روضه ای که خواهری مثل "زینب سلام الله علیها"عمیقا احساس میکنه که برای "آخرین بار" هست که داره برادری مثل حسین رو "سالم" و "سرِ پا" میبینه.... 😔

روضه ای که تصور و تجسمِ لحظاتش، آدم رو مثل شمع آب میکنه... 😔

یاران کہ رفتنــد نوبت به بنی هاشم رسید ...

از این جا به بعد را دیگر نه قلم توان دارد، نه چشم به خون نشسته ... نه دل همراهی می کند و نه ...😭

فقط تنها شده بود #حسین . . .

خیمه ها بی پناه شده بود با رفتن عباس . . عباس علمدار . . . عباس آب آور . . .

حتی علی اصغر هم شهید شده... 😭

حالا دیگه لحظات خداحافظیِ حسینِ تنها و غریب با اهل خیمه‌ها شده... 😔

خداحافظی با همه "حتی رقیه و سکینه" یه طرف، خداحافظی با زینب یه طرف... 😔

همینجوری که دارن با هم حرف میزنن، یه وقت زینب میگه: راستی داداش! ساربان مینگرد ، بد به دلم افتاده... می روی کاش که "انگشترِ"خود را نبری 😭

حسین هم همینجور که داره به توصیه های خواهرش گوش میده، چشمش میفته به یه گوشه ای از چادر خواهرش که خاکیه، خم میشه و خاک چادر زینبشو دو دستی میتکونه...

اما زینب میگه: داداش حالا تحمل خاکی شدن چادر خواهرتو نداری؟ تو که بری ما چکار کنیم با این لشکر... 😭😭 چادر خاکی من را نتکان، گریه نکن که مهیا شده ام بگذرم از هر گذری... 😭