✳️ مَلک «  #داعی» می‌گوید: 👈  ای ذاکران! مطیعان! مستغفران! مژده، مژده، بشارت، بشارت. «یقُولُ اللهُ تَعالی: انَا جَلیسُ مَنْ جالَسَنی»؛ ❇️✍ این  #ملک می‌گوید که: خدای تعالی می‌فرماید: 👈کسی که با من بنشیند، من با او می‌نشینم، 👈من همنشین کسی هستم که با من همنشین شود. 🖊یعنی #خداوند در ماه #رجب  از طریق سروش  #ملکِ_داعی، مخلوقش را به همنشینی با خودش دعوت می‌کند و برمی انگیزاند.

✅خداوند متعال میفرماید «وَ مُطیعُ مَنْ اطاعَنی»؛ دوستان!! ❗️خیلی عجیب است🤔، 📚خداوند می‌فرماید: در ماه  #رجب بدانید که من #اطاعت می‌کنم از کسی که از من #پیروی کند. 👈 ببینید مشکل چقدر عجیب حل می‌شود. ✔️🤔 مگر ما گاهی نمی خواهیم از شرّ یک مشکل یا از یک فساد اخلاقی و از وسوسه‌های آزاردهنده، راحت شویم؟ ✅❇️پس خدا  می‌فرماید: این ماه آن زمانی است که اگر یاد مرا در قلبت زنده کنی و از من اطاعت کنی، آن وقت هر چه بخواهی، من از تو اطاعت می‌کنم و هر چه بخواهی به تو می دهم.

و لذا دوستان!! 👈اول ماه #رجب  تولد امام محمد باقر «ع» هست 🗓امام باقر علیه السلام، در سال ۵۷ هجری در شهر مدینه، دیده به جهان گشود. 📉درباره روز ولادت ایشان بین تاریخ نویسان اختلاف نظر وجود دارد؛

❇️ امام #سجاد علیه السلام، این فرزند خجسته فال را به پاسداشت نام و نیای بزرگوار خویش، حضرت ختمی مرتبت، « #محمّد» نامید. 🤔جالبه که این نام را سال‌ها پیش، #پیامبر_اکرم صلی الله علیه و آله بر امام باقر نهاده بود.!! ✍لابد میپرسید چطوری!؟ ⁉️ 🔻🔻🔻

📚محمد ابن مسلم می‌گوید: 💠در کنار  #جابر_ابن_عبداللّه_انصاری از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله «و نخستین زائر قبرامام حسین علیه السلام» نشسته بودیم ❇️که امام #سجاد علیه السلام همراه فرزند خردسال خود وارد مجلس شد. 🔶امام #سجاد علیه السلام به فرزندش فرمود: عمویت را ببوس. 🔸کودک به سوی #جابر آمد و پیشانی او را بوسید. 🔷جابر که در آن روزگار بینایی خود را از دست داده و پیر و فرتوت شده بود، پرسید: این کودک کیست؟⁉️ 🔷امام سجاد فرمود:  او فرزندم محمد است.

🔶 #جابر امام باقر را در آغوش کشید و گفت: ای محمد، رسول خدا به تو سلام رسانید. 💠حاضران با تعجب گفتند: از کجا این سخن را می‌گویی؟⁉️ 🔶 #جابر گفت: در خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله بودم که او مشغول سرگرم کردن #حسین علیه السلام بود. 👈👈 در این هنگام، به من رو کرد و فرمود:   ای جابر، فرزندم حسین علیه السلام دارای فرزندی خواهد شد که نامش علی علیه السلام است... 👈و علی علیه السلام نیز صاحب فرزندی می‌شود که نامش  #محمد علیه السلام است.

✍سپس ادامه داد: ❇️رسول اکرم«ص» به من فرمود:  👈جابر!! اگر او را ملاقات کردی، سلام مرا به او برسان و بدان که پس از دیدار او به پایان زندگی خود نزدیک شده ای✔️✔️

📚محمد ابن مسلم می‌گوید: 🔲«سخن  #جابر تحقق یافت و پس از مدتی کوتاه از دنیا رفت. ☑️او تا پیش از این دیدار همواره می‌گفت:  ای باقر، کجایی! تا روزی که آن حضرت را ملاقات نمود... ». 📚سند و مضمون این روایت، به اندازه ای ممتاز و قوی است که بین #شیعه و #سنّی مشترک است و نویسندگان بزرگی از اهل سنت مانند 👳‍♂ابن جوزی، 🧔‍♀ابن صباغ مالکی 🧔‍♂و ابن قُتَیبه دینوری آن را در کتاب‌های خود آورده اند. - 📚 بحارالانوار، جلد ۴۶، صفحه۲۲۷؛ کشف الغمة فی معرفة الائمة، جلد ۲، صفحه ۳۲۱. احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی،

✍تنها کنیه ای که برای امام باقر علیه السلام یاد کرده اند، «  #ابوجعفر» است 🗓و لقب‌های مشهور ایشان عبارت اند از: ۱. باقرالعلوم ۲. شاکر ۳. هادی ✍لقب‌های دیگری از جمله #امین، #شبیه، #صابر و #شاهد نیز برای ایشان برشمرده اند. 📚بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۲۱۶؛ الفصول المهمة، ج ۲، ص ۸۸۰ ؛ کشف الغمة، ج ۲، ص ۳۱۸.

📚در بین این لقب ها، « #باقر» از همگی مشهورتر است ✍ و علّت تعیین آن را ویژگی‌های حضرت برشمرده اند که برجسته ترین آن به شرح زیر است: 1⃣ او شکافنده همه مشکلات علمی و گشاینده پیچیدگی‌های آن بود. 2⃣ حضرت، معارف و دانش گسترده ای در اختیار داشت. 3⃣در اثر سجده‌های بسیار در پیشانی اش حالت شکافتگی و فراخی به وجود آمده بود. 📚 الفصول المهمة، ج ۲، ص ۸۸۱ ؛ بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۲۲۰. کشف الغمة، ج ۲، ص ۳۱۸؛ بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۲۲۱. تذکرة الخواص، ص ۳۳۶.

✍برخی میپرسند: مادر امام باقر علیه السلام کیست⁉️ ✅ویژگی ممتاز و برجسته امام باقر علیه السلام در بین دیگر امامان آن است که او، 👈هم از سوی  #پدر و هم از سوی #مادر، به شجره پاک #رسالت و #امامت منتسب است. ❇️پدر او، فرزند برومند امام #حسین علیه السلام ❇️و مادرش‌ «ام عبداللّه،» #فاطمه علیهاالسلام، دختر بزرگوار امام #حسن علیه السلام است. که در پاک سیرتی و نیک سرشتی سرآمد زنان به شمار می‌رفت. 📚اعلام الوری، ص ۲۵۹، بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۲۱۲،

✍امام صادق علیه السلام در مورد ایشان فرمود: 👈  «او بانویی درستکار بود که در فرزندان امام حسن علیه السلام زنی به درجه کمالش نمی رسید». 📚شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، قم، انتشارات هجرت، ۱۳۷۳ شمسی، چاپ هشتم، جلد ۲، صفحه ۱۷۳؛ 📚 ابوالحسن علی مسعودی، اثبات الوصیّة، محمد جواد نجفی، تهران، کتاب فروشی اسلامیه، ۱۳۴۳شمسی، صفحه۳۳۱.