خب دوستان برای امشب کافیست

خسته نباشید

✅پایان کنفرانس✅

دعای روز پانزددهم ماه مبارک رمضان ابو محمد گفتمان انقلاب اسلامی اللهم_ارزقنا_منازل_الشهداء

‌ ‌ 💐شناخت نامه امام حسن مجتبی علیه السلام 💠نام مبارک: حسن علیه السلام 🔶لقب معروف: مجتبی علیه السلام 🔷کنیه شریف: ابو محمد علیه السلام 💠نام پدر: امیر المومنین علی علیه السلام 🔶نام مادر: صدیقه طاهره فاطمه زهرا علیها السلام 🔷محل ولادت: مدینه منوره 💠تاریخ ولادت: 15 ماه مبارک رمضان سال 3 هجرت 🔶محل شهادت: مدینه منوره 🔷تاریخ شهادت: 28 ماه صفر سال 50 هجری 💠علت شهادت: مسمومیت به زهر 🔶محل دفن:مدینه منوره (قبرستان بقیع) 🔷نام قاتل: جعده همسرش دختر اشعث بن قیس «لعنه الله علیهما» 💠مدت امامت: نه سال و شش ماه 🔶مدت عمر: 47 سال و نه ماه و هفت روز 🔷دوران زندگی در سه بخش: عصر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم حدود 8 سال. ملازمت با پدر «حدود 37 سال» عصر امامت «10 سال» 💠تعدای از القاب آن حضرت: ولی، زکی، سید، کریم اهل بیت، طیب، برّ، عالم، حجه، سبط اکبر، شبل، وزیر، تقی، طور، سینین، مجتبی، مظلوم، غریب، مسموم، احسان، زاهد، رضی، شریف، علم، مطیع، حسن 🔶کنیه معروف: ابومحمد

🗓#تقویم 🔹امروز پنجشنبه ۱۷ فروردین۱۴۰۲

اَللَّهُمَّ صَلَّ عَلَی الْحَسَنِ بْنِ سَیَّدَ النَّبِیَینَ وَوَصِیَّ اَمیرِالْمؤمِنینَ السَّلام ُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ سَیَّدِ الْوَصَیّینَ اَشْهَدُ اَنَّکَ یَابْنَ اَمیرِ الْمْؤمِنینَ اَمینُ اللّهِ وَابْنُ اَمیِنِه عِشْتَ مَظْلُوماً وَ مَضَیْتَ شَهیداً واَشْهَدُ اَنَّکَ الْأِمامُ الزَّکِیُّ الْهادِی الْمهْدِیَّ اَللّهُمَّ صَلَّ عَلَیْهِ وَبَلَّغْ رُوحَهُ وَجَسَدَهُ عَنّی فی هذهِ السّاعَةِ اَفْضَلَ الْتَّحِیَّة

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸 شماری از عالمانی که مورد عنایت امام زمان علیه السلام واقع شدند 🌼 علّامۀ حلّی 🌸. میرزا محمّد تنکابنی می‌گوید: از آخوند ملّا صفر علی لاهیجی [۱] شنیده‌ام از استادش آقا سیّد محمّد فرزند آقا سیّد علی صاحب مناهل [۲] حکایت می‌کرد که می‌فرمود: علّامه [۳] در شب جمعه ای، تنها به زیارت سیّد الشهدا می‌رفت و بر درازگوشی سوار و تازیانه بر دستش بود. در میانۀ راه، شخص عربی پیاده به علّامه پیوست و با هم به گفتگو پرداختند. چون قدری با هم سخن گفتند، بر علّامه معلوم شد که این شخص، مرد فاضلی است. پس در بارۀ مسائل علمی با هم صحبت کردند و علّامه فهمید که آن شخص، بسیار عالم و بافضیلت است. علّامه، مشکلات علمی اش را از آن شخص سؤال می‌کرد و آن شخص مشکلات و معضلات او را حل می‌نمود تا این که سخن به مسئله ای رسید و آن شخص، فتوایی فرمود که علّامه، منکر آن شد و گفت که: حدیثی بر طبق فتوا نداریم. آن مرد فرمود: «شیخ طوسی، حدیثی در این باره در کتاب تهذیب ذکر کرده است. شما از اوّل کتاب تهذیب، فلان قدر ورق بشمارید. در فلان صفحه، در فلان سطر، این حدیث، مذکور است». علّامه در حیرت بود که این شخص کیست. از آن مرد پرسید که: آیا در این زمان -که غیبت کبراست-می توان صاحب الأمر علیه السلام را دید یا نه؟ در این هنگام، تازیانه از دست آن مرد افتاد. پس خم شد و تازیانه را از زمین بر گرفت و در میان دست علّامه گذاشت و فرمود: «چگونه صاحب الزمان علیه السلام را نمی توان دید، حال این که دست او در میان دست توست؟ ». علّامه، بی اختیار، خود را از درازگوش به زیر انداخت که پای ایشان را ببوسد که غش کرد. چون به هوش آمد، کسی را ندید. بعد از این که به خانه برگشت، به کتاب تهذیب مراجعه کرد و آن حدیث را در همان صفحه و سطر-که قائم علیه السلام نشانی داده بود- یافت. علّامه به خطّ خود در حاشیۀ کتاب تهذیب در آن صفحه نوشت: این حدیث، آن چیزی است که صاحب الأمر علیه السلام به آن خبر داد و در صفحه و سطر این کتاب، نشان داد. آخوند ملّا صفر علی می‌گفت که: استادم آقا سیّد محمّد، نقل می‌کرد: من همان کتاب را دیدم و در حاشیۀ آن حدیث، خطّ علّامه را خواندم که به مضمون سابق بود. [۱] 🌷🌷 🌷🌷🌷🌷🌷 [۱] (أعیان الشیعة: ج ۷ ص ۳۸۹ ش ۱۳۵۴، قصص العلماء: ص ۹۲). [۲]: (۲). سیّد مجاهد امیر سیّد محمّد بن امیر [۱]: (۱) . زندگی دانشمندان (قصص العلماء): ص ۳۴۶، دار السلام: ص ۲۸۸ ح ۱۵، إلزام الناصب: ج ۲ ص۳۲ ش ۱۹.