انتظار از صبح تا افطار میدانی که چیست صد برابر بیشتر ...چشم انتظارت مانده ام @shohadaes

#آهنگ_مهدوی #آتش_عشق 💕جز در خانه ے تو در نزنم جاے دگر.... 💕نروم از سر کوے تو به مأواي دگر... 💕ما همہ بند توایم صاحب ما سرور ما... 💕چون تویی در همہ جا حامی ما یاور ما... 🎤باصداي: #علي_فاني و #عباس_جواهري تنظيم: مسعود بقايي ميكس و مسترينگ: مهدي شكارچي صدابردار: مهدي نوري 🌙💖الّلهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج💖🌙 @shohadaes

💖 #تلنگر _ شنیدم شما بچه شیعه ها شهادت آرزوتونه 😍 + نه 🙂 _ نه?! ☹️ + شهادت ارزومون نیست 😌 _ پس چی? 😏 +شهادت هدفمونه 🎯 #شهادت_هدف #نه_صرفا_ارزو @shohadaes

#تکرار_تاریخ دیروز مغیره در کوچه امروز بهایی ها در #دانشگاه_تهران بی تعارف میگویم خانم #مهناز_افشار کجایی که بیایی از حق زنان دفاع کنی ؟؟؟ #حزب_الله #دانشگاه_تهران @shohadaes

♡ آرمان خواهی انسان مستلزم #صبر بر رنج هاست؛ پس برادر خوبم، برای جانبازی در راه آرمان ها یاد بگیر که در این #سیاره_رنج صبورترین انسان ها باشی...🌱 شهید آسید مرتضی آوینی @shohadaes

+ هروقت از سرکار میومد یه راست می رفت توی اتاقش و دراز میکشید روی پتو از درد پهلو به خودش می‌پیچید از این پهلو به اون پهلو هرکار می‌کرد آروم نمیشد از بس درد داشت گریه می‌کرد می‌گفتم: مادر، بذار پهلوت رو بمالم شاید دردش آروم بشه! میگفت: نه مادر! این درد ارث مادرم حضرت زهراست بذار با همین درد به آرامش برسم ... شهید سیدمجتبی علمدار @shohadaes

°•|🌿🌸 + °سہ #شهید براے جسدِ یڪ °دخٺرِ مسلمانِ ایرانے _ °ڪارے ڪہ صدام نڪرد... °ماهواره ڪرد... °حیاها و غیرٺ ها را بردند | #تصویر_باز_شود 🍃•| @shohadaes

#افطاری_بهشتی ما در دوران اسارت جزو مفقودین بودیم یعنی نه ایران از ما خبر داشت و نه صلیب سرخ جهانی نام ما را ثبت کرده بود. به همین جهت مشکلات ما از سایر اسرا بیشتر بود. هیچ نام و نشانی از ما در جایی نبود. عراقی‌ها به ما خیلی سخت می‌گرفتند جز ارتباط و اتکال به خدا هیچ راهی نبود تنها امیدمان استعانت خداوندی بود یکی از راه‌های تحکیم ارتباط الهی بحث نماز و روزه بود بچه‌هایی که با ما در اردوگاه 12 و 18 بودند تقریباً ماه رجب و ماه شعبان را در استقبال از ماه رمضان روزه می‌گرفتند هر چند که روزه گرفتن و نماز خواندن حتی به صورت فرادا جرم بود. خدا شاهد است امروز که بیش 20 سال از اسارت می‌گذرد هنگام ماه مبارک رمضان همه نوع خوراکی با بهترین کیفیت در سفره‌هایمان یافت می‌شود ولی لذت افطار دوران اسارت را ندارد بارها اتفاق می‌افتاد که هنگام نماز دژخیمان بعثی به بچه‌ها حمله می‌کردند و جهت آن‌ها را از قبله تغییر می‌دادند و نماز را بهم می‌زدند حتی یک شب مجبور شدیم نماز مغرب و عشا را به حالت خوابیده و زیر پتو به جا بیاوریم. روزه گرفتن جرم سنگین‌تری بود بچه‌ها غذای ظهر را می‌گرفتند و در یک پلاستیک می‌ریختند چهار گوشه آن را جمع کرده و گره می‌زدند سپس این غذا را در زیر پیراهن خود پنهان می‌کردند و افطار میل می‌نمودند اگر موقع تفتیش از کسی غذا می‌گرفتند او را شکنجه می‌دادند. آن غذای سرد ظهر با غذای مختصری که احیاناً در شب می‌دادند را بچه‌ها به عنوان افطار می‌خوردند و تا افطار بعد به همین ترتیب می‌گذشت. خدا شاهد است امروز که بیش 20 سال از اسارت می‌گذرد هنگام ماه مبارک رمضان همه نوع خوراکی با بهترین کیفیت در سفره‌هایمان یافت می‌شود ولی لذت افطار دوران اسارت را ندارد. به نظر من آن غذا، غذای بهشتی بود و ما هنگام افطار واقعاً حضور خدا را احساس می‌کردیم. دعای افطار با حال و هوای معنوی خاصی توسط بچه‌ها قرائت می‌شد هر چند پس از صرف افطاری تا افطار بعد هیچ خبری از خوراکی نبود ولی خیلی برایمان لذت بخش بود.  (راوی: سردار مرتضی حاج باقری) @shohadaes