﷽، پاسخی به اهانت‌های سروش ✍ حجت‌الاسلام دکتر قربانی مقدم 🔹 مقدمه چندی پیش یکی از کاربران فایلی تصویری از دکتر سروش برای من فرستاد و پاسخ صحبت‌های ایشان را از من خواست. من جوابی در خصوصی برای ایشان فرستادم و مانند بسیاری از پاسخ‌ها، انتشار عمومی آن را صلاح ندانستم. اما اکنون که شبهه افکنی های وی به صورت گسترده در فضای مجازی منتشر شده پاسخ بخشی از صحبت‌های وی را عرضه می‌دارم. ایشان با نقل چند دعا یا مطلبی که سند صحیحی ندارد، علما را به کم توجهی به صحت روایات متهم می‌کند و مطالبی را به برخی سخنرانان مطرح مانند استاد انصاریان نسبت می‌دهد. 🆔 @shobhe_shenasi ✅اما پاسخ اینکه ایشان می‌گوید باید در مورد بررسی روایات سخت‌گیری شود حرف درستی است و البته همینطور هم هست، یعنی فقها در هنگام فتوا و هنگام بررسی یک روایت گاهی چند روز روی سند آن روایت بحث و بررسی می‌کنند. ایشان برای اثبات مدعای خود چند مثال می‌زند که یا نشان دهنده عدم آگاهی است یا غرض ورزی چون آنچه مثلاً از قول آقای انصاریان نقل می‌کند اولاً نقل قولی است از یک شخص که طبق نظر خود وی باید در پذیرش حرف او سختگیری داشته باشد و قبول نکند؟! ثانیاً بر #فرض صحت نقل قول، کاملاً معلوم است که یک شوخی بیش نبوده است. (البته استاد انصاریان در یک فایل تصویری مستندات آن روایتی که ادعا می‌شود ایشان خود ساخته و پرداخته را تبیین کردند) اما در مورد زیارت عاشورا اینکه یک نفر یک گوشه‌ای اظهار نظر کرده و بخشی از آن را زیر سوال برده ملاک نیست، چون زیارت عاشورا طبق یک بررسی که خود نگارنده انجام دادم و در مجلات معتبر علمی منتشر شده سند صحیح دارد، حدیث کسا هم اصلا در مفاتیح وجود ندارد که کسی بخواهد آن را از مفاتیح پاک کند بله بعضی ناشران خودسرانه آن را در آخر مفاتیح وارد کرده‌اند اما جزو متن اصلی مفاتیح نیست. البته علت رواج همان حدیث کسا هم این است که مضمون آن در صدها آیه و روایت وجود دارد و چیزی بر خلاف عقل و معارف شیعی در آن وجود ندارد. یا مثلاً نقل قولی که از آقای سیستانی نقل می‌شود کاملا معلوم است که دروغ است چون مگر می‌شود کسی (هرچند مرجع بزرگی مانند آیت الله سیستانی باشد) در کتاب یک نفر دیگر بخواهد دخل و تصرف کرده و چیزی را حذف یا اضافه کند؟! خلاصه اینکه ایشان نگران نباشد، علما به اندازه کافی در بررسی روایات حساسیت لازم را به خرج می دهند. کتابی مانند مفاتیح هم اگر حاوی برخی دعاهایی است که سند صحیح ندارد، توسط نویسنده یعنی مرحوم محدث قمی بررسی شده اگر مخالف اصول معارف نبوده در کتاب درج شده است. چون اساسا دعا وسیله ای است برای سخن گفتن با خدا و اولیا و نیازی به حساسیت زیاد ندارد، مگر اینکه مطلب خلاف عقل یا مطلبی خلاف قرآن و سایر روایات صحیح در آن مطرح باشد که بررسی سندی آن مهم می‌شود. اما آنچه هم به دعای ششم امیرالمومنین نسبت می‌دهد (که در دعای ششم نیست بلکه در دعای هفتم است) به دلیل عدم توجه به معانی مختلف یک کلمه است. در ترجمه حتی اگر ترجمه تحت اللفظی باشد، باید معانی مختلف از جمله معانی مجازی و کنایی نیز در نظر گرفته شود و ایشان با همه‌ی ادعای علم و ادبی که دارد به این نکته ساده توجه نکرده است. (البته این اشتباهی است که بسیاری از مترجمان قرآن و روایات نیز مرتکب می‌شوند) 🚩 پاسخ‌به‌شبهات‌فــجازی👇 🆔 @shobhe_shenasi