هدایت شده از شوق پرواز
( علامه مجلسی )
شب جمعه مشغول مطالعه بودم، به این دعا رسیدم:
بسم الله الرحمن الرحیم الْحَمْدُ لله مِنْ اَوَّلِ الدُّنْیا اِلی فَنائِها وَ مِنَ الآخِرَه اِلی بَقائِها, اَلْحَمْدُاللهِ عَلی کُلِّ نِعْمَه، اَسْتَغْفِرُالله مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ وَ اَتُوبُ اِلَیْه، وَ هُوَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ،
بعد یک هفته مجدد خواستم آن را بخوانم، که در حالت مکاشفه از ملائکه ندایی شنیدم که: ما هنوز از نوشتن ثواب قرائت قبلی فارغ نشده ایم ...
#شب_جمعه
ترس اصلا بد نیست، ترس اگر نباشه و جاش رو اعتماد به خود بگیره، آدمیزاد خیلی کارای عجیب میکنه. به خودش و اعتقاد خودش مطمئنه، فکر میکنه چهار تا نماز خونده تو زندگیش دیگه کمتر از حاجی نباید بهش بگن، تَوَهُم برش میداره، گنده میشه دل میشکونه، غیبت هم بکنه تهمت هم بزنه میگه حقیقته خب. خیانت و دزدی و حق رو ناحق کردن اینا هم مال همسایه نیست، از نَفسِمون همیشه بترسیم. بله هفتاد سال عبادت که خوبه، هفتاد هزار سال عبادت هم که باشه ممکنه یک شب به باد بره.