اند ، تک پیرهنان را پیرهن بر تن می درند. 🔻آنان که دستار [عمّامه] بر سر می نهند ، سر از گردن خدا ترسان می اندازند و آنان که آب بر مردمان می بندند ، مردمان را آب از لبه تیغ میدهند. 🔻این نیست آنچه ما می گفتیم...! اینان سپاه آز می آرایند و دیوار غرور می افرازند و کوشک های خودپرستی میسازند وانبانشان را از انباشتن پایانی نیست! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1-طَيْلَسَان: نوعی از ردا که خطیبان و قاضیان و روحانیون بر دوش می‌اندازند و در ظاهر به زهد و بی‌اعتنایی آنان به‌ دنیا اشاره دارد. 🎥سکانسی ماندگار از فیلم‌ «روز واقعه» @shia12t

مرحوم استاد محمدرضا حکیمی: 1) ‏عاشورا این نیست که با تلاش شماری منبری و مداح حرفه ای (که روش آنان و منطق و شعرشان، کاملا بر خلاف شاعران شیعه حماسه گستر دوران ائمه است)، مردم را در یک روز معین به سر و سینه زدن وا دارند و در معابر روان سازند. بعد عاطفی عاشورا، اگر منبری‌ها و مداح‌ها به صورت ضروری و فوری و اصولی، اصلاح شوند و مردم بر یک غم بزرگ گریه کنند، نه تنها خوب که لازم است. قلب انسان نباید به دنیای غم های بزرگ بیگانه باشد، اما عاشورا همه‌اش #روضه و غم گساری نیست. 2) عاشورا، حرکتی برای نفی ظلم و اجرای عدالت است، چنانکه در خطبه دوم حضرت امام حسین به صراحت ذکر شده است. عاشورا حماسه فجرهای بزرگ انقلاب‌های خونینی است، که حق محرومان را بگیرد و به آنان برساند. 3) باید طرفداران عاشورا و حکومت‌های مدعی اعتقاد به #عاشورا ، به عدالت و انصاف معتقد باشند، و جامعه را بر اساس عدل و داد بسازند، و این همه تفاوت‌های جهنمی و «دره‌های فقر» و «قله‌های ثروت» وجود نداشته باشد، و یزیدیانی که در زیر نام #حسین خود را پنهان کرده‌اند و در میان نباشد. 🆔 @mohamadrezahakimi

🔹امام حسین علیه السلام فرمودند : شیخ رجبعلی! ما رئیس دزدها نیستیم! 🔸وقتی حرف با عمل فرق داشته باشد! 👤مرحوم عبد الکریم حامد می فرمود: «شخصی در مجالس سیدالشهدا (علیه‌السلام) خدمت می کرد و زیر لب این شعر را می خواند:« حسین دارم چه غم دارم؟!» شیخ رجبعلی با دیدن این شخص در دل گفت : سید الشهدا به این شخص تفضل خواهد کرد و او را از هم ها و غم های قیامت نجات خواهد داد. پس از مدتی جناب شیخ رجبعلی شبی در خواب دید که محشر به پا شده و امام حسین (علیه السلام ) به حساب مردم رسیدگی می کند و آن شخص هم در ابتدای صف، نزدیک حضرت قرار دارد. شیخ رجبعلی می گفت: با خود گفتم: امروز روز توست؛ گوارایت باد! ناگهان دیدم که امام حسین(علیه السلام ) به فرشته ای امر می کند که آن مرد را به انتهای صف بیندازد؛ در آن هنگام حضرت نگاهی به من کرد و با ناراحتی فرمود: شیخ رجبعلی! ما رئیس دزدها نیستیم! از سخن حضرت تعجب کردم و پس از بیداری جستجو کردم که شغل آن مرد چیست و فهمیدم که عامل توزیع شکر است و شکر را به جای این که با قیمت دولتی به مردم بدهد، آزاد می فروشد.» 📚بهترین شاگرد شیخ، مهدی عاصمی @shia12t

⭕️ تجلیل از پدر شعر آئینی در مراسم روز شعر و ادبیات آئینی 🔺هم‌زمان با روز شعر و ادبیات آئینی و با حضور شاعران آئینی شناخته شده کشور و شهر قم مراسم بزرگداشت شعر آئینی و تجلیل از محمدعلی مجاهدی پدر شعر آئینی در قم برگزار می‌شود. 🔺در این نشست یوسفعلی میرشکاک، ‌ناصر فیض و محمود حبیبی کسبی و جمعی از شاعران آئینی به شعرخوانی خواهند پرداخت. همچنین از محمدعلی مجاهدی دبیر شعر آئینی کشور با حضور مسئولان فرهنگی استانی و کشوری تجلیل خواهد شد. 🔺 متن کامل خبر: https://artqom.ir/fa/pages/News-detail/162205 🔺حوزه هنری قم در فضای مجازی👇 @Artqom_ir

☑️ @ostad_vakili | towhid.org

🔹فهم عالمان لزوما عین دین نیست. 🎥آیت الله سید کمال حیدری : شما هیچ فهم بشری را نمی توانید بگویید که خود دین است. از نظر مقام اثبات ، شما هیچ راهی ندارید که بگویید این فهم به خصوص مطابق دین است. امکان دارد مطابق با دین باشد ، امکان هم دارد مطابق با دین نباشد؛ هیچ راهی ندارد ، الا یک راه👈یا لوح محفوظ در دستتان باشد و از طریق لوح محفوظ متوجه می شوید ان چیزی که قبلا اجتهاد کرده اید ، مطابق لوح محفوظ است و یا این که به امام معصومی دسترسی داشته باشید و از ایشان بپرسید که مثلا ما بیست سال اجتهاد کردیم و رسیدیم به وحدت وجود ابن عربی یا به وحدت تباینی ابن سینا ، آقا کدامشان درست است؟ لوح محفوظ و امام معصوم در دسترس ما نیستند ، فلذا هیچ کس نمی تواند بگوید ، این مطلبی که من اجتهاد کرده ام ، دین است ، بلکه برداشت آن شخص از دین است؛ بنا به دلایلی که ذکر شد ، شما نمی توانید بگویید ان چیزی که من می گویم دین است ، (چون برداشت خودتان از دین را کاملا درست می دانید) لذا وقتی مخالفت میکنم با نظرتان ، می گویید: شما منحرف شده اید! @shia12t

♦️فهم عالمان از دین، لزوماً عین دین نیست 🔹نقد و ابطال دیدگاه علما، به معنای نقد و ابطال خود دین نمی باشد/ ▪️اگر فهم علما از دین عین دین باشد، پس باید به تعداد آراء علما دین داشته باشیم! پس از اینکه قبول کردیم در بین علما اختلاف نظر وجود دارد، مشخص می شود رأی هیچ یک از علما مساوی خود دین و مذهب نمی باشد؛ یعنی هر عالمی باید بگوید «این نظر و برداشت من از دین است» – که ممکن است مطابق با واقع باشد یا نباشد – نه اینکه بگوید «دین این را می گوید»؛ به دو دلیل: 1️⃣دلیل اوّل: لازمۀ اعتقاد فوق (مساوی بودن برداشت یک عالم از دین، با خود دین) این است که به تعداد نظرات علما، دین وجود داشته باشد؛ یعنی اصل دین متعدّد و متکثّر باشد که هیچ کس این سخن را نمی پذیرد. به بیان دیگر، حقیقت دین، واحد است و آراء علما متعدد، و اگر برداشت شخصیِ عالمان از نصوص دینی عین دین و مذهب باشد، در نتیجه به تعداد آراء مختلف باید دین وجود داشته باشد! 2️⃣دلیل دوّم: دوّمین دلیل در ابطال نگرش نادرستِ مذکور این است که در یک چنین فرضی ضعف، نقص و حتّی بطلان دیدگاه علما به خود دین نسبت داده شود؛ زیرا وقتی هر عالمی هر چه گفت نظر خودش را عین دین و باطن قرآن دانست، وقتی دیدگاهش ضعفی داشته باشد، لزوماً اصل دین ناقص خواهد بود؛ چرا که اجتهاد عالم، عین دین پنداشته شده و نه برداشت شخصی او از آیات و روایات. اگر دیدگاه عالمان دین عین خود دین است، پس دیگر معنا ندارد که یک عالم، به محض مواجهه با اجتهاد و فهم متفاوت و متعارض دیگران، آنها را جاهل و حتی غیر عادل بخواند!! چرا که ایشان هم در پاسخ به وی خواهند گفت برداشت ما هم عین دین است و هر اعتراضی به فهم ما از دین، به معنای زیر سؤال بردن اصل دین و پیامبر و اهل بیت (ع) است!! 🔻بنابراین اثبات شد که اگر عالمی رأیی دربارۀ معارف دینی داشته باشد، این رأی منسوب به خود او است و نه منسوب به دین و مذهب. با توجه به مطلب فوق، کسی حقّ ندارد نظر هیچ یک از علما را جایگزین دین یا شریعت بداند و هر چه او گفت را خود دین بپندارد؛ چرا که این فقط معصومین (ع) هستند که قول و فعلشان عین دین و حقّ مطلق است. غیر از معصومین، هر عالمی از هر آیین و مذهبی که باشد (شیعی، سنی و …) نظر و اجتهاد او (چه در اصول دین و چه در فروع دین) مقدّس و فوق مرتبۀ نقد و ابطال نمی باشد. البته هر یک از علما به تناسب شأن و جایگاه علمی خود، قطعاً از احترام برخوردارند و از نظراتشان باید استفاده شود، اما هر چه قدر هم که مرتبۀ علمی ایشان بالا باشد باز هم در معرض خطا و نقد قرار دارند و تصور اینکه دیدگاه فردی غیر از معصومین (ع)، مصون و فراتر از نقد و ارزیابی باشد، چیزی جز توهّم نمی باشد. پس باید به این نکتۀ مهم توجه داشت که بین فهم از دین، و حقیقت و واقعیت دین تفاوت وجود دارد. نظر علمای دین گاهی به واقع اصابت می کند و گاهی هم اصابت نمی کند و هیچ عالمی نمی تواند یقین صددرصد پیدا کند که مثلاً از میان ده نظریه، دیدگاه او به واقع اصابت کرده و آراء دیگران بر خلاف واقع در آمده است، مگر کسی که معصوم باشد – که نیست – یا اینکه علم غیب داشته باشد تا بتواند لوح محفوظ را مشاهده کند که در این صورت هم نظرش فقط برای خودش حجّت است و نه برای دیگران. اکنون با مشخص شدن این مطلب اساسی، دیگر کسی حق ندارد مخالف نظر خود را تکفیر و تفسیق نماید و او را منکر اصل دین بداند و وی را غیر عادل و گمراه و جاهل و… بنامد. اعتقاد به این مبنا (عدم یکسان پنداری فهم علما با خود دین)، باب بسیاری از اتهامات، توهین ها و تکفیرها را می بندد. وقتی نظر یک عالم نقد می شود، این برداشت او از نصوص دینی است که مورد نقد و بازاندیشی واقع می گردد نه اینکه به خود دین نقد وارد باشد، اما برخی از اهل علم – در اثر عدم تفکیک فهمشان از دین با خود دین آنچنان که در لوح محفوظ و علم الهی ثبت است – نقد به نظر خودشان از آیات و روایات را نقد به اصل دین و اهل بیت (ع) توّهم می کنند! 📚آیت الله سید کمال حیدری، مفاصل اصلاح الفکر الشیعی، ص ۳۵۶ و ۳۵۷. alhaydari.com/fa/2018/03/5851 @shia12t