اگر كسى بنده اى نيافت كه آزاد كند، بايد دو ماه متوالى قبل از تماس (با زن خود) روزه بگيرد.
اگر نمى توانند دو ماه روزه بگيرند، بايد شصت فقير را اطعام كنند تا بدينگونه ايمانتان به خدا و پيغمبر محفوظ بماند.
اينها حدود و احكام الهى است «كه بايد آن را معمول داشت »و اگر كسانى كفر ورزند و از پذيرش آن سر باز زنند كيفرى دردناک خواهند ديد
وقتى عايشه، سوره مجادله را كه راجع به گفتگوى خوله با پيغمبر بود و همان موقع نازل شد، شنيد، گفت:
آفرين بر خدايى كه همه صداها را مى شنود.
اين زن با پيغمبر صحبت مى كرد و با اينكه من در گوشه خانه بودم و صداى او را مى شنيدم، بعضى از كلمات او را نتوانستم بشنوم
ولى خداوند همه آن را شنيد و به آن پاسخ داد!
پس از نزول اين آيات، پيغمبر اوس ابن صامت،شوهر خوله را احضار كرد و فرمود:
به فرمان خداوند، چون همسرت را ظهاركرده و پشيمان شده اى، بايد يكى از اين سه كار را انجام دهى تا بتوانى به زن خود رجوع كنى:👇👇👇👇
۱ - آيا قدرت دارى برده اى را به عنوان كفاره ظهار آزادكنى؟
اوس ابن صامت گفت: نه يا رسول الله! قيمت برده زياد است و من طاقت آن را ندارم ؛ زيرا در آن صورت بايد تمام هستى خود را از دست بدهم چون من مردى تهيدستم.
۲ - آيا مى توانى دو ماه متوالى روزه بگيرى؟
اوس ابن صامت گفت: يا رسول الله! به خدا اگر من سه روز چيز نخورم بيناييم را از دست مى دهم و از آن مى ترسم كه چشمم كور شود.
۳ - آيا استطاعت دارى شصت گرسنه را طعام دهى؟
اوس ابن صامت گفت: نه به خدا اى پيغمبر! مگر اين كه خود شما در اين خصوص به من كمک كنيد!
پيغمبر فرمود: من پانزده صاع خرما (هر صاع تقريبا سه كيلو بوده است) به تو مى دهم و دعامى كنم كه خداوندبه آن بركت دهدتابه شصت فقيربرسد.
سپس پيغمبر آن مقدار خرما را به او بخشيد و اوس ابن صامت هم آن را به عنوان كفّاره به شصت فقير داد.
بدينگونه زنش خوله بر وى حلال شد و بار ديگر زندگى خود را از سر گرفتند